ဇူလိုင္လ ၂၂ ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္။
လန္ဒန္တကၠသိုလ္ (SOAS) ရဲ႕ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အပ္ႏွင္းတဲ့ အခမ္းအနားကို အြန္လိုင္းကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔မွာ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႔ယူသူ ၃ ဦးက က်မနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနတာမို႔ သူတို႔ကို အားေပးခ်င္စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။ သူတို႔ ၃-ဦးက M.A Religions: Buddhist Studies Pathway (မဟာ၀ိဇၨာ ဘာသာေရး ဗုဒၶဘာသာေလ့လာေရးလမ္းစဥ္) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ကို ယူၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ၿပီး ၃ ဦးအနက္ ၂ ဦးက ျမန္မာျပည္က သံဃာ ၂ ပါးနဲ႔ က်န္ တဦးကေတာ့ က်မနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနတဲ့ ျပည့္ျပည့္ (ျပည့္ၿဖိဳးေက်ာ္) ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးပါပဲ။
လန္ဒန္တကၠသိုလ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနား
ျပည့္ျပည့္ကို က်မသိတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္ခါစ လြန္ခ့ဲတဲ့ ေလးႏွစ္ခန္႔က စသိခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက သူက ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတာလို႔ သိရေတာ့ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူမိတယ္။ က်မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ သိပၸံေမာင္၀ရဲ႕ “ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္ ခရီးသြားမွတ္တမ္း” စာအုပ္ႀကီးကို မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ အေခါက္ေခါက္ ဖတ္ၿပီး ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနခဲ့တဲ့အျပင္ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္လို႔ အသံၾကားတာနဲ႔ ရင္ခုန္မိသလို ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရသူေတြကို ဆိုရင္လဲ သိပ္အထင္ႀကီး အားက်တာပဲ။
ျပည့္ျပည့္က ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ကေန ဘတ္ခ်လာ ဒီဂရီ ရသြားၿပီး လန္ဒန္မွာ မာစတာ ဆက္တက္တယ္ ၾကားတယ္။ အဲဒါက မထူးဆန္းေပမဲ့ ထူးဆန္းတာက မာစတာဒီဂရီကို ယူတဲ့ ဘာသာရပ္က ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ တက္ခဲ့တဲ့ ဘာသာရပ္နဲ႔ မတူဘဲ လံုး၀ ေျပာင္းလဲသြားလို႔ပါပဲ။ သူတက္တဲ့ ဘာသာရပ္က အထက္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ (Buddhist Studies Pathway) ဆိုေတာ့ ထူးျခားေနတာေပါ့။ အဲဒီကတည္းက က်မသူ႔ကို စိတ္၀င္စားေနမိတယ္၊ သူနဲ႔ ေအးေအး ေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္တယ္၊ သူကလဲ အလုပ္က ခပ္မ်ားမ်ား၊ ခရီးေတြ ဟိုသြားဒီသြားနဲ႔၊ ေနာက္ၿပီး စာဂ်ပိုးေလးဆိုေတာ့ စာကလြဲရင္ ဘာမွ အာ႐ံုမရွိသူ။ စာေတြ သိပ္လုပ္လြန္းလို႔ ဆရာမေတြကေတာင္ တားေနရတယ္လို႔လဲ တဆင့္စကား သတင္းေတြၾကားရဲ႕။
