လြန္ခဲ့တဲ့ ၄-ႏွစ္ ...
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ဘေလာ့ကုိ ေၾကာင္ဆိုးေလး ဂါးဖီးနဲ႔ စဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ေရွ႕က ဘေလာ့လုပ္သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး အားက်လို႔ … ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့ စာေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခ်င္လို႔ … မလုပ္တတ္ဘဲ စမ္းလုပ္ၾကည့္ရင္း ဘေလာ့ကို စြဲသြားၿပီး ဘေလာ့ထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္ … ဘေလာ့ကမၻာမွာ က်င္လည္ … ဒီလိုနဲ႔ ၄ ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြားပါပေကာ … ။ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ျမန္လြန္းတယ္၊ တကယ္ကို ဘာမွ မၾကာလိုက္သလိုပဲ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ခုထိ လတ္ဆတ္ေနတုန္း ေႏြးေထြးေနတုန္း ျပန္ေတြးရင္ ေသြးပူတုန္း ... ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ဘေလာ့ကုိ ေၾကာင္ဆိုးေလး ဂါးဖီးနဲ႔ စဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ေရွ႕က ဘေလာ့လုပ္သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး အားက်လို႔ … ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့ စာေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခ်င္လို႔ … မလုပ္တတ္ဘဲ စမ္းလုပ္ၾကည့္ရင္း ဘေလာ့ကို စြဲသြားၿပီး ဘေလာ့ထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္ … ဘေလာ့ကမၻာမွာ က်င္လည္ … ဒီလိုနဲ႔ ၄ ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြားပါပေကာ … ။ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ျမန္လြန္းတယ္၊ တကယ္ကို ဘာမွ မၾကာလိုက္သလိုပဲ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ခုထိ လတ္ဆတ္ေနတုန္း ေႏြးေထြးေနတုန္း ျပန္ေတြးရင္ ေသြးပူတုန္း ... ။
ဒီကေန႔ ... ၄-ႏွစ္ျပည့္ၿပီဆိုေတာ့ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းမွာ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ခဲ့တာေလးေတြကို လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္မိတယ္။
ဒီပို႔စ္က ဘေလာ့ေတြ ပိတ္ခံရရင္ … လို႔ ေတြးမိၿပီး ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ရဲ႕ အနာဂတ္ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ကိုယ္တိုင္ မသိခဲ့မိဘူး။
လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးႏွစ္သက္တဲ့ က်မက လြတ္လပ္ေရးေန႔ အမွတ္တရအျဖစ္ ဒီပို႔စ္ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။
ေမဓာ၀ီ ဆိုတဲ့ကေလာင္နာမည္ ယူျဖစ္ပံုကို ဒီပို႔စ္မွာ ေရးထားခဲ့တယ္။
ေမဓာ၀ီ မျဖစ္ခင္ တျခားကေလာင္အမည္နဲ႔ မဂၢဇင္းမွာ ေရးခဲ့စဥ္တုန္းက … ဒီ၀တၳဳေလးကို ကိုယ္တိုင္ သေဘာက် ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတယ္။ (စာမူခ ၃၀၀ က်ပ္ ႀကီးမ်ားေတာင္ ရခဲ့တာ။)
ဒီပို႔စ္က ဘေလာ့ေတြ ပိတ္ခံရရင္ … လို႔ ေတြးမိၿပီး ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ရဲ႕ အနာဂတ္ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ကိုယ္တိုင္ မသိခဲ့မိဘူး။
လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးႏွစ္သက္တဲ့ က်မက လြတ္လပ္ေရးေန႔ အမွတ္တရအျဖစ္ ဒီပို႔စ္ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။
ေမဓာ၀ီ ဆိုတဲ့ကေလာင္နာမည္ ယူျဖစ္ပံုကို ဒီပို႔စ္မွာ ေရးထားခဲ့တယ္။
ေမဓာ၀ီ မျဖစ္ခင္ တျခားကေလာင္အမည္နဲ႔ မဂၢဇင္းမွာ ေရးခဲ့စဥ္တုန္းက … ဒီ၀တၳဳေလးကို ကိုယ္တိုင္ သေဘာက် ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတယ္။ (စာမူခ ၃၀၀ က်ပ္ ႀကီးမ်ားေတာင္ ရခဲ့တာ။)
အဲဒီတုန္းက ေနရာတကာ ဆရာသိပ္လုပ္မိတာပဲ။ ေျပာခံရလဲ အမွတ္မရွိ။ ခုေတာ့ လက္ကို ျပန္ ဘရိတ္အုပ္ထားပါတယ္။ (ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းပါ၊)
