Reunion, Rebecca ႏွင့္ ... လူႀကီးေတြ ေပ်ာ္တဲ့ပြဲ

စေန တနဂၤေႏြဆို က်မတို႔ တူ၀ရီး ႏွစ္ေယာက္ အိမ္မွာ ေနရတယ္ ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ဟိုက သည္က ဖိတ္တဲ့ ပြဲေတြ သြားေနရတာနဲ႔ပဲ ပိတ္ရက္ေတြကို ကုန္ဆုံးခဲ့ရတယ္။ ဒီတပတ္ စေနေန႔က ေမြးေန႔အလွဴ ဆြမ္းေကၽြးကို သြားရၿပီး တနဂၤေႏြေန႔မွာေတာ့ ဦးရီးေတာ္တို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႔ဆံုပြဲ reunion ကို သြားရတယ္။

အဲဒီ reunion ျဖစ္လာျခင္းရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ Rebecca Win ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဆိုေတာ့ ေရဗကၠာ၀င္းနဲ႔တကြ ျမန္မာျပည္က အဆိုေတာ္ တခ်ဳိ႕ အဂၤလန္ကို လာၿပီး နာဂစ္ရန္ပံုေငြ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ လုပ္ၾကတယ္။ ေရဗကၠာ၀င္းနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕မိဘ ႏွစ္ပါးလည္း လိုက္လာၾကပါတယ္။ သူ႔အေဖ ေဒါက္တာေဌး၀င္းက ဦးရီးေတာ္ တို႔နဲ႔ အတူတူ ေဆးေက်ာင္းမွာ တႏွစ္ထဲ တက္ခဲ့သူပါ။ ဒီေတာ့ သူ႔အေဖလာတုန္း လာခိုက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ဆံုၾကမယ္ ဆိုၿပီး လန္ဒန္က ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာေအာင္ၾကည္ျမင့္က စီစဥ္ပါတယ္။ ေနရာကေတာ့ West Midlands ဘာမင္ဂန္ၿမိဳ႕အနီး Sutton Coldfield အရပ္က ေဒါက္တာေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ ေနအိမ္ … ။

ဒီလိုနဲ႔ ၁၂၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉ ရဲ႕ သာယာလွပတဲ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္က ေဆးေက်ာင္းတက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသားေလးေတြ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုပြဲကို က်င္းပျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။

၁၉၆၈ ခုႏွစ္ က ေဆးေက်ာင္းသားေလးေတြ … ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ပင္စင္ယူခါနီး ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။

အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အေပ်ာ္ေတြဖံုး အၿပံဳးေတြ ေ၀ … လို႔။ ငယ္ငယ္တုန္းကလိုပဲ ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာေလ … ။ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၾက၊ ေနာက္ၾက ေျပာင္ၾက၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း တရားဓမၼေတြ ေဆြးေႏြး … ေအးေအးလူလူ အပူအပင္ နည္းပါးသြားတဲ့ တတိယအရြယ္ ဘ၀ေတြ ... ။
္မိသားစုေတြနဲ႔အတူ …

ေရဗကၠာ၀င္း မိသားစုနဲ႔ အိမ္ရွင္ (ေဒါက္တာေက်ာ္ျမင့္) မိသားစု

ေရဗကၠာ၀င္း မိသားစုနဲ႔ စီစဥ္သူ (ေဒါက္တာေအာင္ၾကည္ျမင့္) မိသားစု

ေရဗကၠာ၀င္းရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ

ေရဗကၠာ၀င္းက ဓာတ္ပံု ၂ ပံုနဲ႔ စီဒီတေခြ လူတိုင္းကို လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဓာတ္ပံုေနာက္ေက်ာမွာ အမွတ္တရ လက္မွတ္ထိုးေပးတယ္။ (သူ႔ရဲ႕ အမွတ္တရ လက္မွတ္ကို လိုခ်င္လို႔ တန္းစီေစာင့္ေနၾကတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ)

ျမန္မာျပည္က ေကာင္းဘြိဳင္ ေသနတ္မပစ္ပါ .... တဲ့။
(ေရဗကၠာ၀င္းနဲ႔ တြဲဖက္ သီဆိုသူ အဂၤလန္က ေဒါက္တာ ေကာင္းဘြဳိင္မ်ား)

သံၿပိဳင္ ဟစ္ေကၽြး country ေတး ...
¶ ¶ ¶ take me home .... country road .... ¶ ¶ ¶
***

“ျပန္လိုခ်င္တယ္ … ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀ …”

