Friday, April 29, 2016

အမွားမျမင္ေစဖို႔ အမွားျပင္ေစလို

ဆရာမခင္သႏၲာရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲ ဗီဒီယိုဖိုင္ေလးကို အေတာ္မ်ားမ်ား ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာ ရွယ္ထားၾကတာ ေတြ႕ေပမဲ့ မအားတာနဲ႔ နားမေထာင္ျဖစ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရွယ္တဲ့လူက ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရလို႔ စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ နားေထာင္ျဖစ္သြားၿပီး ဒီစာကို ေရးပါတယ္။
.
သူေျပာသြားတာကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပါပဲ။
.
“ဒီေန႔ေခတ္ … ဒီေန႔ေခတ္ဆိုတာ သိပ္မၾကာခင္က ျပီးခဲ့တဲ့ေခတ္ရဲ႕ ပညာေရး က်မတို႔မႀကိဳက္ပါဘူးေနာ္၊ က်မလည္း မႀကိဳက္ပါဘူး။ ပညာေရးဟာ စုတ္ျပတ္တယ္ နိမ့္က်တယ္ အဆင့္မရွိဘူး ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဆိုျပီး ျဖစ္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဆႏၵျပၾကတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အေျခခံဥပေဒေတြ ျပန္ေရးဆြဲခ်င္ၾကတယ္၊ လက္ခံပါတယ္၊ က်မတို႔ႏိုင္ငံ ပညာေရး မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မ တခုေလာက္ေမးခ်င္တာ အဲဒီ စုတ္ျပတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပညာေရး အဆင့္မမီပါဘူးဆိုတဲ့ ပညာေရးကို အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးၾကျပီလား … အသံုးမက်ပါဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီတကၠသိုလ္ကေန ေပးထားတဲ့ ပညာ ဘြဲ႕တခုကို ယူျပီးၾကျပီလား”
.
က်မ နားလည္ထားတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားဆိုတာ အတန္းပညာျပီးဆံုးေအာင္ သင္ယူေနဆဲသူကို ဆိုလိုတာလို႔ ယူဆပါတယ္။ ပညာကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးသူ ဘြဲ႕ရၿပီးသူ တေယာက္ဟာ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စုတ္ျပတ္သတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပညာေရးကို ေက်ာင္းသားေတြ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးျပီလား … … … ဘြဲ႕တခုကို ယူၿပီးၾကၿပီလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ လြဲေနတယ္လို႔ ျမင္တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆက္နားေထာင္ေတာ့ …
.
“ဥပမာေလး တခုေျပာပါမယ္။ က်မတို႔ သိပ္ခ်စ္တဲ့ က်မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေမွာက္ပါတယ္။ သူဦးေဆာင္ျပီး သပိတ္ေမွာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ … ဘာလို႔သပိတ္ေမွာက္လဲ အဲဒီကၽြန္ပညာေရးလို႔ သတ္မွတ္တဲ့ အဂၤလပ္ေတြ သင္ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ပညာေရးကို ကၽြန္ပညာေရးလို႔ သတ္မွတ္သည္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြက ကၽြန္ပညာေရး အလိုမရွိ ဒီပညာေရး အလိုမရွိဆိုျပီး သပိတ္ေမွာက္တာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဦးေဆာင္ဦးရြက္နဲ႔ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ပါဝင္ခဲ့တယ္”
.
ဆရာမဟာ ပထမေက်ာင္းသား သပိတ္နဲ႔ ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ေရာေနဟန္ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္က ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္ပါ။
.
၁၉၂၀ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္ေပၚလာပံုကို အရင္ေျပာရရင္ ဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္ ေရးဆြဲတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို ကန္႔ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမွာက္ၾကတယ္။ ဒီဥပေဒကို ဘာေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္တာလဲ ဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္ပညာဟာ လူတိုင္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ လက္တဆုပ္စာ ေငြရွင္ ဂုဏ္ရွင္ အသိုင္းအဝိုင္း အတြက္ ေရးဆြဲထားတဲ့ အက္ဥပေဒ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဆရာမေျပာတဲ့ ကၽြန္ပညာေရး ျဖစ္ေနလို႔ ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီမွာ ျမန္မာစာသည္ ဒို႔စာ … စသျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္ခ်က္ေတြ ေပၚထြက္လာတာပါ။ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ ရက္မွာ က်ေရာက္တဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ ရဲ႕ အစဟာ အဲဒီ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ေၾကာင့္ပါ။
.
ဒါ့ျပင္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြဟာ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြ ပညာသင္ မပ်က္ေစေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း (ေနရွင္နယ္ေက်ာင္း)ေတြ ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ အစ … လို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာလည္း ေရနံေခ်ာင္း ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းထြက္တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ပါဝင္တဲ့ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္ကို ၾကည့္ရေအာင္ … ။
အိုးေဝမဂၢဇင္း ေပးစာက႑ (Point from the letter) မွာ ပါဝင္တဲ့ ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနသည္ (The Hell Hound at Large) စာတိုေလးမွာ ေရးသူ ယမမင္း (ညိဳျမ) က ငရဲျပည္ကထြက္ေျပးသြားေသာ ေခြးနက္ႀကီး တေကာင္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ ေသာင္းက်န္းေနပါသည္၊ ေတြ႕လွ်င္ ငရဲျပည္သို႔ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ပါ လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ စာကို အဂၤလိပ္လို ေရးသားခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ေဖာ္ျပခဲ့လို႔ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြက အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္းကို ေခၚၿပီး စာေရးသူကို ေမးတဲ့အခါ မေျဖခဲ့တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထုတ္ၿပီး အေရးယူဖို႔ စီစဥ္ၾကတယ္။ အဲဒီအရင္ ရက္ပိုင္းကလည္း တကၠသိုလ္ဥကၠ႒ ကိုႏု (ဦးႏု) ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္တခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုႏုကို တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္ေတြက ေက်ာင္းထုတ္ထားၾကတယ္။ ဒါေတြကို မေက်နပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၁၉၃၆ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
.
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆ မွာ ေရႊတိဂံုဘုရားေတာင္ဘက္မုခ္မွာ အဖြဲ႕ဝင္ ၃၁ ဦးပါဝင္တဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ေကာင္စီကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး တကၠသိုလ္ပညာေရးရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ သပိတ္ဟာ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းသားေတြကိုပါ ကူးစက္သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ အာဏာပိုင္ေတြက ထုတ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပန္လက္ခံရၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မွာလည္း ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို လက္ခံရပါေတာ့တယ္။
.
ဆရာမရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကို ဆက္နားေထာင္ေတာ့ ...
.
“ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေလ ၁၉၃၇ က်ေတာ့ သပိတ္လွန္တယ္၊ သပိတ္လွန္တယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ေနာ္ ဒီေခတ္ကေလးေတြ … ။ မေမွာက္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီပညာေရးကို မဆန္႔က်င္ေတာ့ဘူးဆိုျပီးေတာ့ သပိတ္လွန္တယ္။ ၃၆ မွာ သပိတ္ေမွာက္တယ္။ ၃၇ မွာ သပိတ္လွန္တယ္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ အဲဒီမႀကိဳက္ပါဘူး ဆိုတဲ့ ကၽြန္ပညာေရးစနစ္က ေပးတဲ့ မဟာဝိဇၨာဘြ႕ဲကို ရေအာင္ယူခဲ့တယ္။ အဲဒီ အစိုးရက ေပးတဲ့ပညာေတြနဲ႔ပဲ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူကို သူ႔အ႐ိုးနဲ႔ သူျပန္ထိုးျပီး တြန္းလွန္ခဲ့တယ္”
.
တကယ္တမ္း သပိတ္လွန္တာက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္အမ်ားစုကို အဂၤလိပ္အစိုးရက လိုက္ေလ်ာေပးတဲ့အတြက္ ၁၉၃၆ ေမလ ၁ ရက္မွာ သပိတ္လွန္ခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြ အဓိက ေတာင္းဆိုတဲ့ ၁၉၂၀ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ သေဘာတူတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရတဲ့ ကိုႏုနဲ႔ ကိုေအာင္ဆန္းကို ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဒီေဂ်စေလာ့ကို အၿငိမ္းစားေပးၿပီး ပါေမာကၡဦးေဖေမာင္တင္ကို ခန္႔ထားလိုက္တာေၾကာင့္ ဦးေဖေမာင္တင္ဟာ တကၠသိုလ္မွာ ပထမဆံုးျမန္မာလူမ်ဳိးပါေမာကၡ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
.
ေနာက္တခ်က္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ရတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေသခ်ာေအာင္ အေထာက္အထားရွာေတာ့ Wikipedia မွာ ခုလို ေတြ႕ပါတယ္။
.
In October 1938, Aung San left his law classes and entered national politics. At this point, he was anti-British and staunchly anti-imperialist. He became a Thakin (lord or Master - … ... )
.
ဝီကီပိဒိယမွာ ပါတဲ့ (lord or Master) ဆိုတာကိုမ်ား မာစတာဘြဲ႕ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕လို႔ ဆရာမက အမွတ္မွားသြားတာလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အကို ဦးေအာင္သန္း ေရးတဲ့ ေအာင္သန္းရဲ႕ ေအာင္ဆန္း စာအုပ္ထဲမွာလဲ ခုလိုေတြ႕ရပါတယ္။
.

၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေသာအခါ ေအာင္ဆန္းသည္ တကသ၏ ဒုတိယဥကၠ႒ ျဖစ္လာပါသည္။
... .... ...
ထိုႏွစ္စာေမးပြဲ (ဘီေအ-အထက္တန္းစာေမးပြဲ) ကို မေျဖႏိုင္ဘဲ ေနာက္ႏွစ္ (၁၉၃၇) မွာမွ ေျဖဆိုရပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ေအာင္ဆန္းအဖို႔ တႏွစ္ပုပ္သြားပါသည္။
…. ….
အဂၤလိပ္စာေပ၊ ဥေရာပရာဇဝင္၊ ႏိုင္ငံေရးေဗဒတို႔ကို သင္ယူခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၃၇ မတ္လတြင္ ဘီေအ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ပါသည္။ ဘီေအေအာင္သည္ထိ စာေမးပြဲ တခါမွ် မက်ဘူးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ႏွစ္တြင္ကား ေက်ာင္းသားကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥတို႔ကို အခ်ိန္ျပည့္ ေဆာင္ရြက္ရသည္ျဖစ္ရာ စာက်က္ခ်ိန္ မရသျဖင့္ ဘီအယ္လ္ပညာ (ဥပေဒပညာ) ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲတြင္ ႐ႈ့ံးပါသည္။ ေအာင္ဆန္း၏ ပထမအႀကိမ္ ႐ႈံးျခင္းႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ႐ႈံးျခင္းေပတည္း။
***
ဆရာမက ခုလို ဆက္ေျပာျပန္ပါတယ္။
.
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ၃၆ ခုႏွစ္က သပိတ္ေမွာက္ျပီး သပိတ္မလွန္ဘဲ ထားရင္ အဲဒီလိုမ်ဳိး လယ္ဗယ္တန္း အဂၤလိပ္လို ေျပာရတဲ့စကားေတြ ေျပာႏိုင္ပါ့မလား။ အဲဒီ ပညာေရး သူ႕ဟာသူ ကၽြန္ျပဳျပဳ ဘာျပဳျပဳ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း မေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးေတာ့မွ ငါတို႔ပညာေရးက ဒီလိုရွိရမွာ ငါတို႔ျမန္မာစာက ဘယ္လိုပါရမွာ ဆိုျပီး ေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္ မေကာင္းပါဘူးဆိုတဲ့ ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ရမယ္”
.
အဲဒါကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လြဲေနတယ္ ထင္တာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သပိတ္လွန္သည္ျဖစ္ေစ ေမွာက္သည္ျဖစ္ေစ လူအမ်ားထဲမွာ အဂၤလိပ္လို public speech ေပးႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ သပိတ္လွန္ၿပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ခဲ့လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္လိုေတြ လယ္ဗယ္တန္း ေျပာႏိုင္တာလား။ သပိတ္မလွန္ဘဲ ေက်ာင္းဆက္မတက္ခဲ့ရင္ အဂၤလိပ္လိုေတြ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ဒီတခါလည္း ေအာင္သန္းရဲ႕ ေအာင္ဆန္းစာအုပ္ကပဲ ကိုးကားပါရေစ … ။
.
သပိတ္မေမွာက္ခင္ တကသအစည္းအေဝးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အကို ဦးေအာင္သန္းက ခုလို ေရးခဲ့ပါတယ္။

ထိုေန႔က ေအာင္ဆန္း၏ ေျပာပံုဆိုပံုသည္ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ စကားရည္လုပြဲ၌ ေျပာဆိုခဲ့ပံုႏွင့္ ဆီနဲ႔ေရ ကြာဘိသကဲ့သို႔ ကြာျခားေနပါသည္။ အဂၤလိပ္စကားကို ေရေရလည္လည္ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ေျပာဆိုႏိုင္႐ံုမက အခ်က္အလက္မ်ားသည္လည္း ထိမိရကား ၾကားရသူအဖို႔ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထစရာပင္၊
.
ေလးႏွစ္ ( ၁၉၃၂ မွ ၁၉၃၆) အတြင္း ေအာင္ဆနး္၏ တိုးတက္မႈသည္ ခ်ီးက်ဴးေလာက္ေပသည္။ ထိုသို႔တုိးတက္လာရသည္မွာ အျခားေၾကာင့္မဟုတ္။ ေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အလကားမေနဘဲ အက္ဒ္မန္းဘာ့ခ္ (Edmund Burke)၊ ဒစ္စေရလီ (Disraeli) စေသာ အဂၤလိပ္ ပါလီမန္ ရာဇဝင္တြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား၏ မိန္႔ခြန္းကို အလြတ္ေလာက္နီးနီး ရေအာင္ ဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
***
“အခုက်မတို႔ ဒီေခတ္ေက်ာင္းသားေတြ အခု ၾကားမွာပါ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း၊ အဲဒီမႀကိဳက္ပါဘူးဆိုတဲ့ စုတ္ျပတ္တဲ့ ပညာေရးကို သင္မထားဘဲနဲ႔ သူတို႔ေခတ္ သူတို႔အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဘယ္အရာကို ျဖတ္ထုတ္မလဲ ေျပာ … ။ တတိယႏွစ္မွာ သင္တဲ့ ေရွ႕ေနဦးသူ၏ စိတ္ဓာတ္ မႀကိဳက္ဖူး ျဖဳတ္မယ္လို႔ ေျပာ အခုက်မေျပာရင္ေတာင္ သိရဲ႕လား အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ၊ သိရဲ႕လား ၊ သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ မလုပ္ခဲ့တာ မေလ့လာခဲ့တာ၊ အကုန္ေလ့လာခဲ့ၿပီးမွ ေရွ႕ေန ဦးသူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က ေကာင္းတယ္ေဟ့ ဘယ္မွာ သင္မယ္၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ျဖဳတ္မယ္ေဟ့လို႔ ေျပာေလာက္ေအာင္က အဲဒီ စုတ္ျပတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္၊ ဒါမွ ကိုယ့္ေခတ္ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဘာေတြကို ျဖဳတ္မယ္၊ ဘာေတြကိုထည့္မယ္ ဘာေတြကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ အသိရွိဖုိ႔အတြက္ ဒီေခတ္လူငယ္ေတြကို စင္ေပၚမွာ က်မ ေဟာေျပာတိုင္း ေဟာေျပာတိုင္း ထည့္ေျပာျဖစ္တာ စုတ္ျပတ္တဲ့ ပညာေရးပဲ သင္ထားပါ၊ သင္ထားပါ၊ ကုန္သည္ထိ သင္ထားပါ၊ အဲဒါသင္ထားမွသာ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ တဆက္ကို သူတို႔ ျပန္ဦးေဆာင္တဲ့အခါ ျပန္ေျပာတဲ့အခါမွာ ပညာေရး အေျခခံဥပေဒဆြဲတဲ့အခါမွာ သူတို႔ေျပာႏိုင္မွာေပါ့။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ ဒီလိုပဲ မႀကိဳက္ဘူး မႀကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ ပညာေရး နဲ႔ လယ္ဗယ္လိုက္သြားမွေပါ့။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုပဲၾကည့္၊ မေတာ္လွန္ခဲ့ရင္ ၃၈ ခုႏွစ္မွာ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ ရပါ့မလား၊ ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕မဟုတ္ဘူးေနာ္ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ရတာ၊ အဲဒီလို ဘြဲ႕ေတြရ အဲဒီပညာေတြ သိလို႔သာလွ်င္ က်မတို႔ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းတဲ့အခါမွာ ဘာသာစကားကို ႏိုင္ငံျခားသား တေယာက္လို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေျပာတတ္လို႔ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈဟာ အေရွ႕ကို ေရြ႕ခဲ့တာ အေရွ႕ကို ျမန္ခဲ့တာ။ အဲဒီလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လို မဟုတ္ဘဲ သပိတ္ေမွာက္ျပီး ေမွာက္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီပညာေရးကို မႀကိဳက္ဖူးဘဲ တလည္လည္ တသက္လံုးပဲ သပိတ္ေမွာက္လိုက္ ေတာ္လွန္လိုက္ သပိတ္လွန္လိုက္သာ လုပ္ေနရမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေန ဒီလိုေတာင္ ေရာက္လာမွာမဟုတ္ဘူး”
***


