မနက္ျဖန္ဆို ဒီဇင္ဘာက ကုန္ဆံုးေတာ့မယ္။
ႏွစ္တႏွစ္ကို အနားသတ္ေပးတဲ့ ဒီဇင္ဘာလဟာ က်မအတြက္ေတာ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိးစံု ေရာျပြမ္းလို႔ပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ ... ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ စိတ္ဖိစီး ညစ္ႏြမ္းမႈေတြ ... လြမ္းဆြတ္သတိရျခင္းေတြ ... ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ တဒဂၤလြတ္လပ္ေပါ့ပါးျခင္းေတြ အားလံုး က်မရင္ထဲမွာ ေပါင္းစံုေနခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘ၀မွာ အမွတ္တရအျဖစ္ က်န္ခဲ့မယ့္ ဒီဇင္ဘာလကေလးမို႔ ဘေလာ့မွာ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာဒိုင္ယာရီ ဆိုပါေတာ့ ... ။
***
၁ ဒီဇင္ဘာ
ေအးစက္စက္မနက္ခင္းမွာ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႔ အိပ္ရာက ႏိုးထခဲ့တယ္။ တအိမ္လံုးမွာ တေယာက္ထဲ ... ဦးရီးေတာ္က အလုပ္ အားလပ္ရက္ ခရီးသြားေနလို႔ အိမ္မွာမရွိဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း မနက္စာ ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ေကာ္ဖီတခြက္ကို ကမန္းကတန္းစားေသာက္ၿပီး ေက်ာင္းသြားရတယ္။ ခ်ဳိသလား ခါးသလား အရသာ မခံျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ...။
ႏွစ္တႏွစ္ကို အနားသတ္ေပးတဲ့ ဒီဇင္ဘာလဟာ က်မအတြက္ေတာ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိးစံု ေရာျပြမ္းလို႔ပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ ... ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ စိတ္ဖိစီး ညစ္ႏြမ္းမႈေတြ ... လြမ္းဆြတ္သတိရျခင္းေတြ ... ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ တဒဂၤလြတ္လပ္ေပါ့ပါးျခင္းေတြ အားလံုး က်မရင္ထဲမွာ ေပါင္းစံုေနခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘ၀မွာ အမွတ္တရအျဖစ္ က်န္ခဲ့မယ့္ ဒီဇင္ဘာလကေလးမို႔ ဘေလာ့မွာ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာဒိုင္ယာရီ ဆိုပါေတာ့ ... ။
***
၁ ဒီဇင္ဘာ
ေအးစက္စက္မနက္ခင္းမွာ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႔ အိပ္ရာက ႏိုးထခဲ့တယ္။ တအိမ္လံုးမွာ တေယာက္ထဲ ... ဦးရီးေတာ္က အလုပ္ အားလပ္ရက္ ခရီးသြားေနလို႔ အိမ္မွာမရွိဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း မနက္စာ ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ေကာ္ဖီတခြက္ကို ကမန္းကတန္းစားေသာက္ၿပီး ေက်ာင္းသြားရတယ္။ ခ်ဳိသလား ခါးသလား အရသာ မခံျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ...။
(၁) ေက်ာင္းသြားဖို႔ ဘတ္စ္ကားေစာင့္တဲ့ေနရာေလး၊ (၂) ေန႔လည္စာကလည္း ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ေကာ္ဖီပါပဲ ...။
***
၃ ဒီဇင္ဘာ