ေနာက္ေတာ့ မာစတာဒီဂရီကိုလဲ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး အခု PhD အတြက္ ဆက္လုပ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ က်မအေတာ္ေလးကို အံ့ၾသရင္း ခ်ီးက်ဴးမိသလို ၀မ္းလဲ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူမိတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ ျမန္မာမိန္းကေလး (လူ၀တ္ေၾကာင္) ထဲမွာ ခုလို ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ ပညာရပ္ကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ PhD အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ေလ့လာတဲ့သူ (က်မသိသေလာက္ဆိုရင္) အင္မတန္မွ ရွားပါတယ္။ သူ႔ကို အားက်စိတ္၊ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကို အားရေက်နပ္စိတ္ေၾကာင့္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခ်င္လို႔ ေမးခြန္းေလးေတြ စီစဥ္ၿပီး ဇူလိုင္လရဲ႕ ေန႔လည္ခင္း တခုမွာ သူ႔အိမ္ကို သြားေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။
***
(၁) အင္တာဗ်ဴးေန႔က လွ်ပ္တျပက္႐ိုက္ခ်က္ (၂) ပါဠိသင္တန္းတခု၌စိတ္၀င္စားစြာ နားေထာင္ေနစဥ္
ေမ - ျပည့္ျပည့္ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္က ရတဲ့ဘြဲ႔ နာမည္နဲ႔ ခုႏွစ္ကို ေျပာျပပါဦး။
ျပည့္ - B.A (Hons) Economics and Management ပါ။ စီးပြါးေရးနဲ႔ စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပါ့။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဘြဲ႔ရခဲ့ပါတယ္။
ေမ - ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ တကၠသိုလ္၀င္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုေတြ ျပင္ဆင္ခဲ့ရလဲ၊ ၀င္ခြင့္ရဖို႔ ဘယ္လို အရည္အခ်င္းေတြ လိုအပ္လဲ။
ျပည့္ - ၀င္ခြင့္ရဖို႔က Grade A level မွာ အနည္းဆံုး 3 A ရမွ ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။ အဲဒီအတြက္ GCSE မွာေရာ A Level မွာေရာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ အက္ေဆး ၂ ပုဒ္နဲ႔ application form ကို ေအာက္တိုဘာမွာ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး တင္ရတယ္၊ အဲဒါကို ၾကည့္ၿပီးးမွ သူတို႔က လက္ခံတယ္ဆိုရင္ရင္ အင္တာဗ်ဴး ေခၚတယ္။
ေမ - အက္ေဆးကို သူတို႔ ဘာေခါင္းစဥ္ေပးထားလဲ၊ စာလံုးေရေရာ သတ္မွတ္ထားလား။
ျပည့္ - ဘာေခါင္းစဥ္ရယ္လို႔ မေျပာဘူး၊ စာလံုးေရလဲ သတ္မွတ္မထားဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကံေကာင္းခ်င္တယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့၊ A level မွာတုန္းက ဘိုင္အိုတို႔ Business study တုိ႔မွာ အက္ေဆးအရွည္ေတြ extra class အေနနဲ႔ ဆရာေတြက လုပ္ခိုင္းထားတာ ရွိတယ္၊ တခ်ဳိ႕လူေတြကေတာ့ မလုပ္ၾကဘူး၊ မလုပ္လဲရတယ္။ သမီးကေတာ့ လုပ္ထားတာ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ ပို႔လိုက္တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး Reference ေတြလဲ ဆရာေတြဆီက ရတယ္။ application form ကို ေအာက္တိုဘာမွာပို႔လိုက္တယ္၊ ဒီဇင္ဘာလဆန္းမွာ အင္တာဗ်ဴးသြားရတယ္။
ေမ - အင္တာဗ်ဴးမွာ ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြ မွတ္မိေသးလား။ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့လဲ။
ျပည့္ - အင္တာဗ်ဴးက ၂-ရက္ေမးတာ၊ ပထမေန႔မွာ ေရးေျဖ၊ သခ်ၤာနဲ႔ အဂၤလိပ္စာ ေျဖရတယ္။ ေနာက္တေန႔ အီကိုနဲ႔ Management ဆိုေတာ့ အင္တာဗ်ဴး ၂-ႀကိမ္ ေျဖရတယ္။ အီကိုက တႀကိမ္ Management က တႀကိမ္ဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း ၃-ႀကိမ္ေပါ့။ ေမးတာကေတာ့ အစံုပဲ။ နာရီ၀က္စီေလာက္ ၾကာတယ္။ ေမးတဲ့သူက ႏွစ္ေယာက္၊ တေယာက္က ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာေမးတာ၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အေထြေထြေပါ့။ အဲဒီတုန္းက မွတ္မွတ္ရရ အာရွဘက္က တက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ အီကိုမွာေမးတာ … အေနာက္ႏိုင္ငံက စေတာ့မားကတ္ေတြနဲ႔ အေရွ႕ႏိုင္ငံက စေတာ့မားကတ္ေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္ခိုင္းတယ္။ အေရွ႕ကေတာ့ အေနာက္ကို မွီမွာမဟုတ္ဖူး … လို႔ ။ အေရွ႕ႏိုင္ငံက institution အေနနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ law ေတြဘာေတြက သိပ္ၿပီး strong မျဖစ္ဘူး။ အေနာက္ႏိုင္ငံက ၾကာလွၿပီ၊ အကုန္လံုး ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုက စနစ္တက် ရွိၿပီးသား။ ဒါေတာင္မွ crash ျဖစ္တာဆိုေတာ့ အေရွ႕ႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ပိုဆိုးမွာေပါ့။ အဲဒါကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရပဲ။
ေမ - ဒါနဲ႔ ျပည္ျပည့္က ဘာျဖစ္လို႔ ဒီဘာသာရပ္ကို ေရြးခဲ့တာလဲ။
ျပည့္ - Business Study လုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ Eco နဲ႔ Management ကို ေရြးလိုက္တာပါ။ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ သမီးစ၀င္ေတာ့ အဲဒီကို႔စ္ စတာ ၄ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အရင္က B.A Eco ပဲ ရွိတယ္။ Management နဲ႔ မေပါင္းဘူး။ ေနာက္မွေပါင္းလိုက္တာ။ ဒီကို႔စ္က ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ competition အမ်ားဆံုးျဖစ္လို႔ ၀င္ဖို႔ ခက္တဲ့ ကို႔စ္တခုပဲ။
ေမ - ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ၾကာခဲ့လဲ။
ျပည့္ - ပံုမွန္က ၃ ႏွစ္ ကို႔စ္၊ ၂၀၀၄ ကေန ၂၀၀၇ ဆိုရင္ ၿပီးရမွာ။ ဒါေပမဲ့ သမီးက ၁ ႏွစ္ gap ယူလိုက္တာ။ အေမဆံုးလို႔ ရန္ကုန္ျပန္တာနဲ႔ ၂၀၀၆-၂၀၀၇ တႏွစ္နားလိုက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၂၀၀၈ မွ ၿပီးတယ္။
(၁) ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ (၂) ဆရာေတာ္ဦးဓမၼသာမိႏွင့္
ေမ- ျပည့္ျပည့္ အဲဒီမွာ သင္ေနတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြ ဘာေတြမ်ားရွိလဲ။
ျပည့္ - ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲကေတာ့ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ သင္တဲ့စနစ္က တျခားတကၠသိုလ္ေတြနဲ႔ ကြာတယ္။ ဘက္ခ်္လာ လယ္ဗယ္မွာေတာင္ independent study မို႔ ဆရာေတြကိုခ်ည္း သိပ္ၿပီး အားကိုးလို႔ မရဘူး။ ေနာက္ၿပီး ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာက က်ဴတိုရီယာယ္ စနစ္၊ အက္ေဆးစနစ္ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အက္ေဆးက တပတ္ကို ပ်မ္းမွ်ျခင္း ၂ ပုဒ္ အျမဲေရးရတယ္၊ တပုဒ္ကို စာလံုးေရ ၁၂၀၀ နဲ႔ ၁၅၀၀ၾကား ဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း တပတ္ကို စာလံုးေရ ၃၀၀၀ ေလာက္က အျမဲေရးေနရတယ္။ အဲဒီအတြက္ စာကလဲ အနည္းဆံုး source ၁၀ ခုေလာက္ ဖတ္ရတယ္။ စုစုေပါင္းဆို ၂၀ ေလာက္ သြားက်တာေပါ့။ chapter ဆိုလဲ ၂၀၊ article ေတြ ဖတ္ရင္လဲ ၂၀ ေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ဳိးဖတ္ရေတာ့ time pressure ရွိတယ္၊ ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္မွာ essay crisis က အျမဲတမ္းျဖစ္တယ္။ တင္ခါနီး မနက္ျဖန္ တင္ရမယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ညက အိပ္ခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္နည္းသြားၿပီ။
