ကံ့ေကာ္ေတြလဲ ပြင့္ၿပီ ... ။
ဥၾသငွက္ေတးသံနဲ႔ ေႏြမနက္ခင္းက ခ်ဳိျမၿပီ ... ။
မတ္လရဲ႕ ေနေရာင္ျခည္ကလဲ ခပ္ရဲရဲ ေတာက္ပၿပီ ... ။
စာသင္ေက်ာင္းေတြရဲ႕ တံခါးႀကီးေတြလဲ ခဏ အနားယူၾကၿပီ ... ။
ကေလးေတြကေတာ့ လြယ္အိတ္ေတြ ပစ္ခ်ၿပီး ကစားၾကမွာလား ... နားၾကမွာလား ... ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ခုေခတ္ ကေလးေတြဟာ ေက်ာင္းႀကီးပိတ္တာနဲ႔ ေႏြသင္တန္းေတြမွာ ဆက္လက္ သင္ယူၾကရတယ္။ မိဘေတြကလဲ ကိုယ့္ကေလးေတြ ေက်ာင္းမပိတ္ခင္ကတည္းက ေႏြသံုးလအတြက္ သင္တန္းေတြ စံုစမ္းၾက အပ္ၾကနဲ႔ေပါ့ ... ။
***
က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေရာ ... ။
ငယ္ငယ္တုန္းက ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဘာလုပ္ၾကသလဲ ... ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ... ။
စာသင္ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ခ်ိန္မွာ က်မတို႔ ညီအစ္မတေတြ ေဆာ့ရင္း ကစားရင္း အိမ္အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ရင္း အေမ့ေက်ာင္းကို တက္ၾကရပါတယ္။ အိမ္အလုပ္ဆိုတာကလဲ ညေနဆို ျခံထဲက သစ္ပင္ေတြ ေရေလာင္းတာတို႔ ... မနက္ဖက္ ပြင့္တဲ့ စပယ္ပန္းေတြ ခူးသီၿပီး ဘုရားကပ္တာတို႔ ... တခါတေလ စပါးလံုး ကူေရြးေပးတာတို႔ ေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆိုရင္ေတာ့ အေမ့ေက်ာင္းမွာ အေမနဲ႔အတူ စကၠဴအိတ္ ကပ္ၾကရတယ္။
စကၠဴအိတ္ကပ္တယ္ဆိုတာက က်မတို႔ စာေမးပြဲၿပီးသြားလို႔ အသံုးမလိုေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းသံုးဗလာစာအုပ္ အေဟာင္းေတြကို စကၠဴအိတ္ေလးေတြ လုပ္တာကို ေျပာတာပါ။ အဲဒီစကၠဴအိတ္ေတြကို အေမက ေစ်းမွာ သြင္းေပးပါတယ္။ အိတ္ ၁၀၀ ဆို ဘယ္ေလာက္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဗလာစာအုပ္ေတြကို ပိႆာခ်ိန္နဲ႔ ေရာင္းတာထက္ စကၠဴအိတ္ေလးေတြ လုပ္ေရာင္းတာက ပိုၿပီး ပိုက္ဆံရပါတယ္။ ေန႔လည္ ေန႔ခင္း ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ဆို ေကာ္မႈန္႔ေတြ က်ဳိၿပီး စကၠဴအိတ္လုပ္ဖုိ႔ ျပင္ၾကရတယ္။ စကၠဴအိတ္ကပ္တဲ့ ၀ိုင္းမွာ အေမဦးေဆာင္ၿပီး က်မတို႔ ညီအစ္မေတြနဲ႔ တခါတေလလဲ တျခားအိမ္သားေတြပါ ၾကတယ္။ အေမက က်မတို႔ မပ်င္းရေအာင္ စကၠဴအိတ္ကပ္ရင္း ပံုေတြေျပာျပတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေမေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေတြက ပုဂံရာဇ၀င္ပါပဲ။
ပုဂံရာဇ၀င္ ဒုတ္ထမ္းၿပီး ေျပာရတယ္ ... တဲ့။ ေျပာရင္းဆိုရင္း ျငင္းခုန္ၾကလို႔ ဒုတ္ထမ္း ေျပာရတာလား ... ရွည္လ်ားလြန္းလို႔ ဒုတ္ထမ္း ေျပာရတာလား ... ေသခ်ာမသိေပမဲ့ အေမကေတာ့ ပုဂံရာဇ၀င္ကို စကၠဴအိတ္ကပ္ရင္း ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။ စကၠဴအိတ္ေတြ ကပ္ရင္းနဲ႔ ပံုျပင္နားေထာင္ရသလို စကၠဴအိတ္ ေရာင္းရေငြက မုန္႔ဖိုး၊ ကာတြန္းစာအုပ္ဖိုးလဲ ရတာမို႔ က်မတို႔တေတြ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ... ။