ဦးရီးေတာ္ျပန္ေရာက္မွာမို႔ တမနက္ခင္းလံုး အိမ္ရွင္း ဟင္းခ်က္၊ စာမဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ စာေမးပြဲက ဒီဇင္ဘာ ၈-ရက္။ စာေတြက ေခါင္းထဲမွာမရွိ ... ရာသီဥတုက အံု႔မိႈင္း လူက ထံုထိုင္း ... ။ ဦးရီးေတာ္ပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကိုလဲ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြကလို ရင္မခုန္မိေတာ့ … ။
***
၅ - ၇ ဒီဇင္ဘာ
တစစ နီးကပ္လာတဲ့ စာေမးပြဲက လူကုိ ေသြးပ်က္ေစတယ္။ စာဖတ္ရတာလဲ ၿငီးေငြ႔လွၿပီ။ အေဖနဲ႔ ဖုန္းေျပာတိုင္း အားေပးစကား အျမဲေျပာေပးေနလို႔ အေတာ္အသင့္ စိတ္သက္သာရာ ရခဲ့တယ္။
“စိတ္၀ယ္အတည္
ငါေအာင္မည္ဟု
ယံုၾကည္ မေနာ ရွိပါေစ” ... တဲ့။
အေဖက သူေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလး ရြတ္ျပတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ဖို႔က အဓိက ... က်မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ။
ဦးရီးေတာ္ျပန္ေရာက္မွာမို႔ တမနက္ခင္းလံုး အိမ္ရွင္း ဟင္းခ်က္၊ စာမဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ စာေမးပြဲက ဒီဇင္ဘာ ၈-ရက္။ စာေတြက ေခါင္းထဲမွာမရွိ ... ရာသီဥတုက အံု႔မိႈင္း လူက ထံုထိုင္း ... ။ ဦးရီးေတာ္ပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကိုလဲ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြကလို ရင္မခုန္မိေတာ့ … ။
***
၅ - ၇ ဒီဇင္ဘာ
တစစ နီးကပ္လာတဲ့ စာေမးပြဲက လူကုိ ေသြးပ်က္ေစတယ္။ စာဖတ္ရတာလဲ ၿငီးေငြ႔လွၿပီ။ အေဖနဲ႔ ဖုန္းေျပာတိုင္း အားေပးစကား အျမဲေျပာေပးေနလို႔ အေတာ္အသင့္ စိတ္သက္သာရာ ရခဲ့တယ္။
“စိတ္၀ယ္အတည္
ငါေအာင္မည္ဟု
ယံုၾကည္ မေနာ ရွိပါေစ” ... တဲ့။
အေဖက သူေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလး ရြတ္ျပတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ဖို႔က အဓိက ... က်မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ။
မ်က္ႏွာက်က္က မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေလးနဲ႔ စာၾကည့္ရလြန္းလို႔မ်က္လံုးျပဴးၿပီး လွ်ာထြက္ေနပံု :)
***
၈ ဒီဇင္ဘာ
စာေမးပြဲ စေျဖရတယ္။ စာေျဖခန္းမထဲ မ၀င္ခင္ အျပင္မွာထိုင္ရင္း အျငိမ္မေနႏိုင္တဲ့လက္က ဖုန္းေလးနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ႐ိုက္ခဲ့ေသးတယ္။ ေျဖႏိုင္လား ... မေျဖႏိုင္ဘူးလား၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မေမးၾကပါနဲ႔။ ကိုယ္တိုင္လဲ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စာေမးပြဲတခုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ .... …. ….
စာေမးပြဲ စေျဖရတယ္။ စာေျဖခန္းမထဲ မ၀င္ခင္ အျပင္မွာထိုင္ရင္း အျငိမ္မေနႏိုင္တဲ့လက္က ဖုန္းေလးနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ႐ိုက္ခဲ့ေသးတယ္။ ေျဖႏိုင္လား ... မေျဖႏိုင္ဘူးလား၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မေမးၾကပါနဲ႔။ ကိုယ္တိုင္လဲ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စာေမးပြဲတခုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ .... …. ….