စင္ျမင့္ထက္မွာ လက္ညွဳိးေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ဆရာမ လွလွေလးကို ၾကည့္ရင္း က်မ ရင္ပူလာမိတယ္။ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းေရးဆြဲတာနဲ႔ ပညာေရးဥပေဒေရးဆြဲတာက မတူပါဘူး။ တတိယႏွစ္မွာ ပါတဲ့ ေရွ႕ေနဦးသူ၏ စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းပါ။ ဆရာမ ေျပာတဲ့ အဲဒီ ေရွ႕ေနဦးသူ၏ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း က်မလည္း မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မသိတာက … သူတို ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ (၁၁) ခ်က္ကိုပါ။ ဘာေတြလဲဆိုတာ ဆရာမလည္း သိထားသင့္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ပညာေရးကို မသင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းတခုတည္းေၾကာင့္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။
***
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ စင္ျမင့္ထက္မွာ ေဟာေျပာေနတဲ့ ဆရာမအေနနဲ႔ သမိုင္းကို ကိုးကားတယ္ဆိုရင္ မွန္ကန္တိက်ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေနာက္လူေတြ အမွတ္မမွား အျမင္မမွားမွာ မဟုတ္လား။
***
ေမဓာဝီ
၂၉ ဧၿပီ ၂၀၁၆
၀၀း၁၅ နာရီ
***

Read More...

Wednesday, April 20, 2016

ကၽြန္းကေလးမွာ တေန႔တာ (၂)


Mamam campsite ကေန ေရွ႕ဆက္သြားေတာ့ cold drinks sold here ဆိုတဲ့ လက္ေရးဆိုင္းဘုတ္ေလး တပ္ထားတဲ့ ေဒသခံအိမ္ေလးတလံုး ေရွ႕မွာ ပက...္လက္ ကုလားထိုင္နဲ႔ ထိုင္ေနသူဦးေလးႀကီးကို ေတြ႕ရတယ္။ သူက Cold drink လား လို႔ က်မကို လွမ္းေမးတယ္၊ ခုမွ ထြက္လာခါစ ဆိုေတာ့ အေအးလည္း မေသာက္ခ်င္ေသးဘူး၊ ေရဘူးထဲမွာ ေရလည္းက်န္ေသးတာနဲ႔ ႏိုး လို႔ ေခါင္းခါၿပီး ဒီမွာ လမ္းရွိလားလို႔ ေမးေတာ့ ရွိတယ္ ... တည့္တည့္သြား ... တဲ့။
.

ကၽြန္းေပၚက ေဒသခံအိမ္ေလးေတြဟာ တထပ္ကြန္ကရစ္ ေျမစိုက္ အိမ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး သြပ္မိုးထားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕အိမ္ေတြရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေတြကို ခုေခတ္မွာ သိပ္မသံုးေတာ့တဲ့ မွန္တ႐ုပ္ကပ္ေတြ တပ္ထားတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။


ဆက္သြားရတဲ့ လမ္းကေလးက ကတၱရာလမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ေတာလမ္း စစ္စစ္ေလးပါ။ ေဘးတဖက္ တခ်က္မွာ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ အုပ္ဆိုင္းေနၿပီး တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ေနေျပာက္ေတာင္ မထိုးပါဘူး။ ရြက္ေၾကြေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ လမ္းကေလးေပၚမွာ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ စက္ဘီးမစီးဘဲ ေျခက်င္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ လွတဲ့ေနရာေလး ခဏရပ္လိုက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္နဲ႔ တေနရာအေရာက္ စက္ဘီးနဲ႔ ဓာတ္ပံုအ႐ိုက္ခံၿပီး စမ္းစီးၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ စက္ဘီးက ေလးတာနဲ႔ မထိမ္းႏိုင္ဘဲ ယိုင္ထိုးသြားလို႔ စက္ဘီးနင္းမယ့္ အစီအစဥ္ကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။
.

ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဆက္သြားရင္း အကိုက ...
"ဟာ ေျမြႀကီး ေျမြႀကီး" လို႔ အလန္႔တၾကား ေျပာတာနဲ႔ သတၱိခဲ က်မက ထြက္ေျပးဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္တယ္။ က်မက အကို႔ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေဘးက ေလွ်ာက္ေနတာမို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ေျမြႀကီးက သူ႔ရဲ႕ ညာဘက္မွာ ... ။
"အေသႀကီးပါ ... ေသေနတာ ေခါင္းေတာင္ျပားေနျပီ" တဲ့။
ေသေနျပီဆိုလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႔ စိတ္ထဲက ျဖစ္မိေပမဲ့ ေျမြကို ေစ့ေစ့ မၾကည့္ရဲပါဘူး။ ေျမြက ေသရင္ မ်က္စိဖြင့္ေသတာမို႔ သူ႔မ်က္စိထဲ ျမင္တဲ့လူဆီ သူ႔ေဆြမ်ဳိး က်န္ရစ္သူေျမြတစုက လာၿပီး အႏၲရာယ္ ေပးတတ္တယ္လို႔ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူး ထားတာကိုး။ ေၾကာက္တာနဲ႔ လက္မကို လက္သီးထဲ ထည့္ဆုပ္ၿပီး သမၺဳေဒၶရြတ္ရင္း စစ္ခ်ီတက္သလို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေရွ႕ကသြားလိုက္တယ္။
"ေျဖးေျဖးသြားေလ ေမရဲ႕ ... ေၾကာက္တယ္ဆိုျပီး ေရွ႕ကေန သြားေနတယ္"
"ေၾကာက္လို႔ ေရွ႕က သြားတာေလ အကိုလဲ ျမန္ျမန္လာ ဘုရားစာလဲ ရြတ္ေနာ္"
သူ႔ခမ်ာ စက္ဘီးလဲတြန္းရ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးလဲ လြယ္ရေတာ့ ဘယ္ျမန္ျမန္လာလို႔ ရမွာလဲ။ ေတာကလည္း ပိုနက္လာသလိုပဲလို႔ စိတ္ထဲ ထင္မိတယ္။ ကတၱရာလမ္းဆီလဲ ေရာက္ခဲလိုက္ပါဘိေတာ့။ က်မ ေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ လမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ဘဲ စက္ဘီးျပန္စီးၾကတယ္။ စက္ဘီးစီးလို႔မွ မၾကာေသးဘူး ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေနကာမ်က္မွန္ မရွိေတာ့တာ သတိထားလိုက္မိပါေရာ။
.

