မတ္လ ေတာ္လွန္ေရး ...

ဒီေန႔ …ေတာ္လွန္ေရးေန႔။
ျပကၡဒိန္ထဲမွာေတာ့ တပ္မေတာ္ေန႔ေပါ့။
ဘယ္လိုပဲ အမည္ေျပာင္းထားေပမဲ့ က်မကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔လို႔သာ စိတ္ထဲ စြဲေနမိတယ္။
(ဖက္ဆစ္) ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ေန႔မို႔ ေတာ္လွန္ေရးေန႔လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ထားပါေတာ့ …. ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သမိုင္းေတြကိုလည္း ေျပာင္းခ်င္သလို ေျပာင္းေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔က တပ္မေတာ္ေန႔ ျဖစ္တာ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ သလိုပါပဲ။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ခုလိုေတာ္လွန္ေရးေန႔ဆိုရင္ မွတ္မိေနတာက မနက္ေစာေစာ စစ္သားေတြ ခ်ီတက္တယ္၊ တခ်ဳိ႕လူေတြက ပန္းကံုးစြပ္ၾကတယ္၊ ညဆိုရင္ ေတာ္လွန္ေရးပန္းျခံမွာ မီးရွဴး မီးပန္းေဖာက္ၾကတယ္္၊ က်မတို႔က တခါတေလ ေရႊတိဂံုဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ၊ တခါတေလလည္း အိမ္ေပၚထပ္ကပဲ မီးပန္းေဖာက္တာေတြ ၾကည့္ျပီး ေဟးကနဲ ေဟးကနဲ ေအာ္ၾကတယ္။ မီးပန္းေဖာက္သံ တထိန္းထိန္း ၾကားရင္ အလိုလို စိတ္ထဲ တက္ၾကြလာတယ္၊ ေပ်ာ္မိတယ္ … ေအာ္မိတယ္။ အဲဒီေလာက္ပါပဲ … ဘာရယ္ညာရယ္ သိပ္မသိပါဘူး၊ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ အႏွစ္သာရဆိုတာ ကေလးဘ၀ကေတာ့ မီးရွဴး မီးပန္းေတြ ျမင္ရလို႔ ေပ်ာ္တာတခုပါပဲ။

ေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္း အသက္ၾကီးလာေတာ့ ငယ္တုန္းကလို လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ စိတ္မရွိေတာ့လို႔ပဲလား ေတာ့မသိ။ ဒါကိုလဲ ေပ်ာ္စရာ မမွတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးေန႔နီးရင္ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္ၾကလို႔ လမ္းေတြပိတ္ေတာ့ သြားရလာရ ဒုကၡေရာက္တယ္လို႔သာ စိတ္ထဲရွိေတာ့တယ္၊ ၀ိဇယပလာဇာမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းကဆို လမ္းပိတ္ထားလို႔ အေ၀းၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ရံုးကို သြားခဲ့ရတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ခုေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္သစ္မွာ က်င္းပတာမို႔ အဲဒီတုန္းကလို ဒုကၡေတြ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားမ်ား မခံစားရေတာ့ဘူးေပါ့။

ေတာ္လွန္ေရးေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာရဲ႕ မတ္လ ေတာ္လွန္ေရး ကဗ်ာကို အျမဲ အမွတ္ရမိပါတယ္။ ကဗ်ာစာအုပ္ကိုရွာဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတုန္း ရိုးမ မွာ ဒီကဗ်ာေလးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ၀မ္းသာသြားပါတယ္။ စာလံုး အမွားေလးေတြ နည္းနည္းျပန္ျပင္ျပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါအံုး … ။


“မတ္လ ေတာ္လွန္ေရး”

မိုးကုပ္ကုပ္ဝယ္
အို...႐ုတ္တရက္၊ မ်ဥ္းျဖဴစက္၍
ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ၊ ဟ ... ဟ လာၿပီး
မိုးျပာကိုျဖတ္၊ ပတၱျမားရည္
စီးလည္အဟုန္၊ နီျမန္းကုန္သည္
အ႐ုဏ္ေပၚစ ဝိုးတဝါး။