***
၁၄ ဒီဇင္ဘာ
စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလို စာေမးပြဲၿပီးတာနဲ႔ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး မခံစားရဘူး။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ဳိးႀကီးပဲ၊ စိတ္ေတြ ေလးေနတာလား ... ေလေနတာလား ... မခြဲျခားတတ္ခဲ့ … ။ တရက္ကို ၃နာရီ ၁၅ မိနစ္နဲ႔ ၃ရက္တိတိ စိတ္ပင္ပန္းခံခဲ့ရတဲ့ ဒီခန္းမႀကီးကို ေက်ာမခိုင္းခင္ အမွတ္တရ ပံု႐ိုက္ခဲ့တယ္။ လူေတြက ခန္းမႀကီးကို စြန္႔ခြါသြားၾကခ်ိန္မွာ သက္မဲ့ထိုင္ခံုေလးေတြသာ ၿငိမ္သက္စြာ က်န္ရစ္ရင္း ... ။
စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလို စာေမးပြဲၿပီးတာနဲ႔ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး မခံစားရဘူး။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ဳိးႀကီးပဲ၊ စိတ္ေတြ ေလးေနတာလား ... ေလေနတာလား ... မခြဲျခားတတ္ခဲ့ … ။ တရက္ကို ၃နာရီ ၁၅ မိနစ္နဲ႔ ၃ရက္တိတိ စိတ္ပင္ပန္းခံခဲ့ရတဲ့ ဒီခန္းမႀကီးကို ေက်ာမခိုင္းခင္ အမွတ္တရ ပံု႐ိုက္ခဲ့တယ္။ လူေတြက ခန္းမႀကီးကို စြန္႔ခြါသြားၾကခ်ိန္မွာ သက္မဲ့ထိုင္ခံုေလးေတြသာ ၿငိမ္သက္စြာ က်န္ရစ္ရင္း ... ။
***
၁၅ ဒီဇင္ဘာ
ဒီဇင္ဘာအလြမ္း ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကို ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ရင္း လြမ္းနာက်ေနခဲ့တယ္။ မိဘေတြနဲ႔ တႏိုင္ငံထဲမွာေနေနရေပမဲ့ တၿမိဳ႕စီေ၀းေနလို႔။ “အေမတို႔ရွိရင္ သမီးစာေကာင္းေကာင္း ၾကည့္လို႔ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုၿပီး ဦးရီးေတာ္အိမ္နဲ႔ မိုင္တရာေက်ာ္ေ၀းတဲ့ က်မအမအိမ္မွာ ေနေနၾကတယ္။ ၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ကြဲကြာေနတဲ့ ေမာင္ေလးကလဲ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔က ေရာက္လာေပမဲ့ က်မနဲ႔မေတြ႔ရေသးဘူး။ စာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း မိဘ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိရာကို အေျပးသြားလိုက္ခ်င္တယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ကံၾကမၼာက ကိုယ့္ဘက္မွာ မရွိျပန္ဘူး။
***
၁၆ ဒီဇင္ဘာ
တေန႔လံုး မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခြင့္မရွိတဲ့ မိသားစုစံုညီ ဆြမ္းေကၽြးပြဲအတြက္ ဟင္းအမယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို တေယာက္ထဲ တိတ္တဆိတ္ခ်က္ရင္း က်မ ေၾကကြဲေနမိတယ္။ နက္ျဖန္ဆိုရင္ က်မအမအိမ္မွာ ဆြမ္းေကၽြးလုပ္ၾကမယ္။ က်မကေတာ့ အလုပ္သြားရမယ္။ စာေမးပြဲကာလမွာ အလုပ္ကခြင့္ယူထားတာ ၾကာၿပီမို႔ သူတို႔ေျပာတဲ့ေန႔မွာ ျပန္ဆင္းေပးရမယ္၊ က်မ ျငင္းလဲမျငင္းခ်င္၊ ျငင္းလဲမျငင္းသင့္ဘူး မဟုတ္လား။