"ေမ့ မ်က္မွန္ အကို႔ဆီမွာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး"
"ဒါဆို ဘယ္နား ျပဳတ္က် က်န္ခဲ့လဲ မသိဘူး၊ ေမ့ဆီမွာ မရွိေတာ့ဘူး"
"ေသခ်ာရွာပါအံုး အိတ္ထဲေတြဘာေတြ ထည့္မိေသးလား"
"ေမ့အိတ္မွာေတာ့ မရွိဘူး၊ အကို႔ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲေရာ"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး မ်က္မွန္ေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရပါေတာ့တယ္။
(အကို) "ေျမြေတြ႕ရင္ ခရီးလမ္းဖင့္တယ္ဆိုတာ တကယ္ပဲ"
(က်မ) "ဒါေတာင္ အေသမို႔ေနာ္"
ျပန္လွည့္ရွာရင္း အလာတုန္းက အေအးဆိုင္ထိ ေရာက္သြားတယ္။ မ်က္မွန္က မေတြ႕ဘူး။ ဘယ္နားက်န္ခဲ့လဲ ျပန္စဥ္းစား ဆိုတာနဲ႔ ဖုန္းကင္မရာထဲက ဓာတ္ပံုေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ ေျမြမေတြ႕ခင္ေနရာမွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့အထိ မ်က္မွန္က ရွိေသးတာပဲကိုး။ ဒါဆို စက္ဘီးတက္စီးရင္း ယိုင္သြားတုန္းက ျပဳတ္က်တာပဲေနမွာ ဆိုၿပီး ေတာလမ္းထဲ ျပန္သြားရျပန္ပါတယ္။
(အကို) "မေတြ႕ရင္လည္း ေနပါေစေတာ့ကြာ ... အသစ္ဝယ္ေပးပါမယ္"
(က်မ) "အင္းပါ ... ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာႀကီး"
.

အကိုက ညာဘက္ၾကည့္ ေမက ဘယ္ဘက္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး စက္ဘီးစီးရင္းနဲ႔ ၾကည့္လာလိုက္တာ တေနရာ ေရာက္ေတာ့ လမ္းကေလးရဲ႕ အလယ္ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေပၚမွာ မ်က္မွန္ကေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စေတြ႕တာက အကိုပါပဲ။ မ်က္မွန္ျပန္ရၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ပဲ စက္ဘီးနဲ႔သာ ဆက္သြားၾကေတာ့တယ္။
(က်မ) "ေျမြေနရာ ေက်ာ္သြားၿပီလားဟင္"
(အကို) "အခုပဲ ေက်ာ္သြားတာေလ ဘီးႏွစ္ပတ္ လွိမ့္စာေလာက္ပဲ ရွိအံုးမွာ"
ေျမႊေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ သူ႔ေရွ႕က ႏွစ္ခါ ျဖတ္မိတဲ့ အျဖစ္ေလ ... ။ ေျမြထပ္ေတြ႕မွာေၾကာက္လို႔ စက္ဘီးေနာက္မွာ ထိုင္လိုက္ရင္း ဘုရားစာ ဆိုေနရတာနဲ႔ ေတာထဲက အသံဗလံေတြကို အာ႐ံုေတာင္ မခံမိေတာ့ပါဘူး။
.

ေတာလမ္းကေလး အဆံုးမွာ လမ္းခြဲဆိုင္းဘုတ္ေလးနဲ႔ အတူ ကတၱရာလမ္းကို ဘြားခနဲ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူတအုပ္နဲ႔ ေမ်ာက္တအုပ္ ... ။ ေမ်ာက္ေတြကို ျမင္ေတာ့ ပုပၸါးက ေမ်ာက္ေတြလို ဟိုဟာဒီဟာ လုမွာစိုးလို႔ ဦးထုတ္ကို ျမဲျမဲေဆာင္း၊ မ်က္မွန္ကိုအိတ္ထဲထည့္ ဖုန္းကို ေသခ်ာကိုင္ၿပီး သတိ အေနအထားနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ သူတို႔က ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ကိုယ့္ကို သိပ္ေတာင္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ေမ်ာက္ေမာင္းမ ဝဝႀကီးက သစ္ပင္ေပၚမွာ ထိုင္လို႔။ ေမ်ာက္သားေလးေတြကေတာ့ ေအာက္ဆင္းလိုက္ အေပၚတက္လိုက္နဲ႔ ေဆာ့လို႔ ... ။ သူတို႔ ေဆာ့ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ေစာေစာက ေၾကာက္ခဲ့တာ ေမ့သြားခဲ့တယ္။
.

ကတၱရာလမ္းအတိုင္း သြားရင္းနဲ႔ ေလွ်ာခနဲ အသံၾကားလိုက္လို႔ အေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ တြားသြားသတၱဝါႀကီး ႏွစ္ေကာင္ ေတာစပ္မွာ ေၾကြက်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြၾကား တရွဲရွဲ တိုးၿပီး ဝင္သြားတာ ျမင္လိုက္ရလို႔ လန္႔ေအာ္မိေသးတယ္။ မိေခ်ာင္းႀကီးေတြ မ်ားလားလို႔ ထင္တာ ... ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဖြတ္ႀကီးႏွစ္ေကာင္ပါ။ အရွည္က ေယာက္်ားႀကီး လက္တလံ ေလာက္ရွိမယ္။ အျမီးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြနဲ ႔အသည္းယားစရာ။  ေနာက္ထပ္ေတာ့ ေတာၾကက္ ေလးတေကာင္ပဲ ထပ္ေတြ႕ေတာ့တယ္။ ၾကက္တိန္ညင္ကေလး လွမွလွ။ ေျမပံုထဲေရးထားတဲ့ ကၽြန္းေပၚက သဘာဝတိရစၦာန္ စာရင္းထဲမွာ ေတာဝက္နဲ႔ ဖားလဲ ပါေသးတယ္။ ေတာဝက္မေတြ႕ခဲ့တာ ေတာ္ေသးရဲ႕။ ေတာဝက္က ျမန္လည္းျမန္ အစြယ္နဲ႔လည္း ပက္တတ္တာ မဟုတ္လား။
.