လူေတြကို ၿငီးေငြ႔... အင္တာနက္ကို ၿငီးေငြ႔ၿပီး တေနရာရာကို သြားခ်င္တုန္းက ဒီပို႔စ္ေလး ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၾကာေတာ့သည္လဲ ... ၾကာခဲ့ၿပီဆိုပါေတာ့ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ ေမဓာ၀ီတေယာက္ ဘေလာ့နာလဲ က်ခဲ့ဖူးရဲ႕။
ကြန္မန္႔အမ်ားဆံုးရတဲ့ ပို႔စ္။ မင္းသားနဲ႔ လုပ္စားတယ္ ေျပာလဲ ေျပာခ်င္စရာေပါ့ေလ။ ခုထိလဲ ဂူဂဲလ္ search engine မွာ ဒီပို႔စ္ကတဆင့္ ေရာက္လာေနၾကတုန္း။
ဒီပို႔စ္နဲ႔ က်မဘ၀ တစိတ္တေဒသ ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမလား မသိ။
ဒါကေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အဆဲခံဖို႔ ျဖစ္လာေစတဲ့ ပို႔စ္ပါ။ အဲဒီတုန္းက ဆဲတဲ့ ကြန္မန္႔ေတြကို မဖ်က္ခဲ့ေပမဲ့ ဆဲတဲ့စကားလံုးႀကီးနဲ႔ ရွာၿပီး ေရာက္ေရာက္လာတတ္လို႔ ေနာက္ေတာ့ ဖ်က္လိုက္တယ္။ ဒါလဲ ေရာက္လာၾကတုန္းပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ေမဓာ၀ီတေယာက္ ေမြးဌာေနကို ခြဲခြါၿပီး ဘိလပ္ေျမႀကီးမွာ ပညာေတြ အိုးနင္းခြက္နင္း သင္ယူရင္း မိသားစုရဲ႕ တားျမစ္ခ်က္နဲ႔ ဘေလာ့ကို ၆-လေလာက္ ရပ္နားခဲ့ရျပန္တယ္။ ဒါက မနားခင္ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ ပို႔စ္ေလး ဆိုပါေတာ့။
ေနာက္ေတာ့လဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ ျပန္ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပန္ေရးျဖစ္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္တာက ဒီကိစၥေၾကာင့္ပါ။
အဲဒီပို႔စ္တင္လိုက္ေတာ့ အကိုတေယာက္ကေျပာတယ္။ ေမဓာ၀ီ စာေတြက လမ္းေဘးက ေက်ာက္ခဲေတြပဲ၊ စိန္ေရႊရတနာေတြမွ မဟုတ္တာ၊ ဘယ္သူခိုးမွာလဲတဲ့။ ဟုတ္တယ္ ... က်မကလဲ ေက်ာက္ခဲေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္သူပါ။ ဖိတ္ဖိတ္လက္ မွန္ခန္းထဲမွာ ၀ယ္သူကို ငံ့လင့္ေနတဲ့ တန္ဖိုးႀကီး စိန္တပြင့္ထက္ ကမ္းေျခေရမတိုက္စားေအာင္ ခ်ထားတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္က ေက်ာက္ခဲေလးျဖစ္ျဖစ္ လူတကာနင္းဖို႔ ခင္းထားတဲ့ လမ္းေပၚက ေက်ာက္ခဲေလးျဖစ္ျဖစ္ ... အဲဒီလို အသံုး၀င္တဲ့ ေက်ာက္တခဲသာ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာပါ။
ေက်ာက္ခဲတလံုးလို လိမ့္ေနရင္း ၃-ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ျပန္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေရွ႕ဆက္ရမလား ရပ္လိုက္ရမလား ေတြေ၀ခဲ့မိေသးတယ္။ စာေမးပြဲနီးရင္ ရပ္လိုက္၊ စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ ဆက္လိုက္ ဒီလိုပဲ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ဆက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ယတိျပတ္ သံေယာဇဥ္မွ မျဖတ္ႏိုင္ေသးဘဲ။
ခု ... ဒီေန႔ဆို ၄-ႏွစ္ေပါ့။ လွည့္ၾကည့္ရတာလဲ လည္ပင္းေတြ ေညာင္းသြားၿပီ။ ေရးခဲ့ တင္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ စုစုေပါင္း ၅၂၈၊ ဒီပို႔စ္နဲ႔ပါဆို ၅၂၈ + ၁ ေပါ့။ ၄ ႏွစ္အတြင္း ပို႔စ္ ၅၀၀ ေက်ာ္ တင္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေရးေရာ ႏွစ္သက္ရာရာေတြေရာ ဆိုပါေတာ့။ ဒီပို႔စ္ေတြကို အျမဲလာေရာက္ ဖတ္႐ႈသူေတြ၊ တခါတေလ လာေရာက္ ဖတ္႐ႈသူေတြ၊ မေတာ္တဆ လာေရာက္ လည္ပတ္သူေတြ၊ မွတ္ခ်က္ခ်ီးျမွင့္ေပးသူေတြ အားလံုးအားလံုးကို ေက်းဇူး အမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။ စာေရးတာကို အေသြးအသားထဲက ၀ါသနာပါတဲ့အေလ်ာက္ ဘာပဲျဖစ္ေနေန ေရးေနအံုးမွာပါပဲ။
က်မစာေတြဟာ အဖိုးတန္ စိန္တပြင့္မျဖစ္သလို စိန္တပြင့္အျဖစ္ကိုလဲ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး၊ လမ္းေပၚက အသံုး၀င္တဲ့ ေက်ာက္ခဲေလးတလံုး အျဖစ္ကိုသာ ပိုမိုႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ေမဓာ၀ီ စာေတြေရးေနပါဦးမယ္။
***
ေမတၱာျဖင့္ ...