ဒီဇင္ဘာအလြမ္း ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကို ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ရင္း လြမ္းနာက်ေနခဲ့တယ္။ မိဘေတြနဲ႔ တႏိုင္ငံထဲမွာေနေနရေပမဲ့ တၿမိဳ႕စီေ၀းေနလို႔။ “အေမတို႔ရွိရင္ သမီးစာေကာင္းေကာင္း ၾကည့္လို႔ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုၿပီး ဦးရီးေတာ္အိမ္နဲ႔ မိုင္တရာေက်ာ္ေ၀းတဲ့ က်မအမအိမ္မွာ ေနေနၾကတယ္။ ၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ကြဲကြာေနတဲ့ ေမာင္ေလးကလဲ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔က ေရာက္လာေပမဲ့ က်မနဲ႔မေတြ႔ရေသးဘူး။ စာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း မိဘ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိရာကို အေျပးသြားလိုက္ခ်င္တယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ကံၾကမၼာက ကိုယ့္ဘက္မွာ မရွိျပန္ဘူး။
***
၁၆ ဒီဇင္ဘာ
တေန႔လံုး မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခြင့္မရွိတဲ့ မိသားစုစံုညီ ဆြမ္းေကၽြးပြဲအတြက္ ဟင္းအမယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို တေယာက္ထဲ တိတ္တဆိတ္ခ်က္ရင္း က်မ ေၾကကြဲေနမိတယ္။ နက္ျဖန္ဆိုရင္ က်မအမအိမ္မွာ ဆြမ္းေကၽြးလုပ္ၾကမယ္။ က်မကေတာ့ အလုပ္သြားရမယ္။ စာေမးပြဲကာလမွာ အလုပ္ကခြင့္ယူထားတာ ၾကာၿပီမို႔ သူတို႔ေျပာတဲ့ေန႔မွာ ျပန္ဆင္းေပးရမယ္၊ က်မ ျငင္းလဲမျငင္းခ်င္၊ ျငင္းလဲမျငင္းသင့္ဘူး မဟုတ္လား။
ဆြမ္းေကၽြးအတြက္ တတပ္တအား ကုသိုလ္ပါ၀င္ခ်င္လို႔ တေယာက္ထဲ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာမ်ား (ဦးရီးေတာ္နဲ႔ လူႀကံဳထည့္ေပးလိုက္တာပါ)
***
၁၇ ဒီဇင္ဘာ
မနက္ေစာေစာ အလုပ္သြားခ်ိန္ အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးတုန္း။ အပူခ်ိန္က သုညဒီဂရီေအာက္၊ ကားမွတ္တိုင္မွာ ေစာင့္ေနရင္း စိတ္က ဆြမ္းေကၽြးပြဲဆီပဲ ေရာက္ေနတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခါတိုင္း မနက္ ၀၆း၁၈ မိနစ္လာတဲ့ ဘတ္စ္ကားက ၇ နာရီေက်ာ္မွ ေရာက္လာတယ္။ ဘူတာ႐ံုကိုေရာက္ေတာ့ ရထားေတြကလဲ cancel ျဖစ္လိုျဖစ္ delay ျဖစ္လိုျဖစ္။ ထံုက်င္ေအာင္ ေအးစက္ေနတဲ့ ေဆာင္းနံနက္ခင္းမွာ အရာရာဟာ ေနာက္က်ၿပီးရင္း ေနာက္က်လို႔ … ။
မနက္ေစာေစာ အလုပ္သြားခ်ိန္ အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးတုန္း။ အပူခ်ိန္က သုညဒီဂရီေအာက္၊ ကားမွတ္တိုင္မွာ ေစာင့္ေနရင္း စိတ္က ဆြမ္းေကၽြးပြဲဆီပဲ ေရာက္ေနတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခါတိုင္း မနက္ ၀၆း၁၈ မိနစ္လာတဲ့ ဘတ္စ္ကားက ၇ နာရီေက်ာ္မွ ေရာက္လာတယ္။ ဘူတာ႐ံုကိုေရာက္ေတာ့ ရထားေတြကလဲ cancel ျဖစ္လိုျဖစ္ delay ျဖစ္လိုျဖစ္။ ထံုက်င္ေအာင္ ေအးစက္ေနတဲ့ ေဆာင္းနံနက္ခင္းမွာ အရာရာဟာ ေနာက္က်ၿပီးရင္း ေနာက္က်လို႔ … ။