ေနာက္တခုက သမီးရဲ႕ ကို႔စ္မွာ လက္ခ်ာနဲ႔ က်ဴတိုရီယာယ္နဲ႔က အံ၀င္ခြင္က် မျဖစ္ဘူး။ ပံုမွန္က လက္ခ်ာၿပီးမွ က်ဴတိုရီယာယ္ျဖစ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလ ဒီ term က လက္ခ်ာကို ေနာက္ 3rd term ေလာက္က်မွ က်ဴတိုရီယာယ္ ၀င္ရတယ္။ တခါတေလ က်ဴတိုရီယာယ္ အရင္၀င္ၿပီးမွ လက္ခ်ာလာတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဖတ္ရတယ္။ ေကာင္းတာကေတာ့ က်ဴတိုရီယာယ္မွာ ေက်ာင္းသား အမ်ားဆံုး ၃ ေယာက္ေလာက္ကို ဆရာတေယာက္ ဆိုေတာ့ ဆရာက ပိုၿပီး attention ေပးႏိုင္တာေပါ့။ အဲဒါကေတာ့ အားသာခ်က္ေပါ့။ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ဆရာေတြက မရွင္းျပႏိုင္ဘူး။ သူတို႔မွလဲ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ကိုယ္စာဖတ္ၿပီး နားမလည္ရင္ အဲဒါ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပႆနာပဲ။ ဆရာေတြက ဘာမွ လုပ္ေပးလို႔မရဘူး။ လက္ခ်ာကလဲ ေနာက္မွလာမွာဆိုေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒီေတာ့ တကယ့္ Independent study ပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ အကုန္လံုးက competition မ်ားတယ္။ ၀င္ဖို႔လဲ competition ရွိသလို ေက်ာင္းသားေတြကလဲ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျမဲတမ္း ၿပိဳင္ေနၾကတာ။ ေနာက္တခုက အဲဒီက အားနည္းခ်က္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့ေလ … ကိုယ္သာလွ်င္ အညံ့ဆံုးလို႔ ေက်ာင္းသားတိုင္းလိုလိုက ေတြးတာ။ အဲဒါက မွန္ျခင္းမမွန္ျခင္း ေဘးခ်ိတ္၊ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုက ေတြးၾကတာ။
ေမ - ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုေတြးတာလဲ။ သူမ်ားေတြက ကိုယ့္ထက္သာတယ္လို႔ ထင္တာလား။
ျပည့္ - ဟုတ္တယ္ … ထင္တာ … အထင္နဲ႔ခ်ည္း ျဖစ္ေနၾကတာ။
ေမ - အဲဒါဆို စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ သေဘာ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။
ျပည့္ - ဟုတ္တယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ ေရာဂါက အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္မွာ တႏွစ္ကို အနည္းဆံုး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသၾကတယ္။
ေမ - ဆရာေတြကေရာ ေက်ာင္းသားေတြကို စိတ္ဓာတ္အင္အား ျမႇင့္တင္မေပးၾကဘူးလား။
ျပည့္ - လုပ္ေတာ့လုပ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားနဲ႔က ထိေတြ႔မႈ သိပ္မရွိဘူး။ ေအာက္စဖို႔ဒ္ တကၠသိုလ္က ေကာလိပ္ေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာမို႔ ကိုယ္က ဒီေကာလိပ္မွာေနေပမယ့္ တျခားေကာလိပ္က ဆရာဆီမွာ က်ဴတိုရီယာယ္သြားယူရတာဆိုေတာ့ ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသားနဲ႔က ထိေတြ႔မႈသိပ္မရွိဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဘတ္ခ်လာ လယ္ဗယ္ဆိုရင္ ထိေတြ႔မႈပို နည္းတယ္။
ပထမႏွစ္က အီကိုလက္ခ်ာဆိုရင္ သြားသာထိုင္တယ္ ဘာမွ နားမလည္လိုက္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဆရာေတြက စာသင္ခ်ိန္ ၂ နာရီအတြင္း သင္ရတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြက အရမ္းမ်ားေတာ့ အျမန္သင္ရတယ္။ ဘာသာစကားကို ေရြးတာကိုက စေကာ္လာေတြကို သင္သလို terminology ေတြသံုးတာဆိုေတာ့ နားလည္ရခက္တယ္။ ကိုယ္က ႀကိဳမဖတ္ထားရင္ နားမလည္ဘူး။