ေမဓာ၀ီ
၃၀၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀
၂၃း၅၀ နာရီ
25 comments:
Ma may....
Long live the twinkling stars :))
Love,
Malay
ေတြးျဖစ္ရင္ေတာ့
ေလးႏွစ္ဆုိတာႀကီးကုိ
ေထြးပစ္ရက္စရာရွိပါဘူး။
အေတြးေတြ...
အေရးေတြ..
တေရးႏုိးဖတ္ၾကည့္ရင္ေတာင္
ေဆြးေျမ့ေလာက္စရာေကာင္းတယ္။
အေတြးနက္နက္..
အေရးခက္ခက္ေပမဲ့...
တေမွးေလးစက္ရရင္
သူေရးထြက္ႏုိင္လြန္းတယ္။
အေငါက္ငမ္းခံဘ၀နဲ႔
ေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ရေပမဲ့
သူ.. ေနာက္တန္းေတာ့ မေရာက္ခဲ့ဘူး။
ဒီေန႔ကစၿပီး...
ေလးႏွစ္ ေလးႏွစ္ေတြ
ေတြးျဖစ္ ေရးျဖစ္ပါေစ။
ေမဓာ ေမဓာလဲ
ေသခ်ာ ေသခ်ာပါေစ။
ေနရာ ေနရာ မွန္ပါေစ။
ဘယာ ဘယာ ေ၀းပါေစ။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
Ma May...All the way :)
အိမ္မည္းမည္းေလး ကတည္းက ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ဂစ္တာတီးတာ၊ ကဗ်ာေတြေရးတာ ေတြအားက်ခဲ့တယ္။
မမဗန္ အေၾကာင္းေတြဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ေဖာင္တိန္ေလး သိမ္းတုန္းကလည္း ျပန္ေရးပါေစ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ အခုျပန္ေရးေတာ့ ဝမ္းသာမိတယ္။ ေနာင္လည္း အမ်ားၾကီးေရးႏုိင္ပါေစ
ခင္တဲ့
ေရတမာ
မေမဓာဝီရဲ႕ လက္ရာေတြကုိ အေစာပုိင္းကတည္း အၿမဲလုိလုိ ႏွစ္သက္အားေပးေနခဲ့မိပါတယ္။
စိန္ပြင့္ေလးေတြ မျဖစ္ရတာ ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ။ မဟုတ္ရင္ ႏုိင္ငံေက်ာ္မဂၤလာေဆာင္တခုက သူ႕ေကသာမွာ ေနရာယူၿပီး အသုံးေတာ္ခံရေနရပါဦးမယ္။ း-)
ေလးႏွစ္ကေန ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာေကာင္းေပမြန္ေတြ ေရးၿမဲ ေရးပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။
ထမင္းမစားဘဲ မေနႏိုင္သလို ဘေလာ့မေရးဘဲ မေနႏိုင္တဲ့ အမေမ စာေတြမ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ
စိတ္ထဲေတာ့ ဘာမွ မၾကာေသးသလိုဘဲ
စာေတြတင္ထားတာ အမ်ားၾကီးေပမယ့္ ဖတ္ရတာ ရိုးတယ္မရွိ အီတယ္မရွိ ဖတ္ျပီးရင္း ဖတ္ခ်င္ပါတယ္
ခင္မင္စြာျဖင့္
seesein
မေမဓာဝီေရ.....