တကယ့္ေတာနက္ႀကီး မဟုတ္တဲ့ ဒီကၽြန္းကေလးမွာ ေလွ်ာက္သြားရတာကို က်မအေနနဲ႔ စြန္႔စားခန္းႀကီး တခုလိုပါပဲ။ ၾကည္ႏူးလိုက္ ေၾကာက္လိုက္ ေပ်ာ္လုိက္ ရင္ေမာလိုက္နဲ႔ ခံစားခ်က္ အမ်ဳိးစံုလို႔ပဲ။
ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ႏွင္ရင္း ေနက ပိုပူလာသလို ေရလည္း ဆာလာတယ္။ ေရဗူးထဲမွာလည္း ေရက ကုန္သြားၿပီ။ Cold drinks sold here ေတြလဲ လမ္းတေလွ်ာက္ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ အဲဒါမွ ဒုကၡ ... ။
***

ကၽြန္းေလးေပၚက နားေနေဆာင္ သစ္သားတဲေလးေတြတိုင္းရဲ႕ အနားမွာ အမႈိက္ပံုးေလးေတြ ရွိေပမဲ့ ေရေသာက္စရာ ေရတိုင္ (drinking water tab)... ကေတာ့ျဖင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါျဖင့္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ေသာက္ရတဲ့ ေရ အေအး စသျဖင့္ ဝယ္လို႔ရတဲ့ စက္ေတြလည္း ရွိသလား ဆိုေတာ့ မရွိဘူး။ ေစာေစာက နားခဲ့တဲ့ mamam campsite က အိမ္သာရဲ႕ လက္ေဆးေၾကြခြက္ ဘံုဘိုင္က က်တဲ့ေရကလည္း သံေခ်းေရာင္ ဝါညစ္ညစ္နဲ႔ ... ။ အိမ္သာအျပင္က ေရတိုင္ေလးေတြကလည္း ေျခေဆး လက္ေဆးလို႔ပဲ ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္လို႔ အုပ္စုလိုက္ camping သြားၾကမယ္ဆိုရင္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔နဲ႔ ေသာက္သံုးဖို႔ အတြက္ ေရအလံုအေလာက္ သယ္သြားမွ အဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။
.


က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရဆာဆာနဲ႔ ဦးတည္သြားေနတာက Noordin Campsite ဆီကိုပါ။ ေျမပံုကို ၾကည့္လိုက္ သြားလိုက္နဲ႔ ေရာက္ပဲ မေရာက္ႏိုင္သလို။ ေရငတ္ပါတယ္ဆိုမွ ကုန္းတက္ေတြနဲ႔ တိုးလို႔ စက္ဘီးနင္းသူလဲ လွ်ာထြက္ၿပီး မနင္းႏိုင္တာနဲ႔ ဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္သြားေနတဲ့ Noordin campsite က ပိတ္ထားတာနဲ႔ တိုးပါေလေရာ ... အေမာကို ဆို႔သြားတာပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး ေနာက္ျပန္လွည့္ရေတာ့တာေပါ့။
.
အဲဒီနားမွာက NPCC (National Police Cadet Corps) ဝင္းႀကီး လည္းရွိပါတယ္။ တံခါးႀကီး ပိတ္ထားၿပီး ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ မျပဳပါ။ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေတြ႕ရတဲ့ NPCC Campsite ဆိုတာ အဲဒါကို ေျပာတာလို႔ ေနာက္မွ သိရတယ္။ သူ႔ကို Camp Resilience လို႔လည္း ေခၚပါတယ္။ secondary 2 နဲ႔ 3 တက္ေနတဲ့ NPCC ဗိုလ္ေလာင္းေလးေတြဟာ ဒီ camp မွာ ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္ ထရိန္နင္ လာဆင္းရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီ campsite ကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသတဲ့။
.


ပိတ္ထားတာေတြနဲ႔ တိုးေနတာမို႔ public jetty ဆီ ျပန္သြားၾကပါစို႔ ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္ရင္း တေနရာေရာက္ေတာ့ cold drinks sold here ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အလြန္ ဝမ္းသာသြားပါတယ္။ က်မတို႔အတြက္ အိုေအစစ္ေလး ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါပဲ။ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးက အက်ႌမပါ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ေအးေအးလူလူ ပိုက္ဆံေတြ ထိုင္ေရတြက္ေနတယ္။ ဆိုင္ေလးက ျမန္မာျပည္ နယ္ဘက္က အိမ္ဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ အေမႊးတိုင္ေတြနဲ႔ ေရေႏြးတအိုး ကပ္ထားတဲ့ ဘုရားစင္လို နတ္စင္ကေလး လည္းရွိတယ္။ စားပြဲခံု တလံုးရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ တဂြက္ဂြက္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ျပီး သန္းတုတ္ေနတဲ့ ေခြးတေကာင္ ... ။ အိမ္ဆိုင္ေလးရဲ႕ ေဘးဘက္မွာ cactus ပင္ေတြ စိုက္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
.


အုန္းရည္ရတယ္လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႕လို႔ အုန္းရည္မွာလိုက္တယ္။ တလံုးကို ၄ ေဒၚလာခြဲ ... ၊ အုန္းသီး ႏွစ္လံုး 100 puls တဗူး မွာလိုက္တယ္။ အုန္းရည္က အရသာရွိေတာ့ 100 plus က အရသာ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရဆာေနခ်ိန္မွာ ေသာက္ရတဲ့ အုန္းရည္မို႔လား မသိ အလြန္ေကာင္းၿပီး အေမာအပမ္း ေျပသြားတယ္။ အုန္းသီးဇြန္းျခစ္ကလဲ ခ်ဳိေမႊးၿပီး သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ က်မတို႔ မေရာက္ခင္ လူငယ္စက္ဘီးသမား အုပ္စုရယ္ ႏိုင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ရယ္ ရွိေနခဲ့တယ္။ က်မတို႔ မျပန္ခင္မွာပဲ van ကားေလးနဲ႔ အုပ္စုတစု ထပ္ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ႐ိုက္ကူးေရး အဖြဲ႕က ထင္ပါရဲ႕၊ ကင္မရာေတြ အသံဖမ္းမိုက္ေတြနဲ႔။
.


ဆက္သြားေတာ့ ဒီကၽြန္းမွာ အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ Puaka Hill ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေတာင္တက္ လမ္းမွာ ေရးထားတဲ့ သတိေပး ဆိုင္းဘုတ္ ေတြေၾကာင့္ ေတာင္ေပၚ မတက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ No bicycle beyond this point တဲ့။ ျပီးေတာ့ trees and branches may fall TAKE CARE တဲ့။ မလြယ္ပါလား ... ။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန ၄ နာရီ သာသာ ျဖစ္လာေတာ့ ဇက္ဆိပ္ဆီပဲ ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ သိပ္လွတဲ့ ႐ႈခင္းေလးေတြ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္းေပါ့။ အဲဒီေနာက္ Butterfly Hill ကို ေရာက္တယ္။ ေမာေနၾကတာေၾကာင့္ ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔သာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး အေပၚမတက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
.


Butterfly Hill နားက ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ temple ေလး တခုရွိတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္မွာ Shan ဆိုတဲ့ စာလံုးပါလို႔ တို႔ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားလားလို႔ စိတ္ဝင္စား မိေသးရဲ႕။ အဲဒီေနရာေတြ ေက်ာ္သြားေတာ့ Jelutong campsite ဆိုတာ ထပ္ေတြ႕ျပန္တယ္။ jetty က မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီဘက္ကို အသြား ေခြးေဟာင္သံေတြၾကားေတာ့ ေခြးလိုက္ဆြဲမွာ ေၾကာက္ၿပီး စက္ဘီး ျပန္ေကြ႕ၾကတယ္။ လမ္းမ်ား မွားသလားလို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္ ၾကတာ ေစာေစာက အုန္းရည္ေသာက္တဲ့ ဆိုင္ ေက်ာ္သည္အထိပဲ။ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ ျပန္ၾကည့္၊ ေျမပံုကို ျပန္ဖတ္ေတာ့ အဲဒီေနရာေတြက မွန္ေနသားပဲ။ ကိုင္း ျပန္သြားေပအံုးေတာ့ ... ။ အကိုေတာ့ ေမာျပီေလ။
.


