ဘႀကီးဘေဘ၏ ႏိုင္ငံေရးရာ အျဖာျဖာ .. အပိုင္း (၂)

ျပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၃ ရက္ေန႔က “အမႈိက္ထဲက စာတအုပ္” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တင္ေပးခဲ့တဲ့ စာရဲ႕ အဆက္ပါ။
ေသာၾကာေန႔မွာ တင္မယ္လို႔ ဆိုထားခဲ့ျပီး ေသာၾကာေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတင္ေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ ဒီေသာၾကာမွာေတာ့ တင္ျဖစ္ေအာင္ တင္လိုက္ပါျပီ။
မူရင္းစာအုပ္နာမည္က “ႏိုင္ငံေရးရာအျဖာျဖာ” မို႔ ဒီတခါေတာ့ စာအုပ္နာမည္ အတိုင္းပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။
စာအုပ္ထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာ ေရြးထုတ္ေဖာ္ျပရင္ တအုပ္လံုးနီးပါး ျဖစ္ေနမွာမို႔ … ဒီတပတ္ေတာ့ က်မသေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္မိတဲ့ “ေ၀ဘန္ပိုင္းျခားေရး”ေခါင္းစဥ္ေအာက္က စာအားလံုးကို (စာအုပ္ပါ သတ္ပံုအတိုင္း)ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
***
ေ၀ဘန္ပိုင္းျခားေရး

ေ၀ဘန္ပိုင္းျခား ေျပာဆိုေရးသားျခင္းသည္ ယခုအခါ အလြန္ပင္ အေရးႀကီး၍ လာေပၿပီ။ ေ၀ဘန္ရာ၌ ၂-မ်ဳိး ရွိ၏။ ၎တို႔မွာ အျပစ္ကို ျပရံုမဟုတ္၊ အျပစ္ရွာရံုမဟုတ္၊ အက်ဳိးျဖစ္ေအာင္ အၾကံဥာဏ္ေပး၍ ေ၀ဘန္ျခင္း၊ အဂၤလိပ္စကားမွာ Constructive Criticism (ကြန္စထရပ္တစ္-ကရိတိစစ္ဇင္း)။ အျပစ္ကိုသာရွာ၍ အက်ဳိးပ်က္ေအာင္ ေ၀ဘန္ျခင္း၊ အဂၤလိပ္စကားမွာ Destructive Criticism (ဒိစထရပ္တစ္-ကရိတိစစ္ဇင္း) ျဖစ္ေလသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ပုဂၢလာဓိ႒ာန္ (Personal) ႏွင့္ ဓမၼာဓိ႒ာန္ (Impersonal) အားျဖင့္ ေ၀ဘန္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေလသည္။

လိုက္နာေနၾကေသာနည္းမ်ား
ကိစၥတခု ေ၀ဘန္ရာ၌ လိုက္နာၾကေသာ နည္းမ်ားတြင္ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၄-နည္း ရွိ၏။ ၎တို႔ကား -
(၁) သူေတာ္ေကာင္းနည္း။
(၂) လူလိမ္နည္း။
(၃) ငါးစိမ္းသည္နည္း။
(၄) လူ႔ဗာလနည္း။

သူေတာ္ေကာင္းနည္း
ပဌမနည္းမွာ ကိစၥတခုကို ေ၀ဘန္ရာတြင္ ၎ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းခံ သက္ေသ သာဓက ျပ၍ ေျပာေဟာ ေရးသားေသာ နည္းျဖစ္၍ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ လိုက္နာေသာ နည္းပင္ျဖစ္ေပသည္။

လူလိမ္နည္း
ဒုတိယနည္းမွာ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို ထင္ေပၚေအာင္ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းခံ သက္ေသ သာဓကျဖင့္ မျပႏိုင္သည့္ ေ၀ဘန္ေသာ ကိစၥကို ဓမၼာဓိ႒ာန္မွ ပုဂၢလာဓိ႒ာန္သို႔ လႊဲေျပာင္းေသာ လွည့္စား လိမ္လည္ေသာ နည္းျဖစ္၏။

ငါးစိမ္းသည္နည္း
တတိယနည္းမွာ မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာသို႔ ေရာက္ေအာင္ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းခံျဖင့္ ေျပာျခင္းငွာလည္း မစြမ္း၊ အရႈံးလည္း မေပးခ်င္သျဖင့္ ေ၀ဘန္ေသာ ကိစၥမွ လြတ္၍ ဗလာဆဲျခင္း ျဖစ္ေသာ ငါးစိမ္းသည္နည္း ျဖစ္ေပသည္။