ေနာက္တခုက … ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ကို ၀င္တဲ့ ျဗိတိသွ် ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းေတြက လာၾကတာ၊ အဲဒီကို ၀င္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာက ေက်ာင္းသားေတြဆိုရင္လဲ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းထြက္ေတြပဲ။ သမီးရဲ႕ အတန္းေဖာ္ေတြက ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းက၊ သမီးတေယာက္ထဲ စတိတ္ေက်ာင္းက ဆိုေတာ့ သူတို႔ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေက်ာင္း ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ကြာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သမီးအေနနဲ႔ adjust လုပ္ရခက္ခဲ့တယ္။
ေမ - အဲဒီေတာ့ ျပည့္ျပည့္ စာသင္တဲ့တေလွ်ာက္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ျဖစ္တာကို ဘယ္လို တြန္းလွန္ခဲ့လဲ။
ျပည့္ - ၂၀၀၅ ဒီဇင္ဘာမွာ ဆရာေတာ္ဦးဓမၼသာမိ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ေက်ာင္း အေဟာင္းကို ေျပာင္းလာၿပီ။ အဲဒီမွာ ေသာၾကာညဆို စုေပါင္း တရားထိုင္တာ ရွိတယ္။ အဲဒါက ေတာ္ေတာ္ကယ္သြားတယ္။ အဲဒီကေန မ်ဳိးေစ့ပ်ဳိးသလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ပထမတုန္းကေတာ့ စာသင္ၿပီး ပင္ပန္းတာနဲ႔ ဆိုေတာ့ အိပ္ငိုက္တာက မ်ားတယ္။ အိပ္ငိုက္ေပမဲ့လဲ အဲဒါက အစပ်ဳိးသလို ျဖစ္သြားၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေလ်ာ့က်ေစပါတယ္။
ေမ - အဲဒီအရင္ကေရာ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ။
ျပည့္ - အရင္ကေတာ့ မိ႐ိုးဖလာ ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစိပ္တာေလာက္ပဲ။ တရားထိုင္တာက ဆရာေတာ္နဲ႔ေတြ႔မွ၊ ဆရာေတာ္က အေျခခံကစၿပီး ဘယ္လိုထိုင္ရမယ္ ဆိုတာသင္ေပးတယ္။ ဆရာေတာ္က ပရိယတၱိဘက္လဲ အားသန္တယ္ဆိုေတာ့ စာေလးေတြနဲ႔ ရွင္းျပတယ္။ ေသာၾကာေန႔တိုင္း ၄၅ မိနစ္တရားထိုင္ ၿပီးရင္ group discussion လုပ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မသိတာရွိရင္ ေမးလို႔ရတယ္၊ ဆရာေတာ္က ရွင္းျပေပးတယ္။
ျမန္မာျပည္၌ သီလရွင္၀တ္စဥ္
၂၀၀၇ မွာ ျမန္မာျပည္ကို တႏွစ္ျပန္ေတာ့ သဲအင္းဂူမွာ ၁၀ ရက္စခန္း၀င္တယ္။ အဲဒါက ပထမဆံုး တရား စခန္း စ၀င္ဖူးတာပဲ။ သီလရွင္၀တ္တာကေတာ့ ၂၀၀၈ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ ဖိုင္နယ္ စာေမးပြဲေျဖျပီးမွ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၿပီး သီလရွင္ ၅ ပတ္ ၀တ္တယ္။ ျပည္က သဲအင္းဂူမွာ တရားထိုင္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ တရားထိုင္ျဖစ္တယ္။ ဒီကို ျပန္လာေတာ့ ပဋိပတၱိက လက္ေတြ႔လုပ္ထားၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ပရိယတၱိ ေလ့လာခ်င္စိတ္ ေပၚလာတာေပါ့။ ဆရာေတာ္ ဦးဓမၼသာမိကေတာ့ သီအိုရီပိုင္းေတြ ရွင္းျပတယ္။
ေမ- ျပည့္ျပည့္ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႔ ယူခဲ့တဲ့ M.A Buddhist Study ကို ေလ့လာဖို႔ စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့ပံုကို ေျပာျပပါအံုး၊
ျပည့္ - ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာမွာ ဒီကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္မွာ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ရွိလို႔ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တည တိပိဋက ဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာလာကို ပ႒ာန္းအေၾကာင္း သိခ်င္လို႔ ေမးရင္း ပ႒ာန္းဆိုတာ အရမ္းခက္တယ္ အရမ္း႐ႈပ္တယ္ဆိုေတာ့ စာသင္ရင္ေကာင္းမလား ေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က အားေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ ဦးဓမၼသာမိဆီက အၾကံဉာဏ္ေတာင္းၿပီး SOAS မွာ M.A Buddhist Study ရွိတာနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။