တကယ္ေတာ့ ေခြးေဟာင္တဲ့ေနရာ ေက်ာ္ရင္ ရြာထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာ ... ကိုယ္ေတြက ေခြးေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျပန္လွည့္ေတာ့ ႏွစ္ခါပင္ပန္းတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီလို ... ။ စက္ဘီးဆိုင္မွာ စက္ဘီးအပ္ေတာ့ ၅ နာရီထိုးေနပါျပီ။ ဇက္ဆိပ္မဆင္းေသးဘဲ ဟိုနားဒီနား ဓာတ္ပံုေလွ်ာက္႐ိုက္လိုက္ေသးတယ္။ ဇက္ဆိပ္ဆင္းတဲ့ တံတားေလး မုခ္ဦးမွာေတာ့ Have a nice day ... လို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ထားေလရဲ႕။
.


ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္းကေလးက ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာ ရင္ခုန္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ ရင္ေမာစရာ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံု အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
.
စကၤာပူ အစိုးရဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က ဒီကၽြန္းကေလးဖြံ႕ျဖိဳး တိုးတက္ေရးအတြက္ စီမံကိန္းေတြ ေရးဆြဲခဲ့ၾကတယ္။ စကၤာပူ ျမိဳ႕တြင္းက MRT လိုင္းေတြ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔အပါအဝင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီစီမံကိန္းဟာ အျငင္းပြါးဖြယ္ ကိစၥတရပ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီကၽြန္းကေလးဟာ ေခတ္မီ တိုက္တာ အေဆာက္အအံုေတြ ကင္းမဲ့ၿပီး ကားအသြားအလာ မရွိတဲ့ေနရာ ... တကယ့္သဘာဝ ေတာေကာင္ေတြ သစ္ပင္ ပန္းပင္ေတြနဲ႔ ရႊံ႕ႏြံေတြ ပင္လယ္ေရလႈိင္းေတြကို တေနရာထဲမွာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ေနရာ ... ၿမိဳ႕ျပကို ျငီးေငြ႕ေနသူေတြအတြက္ အေဝးႀကီးသြားစရာမလို ပိုက္ဆံမကုန္ဘဲ အေကာင္းဆံုး ႐ုန္းထြက္ႏိုင္တဲ့ ေနရာ ... ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ေစတဲ့ ဒီ ေနရာ ... အဲဒီကၽြန္းငယ္ကေလးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ စကၤာပူ အစိုးရ လက္ထဲမွာ ... တဲ့။
.




ဒီလို ရွားေတာင့္ရွားပါး ေက်းလက္ ေဒသတခုကို ေခတ္မီ ဖြံ႕ျဖဳိးတိုးတက္ခ်င္သလား ... သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိမ္းသိမ္း ထားမလား ဆိုရင္ က်မကေတာ့ ... ေခတ္မီစြာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိမ္းသိမ္းထားခ်င္တာပါပဲ။ (သားေရႊအိုး ထမ္းလာသလိုေပါ့) အစားထိုးမရတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြထဲမွာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ မပါေစခ်င္ပါဘူး။ က်မတို႔ ကမၻာႀကီး စိမ္းလန္းစိုေျပ လွပဖို႔ ေဂဟ စနစ္ေတြ မပ်က္ယြင္းဖို႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ က်မတို႔ အားလံုးရဲ႕ လက္ထဲမွာ မဟုတ္လား ... ။
***
ၿပီးပါၿပီ။
***
ေမဓာဝီ
၂၂ ဧၿပီ ၂၀၁၆
၂၂း၅၉ နာရီ
(ကမၻာေျမေန႔ အမွတ္တရ)

Read More...

Tuesday, April 19, 2016

ကၽြန္းကေလးမွာ တေန႔တာ

ကၽြန္းကေလးမွာ တေန႔တာ
***
ေဒသအေခၚ Pulau Ubin လို႔ဆိုတဲ့ Granite Island ကေလးဆီ ဒီကေန႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ Ubin ဆိုတာ Granite, Pulau ဆိုတာ island တဲ့။ အဲဒီ...ကၽြန္းကေလးဟာ စကၤာပူရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္ အရပ္မွာရွိကၽြန္းငယ္ကေလး တခုျဖစ္ပါတယ္။
.
စကၤာပူကို ခဏတျဖဳတ္ေရာက္တုန္း မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာ ဘယ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ လိုက္ရွာေတာ့ လူေတြဖန္တီးထားတာ မဟုတ္တဲ့ ေနရာကို သြားခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီကၽြန္းကေလးကို ေရြးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ညကတည္းက ကၽြန္းကေလးအေၾကာင္း အင္တာနက္ထဲမွာ အၾကမ္းမ်ဥ္း ဖတ္၊ သြားမယ့္လမ္းေၾကာင္း (စီးရမယ့္ MRT နဲ႔ ဘတ္စ္) ေတြကို ရွာ၊ မနက္က်ေတာ့ ေရမိုးခ်ဳိး ဘုရားရွိခိုး မနက္စာစားၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
.


ကၽြန္းကေလးကို သြားရမယ့္ ကူးတို႔ဆိပ္ေရာက္ဖို႔ တနာရီခြဲ သာသာေလာက္ ရထားတတန္၊ ဘတ္စ္တတန္ သြားရပါတယ္။ ဘတ္စ္ေပၚကဆင္း မုန္႔နဲ႔ အေအးဗူးေတြဝယ္၊ ကူးတို႔ဆိပ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ ... ေရာက္ပါျပီ ... Changi Ferry Terminal ... ။ basement ထဲ ဆင္းလိုက္ေတာ့ တဖက္မွာ Pengernag သြားတဲ့ဘက္၊ တဖက္မွာေတာ့ Ubin ကၽြန္းကေလးဆီ သြားတဲ့ဘက္ ခြဲထားတာ ေတြ႕ရတာနဲ႔ Ubin ကၽြန္းသြားတဲ့ ဘက္က ခံုတန္းရွည္ေလးေတြမွာ ထိုင္ေစာင့္ရင္း ဖုန္းေလးနဲ႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္မိေတာ့ အဲဒီမွာ ဓာတ္ပံုမရိုက္ရဘူး တဲ့။ သတိေပးစာတန္းေတြလည္း ကပ္ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ဖုန္းကေလးကို အသာ သိမ္းလိုက္ရတယ္။
.


ကၽြန္းကေလးကို Bumboat လို႔ ေခၚတဲ့ စက္တပ္ ကူးတို႔ေလွေလးနဲ႔ ကူးရၿပီး လူ ၁၂ ေယာက္ျပည့္မွ ထြက္ပါတယ္။ ကၽြန္းကေလးဆီေရာက္ဖို႔ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ သာ ေမာင္းရၿပီး တေယာက္ကို ၃ ေဒၚလာ ေပးရတယ္။ Bumboat ကို ေမာင္းသူက အင္မတန္ကၽြမ္းက်င္တယ္။ ေလွအဆင္း ျမင္းအတက္ ဆိုေပမဲ့ ဒီေလွေပၚ အဆင္းအတက္က အႏၲရာယ္ မရွိလွပါဘူး။ ေရထဲ ျဖတ္ေနရင္း လႈိင္းလံုးႀကီးနဲ႔ တိုးလို႔ ေလွက တႀကိမ္ေလာက္ ယိမ္းထိုးသြားေပမဲ့ ေလွထဲမွာ အသက္ကယ္ အက်ႌေတြ အစံုအလင္ပါတာပဲ ဆိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ေအးေအး ေဆးေဆးပါပဲ။ ေဘးနားမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အကို႔ကို ေရကူးတတ္လား လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟင့္အင္း ... တဲ့။ :)
.


