.
ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းႀကီးပံုေတြ ႐ိုက္ၿပီး တင္ထားၾကတဲ့ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ပို႔စ္ေတြလည္း ျမင္ေတာ့ ဓာတ္ပံုမ႐ိုက္ခဲ့မိေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲေတြးရင္း ဟိုဟိုဒီဒီဖတ္ေနတုန္း ကိုပြရဲ႕ ပို႔စ္အသစ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း ကိုပြရဲ႕ ပို႔စ္က ဟာသေတြခ်ည္းမို႔ ဖတ္ရင္း ျပံဳးစိျပံဳးစိ အသံမထြက္ဘဲ ရယ္ေနမိတယ္။
.
ကိုပြအေမ့ေျခရာယူေနတုန္း ဆန္ခံလာတဲ့ သီလရွင္ ေရာက္လာတဲ့ အခန္းဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အကိုက ဟိုဘက္ဒီဘက္ လွည့္ရင္း ႏိုးလာတာမို႔ ဖုန္းကို အသာပိတ္ၿပီး သူ႔ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ...
" ေမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ" လို႔ ေမးေတာ့
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ... ဟိဟိ"
ကိုယ္ကလည္း ရယ္ခ်င္စိတ္က မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးသာ ေျပာရတာ မ်က္ႏွာက ျပံဳးစိစိ ပါးစပ္ကလည္း ဟီဟိ လို႔ ထြက္သြားေတာ့ ... သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။
"ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ေမ"
ဒီအခ်ိန္ႀကီး ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲက ကိုပြစာကို ဖတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ မေျပာခ်င္လို႔ ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။
"ခုနကေလ ... ေမ ႐ွဴ႐ွဴးသြားေပါက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန လမင္းႀကီးသာေနတာ ျမင္လို႔"
ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး၊ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ။
"ဟင္ ... ဘယ္လို"
"ဖိုးလမင္းႀကီးေလ ... သာေနလိုက္တာ လင္းထိန္ေနတာပဲ ကိုရဲ႕ အာ့ေၾကာင့္"
"အမယ္ ... ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ ... အဲဒါ ... ကို အိပ္ရင္း ေဖာင္ျပင္ေနတာ ျမင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္လား"
သူေျပာမွ ကိုယ္က ပိုရယ္ခ်င္သြားေရာ ...
"ဟီးဟီး .... အင္း အင္း ... ဟုတ္တယ္"
ၿပီးၿပီးေရာ အင္း ... လိုက္ေတာ့ ထပ္ေမးေသးတယ္။
"အဲဒီေတာ့ ေမက ဘာလုပ္လိုက္လဲ"
"ေမကလား ... ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္တယ္"
သူ႔ကို စ-ခ်င္တာနဲ႔ အဲလို ေျပာၿပီး တခြိခြိရယ္မိေတာ့ သူက "ၾကည့္စမ္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေမ" လို႔ ေျပာၿပီး
"ဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ ... ေမ" တဲ့ ေမးတယ္။
"၃ နာရီထိုးၿပီ"
"ဒါဆို ျပန္အိပ္လိုက္အံုးမယ္။ ၅ နာရီ ႏႈိးေနာ္"
ေျပာၿပီး တေခါေခါ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေရာ။ ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကိုပြကို ျပန္ဖြင့္ ဆံုးေအာင္ဖတ္၊ အသံမထြက္ေအာင္ ရယ္၊ သူေျပာတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီရယ္ ... မနက္က်မွ ဒါကို ပို႔စ္တင္ရမယ္လို႔ ေတြး .... ရယ္ရင္း ေတြးရင္း ၅ နာရီ ထိုးခါနီးမွ ေမွးခနဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၈၊ ၀၉၊ ၁၅
(မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးခဲ့တာေလးပါ။)
.
ကိုပြအေမ့ေျခရာယူေနတုန္း ဆန္ခံလာတဲ့ သီလရွင္ ေရာက္လာတဲ့ အခန္းဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အကိုက ဟိုဘက္ဒီဘက္ လွည့္ရင္း ႏိုးလာတာမို႔ ဖုန္းကို အသာပိတ္ၿပီး သူ႔ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ...
" ေမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ" လို႔ ေမးေတာ့
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ... ဟိဟိ"
ကိုယ္ကလည္း ရယ္ခ်င္စိတ္က မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးသာ ေျပာရတာ မ်က္ႏွာက ျပံဳးစိစိ ပါးစပ္ကလည္း ဟီဟိ လို႔ ထြက္သြားေတာ့ ... သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။
"ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ေမ"
ဒီအခ်ိန္ႀကီး ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲက ကိုပြစာကို ဖတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ မေျပာခ်င္လို႔ ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။
"ခုနကေလ ... ေမ ႐ွဴ႐ွဴးသြားေပါက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန လမင္းႀကီးသာေနတာ ျမင္လို႔"
ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး၊ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ။
"ဟင္ ... ဘယ္လို"
"ဖိုးလမင္းႀကီးေလ ... သာေနလိုက္တာ လင္းထိန္ေနတာပဲ ကိုရဲ႕ အာ့ေၾကာင့္"
"အမယ္ ... ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ ... အဲဒါ ... ကို အိပ္ရင္း ေဖာင္ျပင္ေနတာ ျမင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္လား"
သူေျပာမွ ကိုယ္က ပိုရယ္ခ်င္သြားေရာ ...
"ဟီးဟီး .... အင္း အင္း ... ဟုတ္တယ္"
ၿပီးၿပီးေရာ အင္း ... လိုက္ေတာ့ ထပ္ေမးေသးတယ္။
"အဲဒီေတာ့ ေမက ဘာလုပ္လိုက္လဲ"
"ေမကလား ... ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္တယ္"
သူ႔ကို စ-ခ်င္တာနဲ႔ အဲလို ေျပာၿပီး တခြိခြိရယ္မိေတာ့ သူက "ၾကည့္စမ္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေမ" လို႔ ေျပာၿပီး
"ဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ ... ေမ" တဲ့ ေမးတယ္။
"၃ နာရီထိုးၿပီ"
"ဒါဆို ျပန္အိပ္လိုက္အံုးမယ္။ ၅ နာရီ ႏႈိးေနာ္"
ေျပာၿပီး တေခါေခါ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေရာ။ ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကိုပြကို ျပန္ဖြင့္ ဆံုးေအာင္ဖတ္၊ အသံမထြက္ေအာင္ ရယ္၊ သူေျပာတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီရယ္ ... မနက္က်မွ ဒါကို ပို႔စ္တင္ရမယ္လို႔ ေတြး .... ရယ္ရင္း ေတြးရင္း ၅ နာရီ ထိုးခါနီးမွ ေမွးခနဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၈၊ ၀၉၊ ၁၅
(မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးခဲ့တာေလးပါ။)
