အလြဲမ်ားနဲ႔ စေန ခရီး

ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ေက်ာ္ စေနေန႔ (၂၇၊ ဇြန္) က ခရီးတခု သြားျဖစ္တယ္။ ဦးရီးေတာ္က ကားကိုေမာင္းလို႔ သူ႔မိတ္ေဆြ မိသားစု ၃ ေယာက္ နဲ႔ က်မ၊ စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္ေပါ့၊ သြားရတဲ့ ေနရာက Grimsby ၿမိဳ႕နားက Cleethorpe ဆိုတဲ့ ကမ္းေျခၿမိဳ႕ကေလးကိုပါ။ အဲဒီၿမိဳ႕မွာေနတဲ့ ဦးရီးေတာ္ မိတ္ေဆြရဲ႕ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴဖိတ္လို႔ သြားၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ဦးရီးေတာ္က အဲဒီအိမ္ကို တခါလား ႏွစ္ခါလားပဲ ေရာက္ဖူးတာမို႔ အိမ္အ၀င္နားမွာ လမ္းမမွားေအာင္ ဂူဂဲလ္ေျမပံုကေန ညကတည္းက ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ပရင့္ထုတ္ယူဖို႔ရာလဲ ပရင္တာမင္က ကုန္ေနတာနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ စာနဲ႔ ေရးမွတ္ခဲ့ပါတယ္။ M1, M180, A180 စသျဖင့္ေပါ့ … ။

အိမ္ကစထြက္ၿပီး M1 motor way အတိုင္းေမာင္းရင္း ေတာ္ေတာ္ေလးအၾကာ ကားေနာက္ခန္းရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္ ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး လမ္းေၾကာင္း ေရးမွတ္ထားတဲ့ စာရြက္ကေလးကို ၾကည့္လိုက္ အေ၀းေျပး လမ္းေပၚက ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို ဖတ္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ က်မကို ဦးရီးေတာ္က တခ်က္ လွမ္းေမးတယ္။ M18 ကို သြားရမွာလားတဲ့။ က်မက ေသခ်ာေအာင္ စာရြက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ M18 ဆိုတာ မပါဘူး။ M180 ပဲ ပါတာ။ ဒါနဲ႔ မဟုတ္ဘူး ေပါ့ … M180 လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးရီးေတာ္လည္း ဆက္ေမာင္းပါတယ္။ ေမာင္းရင္း ေမာင္းရင္း တျဖည္းျဖည္း ေ၀းေ၀းလာသလိုပဲ။ တကယ္တမ္းဆို ခရီးက ၂ နာရီခြဲ ၃ နာရီေလာက္သာ ေမာင္းရတဲ့ အကြာအေ၀းပါ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ က်မက သိပ္မသကၤာေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့မွ လမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြမွာ ေရးထားတဲ့ ၿမိဳ႕နာမည္ေတြနဲ႔ ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ လမ္းျပေျမပံုစာအုပ္ႀကီး ထုတ္ၿပီး တိုက္ၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လြန္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်မလည္း “အေပၚေတာ္ေတာ္ေရာက္ေနျပီ ထင္တယ္ေနာ္” … လို႔ ဦးရီးေတာ္ကို ေျပာေတာ့ “သြားရအံုးမွာ … လိုေသးတယ္” တဲ့ … ။ M180 မွ မေတြ႔ေသးတာေလ … ။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဆက္ေမာင္းရင္း တျဖည္းျဖည္း ေ၀းလာလိုက္တာ Teeside ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကို ညႊန္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေတြ႔လာရတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဦးရီးေတာ္လည္း လမ္းမွားလာၿပီလို႔ ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။

Motor way မွာ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ခ်င္တိုင္းလည္း လွည့္မရပါဘူး။ လွည့္လို႔ရတဲ့ တေနရာအေရာက္ ေကြ႕ၿပီး motor way ေပၚ ျပန္တက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ motor way ေပ်ာက္သြားၿပီး ေတာလမ္းထဲ ေရာက္သြားတယ္။ ေတာလမ္းထဲမွာ တလည္လည္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးက်မွ York သို႔ ဘယ္ႏွစ္မိုင္ ဆိုၿပီး ညႊန္ျပထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႔ပါတယ္။ York ကို ဦးတည္သြားရင္ေတာ့ မမွားေလာက္ဖူးဆိုၿပီး အဲဒီအတိုင္း သြားၾကတယ္။ York လဲေရာက္ေရာ ၿမိဳ႕ထဲကပတ္ရင္ traffic မိမွာစိုးလို႔ ၿမိဳ႕ျပင္ကပတ္ေတာ့ လမ္းျပင္တာနဲ႔ တိုးေနၿပီး ကားက ဘီးလိမ့္႐ံုသာ တလမ့္လိမ့္သြားရင္း တမိုင္ခရီးကို ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကာသြားပါေလေရာ … ။

အလွဴအိမ္ကလူေတြလည္း စိတ္ပူလို႔ ဖုန္းေတြဆက္ၾကဘာၾကနဲ႔ အားလံုးလည္း ဗိုက္ေတြဆာေနၾကပါၿပီ။ ခါတိုင္း အလွဴအတန္းသြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခ်ည္း မသြားၾကပါဘူး။ ဟင္းတမ်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်ဳိပြဲအတြက္ မုန္႔ျဖစ္ျဖစ္ သယ္သြားေနၾကေပမဲ့ ဒီတခါက်ေတာ့ အလွဴ႕ရွင္ေတြက တ႐ုတ္ဆိုင္က ေအာ္ဒါမွာၿပီး ေကၽြးမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘာမွ ခ်က္မလာခဲ့ၾကဘူး။ ခ်က္လာလည္း ဘုန္းႀကီးပြဲ မီမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ့ မငတ္ဘူးေပါ့ေလ။ အခုေတာ့ … ပါလာတဲ့ အခ်ဳိရည္ေလး ထုတ္ေသာက္၊ သၾကားလံုးေလး ေခ်ာကလက္ေလး ျမံဳ႕နဲ႔ … ေနာက္ဆံုး ေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ေန႔လည္ ၂ နာရီ ခြဲေနပါၿပီ။

(အခုေျမပံုမွာ အနီနဲ႔ဆြဲထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း သြားေနတာပါ။ တကယ္တမ္းက အျပာလမ္းဘက္ကို လိုက္ရမွာ။)

အလွဴအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေတြေတာင္ ျပန္ႂကြသြားပါၿပီ။ က်မတို႔လည္း ခဏနား၊ စားေသာက္ (အဆာ*လြန္သြားလို႔ သိပ္ေတာင္ မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး) စကားစျမည္ေျပာၿပီး သကာလ ညေန ၄ နာရီေလာက္မွာ ျပန္ၾကဖို႔ ျပင္ပါတယ္။ ၄ နာရီျပန္မွ ၆ နာရီခြဲ ၇-နာရီ ေရာက္မွာ။ ေစာေစာေရာက္ေတာ့ ေစာေစာနားရတာေပါ့ ဆိုၿပီး အိမ္ရွင္ေတြကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္ၾကတယ္။
***
အျပန္လမ္းေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ …. ဆိုၿပီး ပါလာတဲ့ မာမာေအး သီခ်င္းေလးေတြဖြင့္ ျပန္အလာ … M1 ေပၚမွာပဲ junction 30 နဲ႔ 31 ၾကားမွာ traffic နဲ႔ တိုးပါေလေရာ။ ဆိုင္းဘုတ္မွာလဲ ျပထားတယ္။ လမ္းေၾကာ ၃-ခုမွာ ၂ ခုပိတ္တယ္။ အေႏွးဆံုးေမာင္းရတဲ့ ဘယ္ဘက္လမ္းေၾကာ တခုပဲ ဖြင့္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဖြင့္တဲ့ လမ္းေၾကာကို ယူၿပီး တေရြ႕ေရြ႕ ဘီးလိမ့္႐ံု ေမာင္းေနရေတာ့တာပဲ။ အဲ … ပိတ္တယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာႏွစ္ခုက ကားေတြကေတာ့ တ၀ီး၀ီးနဲ႔ ေမာင္းေနလိုက္ၾကတာ။ ေနာက္မွ သိရတာက ဖြင့္တဲ့ဘက္ပဲ ကားေတြက တန္းစီၾကေတာ့ အဲဒီလမ္းေၾကာက ေႏွးသြားတယ္။ ပိတ္တဲ့ဘက္က ကားေတြကေတာ့ ေရွ႕ေရာက္မွ အတင္း ၀င္တိုးၾကတာ … ရန္ကုန္က ဘတ္စ္ကားႀကီးေတြလိုေပါ့ … “တစီးေလာက္ အကိုေရ” … လို႔ ေျပာသာမေျပာတယ္ … လက္ကေလးျပျပၿပီး တိုးတာပါပဲ။