ေလွေပၚမွာ အျပန္အလွန္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾက၊ ဆယ္လ္ဖီ႐ိုက္ၾကနဲ႔ မၾကာခင္ တဖက္ကမ္း ေရာက္ပါတယ္။ သစ္သားဆိပ္ခံတံတားေလးကို ျဖတ္ၿပီး Welcome to Pulau Ubin ဆိုတဲ့ မုခ္ဦးေလးကေန ဝင္လိုက္တဲ့အခါ ကၽြန္းကေလးေပၚကို ေျခခ်မိၾကပါတယ္။
.



တံတားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔ ကၽြန္းေျမပံုကို ေတြ႕ရတယ္။ ကဲ ... ဘယ္ဘက္ကို လိုက္မလဲ ... ။ ဒီခရီးကို က်မက ေရြးတာေၾကာင့္ က်မကပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ညႊန္ထားတာ မ်ားတဲ့ဘက္ကို သြားရေအာင္ ... လို႔။ ဒီလိုနဲ႔ ဘယ္ဘက္ကို ခ်ဳိးလိုက္ေတာ့ စက္ဘီး အငွားဆိုင္ေလး တဆိုင္ကို ေတြ႕ပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ လူငယ္ေလး တေယာက္က စက္ဘီးငွားမလား ေမးေနတာနဲ႔ ေရွ႕ဆက္မေလွ်ာက္ဘဲ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဆိုင္ကပဲ ငွားလိုက္မိတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စီးမွာမို႔ ကယ္ရီယာပါတဲ့ ဘီးကေလးယူေတာ့ ငွားခက တေန႔လံုးကို ၁၀ ေဒၚလာ ... တဲ့။ တေယာက္ထဲဆိုရင္ ၆ ေဒၚလာပါ။ ညေန ၅ နာရီခြဲ ျပန္အပ္ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔ဆီက ေျမပံုတခ်ပ္ ေတာင္းၿပီး စက္ဘီးတစီးနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ တခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ကၽြန္းကေလးေပၚ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။
***.


စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရြာထဲက တရြာလို႔ ေျပာၾကတဲ့ Ubin ကၽြန္းကေလးဟာ အက်ယ္အဝန္းအားျဖင့္ ဧရိယာ ၃.၉ စတုရန္းမိုင္သာရွိတဲ့ ကၽြန္းငယ္ကေလးပါ။ ဒီကၽြန္းကေလးကို ေရာက္သြားတာနဲ႔ ၁၉၆၀ အလြန္ ႏွစ္မ်ားဆီ ျပန္ေရာက္သြား သလို ခံစားရပါလိမ့္မယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ official website က ဆိုထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ခုလို ေရးထားေသးတယ္။ "As you arrive, all cares are left behind." တဲ့ တကယ္ပါပဲ ကၽြန္းကေလးဘက္ ေရာက္သြားတာနဲ႔ ဖုန္းလိုင္းနဲ႔ အင္တာနက္ လိုင္းေတာင္ မမိေတာ့ဘူး။ Roaming ရေပမဲ့ တကယ့္ေတာထဲသြားေနတဲ့ စြန္႔စားခန္းဖီလင္မ်ဳိး ခံစားခ်င္တာေၾကာင့္ ဖုန္း အင္တာနက္ေတြ မခ်ိတ္ေတာ့ဘူး။
.


လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြေနာက္ကို လိုက္ရင္း public jetty ကေန ၂.၈ ကီလိုမီတာ ကြာေဝးတဲ့ mamam camp site ကို သြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ လွတဲ့ေနရာေလးေတြမွာ စက္ဘီးရပ္ၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္ၾက ဆက္သြားလိုက္ၾကေပါ့။ လမ္းမွာ နားေနစရာ သစ္သား တဲငယ္ကေလးေတြနဲ႔ လမ္းျပေျမပံု ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ရွိတာေၾကာင့္ သြားရတာ မခက္ခဲလွပါဘူး။ နားေနတဲငယ္ေလးေတြတိုင္းမွာ အမႈိက္ပစ္စရာ အမႈိက္ပံုးေလးေတြ ရွိေနတာကို သတိထားမိပါတယ္။
.


တကယ္ေတာ့ ဒီကၽြန္းကေလးဟာ ဟိုးအရင္ ျဗိတိသွ်ကိုလိုနီလက္ထက္မွာ ဂရက္ႏိုက္ ေက်ာက္က်င္းလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို အဓိကပံ့ပိုးေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၁၈၅၁ ခုႏွစ္မွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ Horsburgh မီးျပတိုက္ကို ဒီကၽြန္းက ေက်ာက္ေတြနဲ႔ ျပလုပ္ခဲ့တဲ့အျပင္ စကၤာပူ-ဂ်ဟိုး တာလမ္းမႀကီးကိုလည္း ဒီကၽြန္းထြက္ ဂရက္ႏိုက္ ေက်ာက္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါသတဲ့။
.


၁၉၇၀ ခုႏွစ္လြန္ကာလမ်ားမွာေတာ့ ေက်ာက္က်င္းလုပ္ငန္းေတြ ပိတ္သိမ္းခဲ့ၿပီး ေဒသခံေတြလည္း တစတစ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကတဲ့အခါ အရင္က ေထာင္ဂဏန္းရွိတဲ့ ေဒသခံေတြကေန ခုေတာ့ ရာဂဏန္းမွ်သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္းေပၚမွာ ရႊံ႕ညြန္ဧရိယာေတြ အမ်ားအျပား ေတြ႕ရၿပီး လမုပင္ အပါအဝင္ အျခား သဘာဝ ေပါက္ပင္ေတြလည္း ေပါက္ေရာက္ပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ေမ်ာက္သံ ငွက္သံ ပိုးမႊားေလးေတြ တစီစီ ေအာ္သံေတြနဲ႔ တကယ့္ ေတာနက္ထဲ ေရာက္ေနသလို ခံစားရတယ္။
.


နားရင္းသြားရင္း သိပ္မေမာခင္မွာ mamam campsite ကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ က်ား/မ အိမ္သာနဲ႔ နားေနစရာ ထိုင္ခံုေလးေတြ ရွိၿပီး ေက်ာက္တံုးေလးေတြနဲ႔ ကမ္းေျခေလးက သာသာယာယာမို႔ ေန႔လည္စာစားရင္း နားနားေနေန ေနမယ္လို႔ စိတ္ကူးလိုက္ ၾကတယ္။ အိမ္သာခန္းက လူသံုးနည္းတာေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းေရး သိပ္လုပ္ထားပံု မရေပမဲ့ အိမ္သာသံုး စကၠဴနဲ႔ လက္ေဆးဆပ္ျပာရည္ အလံုအေလာက္ ရွိေနတာေၾကာင့္ အဆင္ေျပပါတယ္။
.


ေရျပင္ကို ျဖတ္ျပီးတိုက္ခတ္လာတဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ေလညင္းရယ္၊ စိမ္းစိုတဲ့ သစ္ပင္ေတြရယ္၊ ေက်ာက္တံုးေတြေျခရင္း လာေရာက္ခစားတဲ့ ေရလႈိင္းပုတ္သံ တဝုန္းဝုန္းရယ္ ... ဘယ္ေလာက္ သာယာလိုက္ပါသလဲ။ သစ္ပင္ျမင့္တပင္ေပၚမွာ ေအာက္ခ်င္းငွက္လုိ႔ထင္ရတဲ့ ငွက္ႀကီးတေကာင္ (သူတို႔ေရးထားတာေတာ့ Pied hornbill တဲ့) နားေနတာေတြ႕လိ႔ု အကိုက ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူခဲ့တယ္။ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သဘာဝရဲ႕ အလွအပေတြ ... ။
.


