ဘေလာ့ေဒးနဲ႔ ေတြးမိေတြးရာ ၉ ႏွစ္တာ ...

၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ me ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ စတင္ခဲ့တဲ့ ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာ ဘေလာ့ေလးဟာ အခုဆိုရင္ ၉ ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ၉ ႏွစ္တာ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေပါင္း ၇၁၃ ပုဒ္ထဲမွာ ကဗ်ာ၊ ပံုျပင္၊ အက္ေဆး၊ ခံစားမႈစာစု၊ ခရီးသြားမွတ္တမ္း၊ အေတြးအပိုင္းအစ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ အျပင္ ေရွးျမန္မာ ကဗ်ာေတြ၊ အခါႀကီး ရက္ႀကီးနဲ႔ သမိုင္းဝင္ေန႔ေတြ၊ ဘာသာေရးေတြ၊ မွတ္ဖြယ္မွတ္ရာေတြ၊ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာေတြ စံုစီနဖာ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဝဖန္ တိုက္ခိုက္ ထိုးႏွက္ၾကတာေတြေရာ၊ ေျမွာက္ပင့္ အားေပး ခ်ီးက်ဴး ၾကတာေတြေရာ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။
 .

.

အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေန႔တိုင္း စာေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ စာေတြပိုဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ ရခဲ့တယ္။ သူ႔အျမင္ ကိုယ့္အျမင္ ဖလွယ္ခြင့္ ရွယ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကိုယ္မသိေသးတာေတြ ပိုသိလာခဲ့တယ္။ ကမၻာအရပ္ရပ္က အသိပညာ ဗဟုသုတေတြ ရခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ေရးခဲ့တဲ့ ေရွ႕ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာေတာ့ “ဘေလာ့ဟာ ဘဝ” လို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ ဘေလာ့ေၾကာင့္ ဘဝအစိတ္အပိုင္းတခ်ဳိ႕ ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ကို ခင္တြယ္ခဲ့သလို ျမတ္ႏိုးစြာလည္း ဖက္တြယ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုယ္ နာက်င္စြာ ပိတ္ခဲ့ရဖူးသလို ... ဘေလာ့ေရးတာဟာ ျပစ္မႈတခု က်ဴးလြန္မိသလိုလည္း ခံစားခဲ့ရဖူးတယ္။ ဘေလာ့ေၾကာင့္ အေကာင္းေရာ အဆိုးပါ စံစား ခံစားခဲ့ရတာကိုး။
.

.

ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ သိကၽြမ္း ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အျပင္မွာ ေတြ႕ဆံု ရင္းႏွီးခြင့္ရတာဟာလဲ ဘေလာ့ေက်းဇူးပါပဲ။ ဒီလို မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ေဖးမ ကူညီမႈေတြရတဲ့အခါတိုင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အတူ ဘေလာ့ကိုပါ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဘေလာ့ေၾကာင့္ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြနဲ႔ ၾကံဳ ဆံုရတာ မဟုတ္လား။
 .

.

ခုေတာ့လည္း ဘေလာ့ကို ဘဝ လို႔ မဆိုခ်င္ေတာ့ေပမဲ့ ဘေလာ့ကို ဘဝထဲကေတာ့ ထုတ္မပစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘေလာ့မွာ တင္ခဲ့တဲ့ စာစုေလးေတြ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေပၚ တခါတရံ ပါလာတဲ့အခါ … ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ ကိုယ္ ဖတ္ရသေလာက္ ရင္မခုန္ေတာ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ဘေလာ့ေခတ္ဦးကဆို ပို႔စ္တပုဒ္တင္တာနဲ႔ ကိုယ့္စာကို ဘယ္သူေတြလာဖတ္ၿပီလဲ၊ ဘာေတြမွတ္ခ်က္ေပးသလဲ … ရင္ခုန္စြာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ အရသာက ေအးစက္စက္ စာမ်က္ႏွာေပၚက ပံုႏွိပ္စာလံုးေတြကို ျမင္ရတဲ့ အရသာထက္ ပိုသာခဲ့တယ္။
 .

 .
ဘေလာ့ေတြမွာ သမိုင္းရွိခဲ့တယ္၊ ဘေလာ့ေတြကို ဖန္တီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြမွာလဲ သမိုင္းကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လပိုင္းတုန္းက ေနဘုန္းလတ္ ေမြးေန႔မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ မွ/သို႔ ေနဘုန္းလတ္ စာအုပ္မွာဆိုရင္ ျမန္မာဘေလာ့ေတြရဲ႕ သမိုင္းကို ခပ္ပါးပါး ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ သမိုင္းတခုရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ေတြရဲ႕ က႑ဟာ ဆယ္စုႏွစ္ တခုမရွိတရွိ အခ်ိန္မွာပဲ တျဖည္းျဖည္း မွိန္ပ်လာခဲ့ပါၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိ ဘေလာ့ကို သံေယာဇဥ္တႀကီး တစိုက္မတ္မတ္ ေရးသားေနၾကဆဲ ဘေလာ့ဂါေတြ ရွိသလို ဘေလာ့ကို လံုးဝေက်ာခိုင္းသူေတြ၊ တခါတရံမွ ဘေလာ့ဆီ ေရာက္လာသူေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဘေလာ့နဲ႔ ပူးတံု ခြါတံု ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။
 .

.