ၿမန္လိုက္တာေနာ္.... ၄ႏွစ္ေတာင္ ႐ွိသြားၿပီလားးး
အစကတဲက ေလးေလးစားစား ဖတ္ခဲ့တဲ့၊ ဖတ္ေနတဲ့ blog တခုပါဗ်ာ.... ေရးနိူင္ပါေစ.. ေတြးနိူင္ပါေစ..
၀ါး.. မိုက္ရယ္..မဂၢဇင္းမွာေရးခဲ့တာ ခ်ီးက်ဴးစရာပဲ... အမေရ...း))))
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
မေမဓာ၀ီ ဘေလာ့ဂ္ကို ကိုဧရာက အယင္ေတြ႔ၿပီး ဖတ္ေနတာ...အဲ့ဒီတုန္းက မသီတာက ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာကို မသိေသးဘူး...ေနာက္မွ မေမဓာ၀ီဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္ဆိုၿပီး မိတ္ဆက္ေပးတာ...
စာေတြ ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစ
ေရွ႕ကေရးခဲ့တဲ့ သူေတြရဲ႕ စာကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဘေလာ့လုပ္ျဖစ္သူက ပိုမ်ားမယ္ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီအထဲမွာ ပါပါတယ္။
သကၠရာဇ္ တစ္ခု အေနနဲ႔ဆို ၄ ႏွစ္ဆိုတာ မမ်ားလြန္းေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာေတာ့ ၁ ႏွစ္ ရပ္တည္ဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲပါတယ္။
စိတ္အားတင္းၿပီး ေရရွည္ ရပ္တည္နိင္ခဲ့တာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ ဘေလာ့ဂ္ ဝါ ၊ သမၻာ ရင့္တယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔တင္ အမွန္တကယ္ ေလးစားမိပါတယ္။ ဆက္လက္ခ်ီတက္နိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္
မေမဓါဝီ ေရ
၄ႏွစ္တာ ခရီး ကို အခက္အခဲ မ်ားနဲ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ႔ တဲ႔ ဇြဲသတၱိကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ပိုစ္ေလး ေတြ လိုက္ဖတ္သြားတယ္ စာဖတ္ရင္း စာေရးရင္း နဲ႕ ထာဝရ ရွင္သန္ေနတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ ေလး ျဖစ္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္း ေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ဟာ.....ေဒၚေလးေမ ေတာင္ ၄ ႏွစ္ရွိသြားျပီ...
တားတားေက်ာက္က အခါေတာင္ မလည္ေသးဘူး...
၄ ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ ေရးအားက ေတာ္ယုံတန္ယုံ ဝမ္းစာနဲ႔ မလြယ္ပါဘူး..အမ်ားလက္ခံေအာင္ ေရးနိုင္ဖို႔ဆိုတာပိုခက္ေသးတယ္...
အခုကိုယ္တိုင္ ေရးတာတႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး ပ်င္းတာနဲ႔နားပင္းတာနဲ႔ အေတာ္ပဲဆိုသလို က်န္းမာေရးအေၾကာင္းျပျပီး post အတင္က်ဲသြားမိတယ္.....
ဒီခ်ိန္ထိ အားမာန္အျပည္႕နဲ႕ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္တာ ခ်ီးက်ဴးအားက် ေလးစားမိပါတယ္..
ေက်ာက္ခဲေလးတစ္လံုး ေရွ႕ဆက္ အတားအဆီးမဲ႕စြာ စိတ္တိုင္းက် လိမ္႕ႏိုင္ပါေစ...
လိမ္႕တဲ႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ဆူးေညွာင္႕ခလုတ္မ်ား ကင္းေ၀းပါေစလို႕ ခင္မင္စြာ ဆုေတာင္းေပးသြားပါသည္။
ေရးလိုုက္ ၾကစိုု႕..သငယ္ခ်င္း.. ေအာက္ အီး.. ( အဲ ...)
း)
၀ါအရင့္ဆံုုး ျဖစ္သြားျပီ..မေမ
၄ႏွစ္ေျမာက္ ဘေလာ့ေမြးေန႔မွသည္ စာေကာင္းေပမြန္မ်ားကို စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရႊင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေရးႏိုင္ပါေစလို႔ ... ဆႏၵမြန္ျဖင့္...