ရန္ကုန္ ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ေက်ာက္ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ ေနာက္ခံနဲ႔ သီခ်င္းသံ ထြက္လာလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ….
“ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး” ဆိုတဲ့ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ သီခ်င္းကို စာသားအနည္းငယ္ေျပာင္းၿပီး သီဆိုေနတဲ့ အန္ကယ္ေက်ာ္ျမင့္။ သီခ်င္းေနာက္ခံက ရန္ကုန္ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ေက်ာက္ပန္းခ်ီကားပံု၊ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး၊ လိပ္ခံုးနဲ႔ ေဆးေက်ာင္းသားတို႔ရဲ႕ အမွတ္တရ ေနရာေလးေတြ … ။ ၿပီးေတာ့ ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းတက္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း တခ်ဳိ႕ … ။ ဓာတ္ပံုေလးေတြ တခုၿပီး တခု … …. ။

အားလံုး ဆိတ္ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ မ်က္၀န္းေတြမွာ ေရာင္စဥ္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ေျပးလို႔။ ခြဲခြါခဲ့ရတဲ့ ေဒသနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို သတိရ လြမ္းတဲ့စိတ္ … သြားေလသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ႏွေျမာတမ္းတ ၀မ္းနည္း စိတ္ေတြ ေရာႁပြမ္းေန ေလေရာ့ သလား …. ။

“ဘယ္ေတာ့မွ … မေမ့ဘူး …. ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ….”
ေတးသံအဆံုးမွာ အားလံုးငိုင္ေတြ ေနၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြ ထြက္လာတယ္။ သူတို႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲ … က်မကေတာ့ တိတ္တဆိတ္ ေၾကကြဲ ေနမိတယ္။ ျမန္မာျပည္က ေတာ္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ … တခ်ဳိ႕ တိမ္းပါး သြားၾကတယ္ … တခ်ဳိ႕ တိုင္းတပါး ေရာက္ေနၾကတယ္ … တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ … ႐ုန္းကန္ ေနၾကရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေတြက ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ … ။ ဘာအတြက္လဲ … ။ သူတို႔ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ၾကီးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆင္းရဲေနဆဲ။

***

“အားလံုးၿပီးဆံုးသြားေတာ့ … ရင္တခုလံုး ေၾကသြားမလား …”
၀ိုင္၀ိုင္းရဲ႕ ေျဖသိမ့္လိုက္ သီခ်င္းကို ေရဗကၠာ၀င္းနဲ႔ ဆရာ၀န္ႀကီး ၃ ေယာက္ အတူ သီဆိုၾကတယ္။
“သူငယ္ခ်င္း … ေရွ႕ဆက္ မင္းဘ၀မွာ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ … သာယာပါေစ … တခါတရံမွာ ခါးသီးလည္း ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္ေပါ့ေလ … ဟိုအရင္အခ်ိန္က ေၾကကြဲျခင္း မင္းမ်က္ရည္ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာေမ်ာ .. ပင္လယ္လိုစီးပါေစ … အားတင္းကာ ေလွ်ာက္ေလ …”
“အားတင္းကာ ….. ေလွ်ာက္ ………….. လိုက္ ….”

“ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားတင္းထားၾကပါလို႔ … ေျပာေပးပါ … 2010 ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ျပန္ဆံုၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။”
အန္ကယ္ေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ စကားအဆံုး အားလံုး လက္ခုပ္တီးၾကတယ္။ သူတို႔ရင္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုယ္စီနဲ႔ …. ။

***

ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ … ။
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္။
တခ်ိန္က သူတို႔ဟာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရတယ္။ ႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတယ္။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သာယာေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀အသီးသီးမွာ ေနသားတက် ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သံသရာခရီးအတြက္ ျပင္ဆင္တဲ့သူက ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။ ေတြ႕ၾက ဆံုၾကတဲ့ အခိုက္အတန္႔ ေလးမွာ ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြ မာနေတြ ပကာသနေတြ ဖယ္ခြါၿပီး ငယ္ငယ္ကလို လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနၾကတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲေလးက အဲဒီေန႔ ည ၈ နာရီေက်ာ္မွာ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။

***
ေမဓာ၀ီ
၁၃၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
(၁၂၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉ တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ေက်ာင္းသားမ်ား ေတြ႔ဆံုပြဲ ေန႔အမွတ္တရ)
မွတ္ခ်က္။ ။ ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ဓာတ္ပံုကို ဤေနရာမွ မေျပာမဆို ယူသံုးထားပါသည္။
က်န္ဓာတ္ပံုမ်ား အားလံုး ကိုယ္တိုင္႐ိုက္ေသာ ပံုမ်ားျဖစ္ပါသည္။