(၁) ေစာင့္ေနက် ကားမွတ္တိုင္အိုေလး ... (၂) အလုပ္ကရခဲ့တဲ့ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ (မွတ္ခ်က္ ခုထိ မေသာက္ရေသးပါ) ;)
အဲဒီေန႔ရဲ႕ ညေနခင္းကေတာ့ က်မအတြက္ ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မေမာင္ေလးနဲ႔ ေမာင္ေလးမိန္းမက ဆြမ္းေကၽြးပြဲအၿပီးမွာ က်မဆီလာခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္ကေန အိမ္ကို တန္းမျပန္ဘဲ သူတို႔ကို ဘူတာမွာ ေစာင့္ႀကိဳရင္း က်မ ပင္ပန္းရမွန္းမသိ၊ ဘူတာ႐ံုက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ရင္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာ နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၀င္လာမယ့္ ရထားႀကီးကို တနာရီနီးပါးေလာက္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ခြဲခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆံုတဲ့ ညေန … ။
***၁၈ ဒီဇင္ဘာ
ဦးရီးေတာ္လိုက္ပို႔ေပးလို႔ အနီးတ၀ိုက္ countryside ေတြ ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ အဲဒီေန႔က အရမ္းေအးလို႔ လမ္းေတြက ေရခဲၿပီး ေခ်ာေနတယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခါသြားသြား မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ iron bridge က ခါတိုင္းလို လူမ်ားမေနဘူး။ က်မတို႔ ေရွ႕မွာပဲ လူႀကီးတေယာက္ ေခ်ာ္လဲၿပီး ေခါင္းေပါက္သြားတာ ambulance ေခၚလိုက္ရတယ္။ ေသြးေတြမနည္းဘူးပဲ။ အဲဒါျမင္လို႔ ေၾကာက္ၿပီး က်မတို႔ေတြ လမ္းမေလွ်ာက္ရဲၾကေတာ့ဘူး။
(၁)သံတံတားေပၚမွာ ... (၂) ေတာႏွင့္ေတာင္ခြင္ လြမ္းဖြယ္ျမင္သည္ ...
အဲဒီညမွာ ရထားႀကီးစီးလို႔ အေမတို႔ရွိရာ အမလတ္အိမ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ တူတူသြားၾကတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီခြဲေက်ာ္ၿပီ။ အေဖက ေရေႏြးၾကမ္းတအိုးကို က်က်ေလးႏွပ္ၿပီး က်မတို႔အလာကို ေစာင့္ေနတယ္။ မိသားစုေတြ ျပန္ဆံုၾကၿပီေပါ့။ စကားေတြ ေျပာမကုန္တဲ့ ညခင္းကေလး။
***၁၉ ဒီဇင္ဘာ
ရထား ၃ ဆင့္စီးၿပီးမွ ေရာက္တဲ့ ၀င္ဆာရဲတိုက္ကို သြားၾကည့္ၾကတယ္။ ၀င္ေၾကးက တေယာက္ကို ၁၆ ေပါင္ခြဲ၊ က်မက ေက်ာင္းသားမို႔ ၁၅ ေပါင္နဲ႔ ေလွ်ာ့ေစ်းရတယ္။ အ၀င္မွာ နားၾကပ္နဲ႔ အသံသြင္းထားတဲ့ စက္ကေလး တခုစီိယူခဲ့ၾကတယ္။ ေနရာတေနရာေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီေနရာက နံပါတ္အတိုင္း အသံသြင္းစက္က ခလုတ္ေလးေတြကို ႏွိပ္ရင္ သူနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပတယ္။ တခါတုန္းက သြားခဲ့တဲ့ Warwick ရဲတိုက္ေလာက္ မက်ယ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအသံုးျပဳေနဆဲမို႔ ခမ္းနားမႈက ပိုသာတယ္။ အထဲမွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လုိ႔မရတာေတာ့ အဆိုးသား။