တကယ္ေတာ့ ေခတ္ဦးပိုင္း ျမန္မာျပည္ကဘေလာ့ဂါေတြဟာ ဘေလာ့ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ေရးခဲ့ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ နည္းပညာအခက္အခဲအျပင္ ခပ္ေႏွးေႏွးအင္တာနက္ရယ္၊ ပိတ္ဆို႔ထားလို႔ ေက်ာ္ရ ခြရတာေတြရယ္ေၾကာင့္ အလြန္စိတ္ရွည္စြာ ေရးခဲ့ၾကရတာပါ။ အဲဒီလို ဘေလာ့ေရးသား ေနၾကသူေတြဟာ ဝါသနာအရ ေရးေနၾကတာမို႔ ဘေလာ့ေရးတဲ့အတြက္ ဘာအက်ဳိးအျမတ္မွလဲ မရခဲ့ၾကပါဘူး။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ဘေလာ့ေရးလို႔ မီလ်ံနဲ႔ခ်ီၿပီး ပိုက္ဆံေတြရတာမ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ သိရတယ္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြကေတာ့ ပိုက္ဆံရဖို႔ေနေနသာသာ ပိုက္ဆံအကုန္ခံ၊ အခ်ိန္အကုန္ခံ၊ တခါတရံ အဆဲခံၿပီး ဘေလာ့ေရးခဲ့ၾကရတယ္။ 

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြဟာ ပံုျပင္ဆန္သြားၿပီလား မသိပါဘူး။ ဘေလာ့ဆိုရင္ ခုေခတ္ အင္တာနက္သံုးသူေတြ သိပ္မသိၾကေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ အင္တာနက္ဆိုရင္ ေဖ့စ္ဘြတ္ေလာက္သာ သိတဲ့သူေတြ ဆိုတာလည္း ျမန္မာျပည္မွာ တကယ္ကို ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ကိုသြားေျပာရင္ ဘာလဲ ဘေလာ့ ... ဘာလဲ ဘေလာ့ဂါလို႔ ျပန္ေမးၾကမွာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ဆယ္စုႏွစ္တခု ၾကာခ်ိန္မွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ေရာ ရွိပါအံုးမလား။ ဘေလာ့ေရာ ရွိေနအံုးမွာလား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဒါေပမဲ့ ... တခ်ိန္က ဘေလာ့ဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးတယ္၊ ဘေလာ့ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတယ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘေလာ့ဂါတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ... ဆိုတာေလးနဲ႔တြင္ ေက်နပ္ေနရအံုးမွာပါပဲ။

ဘေလာ့ေရးသူ ဖတ္သူ အားလံုး ကိုယ္စိတ္ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ ... ။
***
ေမဓာဝီ
၃၁၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၅
၁၃း၁၆ နာရီ
(စကၤာပူ စံေတာ္ခ်ိန္)

Read More...

Summary only...

Save the Earth / Save Myanmar ...

က်မတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ လတ္တေလာ ခံစားေနရတဲ့ ေရလႊမ္းမိုးမႈနဲ႔ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာေတြကို ဖတ္ရတိုင္း ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲလို႔ အျမဲေတြးမိတယ္။ မိုးေလဝသ ဦးထြန္းလြင္က ေရႀကီးျခင္းဟာ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တာလို႔ မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့ၿပီး သစ္ပင္ေတြ ျပန္စိုက္ၾကဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္သလို ကာတြန္းေအာ္ပီက်ယ္က ကာတြန္းကြက္ေလးေတြနဲ႔ သဘာဝအရင္းအျမစ္ မျဖဳန္းတီးေရး စြမ္းအင္ေခၽြတာေရးကို လူတိုင္းနားလည္လြယ္ေအာင္ ေဖာ္ျပတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲမွာ ပံုနဲ႔ စာတြဲၿပီး ထိထိမိမိ ေရးတင္တဲ့ meme ေလးေတြ ဖန္တီးၿပီး ရွယ္ၾက ေျပာၾကတယ္။ က်မမိတ္ေဆြ မမ တေယာက္ကေတာ့ ပ်ဳိးပင္ ၃၀ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ပါသတဲ့။ 

အဲဒါေတြ ဖတ္ရေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ (၂၀၁၃ ခုႏွစ္) တုန္းက က်မတို႔ ေက်ာင္းရဲ႕ ေႏြရာသီသင္တန္းမွာ Save the Earth ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ေလးတခု လုပ္ခဲ့တာကို အမွတ္ရမိတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ကေတာ့ ဧၿပီလ ၂၂ ရက္ မွာ က်ေရာက္တဲ့ Earth Day အတြက္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္က စလို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ဧၿပီ ၂၂ ရက္ေန႔ကို Earth Day အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကမၻာအရပ္ရပ္နဲ႔ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရး အဖြဲ႕ေတြကပါ ပါဝင္ျပဳလုပ္လာၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

.

က်မတို႔ေက်ာင္းမွာလည္း ေက်ာင္းရဲ႕ activity လႈပ္ရွားမႈ အေနနဲ႔ Earth Day အတြက္ အဲဒီရက္ မတိုင္ခင္ကတည္းက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကေလးေတြအတြက္ Saving the Earth promise song ေလးရဲ႕ သီခ်င္းစာသားေလးေတြ ရွင္းျပ၊ သံၿပိဳင္သီဆိုၾကတယ္။ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးမႈရဲ႕ အဓိကျပႆနာေတြ၊ စြမ္းအင္သံုးစြဲမႈကို ဘယ္လို ေလွ်ာ့ခ်မလဲ ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းေတြ၊ ေလထုညစ္ညမ္းျခင္း, ေရထုညစ္ညမ္းျခင္း စတဲ့ pollution အမ်ဳိးမ်ဳိးအေၾကာင္းေတြ၊ pollution ရဲ႕ solution ျဖစ္တဲ့ Reduce – Reuse – Recycle ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ၃ လံုးနဲ႔ ဘယ္လို ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ရမွာေတြ … အတန္းအလိုက္ သူ႔ level အလိုက္ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္း ရွင္းလင္း သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး အတူတူ သစ္ပင္စိုက္ၾက၊ Vinyl မွာ လက္မွတ္ထိုးၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေန႔တေန႔ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

.

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကေလးေတြလည္း စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ Enviornmental Education ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္ေလးကို course ထဲမွာ ထပ္ထည့္ၿပီး က်မပဲ သင္ေပးခဲ့တယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ယူေကမွာ က်မ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ စစခ်င္း တက္ခဲ့တာက The Gaia Environmental Studies Programme တဲ့၊ ပင္လယ္ကမ္းစပ္အနီး ေက်းလက္ေတာရြာေလးက ေကာလိပ္ေက်ာင္းတခုမွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား တက္ခဲ့ရတာေပါ့။ အဲဒီေက်ာင္းမွာက course book ဆိုၿပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ စာအုပ္ မေပးဘဲ လက္ေတြ႕လုပ္ရင္း သင္မွန္းမသိ သင္ေပးတဲ့ ပံုစံပါ။ [Gaia ဆိုတာ ဂရိဘာသာစကား ျဖစ္ၿပီး ကမၻာေျမႀကီးလို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။]

.

အဲဒီေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့အတိုင္း အတိအက် မဟုတ္ေပမဲ့ က်မေက်ာင္းက ကေလးေတြကိုလည္း စာသင္သလို မသင္ဘဲ သူတို႔ဆီမွာ နဂိုရွိေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အရင္ ဆြဲထုတ္ၿပီး board မွာ ခ်ေရးတယ္၊ တခ်က္ခ်င္းကို ေဆြးေႏြးတယ္၊ အမ်ားကို ပိုၿပီး သိေစခ်င္ရင္ ဆင့္ပြါးေမးခြန္းေတြနဲ႔ ထပ္ၿပီး ေမးျမန္းတယ္၊ အမ်ားကိုလည္း ေမးျမန္းေစတယ္၊ တေယာက္ေျပာတာ တေယာက္က သေဘာမတူရင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အျမင္ကေန ျပန္ၿပီး ေဆြးေႏြးေစတယ္။ ၿပီးမွ ျဖည့္စြက္စရာရွိတာ ျဖည့္စြက္၊ ျဖဳတ္စရာရွိတာျဖဳတ္ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ လုပ္ၿပီး ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရးနဲ႔ ညစ္ညမ္းမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး အေျခခံသေဘာတရားဟာ စြဲျမဲသြားၿပီေပါ့။

.

ကေလးေတြကို က်မ အျမဲေျပာေလ့ရွိတာက ကိုယ္သိထားတဲ့ အသိတခုဟာ ကိုယ့္ဆီမွာတြင္ ရပ္မေနဘဲ တျခားသူေတြကိုပါ ျပန္ၿပီး သိေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္ … လို႔ပါ။ မိဘပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္သူ႔ကို မဆို ျပန္ေျပာရမယ္၊ ဒါဟာ knowledge sharing လုပ္တာပဲ … အဲဒီကေန ေနာက္တဆင့္တက္ၿပီး ကမၻာႀကီးကို ကယ္တင္တဲ့အထဲမွာ သူတို႔ေတြပါ ပါဝင္လာေအာင္ စည္း႐ံုးဆြဲေဆာင္ရမယ္၊ ဒါဟာ တေယာက္ထဲ လုပ္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူး united with friend လို႔ သီခ်င္းစာသားထဲမွာပါသလို အားလံုးဝိုင္းလုပ္မွ ရမွာ လို႔ အျမဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ Environmental Education ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္ကို ထည့္သင္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္သားေတြပါ ပါဝင္ႏိုင္ေအာင္ လက္မွတ္ထိုးတဲ့ စာရြက္ကေလး ကိုပါ အားလံုးကို ေဝေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ သူတို႔မပ်င္းရေအာင္ ပန္းခ်ီပံုေတြ ဆြဲ၊ ကဗ်ာေတြ ေရး၊ အဖြဲ႕အလိုက္ ပေရာဂ်က္ေတြလုပ္ခိုင္းခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕တဖြဲ႕ဆို recycle ပစၥည္းေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ robot ေလး တခုေတာင္ ဖန္တီးခဲ့ေသးတယ္။

.

တရက္မွာေတာ့ အမႈိက္ေကာက္တဲ့ ကမ္ပိန္းေလး လုပ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းက အမႈိက္ေတြကို သူ႔အမ်ဳိးအစားနဲ႔သူ ခြဲၿပီး ေကာက္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြက သူ႔ထက္ငါ အမႈိက္ေတြပိုရေအာင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေကာက္ၾကေတာ့တာပဲ။ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ ခပ္ရြတ္ရြတ္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါေတာ့ သူက ေက်ာင္းစတိုခန္းထဲက အမႈိက္လို႔ သူထင္တဲ့ ပစၥည္းေတြပါ ထည့္လိုထည့္၊ ဆရာစားပြဲ အံဆြဲထဲက တိုလီမုတ္စေတြပါ သူ႔အမႈိက္အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ေတာ့တာ။ သူက အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ တျခားေက်ာင္းသားေတြလည္း လိုက္လုပ္ၾကတယ္။ ဗီ႐ိုေပၚက ဂ်ပ္ဘူးခြံေတြ၊ ဂ်ပ္ဘူးထဲက ေဖာ့တံုးေတြ စသျဖင့္ေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ကိုယ့္အမႈိက္ နည္းေနမွာစိုးလို႔ မုန္႔ဝယ္စားၿပီး ထြက္တဲ့အမႈိက္ေတြပါ ထည့္နဲ႔ ေျဗာင္းကိုဆန္ေနတာပဲ။

.

အဲဒါကို သိရေတာ့ က်မမွာ အေမာကို ဆို႔သြားတာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေျပာျပထားထား သေဘာတရားကို နားမလည္ၾကပါလားဆိုၿပီး အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ လက္ေလွ်ာ့ခ်င္သလို ျဖစ္လာတယ္။

ေက်ာင္းနံရံေတြမွာ အသိပညာေပး ပိုစတာေတြ ကပ္တယ္၊ အမႈိက္ေတြကို ခြဲၿပီး ပစ္ဖို႔ သတ္မွတ္ေပးတယ္၊ မီးေတြ ပန္ကာနဲ႔ ေလေအးေပးစက္ေတြ မလိုအပ္ဘဲ မဖြင့္ဖို႔၊ ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးေတာ့ရင္ ခလုတ္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး မထားခဲ့ဖို႔၊ ေရဘံုဘိုင္ကို ဖြင့္ၿပီးရင္ လံုေအာင္ ျပန္ပိတ္ဖို႔၊ တစ္သွ်ဴးစကၠဴ အစား လက္သုတ္ပုဝါသံုးဖို႔၊ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြ အစား recycle bag သံုးဖို႔၊ စာရြက္ေတြ မျဖဳန္းတီးဖို႔၊ ပုလင္းခြံ ဘူးခြံေတြကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မလႊင့္ပစ္ဘဲ reuse လုပ္ဖို႔၊ ေက်ာင္းနဲ႔အိမ္ နီးရင္ ကားနဲ႔မလာဘဲ လမ္းေလွ်ာက္လာဖို႔၊ တပိုင္တႏိုင္ သစ္ပင္ေလးေတြ စိုက္ၾကဖို႔ စသျဖင့္ ေျပာေနေပမဲ့ လိုက္နာႏိုင္တဲ့သူက ခပ္ရွားရွားပါပဲ။

.

ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ အစပဲရွိေသးတာပဲ … ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ တျဖည္းျဖည္း အဆင္ေျပလာမွာပါ … လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေျဖေတြးခဲ့ရပါတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ စိမ္းေနေသးတဲ့အတြက္ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္ရမလဲ။ ဥပမာ အမႈိက္ကို လမ္းေပၚ မပစ္နဲ႔လို႔ေျပာရင္ လမ္းေပၚမပစ္ ဘယ္နားပစ္ရမွာလဲ … ေစာဒကတက္ဖြယ္ေပါ့။ အမႈိက္ပံုးမွ အလံုအေလာက္ မရွိတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ကို္ယ့္အမိႈက္ကို္ယ့္အိတ္ထဲကိုယ္ ထည့္တဲ့အက်င့္ ျဖစ္ေနေတာ့ လမ္းေပၚကို ပစ္ခ်ဖို႔ စိတ္ကို မကူးမိဘူး။ ဆိုေတာ့ … က်င့္ယူရင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ တေခါက္မရ ေနာက္တေခါက္၊ ေနာက္တေခါက္မရ ေနာက္ထပ္တေခါက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ႀကိဳးစားရင္ မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

.

ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တေယာက္တေလ လုပ္႐ံုနဲ႔ မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံနဲ႔ အဝွမ္း အားလံုးညီညီ လုပ္မွရမွာ။ အားလံုးပါဝင္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း ပညာေပးမွ ရမွာ။ ပညာေပးဖို႔ဆိုတာေတာင္ အြန္လိုင္း/ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တင္ရင္ ေဖ့စ္ဘြတ္သံုးတဲ့ သူေလာက္ပဲ သိမွာ၊ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြ၊ ႐ံုးေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အားလံုးညီညီနဲ႔ Save the Earth / Save Myanmar ကမ္ပိန္းေလးလုပ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ ေရေဘး ကူညီကယ္ဆယ္ေရး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး သြားတဲ့အဖြဲ႕ေတြလည္း ကိုယ္ေရာက္တဲ့ ေဒသက ေဒသခံေတြကို သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ ပညာေပးေလးေတြ တလက္စတည္း ေဟာေျပာေပးႏိုင္ရင္ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ ျပတ္မယ္လို႔ ေတြးမိလို႔ ဒီစာကို ေရးလိုက္ရပါေၾကာင္း … ။ … ။

***

ေမဓာဝီ
၂၅၊ ၀၈၊ ၁၅
၂၂း၄၅ နာရီ

Read More...

Summary only...

.... ေမြးေန႔ ....

မေန႔က ေမြးေန႔အႀကိဳညမွာ ... ခါတိုင္းညေတြလို အေဖ့ဆီက ပ႒ာန္းစာဝါလိုက္အၿပီး စကားစျမည္ေျပာေတာ့ ကိုယ္မေမြးခင္က အေၾကာင္းေတြ ေမးျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ အေဖ ခဏခဏ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေတြပါပဲ၊ ဒါကိုပင္ ထပ္တလဲလဲ ၾကားခ်င္ေနမိျပန္၏။

“အေမ့ဗိုက္ထဲမွာ သမီးေလးက ကြမ္းသီးလံုးေလး အရြယ္ကတည္းက အေဖက စမ္းၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့ရတာ ...” အဲဒီလို ေျပာတိုင္း ပီတိေတြျဖစ္မိျမဲ။ အေဖ့ဆီက ကိုယ္ၾကားခ်င္တာ ၾကားရၿပီးေတာ့ အေမ့ဘက္ လွည့္ျပန္သည္။

.

”အေမ ... သမီးကို ေမြးရတာ အလြယ္ဆံုး မဟုတ္လား ...”

ၾကံဖန္၍ ဂုဏ္ယူခ်င္သျဖင့္ ဖိတ္ေခၚေမးခြန္းေတြ ေမးမိသည္။ အေမက ဟုတ္တယ္ ဆိုေတာ့ သေဘာေတြ က်မိျပန္ေရာ။ ေနာက္ေတာ့ ဖုန္းမခ်ခင္ ဗီဒီယိုေကာလ္ျဖင့္ အေဖနဲ႔ အေမကို ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ အတူ ကန္ေတာ့ၾကသည္။ ေမြးေန႔မွာ ကိုယ့္ကို ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့ရင္း ကံသံုးပါးႏွင့္ ျပစ္မွားမိလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ရန္ ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေဖတို႔ ဆုေပးစကား ေတြကို ျပံဳးေပ်ာ္စြာ နားေထာင္ရင္း ... ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစဟု ျပန္လည္ေျပာရင္း ... ေမြးေန႔အႀကိဳ ညခ်မ္းေလးက အေပ်ာ္ေတြ လႊမ္းျခံဳခဲ့၏။

ေက်းဇူးပါ အေဖနဲ႔ အေမ ... ။

.

အေဖ့အိုင္ပက္ထဲက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္

ည ၁၂ နာရီ အေက်ာ္ ... ေမြးေန႔ဘက္ကို မိနစ္ပိုင္းမွ် စြန္းခ်ိန္မွာေတာ့ ခင္ပြန္းသည္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေမြးေန႔အမွတ္တရ စာတပုဒ္ တင္ေပးခဲ့သျဖင့္ ၾကည္ႏူးစြာ ေက်းဇူးတင္ခဲ့ရသည္။ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းေပးၾကသည့္ မိတ္ေဆြတို႔၏ ကြန္မန္႔ေတြကို reply လုပ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္သည္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ တခ်က္တီးလုၿပီ။

.