သဘာဝနဲ႔ ပိုနီးစပ္ေအာင္ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခံုမွာေတာင္ မထိုင္ဘဲ ေက်ာက္ျဖာလို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီး ေပၚမွာပဲ ထိုင္ၿပီး ေန႔လည္စာ စားၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကို ဆင္းျပီး ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾက ပင္လယ္ေရကို တို႔ထိ ေဆာ့ကစားၾကနဲ႔ ေနလိုက္တာ လိႈင္းလံုးေတြ ေဝါခနဲ တက္လာတာ ျမင္မွ ကမန္းကတန္း အေပၚေျပးတက္ၾကရ တယ္။
.


အဲဒီေနာက္ေတာ့ စိုသြားတဲ့ ေျခအိတ္ကိုလဲရင္းနဲ႔ အပိုယူလာတဲ့ အက်ႌ ေဘာင္းဘီပါ တခါတည္း လဲၿပီး ေရွ႕ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၀၁၆ ဧၿပီ ၁၉
(ဆက္ရန္)

Read More...

Saturday, April 16, 2016

သၾကၤန္အတက္ ...




သၾကၤန္အတက္
***
သၾကၤန္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္
အတက္ေန႔ ေရာက္ခ့ဲျပီ။
.
နံ႔သာေရ သေျပခက္မ်ားနဲ႔
ေရပက္ကစားတ့ဲ အဘိုးအဘြားမ်ားေခတ္၊

မေထြမျပား ေငြဖလားနဲ႔
ေရကစားတ့ဲ အေဖအေမမ်ားေခတ္၊

 ႏို႔ဆီခြက္ ခြက္ေစာင္းဆြဲ
အသဲအမဲပက္ၾက အကိုအမတို႔ေခတ္၊

အျပင္းစားပမ့္ မီးသတ္ပိုက္
တို ဟိုက္ ေဖာ္ မူး
အေပ်ာ္က်ဴးၾကတ့ဲ က်ေနာ္က်မတို႔ေခတ္၊
.
ေခတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဘယ္လိုပင္ျဖတ္သန္းလဲ
သၾကၤန္ပန္းေလးေတြ အျမဲေမႊး
သၾကၤန္ေတးေလးေတြ အစဥ္ခ်ဳိ
သၾကၤန္ပ်ဳိေမေတြ အားလံုးလွ
သၾကၤန္အကေတြ ေက်ာ့ရွင္းသမို႔
သၾကၤန္တြင္းကို တသသ
အားလံုးက လြမ္းေနၾကရသတ့ဲ။ … ။
***
 
 ေမဓာဝီ
၁၆ ဧျပီ ၂၀၁၆
၁၀း၄၀ နာရီ

Read More...

Friday, April 15, 2016

သၾကၤန္အၾကတ္ ဒုတိယေန႔ ...



သၾကၤန္အၾကတ္ ဒုတိယေန႔
***
ရက္ထပ္ႏွစ္မို႔
အၾကတ္ႏွစ္ရက္ျဖစ္တာ
သၾကၤန္ခ်စ္သူေတြ ဝမ္းသာစရာ။

.
တႏွစ္စာ အညစ္အေၾကး
အတာေရနဲ႔ ေဆးရေအာင္
ေျပာင္တာမေျပာင္တာ အသာထား
ေရကစားရင္း သီခ်င္းေတြဆို
မန္းေတာင္ရိပ္ခို ညိဳျမ
တူးပို႔သံဂီတနဲ႔
ျမိဳ႕မျငိမ္းသီခ်င္းေတြလည္း
သၾကၤန္ေရ စိုလို႔ရႊဲသြားတယ္။
***
 
  ေမဓာဝီ
၁၅ ဧျပီ ၂၀၁၆
၀၉း၂၉ နာရီ

Read More...

Thursday, April 14, 2016

သၾကၤန္အၾကတ္






သၾကၤန္ အၾကတ္
***
သၾကၤန္အခါတြင္း
ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သူမ်ား၊

သၾကၤန္ကားနဲ႔ ေလွ်ာက္လို႔လည္
ေရပက္ခံမယ္ ဆိုသူမ်ား၊


မ႑ပ္မွာ ထိုင္
မေမာႏိုင္ေအာင္ ေရကစားသူမ်ား၊


 လာသမွ်လူ အျဖဴအမည္းမေရြး
စတုဒိသာေကြ်းသူမ်ား၊


 ေအးေအးလူလူ ေနပူမခံဘဲ
အိမ္ထဲမွာေနသူမ်ား…
.
ထိုထိုသူမ်ားအတြက္
ျပကၡဒိန္ေလးေရေတြစို
သၾကၤန္အၾကတ္ကို ေရာက္ခ့ဲျပီ။
***


 ေမဓာဝီ
၁၄ ဧျပီ ၂၀၁၆
မဟာသၾကၤန္အၾကတ္ေန႔

Read More...

Wednesday, April 13, 2016

သၾကၤန္အက် ...



သၾကၤန္ အက်
***
တႏွစ္တခါ
ျဗဟၼာႀကီး ဥေကၡာင္း
လက္ေျပာင္းလက္လႊဲလုပ္ရင္း
သၾကၤန္က်သတ့ဲ။
.
ျဗဟၼဏအယူပဲ ေျပာေျပာ
ေျပာခ်င္တာေျပာပါေစ
ျမန္္မာေတြရဲ႕ သၾကၤန္ပြံဲေတာ္
မေပ်ာ္သူရွိေလမလား
အတူ ေရကစားၾကမယ္။
.
သၾကၤန္မွာ သိၾကားမင္း
လူ႕ျပည္ကို ဘာနဲ႔ဆင္းမလဲ
ဘယ္သူရဲ႕ အမည္စာရင္း
ေခြးသားေရ ပုရပိုဒ္ထဲသြင္းမလဲ
ကဲ …
သၾကၤန္တြင္းမွာ တို႔ လိမၼာၾကမယ္။
***

 ေမဓာဝီ
၁၃ ဧျပီ ၂၀၁၆
၀၈.၅၈ နာရီ

Read More...

Tuesday, April 12, 2016

သၾကၤန္အႀကိဳ ...

သၾကၤန္ အႀကိဳ
***

အတာအိုးကေလးထဲ
ခုနစ္ေန႔ပန္းနဲ႔ အရြက္ေတြဆင္ျမန္း
အိမ္ဦးခန္းမွာထား
သိၾကားမင္းကို ႀကိဳၾက
ဒီအခ်ိန္ ကိုယ့္ေဒသမွာေပါ့ ... ။ 
.
ေဒသနဲ႔ ကင္းကြာ
ကိုယ့္မွာကေတာ့ ... 
... ... ... ...
... ... ... ...
သၾကၤန္ပန္းကေလး ေမႊးေမႊး
သၾကၤန္ေတးကေလး ခ်ဳိခ်ဳိ
သၾကၤန္ေရစို ရႊဲရႊဲ
သၾကၤန္ပြဲရဲ႕ အေဝးမွာ
ကဗ်ာေရးရင္းသာ သၾကၤန္ကိုႀကိဳေတာ့မယ္ ... ။ 
***
ေမဓာဝီ
၁၂ ဧၿပီ ၂၀၁၆
၀၈း၃၇ နာရီ 

Read More...