(၁) ရဲတိုက္၀င္ေပါက္ ... (၂) ျဗိတိသွ်အလံ တလူလူလြင့္ေနတဲ့ ရဲတိုက္ႀကီး
ႀကီးက်ယ္ျခင္း ခမ္းနားျခင္းေတြအျပည့္နဲ႔ ... ရာဇ၀င္တြင္က်န္မယ့္ သူရဲေကာင္းတို႔ ၀ိညာဥ္ေတြ ၀န္းက်င္တခုလံုး လႊမ္းျခံဳထားသေယာင္ ...။ အင္း ... သူရဲေကာင္းဆိုတာကလဲ တျခားဘက္ကၾကည့္ေတာ့ ဗီလိန္ျဖစ္ေနႏိုင္တာ ... ။ ၾကည့္ေလ ... အဲဒီမွာ ...
မႏၲေလးက မ-သြားတဲ့ အေျမာက္ႀကီးနဲ႔ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ... စိတ္နာနာနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ဖိ႐ိုက္ခဲ့တယ္။
***
၂၂ ဒီဇင္ဘာ
ေယာင္းမေလးက ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ညဘက္ သီေရတာသြားၿပီး Peter Pan သြားၾကည့္ၾကတယ္။ ျမိဳ႕ေသးေသးေလးကမို႔ သီေရတာကလဲ ေသးေသးေလး၊ ေစ်းလဲ သိပ္မႀကီးဘူး၊ အေပၚတန္းကၾကည့္ရင္ တေယာက္ကို ၁၉ ေပါင္၊ ေအာက္ဖက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ၂၃ ေပါင္တဲ့။ လူေတြကို အေပၚစီးက ၾကည့္ခ်င္လို႔ (တကယ္က ေစ်းသက္သာေအာင္လို႔ပါ) အေပၚတန္းကပဲ လက္မွတ္၀ယ္လိုက္တယ္။ Pantomime လို႔ေခၚတဲ့ ေပ်ာ္စရာ ရယ္စရာ ျပဇာတ္မ်ဳိးေလးမို႔ ကေလးေတြေပ်ာ္ၾကတယ္၊ လူႀကီးေတြလဲ ေပ်ာ္ၾကတာပါပဲ။
ျပဇာတ္ျပေနခ်ိန္မွာ ဓာတ္ပံု ဗီဒီယို ႐ိုက္လို႔မရဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ မစခင္နဲ႔ ခဏနားခ်ိန္မွာ ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါ။
***
၂၄ ဒီဇင္ဘာ
အလုပ္သြားရမွာမို႔ မနက္ ၄ နာရီထရတယ္။ က်မ အလုပ္နဲ႔ အမအိမ္ရွိတဲ့ၿမိဳ႕က ၂ နာရီၾကာေအာင္ ရထားစီးရတယ္။ အသြားအျပန္လက္မွတ္၀ယ္ရတာ ေပါင္ ၅၀၊ အလုပ္က ၅ နာရီပဲ လုပ္ရမွာ။ တကယ္က ရမွာနဲ႔ ကုန္တာနဲ႔ မကုိက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္မဖ်က္ခ်င္လို႔ ကိုယ္ပဲ အနစ္နာခံၿပီး သြားလိုက္တယ္။ ဘူတာကို အေဖနဲ႔ ေမာင္ေလး လိုက္ပို႔တယ္။ မနက္ ၅း၄၁ ရထားနဲ႔။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီခြဲ။ ေပ်ာ္ေနတာနဲ႔ပဲ ပင္ပန္းရမွန္းမသိ။
ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုး ခရစ္စမတ္အႀကိဳညကေလးပါ။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေဖာက္ၾက၊ ကိုယ္ရတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ႐ိုက္ၾက၊ တခ်ဳိ႕ပစၥည္းေတြက ရယ္စရာမို႔ တ၀ါး၀ါး တဟားဟားနဲ႔ ရယ္သံေတြ ေ၀စည္ေနခဲ့တဲ့ ညခ်မ္းေလးေပါ့။ အင္း ... နက္ျဖန္ဆို .... ။