မနက္ဆြမ္းေတာ္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္

မနက္ေစာေစာ ဖားေအာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းသြားပို႔မည္ စီစဥ္ထားသျဖင့္ ေစာေစာထရမွာမို႔ စိတ္ေစာေန၍ အိပ္ရာက တေရးခဏခဏ ႏိုးၿပီး ေကာင္းစြာ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။ မနက္ ႏႈိးစက္ျမည္ခ်ိန္ ၆ နာရီ အိပ္ရာထၿပီး ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ဘုရားကပ္၊ အတူေန အိမ္သားေတြအတြက္ ပန္းကန္ေလးေတြ ျဖင့္ ခြဲတမ္းခ် ထည့္ေပး၊ ကိုယ္တိုင္လဲ မနက္စာစား ... အားလံုးၿပီးေတာ့ ၁၀ နာရီ စြန္းစြန္း။

.

သံဃာဆြမ္းပြဲ အခ်ဳိပြဲႏွင့္

ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ပုစြန္ေၾကာ္၊ သစ္သီးမ်ား ယူေဆာင္၍ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ခ်ီတက္ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ တေခါက္က ဖားေအာက္ေက်ာင္းကို တႀကိမ္ ေရာက္ဖူး ေပမဲ့ မမွတ္မိေတာ့လို႔ မယ္သံ ကို အကူအညီ လွမ္းေတာင္းရာ ညီမေလးကို လိုက္ပို႔ေပးခိုင္းမည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ရသည္။
.

ဖားေအာက္သံဃာေတာ္ ႏွစ္ပါး ဆြမ္းကပ္

မယ္သံ့ ညီမေလး လိုက္ပို႔ေပး၍ ၁၀ နာရီခြဲ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ေရာက္သြားၿပီး ဆြမ္းပြဲျပင္ၾက၊ ဆြမ္းကပ္ၾက ... ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတြလည္း စားၾကေပါ့။ လိုက္ပို႔သည့္အျပင္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေပးေသာ မယ္သံ့ အိမ္က ညီမေလးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိသည္။

.

မခြဲအတူ ... အျမဲအတူ ...

စားေသာက္ၿပီး အကိုက ေမြးေန႔အမွတ္တရ ေသြးလွဴေပးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေသြးလွဴဘဏ္ကို သြားၾကသည္။ ေသြးလွဴဘဏ္ရဲ႕ reception မွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေလးက တာဝန္ေက်ေက်၊ ေသြးစစ္တဲ့ ေနရာက ၿမန္မာအမ်ဳိးသား ဝန္ထမ္းေလးက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ၊ ေသြးေဖာက္တဲ့ေနရာက ျမန္မာ အန္တီႀကီးက သြက္သြက္လက္လက္ ... ။ အကို႔ဆီက ေသြးထုတ္ေနစဥ္ စကားစျမည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေနၾကေသးသည္။
.

ေသြးလွဴဘဏ္

အလြန္တိုးတက္ ေခတ္မီ သန္႔ရွင္းၿပီး သေဘာေကာင္း ေဖာ္ေရြလွေသာ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ေရာက္သြားသလို ပါလား။ ေၾသာ္ ... ျမန္မာျပည္မွ မဟုတ္တာ ... ဒါ စကၤာပူ ပဲ ... အိပ္မက္လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ေသြးလွဴဘဏ္ထဲက ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ေက်းဇူးပါ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ စကၤာပူ ႏိုင္ငံ၏ စနစ္မ်ား ... ။

.

က်မ ေမြးေန႔အမွတ္တရ ေသြးလွဴေပးေနေသာ ...

အျပန္လမ္းမွာ အကို႔ဖုန္းထဲကေန ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ကြန္မန္႔ေတြကို ဖတ္ၿပီး ၾကည္ႏူးရသည္။ ေဖ့စ္ဘြတ္၏ ပါစင္နယ္ေဒတာမွာ ေမြးေန႔ကို ထည့္မထားေသာ္လည္း အကို႔ ပို႔စ္ေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳ like ေတြႏွင့္ ... ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းေတြကို ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ဖုန္းထဲ ဗိုင္ဗာထဲ မက္ဆန္ဂ်ာထဲ ကြန္မန္႔ထဲမွ ဆုေတာင္းေပးၾကသူ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေမာင္ႏွမလို ညီအမလို ခ်စ္ခင္ရသူေတြ၊ ျမင္ဖူးသူ မျမင္ဖူးသူ ႀကီးသူ ငယ္သူ ... အားလံုး အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္မိပါသည္ ... ။

.

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း reply ျပန္ရင္း ... ေမြးေန႔ရက္ တရက္လံုး ေက်းဇူးတရားမ်ားႏွင့္ ရွင္သန္ခဲ့ရသည္ကို ကိုယ့္ဘာသာ ေက်နပ္မိသည္။ မိဘ ႏွစ္ပါး၊ ခင္ပြန္းသည္၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ေမာင္ႏွမမ်ား၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ... လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား ... တေန႔တာ ၾကံဳခဲ့ ဆံုခဲ့ ကူညီခဲ့ေသာ သူမ်ား အားလံုး၏ ေက်းဇူးေကၽြးေတြ ကိုယ့္အေပၚ တင္ေနသလို ခံစားရသည္။

.

ကိုယ့္ဘက္က ျပန္လည္ ေပးဆပ္ႏိုင္သည္ကေတာ့ ေမတၱာ တရားပါပဲ။ ဒီည အဖို႔ေတာ့ အားလံုးကို ေမတၱာပို႔ၿပီး အိပ္ရာဝင္မည္မို႔ ေအးခ်မ္းစြာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္စက္ႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္မိပါေတာ့သည္။

***

အားလံုး ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ၍ ေကာင္းက်ဳိးလိုအင္ ဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝၾကပါေစ ... ။

***

ေမတၱာျဖင့္ ...