အဲဒီလို က်မတို႔ရဲ႕ ေႏြရာသီေတြမွာ ေဆာ့ရင္း ကစားရင္း အေမနဲ႔ စကၠဴအိတ္ကပ္၊ အိမ္အလုပ္၀ိုင္းလုပ္၊ အေဖ့စာအုပ္ ဗီ႐ိုႀကီးထဲက စာအုပ္ေတြ ရွာေဖြဖတ္ရင္း ကုန္လြန္ခဲ့ရသလို ... အဘိုးနဲ႔လဲ အခ်ိန္ကုန္ရပါေသးတယ္။ ေႏြပိတ္ရက္ေတြမွာ အဘိုးက သူ႔သားသမီးေတြ ေခတ္က သင္ရတဲ့ Oxford English Reader စာအုပ္ကေလးေတြ က်မတို႔ကို သင္ေပးတဲ့အျပင္ ဘုရားစာကိုပါ အဂၤလိပ္လို သင္ေပးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အဘိုး စာသင္ခ်ိန္ဆို သိပ္စိတ္ညစ္တာပဲ။ ပဥၥမတန္းမွ ေအဘီစီဒီ စသင္ရတဲ့ က်မတို႔ကို story ေတြ ဖတ္လို ဖတ္ခိုင္း၊ cause and effect ေတြ သင္လိုသင္ နဲ႔ ဆိုေတာ့ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေတာ့တာေပါ့။
ဒါတြင္မကေသးဘူး အဘိုးက လက္ႏွိပ္စက္ ႐ိုက္တာ သင္ေပးပါေသးတယ္။ သူ႔မွာရွိတဲ့ လက္ႏွိပ္စက္ ၂ လံုးကို က်မတို႔ ညီအမ သံုးေယာက္ အလွည့္က် ႐ိုက္ရတယ္။ အဘိုးက မလွမ္းမကမ္း ခံုတန္းလ်ားကေန အိပ္ၿပီး အသံနားစြင့္ေနတာ၊ အသံရပ္သြားတာနဲ႔ လွမ္းေခၚေတာ့တာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ဆို က်မတို႔တေတြ A S D F ; L K J လို႔ ေအာ္ဆိုၿပီး လက္ႏွိပ္စက္ႀကီးေတြ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ ႐ိုက္လို႔ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေလးငါး ေျခာက္တန္းေလာက္ပဲ ရွိအံုးမွာ ... ။ နည္းနည္း အသက္ႀကီးလာတဲ့ ၇ တန္း ၈ တန္းေလာက္ မွာေတာ့ အေဖ့အဘိဓမၼာသင္တန္း တက္ရတယ္၊ ပရိတ္တို႔ ပ႒ာန္းတို႔ သင္ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေႏြပိတ္ရက္မွာ ... "ေသာမနႆ သဟဂုတ္" အသံေတြနဲ႔ ေ၀ဆာလို႔ ... ။
***
ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ က်မတို႔ ငယ္ဘ၀ရဲ႕ ေႏြပိတ္ရက္ဟာ သင္တန္းဆိုၿပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တက္ရတာ မဟုတ္ေပမဲ့ သင္ယူရင္း ေလ့လာရင္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတာပါပဲ ... ။ ခုေခတ္မွာေတာ့ မိဘ ဘိုးဘြားေတြက ကိုယ့္သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြအေပၚ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မႈ အတိုင္းအတာ ေလ်ာ့နည္းလာတာနဲ႔ အမွ် ေႏြရာသီမွာ သင္တန္းေတြ အသီးသီးပို႔ၾကရတယ္။ ေခတ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈအရ ေႏြသင္တန္းေတြလဲ အရင္ကထက္ ပိုၿပီး အမ်ားအျပား ေပၚလာၾကတယ္။ သင္တန္းေတြ မ်ားလာတာနဲ႔ အမွ် မိဘေတြ အေနနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ ပိုမ်ားသလို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ရာလဲ ပိုစဥ္းစားၾကရပါတယ္။
မိဘေတြအေနနဲ႔ အဓိက စဥ္းစားသင့္တာကေတာ့ သင္မယ့္ subject ေတြပါ။ ကိုယ့္ကေလးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္နဲ႔ စိတ္၀င္စားမႈေပၚ မူတည္ၿပီး သင္မယ့္ဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ သင့္ပါတယ္။ ေႏြရာသီ သင္တန္းေတြမွာ အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ၤာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာလို ပညာရပ္ေတြ အျပင္ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ ... စတဲ့ အႏုပညာ သင္တန္းေတြ ... ေရကူး၊ ဘတ္စကတ္ေဘာ စတဲ့ ကိုယ္ကာယ ၾကံ့ခိုင္မႈ သင္တန္းေတြလဲ ရွိတာမို႔ ကိုယ့္ကေလးနဲ႔ အဆင္ေျပတာကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တခုက ေက်ာင္းရဲ႕ တည္ေနရာ ... ။ တခ်ဳိ႕မိဘေတြက ကိုယ့္အိမ္နဲ႔ နီးတဲ့ ေက်ာင္း၊ သြားေရးလာေရး အဆင္ေျပတဲ့ေနရာေတြကို ဦးစားေပး ေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနအရ ကိုယ့္ကေလးကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားေတာင္ လႊတ္ၿပီး ေက်ာင္းထား ၾကရတာမို႔ တခ်ဳိ႕ကလဲ တည္ေနရာကို သိပ္ မၾကည့္ၾကပါဘူး။