***၂၅ ဒီဇင္ဘာ
ဆံုေတြ႔ခ်ိန္က တိုေတာင္းလြန္းလွတယ္။ ေပ်ာ္လို႔မွမဆံုးခင္ ခြဲခြါျခင္းက အနားေရာက္လာပါၿပီ။ ၉ နာရီၾကာ ေလယာဥ္စီးရမယ့္ ခရီးအတြက္ အေမက စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေနမေကာင္းသလို ျဖစ္ေတာ့ စိတ္ပူရျပန္တယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းကို လိုက္ပို႔ၾကၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ အေမ့ကို ႏႈတ္ဆက္ အနမ္းေလးေပးခဲ့တယ္။ မၾကာခင္ ျပန္ဆံုရအံုးမွာပါ အေမ .... ။
ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ေလး ...
***
၂၆ ဒီဇင္ဘာ
အေမနဲ႔ အေဖ လိုရာခရီးကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္သြားၾကၿပီ။ ေမာင္ေလးေနတဲ့ၿမိဳ႕မွာက ရာသီဥတု ေကာင္းၿပီး သာယာတာမို႔ အေမတို႔အတြက္ ေနရထိုင္ရ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ အေမလဲ ေနလို႔ပိုေကာင္းၿပီး ေပ်ာ္ေနပံုရတယ္။ skype ကေန စကားေျပာရင္း ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးကို ပံု႐ိုက္ယူလိုက္တယ္။ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာပါေစ ... အေမနဲ႔ အေဖ ... ။
***၂၇ ဒီဇင္ဘာ
ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္လည္ပတ္ လႈပ္ရွားဖို႔ ဦးရီးေတာ္အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို အိပ္မက္လုိပဲ ျပန္တမ္းတ ေနမိတယ္။ အျမဲတသသနဲ႔ ထင္က်န္ေနမယ့္ အိပ္မက္ေလးေတြ ... ...။ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အတူ ေမာင္ႏွမ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။ မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္ တခုမွာေပါ့ ... ။
***၃၀ ဒီဇင္ဘာ
မနက္ျဖန္ဆို ဒီဇင္ဘာက ကုန္ဆံုးေတာ့မယ္။
ၿပီးရင္ ၂၀၁၂ ရဲ႕ ဇန္န၀ါရီက တံခါးေခါက္လာေတာ့မယ္။
တႏွစ္ကုန္ဆံုးလိုက္ ႏွစ္သစ္ေရာက္လာလိုက္နဲ႔ ... အေဟာင္းအသစ္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္စဥ္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ရင္း သံသရာက လည္ပတ္ေနတယ္။ အေကာင္းနဲ႔ အဆုိး၊ အခ်စ္နဲ႔ အမုန္း၊ အျဖစ္နဲ႔ အပ်က္၊ မႏွစ္သက္တာေတြရွိေပမဲ့ နိယာမတခုလို လက္ခံရင္း ႏွလံုးသြင္းေကာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။
***က်မဘေလာ့ကို မေတာ္တဆျဖစ္ေစ တမင္တကာျဖစ္ေစ ေရာက္လာသူမ်ားအားလံုး ေန႔ရက္တိုင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစလို႔ ...
ေမတၱာျဖင့္ ...
ေမဓာ၀ီ
၃၀၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၁
၁၁း၁၃ နာရီ