 ေမဓာဝီ

၂၁၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၅

၂၀း၅၀ နာရီ

Read More...

Summary only...

ႏွစ္ ငါးဆယ္ ...

၂၀၁၅၊ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ (တနဂၤေႏြေန႔)

***

မနက္မိုးလင္းခ်ိန္မွာ အိမ္နားက community centre က ပ်ံ႕လြင့္လာတ့ဲ အသံဗလံေတြနဲ႔ ႏိုးထခ့ဲရတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ … စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ အမ်ဳိးသားေန႔ တ့ဲ။ သီခ်င္းသံေတြ မိန္႔ခြန္းစကားသံေတြ ေပ်ာ္ေနသံေတြ ေအာ္ေနသံေတြ ညံစီလို႔ေပါ့။ အရင္ရက္ေတြ ကတည္းက အျပင္သြားရင္ ေနရာအႏွံ႕မွာ အလံေတြ တလူလူလႊင့္ SG50 စာလံုးေလးေတြ ဟိုမွာ သည္မွာ ေတြ႕ေနခ့ဲရတယ္။ SG50 အထိမ္းအမွတ္ ပစၥည္းေရာင္းတာေတြ၊ SG50 အတြက္ အထူး ေလွ်ာ့ေစ်းေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္။ အမ်ဳိးသားေန႔ျဖစ္တဲ့ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ တေန႔လံုးအတြက္ မည္သူမဆို ရထား ကား အခမ့ဲစီးႏိုင္သတ့ဲ။ အမ်ဳိးသားေန႔က ပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔နဲ႔ တိုက္ေနလို႔ ေသာၾကာနဲ႔ တနလၤာကိုပါ ပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားေတာ့ ပိတ္ရက္ ၄ ရက္ ဆက္တိုက္ရတ့ဲ ဝန္ထမ္းေတြလည္း ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။

.

၉ ရက္ေန႔ရဲ႕  မနက္ ၉ နာရီ တိတိမွာ ဥၾသဆြဲသံၾကားရတယ္။ ညေနဘက္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားေန႔ အခမ္းအနားကို က်င္းပၾကပါတယ္။ အခမ္းအနားကို အျပင္မွာ သြားမၾကည့္ေတာ့ဘဲ အြန္လိုင္းကေန ကြန္ပ်ဴတာေလးဖြင့္ၿပီးပဲ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ လက္ထဲမွာ အျဖဴနဲ႔အနီ စကၤာပူအလံေလးေတြ တယမ္းယမ္း၊ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းေတြ တေဝေဝ။ သီခ်င္းေတြ သံၿပိဳင္သီဆို … အစီအစဥ္ ေၾကျငာသူကလည္း တက္ၾကြ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔။ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြကို က႑အလိုက္ ျပန္ျပ၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ၾက။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက key players အဖြဲ႕အစည္းေတြ တဖြဲ႕ၿပီးတဖြဲ႕ ခ်ီတက္လာၾက၊ သမၼတႀကီးကို အေလးျပဳၾက။ ေကာင္းကင္မွာ ေလယာဥ္ေတြ ပ်ံဝဲ ျခိမ့္ျခိမ့္သည္း ...  ေျမႀကီးေတြေတာင္ တုန္ဟည္းလို႔။

.

သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လီကြမ္ယုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ... အားလံုးဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားၾကပံုေတြ ... ျပန္ျပတယ္။ လူတန္းစား အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တာေတြ ျပတယ္။ အေျခခံ ႐ံုးစာေရးအလုပ္က စခဲ့ၿပီး အသက္အရြယ္ ႀကီးလို႔ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ခ်ိန္မွာ အပူအပင္ကင္းစြာ ေနႏိုင္သူ တဦး၊ အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ ေနႏိုင္လို႔ ဝမ္းသာေနတဲ့ အိမ္ရွင္မ။ ဘာမွမရွိတ့ဲ တိုင္းျပည္ဘဝကေန ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳခံရတ့ဲ တိုင္းျပည္တခု ျဖစ္လာခ့ဲရတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ ဒီအေျခအေန မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး၊ ျဖတ္သန္းခ့ဲရတာေတြ ႀကိဳးစားခ့ဲရတာေတြ ေပးဆပ္ခ့ဲရတာေတြ တပံုတပင္ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္က တိုင္းျပည္နဲ႕ လူထုအတြက္ လုပ္ေပးသလို သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကိုလည္း သူ႕ျပည္သူလူထု အမ်ားစုက ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတယ္။

our home, our heart, our Singapore  ... တ့ဲ။

.

ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ယွဥ္ေတြးၿပီး အားက်တ့ဲစိတ္လား မနာလိုတ့ဲစိတ္လား ဝမ္းနည္းတ့ဲ စိတ္လား … ေရာေထြးေနတ့ဲ ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကိုယ့္ျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ေတြးမိတယ္။ ေနာင္ အႏွစ္ ငါးဆယ္ … ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ။ ခုေတာင္ ေတာေတြကျပဳန္း ေတာင္ကတံုးနဲ႔ ရာသီဥတုဒဏ္ သဘာဝေဘးဒဏ္ကို မခ်ိမဆန္႔ ခံေနၾကရတာ။ လြန္ခ့ဲတ့ဲ အႏွစ္ငါးဆယ္ စကၤာပူႏိုင္ငံ စတင္လြတ္လပ္ခ်ိန္၊ ထူေထာင္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက စင္ေပၚက။ သယံဇာတေတြ တပံုတပင္၊ ၿပီးေတာ့မွ တစတစ ယုတ္ေလ်ာ့သြားလိုက္တာ။ လက္တဆုပ္စာ လူတန္းစားေတြသာ ဘီလ်ံနာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္၊ ျပည္သူလူထုမွာေတာ့ ဖြတ္ေက်ာ ျပာစု။ အခုလက္ရွိ စကၤာပူကို အစစအရာရာ မီဖို႔ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရအံုးမွာ။ တေယာက္ထဲ ႀကိဳးစားလို႔လည္းမရ၊ အစိုးရအဖြဲ႕တခုတည္း ႀကိဳးစားလို႔လည္းမရ၊ အားလံုး တက္ညီလက္ညီ ႀကိဳးစားရမွာ၊ ျပင္ဆင္ရအံုးမွာ။

.