facilities နဲ႔ service ... ကလဲ အေရးႀကီးတာပါပဲ။ ေႏြရာသီလို ပူျပင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကေလးေတြ ေအးေဆးသက္သာစြာ သင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေန ေပးႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းမ်ဳိးျဖစ္သင့္သလို ကေလးေတြကို ဂ႐ုစိုက္ ၾကည့္႐ႈေပးတဲ့ ေက်ာင္းမ်ဳိးကိုလဲ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ မတ္လ ၄ ရက္မွာေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းေလးမွာ ေႏြရာသီ သင္တန္းေတြ စၿပီးဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြအတြက္ ေႏြရာသီသင္တန္းေတြ ဖြင့္ခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္နီးပါး ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ကေလးေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္ ကိုက္ညီမႈရွိေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး သင္ၾကားေပးပါတယ္။
ဒီႏွစ္မွာေတာ့ တျခား subjects ေတြအျပင္ က်မက Environmental education ကိုပါ တခ်ိန္ ထည့္ၿပီး သင္ေပးပါတယ္။
Save the Earth ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို သံၿပိဳင္သီဆိုၾကရင္း ကိုယ္တေယာက္ထဲအျပင္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယ့္မိသားစုေတြပါ လက္တြဲပါ၀င္ဖို႔ ကေလးေတြကို ဆြဲေဆာင္ခဲ့တယ္။ Reduce, Re-use, Recycle ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို ရွင္းျပရင္း က်မတို႔ ငယ္ငယ္က စကၠဴအိတ္ ကပ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္း သူတို႔ကို ေျပာျပရပါေသးတယ္။ အဲဒါကလဲ Re-use and recycle ပဲ မဟုတ္လား ... ။
က်မတို႔ရဲ႕ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ ကေလးေတြ ေႏြရာသီမွာ စိတ္ဖိစီးမႈ မရွိေစဘဲ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေဆာ့ကစားရင္း သိသင့္ သိထုိက္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ သင္ယူႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ တႏွစ္လံုး ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြနဲ႔ စိတ္႐ႈပ္ေထြးခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ေႏြတေႏြမွာေတာ့ လြတ္လပ္ေပါ့ပါး သင့္တယ္ မဟုတ္လား ... ။
ေဆာ့ရင္း ကစားရင္း စာသင္ၾကရတာမို႔ ကေလးေတြ ပိုေပ်ာ္ၾကသလို အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးမႈလဲ ပို႐ွိၾကတယ္၊ သင္လိုက္တဲ့ စာကိုလဲ ပိုၿပီး စြဲျမဲမွတ္မိေစပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ၆ ႏွစ္အရြယ္ ကေလး ေသးေသးေလးေတြလဲ ပါတာေၾကာင့္ ျငင္းၾက ခုန္ၾက ေအာ္ဟစ္ၾကတာမ်ဳိးလဲ ရွိပါရဲ႕။ ကေလးဆိုတာ စိတ္ထဲရွိတာ ေျပာတတ္ လုပ္တတ္ၾကတာပဲ ... က်မတို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ နားလည္ေပးရမယ္ မဟုတ္လား ... ။