မႈန္မႊားမႊားလွ်င္
ဝိုးဝါးတိတ္ဆိတ္၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္ဝယ္
ျမစ္ဆိပ္ႏွင့္လည္း၊ မနီးမေဝး
ေခ်ာင္း႐ိုးေဘးမွ၊ ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း
ေလွတစ္စင္းထက္၊ ေတာတြင္းသားပ်ဳိ
ဖ်င္လက္တိုႏွင့္၊ ကိုယ္ကိုဝပ္၍
စိုက္စိုက္ေရြ႕သည္၊ ေျခာက္ေသြ႔ျမက္ထံုး
ေကာက္႐ိုးဖံုးလ်က္၊ ကြယ္ပုန္းဝွက္လာ
ယူကာလက္ေထာက္၊ အလ်ားေမွာက္သည္
ေလွေအာက္ဝမ္းမွ စက္ေသနတ္။

အေမွာင္ရိပ္ဝယ္
ေမွးမွိတ္ၿငိမ္သက္၊ ေခ်ာင္းေကြ႔ထက္တြင္
အုပ္ယွက္ေထြးေရာ၊ သင္ေပါင္းေတာ၏
ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္၊ ေသာင္ေရစစ္မွ
ဖက္ဆစ္ ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း။

ေခ်ာင္းကိုေကြ႔ေသာ္
ေတြ႔လွ်င္ေတြ႔ခ်င္း၊ ေျမငူရင္းသို႔
ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ၊ နီး၍လာလွ်င္
အသာ႐ုတ္ခ်င္း၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို
ၿဖိဳခြင္းျပင္းထန္၊ ေသနတ္သံသည္
ျမစ္ယံပဲ့တင္ထပ္သတည္း။

ေငြလေရာင္လွ်င္
အေမွာင္ညရိပ္၊ ေသးေသးစိပ္သား
မိုးထိပ္တိမ္ေမာ္၊ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေပၚသည္
စေႏၵာ္ၿပံဳးလွည့္၊ ငံု႔ကာၾကည့္ရွင့္
ထြန္းသည့္ညဥ့္ခါ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္
က်ယ္စြာဝန္းလ်ား၊ လယ္ကြင္းနားမွ
ေတာဖ်ားညိဳအုပ္၊ မွိတ္တုတ္တုတ္လွ်င္
ယိမ္းလႈပ္ျပကာ၊ မီးအိမ္ဝါႏွင့္
အာကာျပာမႈိင္း၊ တြဲလြဲဆိုင္း၍
ျဖဴဝိုင္းစက္စက္၊ ဆင္းလာသက္မွ
လက္လက္ေရာင္ထင္၊ က်သြင္သြင္သည္
ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိကၡာ။

ရြာတစ္ရြာကား
မႈိင္းျပာမည္းညိဳ႕၊ မီး႐ႈိ႕ေလာင္ကၽြမ္း
တင္းဝင္ရမ္းေၾကာင့္၊ ပရမ္းပတာ
ထြက္ေျပးရွာရ၊ လဟာေသြ႔ေသြ႔
ခိုးေငြ႔ေဝေဝ၊ မီးေလာင္ေျမမွ
ႏြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့၊ ညင္းေလဖြဲ႔က
သဲ့သဲ့ေခြးေဟာင္သံတကား။

ခေရပြင့္လွ်င္
ေႂကြရင့္ဝါဝါ၊ ေျမ၌မွာလွ်င္
ေရာကာေပါင္းယွက္၊ ေဟာင္းသစ္ရြက္ႏွင့္
တစ္ဝက္ေမာင္းနီ၊ ေဝ့လည္လည္ကို
ေလခ်ီသုတ္ျဖဴး၊ နီဝါကူးသည္
ေႏြဦးေပါက္မို႔ ေရာ္ရြက္ေႂကြ။

ရင့္ေႂကြေညာင္းသည္
ရြက္ေဟာင္းစြန္႔ပစ္၊ ဘဝသစ္သို႔
သနစ္ေျပာင္းမည္၊ ဖူးသစ္မီသည္
အနီထဲမွ ၾကယ္ျဖဴပြင့္။ ။

တာရာမဂၢဇင္း (၁၉၄၇)

***
၂၇ မတ္ ၂၀၀၇
၆၂ ႏွစ္ေျမာက္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