အခမ္း္အနား အားလံုး ျပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ အေတြးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ၿငိမ္သက္ရင္း ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုကို ခ်စ္ေသာ ...  ျပည္သူလူထု ကလည္း ေလးစားေသာ ...  ေခါင္းေဆာင္/အစိုးရ ေပၚေပါက္လာျပီး ခု SG50 ထက္ ပိုခမ္းနား ႀကီးက်ယ္တ့ဲ အခမ္းအနားႀကီးတခုကို အသက္ရွင္စဥ္မွာ ျမင္ခြင့္ရႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေဝေဝဝါးဝါး ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။

***
ေမဓာဝီ
၉၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၅
22:32

(စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္ ငါးဆယ္ျပည့္ အမ်ဳိးသားေန႔ အမွတ္တရ)

Read More...

Summary only...

ကာလသံုးပါးနဲ႔ တို႔ရဲ႕ျပည္

 ကာလသံုးပါးနဲ႔ တို႔ရဲ႕ျပည္
==============
ဟို ေရွးေရွးေသာ
တရံေရာက
ျမစ္ေပါ ေခ်ာင္းေပါ
သစ္ဝါးေတာႏွင့္
ေတာင္ေက်ာ႐ိုးမ
ခိုင္ခန္႔လွကာ
သဘာဝေဘး
ကာကြယ္ေပးခ့ဲ
ငါတို႔ရဲ႕ ျပည္။
.
ယခုအခါ
သယံဇာတ
ဇီဝေျမႏွစ္
ကုန္လုျဖစ္ျပီး
ျမစ္ေကာ ေခ်ာင္းေကာ
ဆည္ေတြေပါလည္း
သစ္ေတာမ်ားျပဳန္း
ေဂဟသုဥ္းကာ
ဝင္လာမုန္တိုင္း
ေဘးမ်ားဝိုင္း၍
ေရလိႈင္းအပုတ္
စုံုးစံုးျမဳပ္ျပီ
ငါတို႔ ျပည္။
.
တို႔ျပည္ေနာင္ေရး
အရွည္ေတြး၍
ကပ္ေဘးမသမ္း
ေအးခ်မ္းေစေအာင္
ေဆာင္ရ ေရွာင္ရ
ကိစၥ အေရး
ပညာေပး-ယူ
အတူတကြ
လက္တြဲၾကလွ်င္

ေရတြင္နစ္လည္း
ဇြဲနဲ႔ ျပန္ထ
႐ုန္းကာ မ'မည္
ကာလသစ္ ဆီ
တို႔တိုင္းျပည္။
***
ေမဓာဝီ
4.08.15
13:00

ဒီကဗ်ာေလးကို ေရာင္းလိုပါတယ္။ မည္သူ မဆို ဝယ္လိုပါလွ်င္ ထိုေငြကို ေရေဘးသို႔ လွဴေပးပါ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Sold - US$100, already donated. 

Read More...

Summary only...

ေကာင္းကင္ျပာ သာတဲ့ ေန႔ ...

ဒီေန႔ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္။ ခါတိုင္းေန႔ေတြကလို မိုးမရြာ။ ေကာင္းကင္ယံမွာ မိုးသား လံုးဝကင္းစင္မေနေပပမယ့္ ေနပြင့္ျပီး သာေတာင့္သာယာ။ အရင္ရက္ေတြက ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ အဆက္မျပတ္ သည္းထန္ခ့ဲေသာ မိုးေၾကာင့္ စိတ္ပင္ပန္းခ့ဲရျခင္းေတြ ဒီကေန႔ေတာ့ လြန္ေျမာက္ျပီ ထင္ပါသည္။

.

ညက ေရေဘးသတင္းေတြ ဖတ္ရင္း ၾကည့္ရင္း စိတ္ပူပန္မႈေတြေၾကာင့္ တညလံုး ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ခ့ဲ။ မနက္က်ေတာ့လည္း ဆြမ္းေလာင္းစရာရွိ၍ ေစာေစာထ ေၾကာ္ေလွာ္ ရသည္။ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္က အေဖ့ေမြးေန႔။ အေဖ အသက္ ၇၀ ျပည့္ျပီ။

.

အေဖ့အနားမွာ မေနႏိုင္ေပမယ့္ အေဖ့ဆံုးမစကားေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ရွင္သန္ေနခ့ဲရသည္။ ေကာင္းကင္ႀကီးတခုလို အျမဲ အုပ္မိုးကာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ အေဖ … ။ အေဖႏွင့္ ညတိုင္း စကားေျပာသည့္အခါ ဖုန္းခ်ခါနီးလွ်င္ အေဖက "အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ"ဟု ေျပာေလ့ရွိ၏။ ေမ့ေလ်ာ့စြာ ေနတတ္သည့္ သမီးကို သတိေပးစကား။ ထိုသိုဆိုလွ်င္ အာမဘေႏၲဟု ျပန္ေျပာကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ဖုန္းခ်ေနက်။ အာမဘေႏၲသာ ခံေနေပမယ့္ အျမဲတမ္းလည္း သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေနတုန္းပင္။

.

အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနာက္ပိုင္း ႀကံဳေတြ႕ရသည့္ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြကို သိေနသည့္အေဖက ဖုန္းခ်ခါနီးလွ်င္ "သမီးေလး ေပ်ာ္ပါေစ" ဟု ႏႈတ္ဆက္ပံု ေျပာင္းသြားေတာ့သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ "အေဖလည္း က်န္းမာပါေစ" ဟု ျပန္ေျပာရင္း အေဖႏွင့္ အတူ မေနႏိုင္သည့္ဘဝကို ေတြးျပီး တိတ္တဆိတ္ မ်က္ရည္ဝဲခ့ဲရသည္။ အေဖကား စကားေျပာသည့္ ေလသံကို နားေထာင္၍ပင္ စိတ္ရႊင္မရႊင္ အကဲခတ္ သိေလသည္။

.