လူ႔ဗာလနည္း
စတုတၳနည္းမွာ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာသို႔ ေရာက္ေအာင္ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ မျပႏိုင္၊ ဓမၼမွ ပုဂၢလ သို႔လည္း လွည့္၍ မျပႏိုင္၊ ဗလာဆဲေရးရန္လည္း မတတ္၊ အရႈံးလည္း မေပးလို၊ ေဒါသျဖစ္၍ လက္ရံုးအားကိုး လုပ္ေသာ လူ႔ဗာလနည္း ျဖစ္ေပသည္။

ဥပမာျပရလွ်င္ …
ဤ ၄-မ်ဳိးကို ထင္ေပၚေစရန္ ၀တၳဳပစၥည္း တခုကို စဥ္းစားၾကည့္ရာ၏။ ဥပမာ မီးျခစ္တလံုးကို ေ၀ဘန္၍ ၾကည့္ႏိုင္၏။ မီးျခစ္ကို ေ၀ဘန္ရာ၌ တဘက္က မီးျခစ္သည္ ေကာင္းသည္၊ တဘက္က မီးျခစ္သည္ မေကာင္း ဟု ၂-ဘက္ အျငင္းျဖစ္အံ့။ ေကာင္းသည္ဟူေသာ ဘက္က မီးျခစ္သည္ မီးအတြက္ အသံုး၀င္သည္၊ တန္ဘိုးလည္း မမ်ား၊ လြယ္လြယ္ကူကူ ၀ယ္ယူ၍ ရသည္ စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပႏိုင္၏။ မီးျခစ္မေကာင္း ဆိုေသာဘက္က မီးျခစ္သည္ ႏိုင္ငံျခား ပစၥည္းျဖစ္သည္၊ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ျမန္မာေငြထြက္သည္၊ တိုင္းရင္းျဖစ္ မီးကပ္ႏွင့္ပင္ လိုရာကိစၥ ၿပီးႏိုင္သည္ စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပႏိုင္၏။ ဤသို႔ ၂-ဘက္ အေၾကာင္းျပခ်က္တို႔တြင္ အမ်ား သေဘာက်ေသာ ဘက္က အသာရေပသည္။ ဤကား ပဌမ သူေတာ္ေကာင္းနည္းပင္တည္း။

ဒုတိယနည္းအတြက္
မီးျခစ္ေကာင္းသည္ဟု တဘက္က ျပေသာ အခ်က္တို႔ကို ေခ်ပရာတြင္ ထိေရာက္စြာ မီးျခစ္ မေကာင္းဟု မေခ်ပႏိုင္ရာ။ ဓမၼာဓိ႒ာန္ သန္႔သန္႔ ေ၀ဘန္ရာမွာ ပုဂၢလာဓိ႒ာန္သို႔ ေျပာင္း၍ မီးျခစ္ ေကာင္းသည္ဟု ေျပာသူ သည္ သူ၏မိတ္ေဆြ ဆိုင္တြင္ မီးျခစ္ေရာင္း၍၊ သို႔မဟုတ္ သူ မီးျခစ္ေရာင္းရလွ်င္ ေကာ္မီရွင္ ပြဲခ ရမည္ျဖစ္၍၊ သုိ႔မဟုတ္ မီးကပ္လုပ္ေရာင္းသူတို႔ႏွင့္ မသင့္မွ်၍ စသည္ျဖင့္ ပုဂၢလစြဲျဖင့္ လွည့္စား ေ၀ဘန္ေသာ ဒုတိယ လွည့္စားေသာ နည္းပင္တည္း။

တတိယႏွင့္ စတုတၳနည္းမွာ
မီးျခစ္သည္ မေကာင္းဟု အေၾကာင္းမျပတတ္၊ မလွည့္ပတ္တတ္၊ အရႈံးမေပး၊ မီးျခစ္ေကာင္းသည္ဟု အေၾကာင္းျပသူကိုသာ ပုဂၢလျဖင့္ ၎၊ ေစာင္းေျမာင္း၍၎၊ ဆဲေရးေသာ တတိယ ဗလာဆဲနည္းတည္း။ ၎မွ တဆင့္တက္လွ်င္ ေဒါသအေလ်ာက္ ၾကမ္းတန္းမႈတို႔ကို ျပဳေသာ လူ႔ဗာလတို႔နည္းေပတည္း။