ပူေလာင္တဲ့ ေႏြကို အံတုရင္း ကံ့ေကာ္ရိပ္မွာ ေခၽြးသိပ္ၾကရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေရာ ဆရာ ဆရာမေတြပါ ... တေပ်ာ္တပါး ... ။
***
က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အဘိုးသင္ေပးတဲ့ English for Buddhism နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့သလို ခုကေလးေတြကိုလဲ ေႏြရာသီမွာ English for Buddhism သင္တန္းေလး ဖြင့္ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းကေတာ့ မနက္ျဖန္ (မတ္လ ၉ ရက္) ကစၿပီး စေန တနဂၤေႏြ ၉ ပတ္တိတိ (ေမလ ၁၉ ရက္ထိ) သင္ၾကားေပးပါမယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တုန္းကေတာ့ ၉ ရက္သာ သင္ခဲ့ရေပမ့ဲ အခု ေႏြပိတ္ရက္မွာ ၁၈ ရက္ သင္မွာပါ။ ထံုးစံအတိုင္း ဒီသင္တန္းကို ပညာဒါန သင္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဦးသန္႔စင္ (ဘေလာ့ဂါကိုမင္းထက္) အပါအ၀င္ ဘုန္းဘုန္း ၂ ပါးနဲ႔ တျခားဆရာမ်ားက သင္ေပးၾကပါမယ္။
ဒါကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ပိတ္ရက္မွာ ဖြင့္ခဲ့တဲ့
English for Buddhism သင္တန္းဆင္း လက္မွတ္ေပးပြဲ နဲ႔ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလတုန္းက အင္းလ်ားလမ္းက စိမ္းလမ္းစိုေျပမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
သင္တန္းၿပီးတဲ့ေန႔မွာ သူတို႔ကို level အလိုက္ test ေလးလုပ္ေပးၿပီး ပထမ ဒုတိယ တတိယ အသီးသီး ဆုေတြ ေပးခဲ့တယ္။
သင္တန္းဆင္းပြဲေန႔က Buddhism သီခ်င္းေတြကို ကေလးေတြ သံၿပိဳင္ ညီညာ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ၾကတယ္။
***
က်မတို႔ရဲ႕ English for Buddhism သင္တန္းေလးက ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ မိဘေတြ အားလံုး ေက်နပ္ၾကတဲ့အျပင္ ဒီသင္တန္းအေၾကာင္း ေနာက္မွသိတဲ့သူေတြလဲ လိုအပ္တာရွိရင္ ကူညီပံ့ပိုး ေပးခ်င္ပါတယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းလာၾကပါတယ္။ MRTV 4 ကလဲ လာေရာက္႐ိုက္ကူးသြားၿပီး For Edu အစီအစဥ္က ထုတ္လႊင့္ျပသေပးတဲ့အတြက္ သိတဲ့သူ ပိုမ်ားလာပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လဲ MRTV 4 ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အခု ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကေလးေတြ ဘ၀တသက္တာအတြက္ သင္ယူသင့္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြအျပင္ သံသရာအတြက္ အက်ဳိးရွိေစမယ့္ ဘာသာေရး အသိေလးေတြပါ ႏွလံုးသားထဲမွာ ကိန္းေအာင္း လာေစဖို႔ ... ဒီသင္တန္းေလးကို ႀကိဳးစားၿပီး ဖြင့္လွစ္ဖို႔ အပင္ပန္းခံၿပီး စီစဥ္ၾကရတာပါ။ တနလၤာကေန ေသာၾကာထိ ဖြင့္ေနက် Summer School အျပင္ စေန တနဂၤေႏြမွာ English for Buddhism ပါ ဖြင့္မယ္ဆိုေတာ့ ဒီေႏြ သံုးလမွာ က်မကေတာ့ နားရက္မရွိ၊ ပိတ္ရက္မရွိ လႈပ္ရွား ရပါအံုးမယ္။
ဘယ္လိုပဲ ပင္ပန္းပင္ပန္း က်မကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္သင့္တာေရာ လုပ္ခ်င္တာပါ တထပ္တည္းက်ေအာင္ လုပ္ေနႏိုင္တဲ့အတြက္ ေႏြေနပူေပမယ့္ ပီတိေတြနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ေအးျမလို႔ ေနပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၈၊ ၀၃၊ ၂၀၁၃
၁၄း၀၀ နာရီ
Read More...
Summary only...