အဲဒီဟာ ေလွ်ာက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဘာမင္ဂန္မွာလဲ M.A Eco Development study ကို ေလွ်ာက္လိုက္ေသးတယ္။ B.A ၿပီးသြားေတာ့ M.A ဆက္လုပ္ခ်င္တာလဲ ပါတယ္။ စီးပြါး စီမံနဲ႔ ဘီေအဘြဲ႔ရေပမဲ့ စီးပြါးေရး မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အရင္ကတည္းက စာသင္တာ၀ါသနာပါတယ္၊ စာေရးတာ၀ါသနာပါတယ္၊ စေကာ္လာ ျဖစ္ခ်င္တာကိုး။ ဒီ Buddhist Study မလုပ္ျဖစ္ရင္ေတာင္ Development Study နဲ႔ လုပ္ၿပီး စာသင္တဲ့ လိုင္းဘက္သြားမွာ။ အခုက subject ေျပာင္းေပမဲ့ career အေနနဲ႔ကေတာ့ မေျပာင္းဘူး။
အဲဒါနဲ႔ ဘာမင္ဂန္မွာ Development Study ေလွ်ာက္ေတာ့လဲ ၀င္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေဖက အလုပ္ရွာလို႔ေျပာလို႔ အလုပ္ေလွ်ာက္လိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉ မွာ ဦးဂိုအင္ကာ စခန္းသြားတယ္။ စခန္းက ထြက္ထြက္ခ်င္း အလုပ္က အင္တာဗ်ဴး လွမ္းေခၚတယ္၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ SOAS ကလဲ လွမ္းေခၚတယ္၊ အလုပ္လုပ္ၿပီဆိုရင္ ေက်ာင္းတက္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အလုပ္ကို မသြားေတာ့ဘူး။ SOAS အင္တာဗ်ဴးပဲ သြားေတာ့တယ္။ အင္တာဗ်ဴးတာကေတာ့ ခဏပါပဲ၊ ဘာေၾကာင့္ social science ကေန ဒီဘာသာရပ္ကို ေျပာင္းတာလဲ ဆိုတာမ်ဳိးေလာက္ပဲ ေမးတယ္။
အဲဒါကေတာ့ စိတ္၀င္စားလို႔ေပါ့၊ ေလ့လာခ်င္တယ္၊ ကိုယ္လဲ meditation လုပ္ထားတဲ့ အခံရွိထားေတာ့ ဘာသာေရးကို တကယ့္ပညာရပ္တခုလို ေလ့လာခ်င္လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သမီးရဲ႕ Reference ေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္ေပ့ါေလ၊ ဆရာေတာ္ဦးဓမၼသာမိနဲ႔ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္က ဆရာရဲ႕ reference ဆိုေတာ့ အရမ္းေကာင္းလြန္းလို႔တဲ့။ အင္တာဗ်ဴးကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ၿပီးသြားပါတယ္။
***
ပထမပိုင္းကို ဒီေနရာမွာ ခဏရပ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္အပိုင္းမွာ …
- ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ မဟာ၀ိဇၨာကို ေလ့လာသင္ယူတဲ့အတြက္ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ အားေပးမႈ (သို႔) ကန္႔ကြက္မႈ အေနအထားေတြ …
- ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ငယ္စဥ္ကေန ခုခ်ိန္ထိ အျမင္ေျပာင္းလဲ လာပံုေတြ …
- မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႔အတြက္ က်မ္းျပဳစာတမ္းအမည္နဲ႔ အခ်က္အလက္ စုေဆာင္းခဲ့ရပံုေတြ …
- လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ ပီအိတ္ခ်္ဒီဘြဲ႔အတြက္ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္၊ ၿပီးစီးမႈ အေျခအေနေတြ …
- ပီအိတ္ခ်္ဒီဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ … စသျဖင့္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။
စိတ္၀င္စားရင္ ဆက္ၿပီး ဖတ္႐ႈအားေပးၾကပါအံုး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လကတည္းက အင္တာဗ်ဴးခဲ့တဲ့ အသံဖိုင္ကို အားတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ နည္းနည္းခ်င္း နားေထာင္ၿပီး ျပန္ေရးထားတာမို႔ အခ်က္အလက္ အမွားအယြင္းမ်ား ပါရွိခဲ့ရင္ က်မတာ၀န္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၈၊ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၁
၂၂း၄၂ နာရီ