ခ်စ္ခင္စြာ... စုခ်စ္
ဘေလာ့မွာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳက
မနဲမေနာပဲ၊ ေလးႏွစ္ကေန ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဘေလာ့ႏုိင္ပါေစ မေမေရ။
ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ဆိုေတာ့ ၾကာဆံခ်က္ေလး ခ်က္ျပီး ဘေလာ့ဂါေတြကို ေကၽြးရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲေနာ္ အဟီးးးးး
ေလးႏွစ္ေရးနုိင္တာ ေလးစားမိပါတယ္၊ ေမဓာဝီ လုိ႔သိရတုန္းက စစ္ကုိင္းက တန္ေဆာင္တုိင္မွာ ဝုိင္းသြားထုိင္ခဲ့တဲ့ ေခ်ာင္ကလား ဘာလားေပါ့ ေနာက္ေတာ့ အသစ္ထြက္တုိင္းလာဖတ္မိတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ စုစုေပါင္းက ၅၂၈ ေမတၱာျဖစ္ရတယ္လုိ႔၊
နစ္သက္ပါတယ္ ဆက္ေရးပါ။
မွတ္ခ်က္ထဲက အားေပးစကားမ်ားအတြက္ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့မွာမို႔ စာအတင္ က်ဲခ်င္ က်ဲပါအံုးမယ္။ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမမ်ားထံ ျပန္လည္ လည္ပတ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္လဲ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကေစလိုပါတယ္။ အခ်ိန္အား၊ စြမ္းအား၊ ဉာဏ္အား ရွိသေရြ႕ စာေရးေနမယ္လို႔ ကတိေပးပါတယ္ရွင္။
မေမ..
ဆုေတာင္းလွလွေတြပိုက္ၿပီး အေရာက္လာခဲ့တယ္..။
အေပၚကမိတ္ေဆြေတြပန္ခဲ့ေသာ ေတာင္းဆုမ်ား ခြ်င္းခ်က္မရွိ ျပည့္ပါေစရပါေစ။
^.^
ညီမ မွဴးဒါရီ
၄ႏွစ္ပဲရွိေသးသကိုး။ ကလူသစ္ထက္ တႏွစ္ၾကီးတာပဲ။ မေရးနဲ႔ဆိုတာေတာင္ လစ္တာနဲ႔ ေရးေနတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းစရာေတာင္ မလိုေလာက္ဘူး။ ခြိခြိ
ဘေလာ့ဂ္မွာ ေလးနွစ္ မတိုင္ခင္ကတည္းက ဖိုရမ္ေတြမွာ အြန္လိုင္းထဲက တျခားေနရာေတြမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ စာေရးအေတြ႕အႀကံဳေတြကိုလည္း ေျပာဦးေလ မေမ..။ :)
အခုလို စာေရးခ်င္စိတ္ တစ္ခုတည္းနဲ႕ အေလးအနက္စာေတြကို ဆက္ေရးျဖစ္ေနတဲ့ ေစတနာကို စာဖတ္သူေတြကလည္း နားလည္ၾကမွာပါ။ စိန္လို႕ပဲေခၚေခၚ မေခၚေခၚ အၿမဲတမ္း လင္းလက္ေတာက္ေျပာင္ေနဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
မေမ ..အျမဲလာဖတ္ေပမယ့္ ကြန္မန္႕မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကြန္မန္႕မေပးတတ္ေလာက္ ေအာင္ မေမ စာေတြကို အရမ္းၾကဳိက္တယ္။ ဆက္လက္ျပီး ေရွ႕သို႕ ရဲရဲ ခ်ီတက္ ႏိုင္ပါေစ လို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။
ဒီ ၄ ႏွစ္ျပည့္ ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ရတာ တကယ့္ကို တဝႀကီး ပါပဲ..၊ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းကို လည္ျပန္ၾကည့္တဲ့ ပို႔စ္ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ မေမရဲ႕ စိတ္အတင္အခ်နဲ႔ ႏြယ္ၿပီး ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္အေဟာင္းေတြ ကို ျပန္တင္ေပးထားတာ အားရစရာပဲ..၊ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း လိုက္ဖတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္..၊ အဆဲအခံရဆံုး..၊ ကြန္မန္႔အမ်ားဆံုး...၊ ဝမ္းနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္...၊ နႈတ္ဆက္တဲ့ပို႔စ္..၊ အစ႐ွိသျဖင့္၊ တခ်ိဳ႕ဟာေတြကေတာ့ အဲဒီကတည္းက ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အခု ဒီကြန္မန္႔ေရးေနရင္း စဥ္းစားမိေသးတယ္၊ က်ေနာ္လည္း ႏွစ္ပတ္လည္ ပို႔စ္ေတြကို ႏွစ္ေတြ အေတာ္ေလး လည္ၿပီးမွ လိုက္လည္ေနမိပါလား-လို႔..။ း)
Post a Comment