ေမာင္ႏွမ ေလးေယာက္ထဲတြင္ အေဖ့အခ်စ္ဆံုးသမီး, အေဖႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုးသမီး ျဖစ္ရသည္ကို ကိုယ့္ဘာသာ ဂုဏ္ယူေနမိေသးသည္။ ေသြးအမ်ဳိးအစားက အစ အေဖႏွင့္ တူေသာ အိုေသြး။ ျမန္မာစာေပ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတာကလည္း အေဖ့အေမြ။ အေဖ့ အလုပ္ေတြ, အေဖ့ ဘာသာေရး သင္တန္းေတြမွာ အေဖႏွင့္ အတူတြဲ၍ လုပ္ကိုင္ ကူညီႏိုင္သူ တဦးအေနႏွင့္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္ရသည္။

.

အေဖႏွင့္အတူရွိစဥ္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၾကလွ်င္ စာေပ အေၾကာင္း၊ ဘာသာေရး, ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း၊ လူေတြအေၾကာင္း၊ စကားေတြ ေျပာမကုန္။ အေဖႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ သိၾကသည့္ ရယ္စရာ ဟာသေတြကို ေျပာရင္း ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ့ဲၾကသည့္ ကာလေလးေတြကို ျပန္လြမ္းမိေလသည္။

.

ျပီးခ့ဲတ့ဲ သံုးေလးရက္ေလာက္က အေဖေနမေကာင္း၍ စိတ္ပူခ့ဲရေသးသည္။ ရိပ္သာဝင္တုန္းက တရားမွတ္စုထဲက မရွင္းတာေလး အေဖ့ကို ေမးေတာ့ အေဖက နားလည္သည္ထိ အေသးစိတ္ရွင္းျပျပီး "အေဖ ေနေကာင္းသြားျပီ" ဟု ဆိုေလသည္။ သမီးေလးေၾကာင့္ ေနေကာင္းသြားတာ ဟူ၍လည္း ေျပာေသးသည္။ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အေဖက ဤသို႔ပင္။ သိထားသမွ်ကို ျဖန္႔ေဝခ်င္သည္။ ေမးေစခ်င္သည္၊ ေမးခြန္းမ်ားကို ႀကိဳဆိုသည္။ သူကိုယ္တုိင္လည္း ေမးစရာရွိလွ်င္ ေျဖႏိုင္မည့္ ဆရာကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေမးေလ့ရွိသူ။

.

"အခုေတာ့ အေဖက ဆရာငတ္ တပည့္လည္း ငတ္ေနတယ္" အေဖက ထိုသို႔ ေျပာရွာသည္။ လက္ရွိ အေဖ ေနထိုင္ရာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဆရာေရာ တပည့္ပါ ရွားသကိုး။ အရင္ကေတာ့ အေဖက ေရႊတိဂံုဘုရားအနီးက ရွင္သာမေဏ ဓမၼာ႐ံုမွာ အဘိဓမၼာသင္တန္းေပးတာမို႔ တပည့္ေတြက အမ်ားသား။ ခုလို ဆရာငတ္ တပည့္ငတ္တ့ဲ အရပ္မွာ အေဖ မေပ်ာ္ေမြ႕တာ အမွန္ပင္။

"သမီး အြန္လိုင္းကေန အေဖ့ဆီမွာ ပ႒ာန္း သင္မယ္" ဟုဆိုေတာ့ အေဖက ဝမ္းသာရွာသည္။ လြယ္ကူစြာ နားလည္ႏိုင္မည့္ နည္းေတြကို ခုကတည္းက အေဖ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ေနျပီ။

.

အေဖက ေဒါသကို စက္ဆုပ္သူ။ သည္းခံစိတ္ထားျပီး ေမတၱာတရား ျပည့္ဝသူ။

သည္းခံတာ (ခႏၲီ) က ယူတာ၊ ေမတၱာက ေပးတာ ဟု အေဖ ေျပာဖူးသည္။

" ေမတၱာပို႔တယ္ဆိုတာ သတၱဝါ အားလံုးအေပၚ ကိုယ့္ရဲ႔ ေမတၱာကိုျဖန္႔က်က္ ေဝငွတာ၊ ေပးတ့ဲ သေဘာေပါ့။ ခႏၲီကေတာ့ ကိုယ့္ကို မစင္ အညစ္အေၾကးနဲ႔ ပစ္သမွ် ေပါက္သမွ် အျပံဳးမပ်က္ လက္ခံယူတ့ဲသေဘာ။ ေမတၱာထက္ ခႏၲီက ပို ခက္ခဲတယ္။ ခႏၲီတရားကို လက္ကိုင္ထားရင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္တယ္"

.

အေဖ့စကားေတြ အျမဲနာၾကားရေပမယ့္ လက္ေတြ႕မက်င့္ႏိုင္ခ့ဲ။ မေန႔ညက စိတ္ပူပန္မႈနဲ႔ အိပ္မရျဖစ္ျပီး ညသန္းေခါင္ေလာက္ အေဖ့ဆီ ဖုန္းဆက္ စကားေျပာျဖစ္ေသးသည္။ အေဖႏွင့္စကားေျပာျပီးေတာ့ စိတ္ေတြလည္း အတန္အသင့္ ေအးခ်မ္းသြားပါ၏။ ဖုန္းမခ်ခင္ အေဖက … "ေဒါသေတြ မာနေတြ ကင္းေဝးျပီး ေမတၱာထားႏိုင္ပါေစ သမီးေလး စိတ္ေအးခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ" ဟုဆုေပးေတာ့ ဒီကေန႔ က်ေရာက္မည့္ အေဖ့ေမြးေန႔အတြက္ ျပန္လည္ ဆုေတာင္းေပးခ့ဲသည္။

.

အေဖ အသက္ရွည္ က်န္းမာျပီး ဘာသာ သာသနာ အက်ဳိးကို ဒီ့ထက္မက သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစ … ။

.

အေဖ့ အခ်စ္ဆံုး

သမီးငယ္

***

1.08.15

11:01

Read More...

Summary only...