ကိုယ္ေရးကိစၥႏွင့္ အမ်ားကိစၥ
မည္သူမဆို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ကိစၥ ၂-မ်ဳိးရွိ၏။ ပဌမကိစၥမွာ ေဆာင္ရြက္သူႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ေသာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥ (Private) ႏွင့္ ဒုတိယကိစၥမွာ ေဆာင္ရြက္သူႏွင့္သာ မသက္ဆိုင္၊ အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ မဟုတ္၊ အမ်ားကိစၥ (Public) ျဖစ္ေလသည္။ လူတေယာက္သည္ သူ႔အိမ္တြင္ ဂြၽမ္းထိုး၍ ေနေန မည္သူႏွင့္မွ် မသက္ဆိုင္။ သို႔ရာတြင္ ထိုသူသည္ သူ႔အိမ္ကို မီးရႈိ႕က သူ႔အိမ္သာ မီးေလာင္မည္မဟုတ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အိမ္မ်ားပါ ေလာင္မည္ျဖစ္၍ ထိုသူျပဳမူျခင္းသည္ အမ်ားကို ထိခိုက္သျဖင့္ အမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေလသည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္၍ ထိုသူသည္ သူ႔အိမ္တြင္ ဂြၽမ္းထိုးေနျခင္းကို သူ၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥ ျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္း-မေကာင္း အမ်ားက ေ၀ဘန္ရန္ မလို မသင့္ေပ။ အိမ္ကို မီးရႈိ႕ေသာ ကိစၥ၌ကား အမ်ားကို ထိခိုက္သျဖင့္ ေကာင္း-မေကာင္းကို အမ်ားက ေ၀ဘန္ရန္ ျဖစ္ေပသည္။

စြပ္စြဲေသာအေလ့
ေနာက္တခ်က္မွာလည္း ကိစၥတခုကို ေ၀ဘန္ရာတြင္ အေၾကာင္းမျပဘဲ စြပ္စြဲေလ့ရွိ၏။ ဤသို႔ စြပ္စြဲျခင္းျဖင့္ ကိစၥမွန္ကို ေ၀ဘန္ရာတြင္ ယထာဘူတက်ေအာင္ ေ၀ဘန္ျခင္းငွာ ခဲယဥ္းေလသည္။ ေကာဠာဟလ သတင္းကို မွီ၍၎၊ ပုဂၢလာဓိ႒ာန္ျဖစ္ေသာ စြပ္စြဲျခင္းတို႔သည္ အလြန္ဆိုး၀ါးေသာ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္သျဖင့္ အထူးပင္ ေရွာင္ရွား အပ္ေပသည္။ ျမန္မာျပည္သားမ်ား တဦးအေပၚတဦး အထင္လြဲမႈ၊ အျမင္လြဲမႈ၊ မယံုၾကည္မႈ၊ မလိုမုန္းထားမႈ တို႔ျဖစ္၍ ညီညြတ္ စည္းလံုးျခင္း ပ်က္ျပားေနျခင္းကို ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးေ၀ဘန္လွ်င္ မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲျခင္း၊ မိမိလိုရာသို႔ေရာက္ေအာင္ သူေတာ္ေကာင္းနည္းျဖင့္ မရြက္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းတို႔ ေတြ႕ရွိရေပလိမ့္မည္။

သို႔ျဖစ္၍
ယင္းသို႔ျဖစ္၍ ယခုအခါ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္သားတို႔၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရး၊ ႀကီးပြါးေရး တို႔သည္ အလြန္႔ အလြန္ အေရးႀကီးေသာ အခ်ိန္ သမယ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အရပ္ရပ္ ကိစၥမ်ားကို ေ၀ဘန္ၾကရာတြင္ အထက္တြင္ အျမြက္မွ် ျပထားေသာ နည္းမ်ားအနက္ ဓမၼာဓိ႒ာန္ သက္သက္ျဖင့္ မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲေသာ ပေယာဂလည္း မစြက္ဘဲ သူေတာ္ေကာင္း စံနစ္ျဖင့္ အရပ္ရပ္ ကိစၥတို႔ကို ေ၀ဘန္ၾကပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးသည္ ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း ဆိုသလို စည္ပင္ ႀကီးပြါး၍ မ်ားစြာ ခရီးေရာက္မည္ ျဖစ္ေပသတည္း။
***
ဘႀကီးဘေဘ စကားေတြကို က်မအေနနဲ႔ ဘာဘာညာညာ ထပ္ျပီး ႏွမ္းမျဖဴးလိုေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒီတပတ္ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္လိုက္ပါျပီ။
***
(တကယ္ေတာ့ အိပ္လည္း အိပ္ခ်င္ေနျပီမို႔ ရပ္လိုက္တာပါ၊ ည ၁၂ နာရီ ခြဲေက်ာ္ေနျပီေလ)

16.3.07
00:40 am