ကိုယ္ကေတာ့ ပံုမွန္တန္းစီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေႏွးပါတယ္။ junction 31 ကို လြတ္ဖို႔ ၁ နာရီေလာက္ တန္းစီလိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ၁ နာရီ သာသာ ဘီးလိမ့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လြတ္သြားျပန္တယ္။ လြတ္သြားေတာ့လဲ ကားက ျမားကေလးေျပးသလို ျမန္လိုက္တာ ေျပာမေနပါနဲ႔။ အိမ္ေရာက္ခ်င္ၿပီေလ။ အဲဒီလို သြားေနရင္း တခါ congestion ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ေတြ႔ျပန္ေရာ။ ေရွ႕တေမွ်ာ္တေခၚကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွလဲ ပိတ္ျခင္း ဆို႔ျခင္း မျမင္ဘူး။ ကားေတြလဲ တ၀ီး၀ီး ေျပးေနၾကတယ္။ အစကေတာ့ ဦးရီးေတာ္က M1 ကေန လႊဲၿပီး တျခားလမ္းဘက္က သြားမလို႔ဘဲ။ ဒါေပမဲ့ မ်က္စိတဆံုး ဘာမွ ပိတ္မေနေတာ့ risk ယူၿပီး သြားၾကည့္မယ္ ဆိုၿပီး M1 ကိုပဲ ဆက္သြားလိုက္တဲ့အခါ …. ။

junction 29 နဲ႔ 28 ၾကားမွာ တေရြ႕ေရြ႕ တန္းစီေနတဲ့ ကားေတြထဲ ကိုယ့္ကားေရာက္သြားတယ္။ accident ျဖစ္လို႔တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္လဲ ျပန္ဆုတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ဦးရီးေတာ္က ဒီတခါေတာ့ ညာဘက္ဆံုးက လမ္းေၾကာကိုပဲ ယူမယ္ ဆိုၿပီး ညာဘက္ထဲ ၀င္တိုးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကားလဲ ညာဘက္လမ္းေၾကာ အေရာက္ ေရြ႕ေနတဲ့ကားေတြ အားလံုး လံုး၀ကို ရပ္တံ့ သြားေတာ့တာပဲ။ ဘီးကို ဆက္မလွိမ့္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ရာသီဥတုကလဲ ပူတယ္။ ကားထဲမွာလဲ ဓာတ္ဆီနည္းေနၿပီ။ အဲကြန္းကိုပိတ္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ေတြဖြင့္ ထိုင္ေနၾကေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေအာက္ကိုဆင္းၾက လမ္းေလွ်ာက္ၾက။ တျခားကားေပၚက လူေတြလဲ အသီးသီး ဆင္းလို႔။ တခ်ဳိ႕က ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ အမွတ္တရ စာေတြ ေရးၾကတယ္။ က်မလည္း ကင္မရာေလးထုတ္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေပါ့။ motor way ေပၚမွာ ခုလို ရပ္ခြင့္ရတုန္းေလး အမွတ္တရ အေနနဲ႔ေလ။ အခ်ိန္က ညေန ၆ နာရီ ထိုးလုထိုးခင္ … ။

က်မအမဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ သူက အင္တာနက္က ၾကည့္ေပးတယ္။ ေရွ႕နားမွာ ယာဥ္တိုက္မႈရွိေနသတဲ့။ ေနာက္ … သူေပးတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ကို traffic M1 ဆိုၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ ပို႔ၾကည့္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီ ၄၅မွ ပံုမွန္ အေျခအေနျဖစ္မယ္တဲ့ … စာျပန္လာတယ္။ ဗုေဒၶါ။ ဒီတိုင္းဆို အိမ္ကို ည ၁၂ နာရီ ေက်ာ္မွ ျပန္ေရာက္မယ့္ပံုပဲ။ စားစရာလဲ မပါ။ အခ်ဳိရည္လည္း မွ်တေသာက္ရင္း ကုန္လုၿပီ။ တခ်ဳိ႕ကလဲ ဆီးသြားခ်င္ၾကေသးတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြကေတာ့ ေပါက္ေတာ ဆိုၿပီး လမ္းေဘးခ်ဳံေတြထဲ ဆင္းသြားၾကတာပဲ။

က်မ အမလဲ လူႀကီးတခ်ဳိ႕ က ဆီးခ်ဳိရွိတဲ့သူပါေတာ့ စိတ္ပူလို႔ service နဲ႔ နီးရင္ နင္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး စားစရာ တခုခု သြား၀ယ္လိုက္တဲ့ … ညႊန္ၾကားရွာတယ္။ service ကလဲ လြန္လာတာ ၃-၄ မိုင္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ သြားႏိုင္မွာလဲ။ မသြားပါဘူး။ ငတ္ခါမွ ငတ္ေရာ။ ဥပုသ္ေတာင္ ေစာင့္ႏိုင္ေသးတာပဲ မေသႏိုင္ပါဘူးလို႔ သေဘာထားၿပီး ေပေနလိုက္တယ္။ ေရွ႕မွာေတာ့ tesco က ကားႀကီးျမင္ေနရတယ္။ သြားၿပီး ၀ယ္ၾကည့္ရင္လဲ ရမယ္မထင္။

ဒီလိုနဲ႔ လမ္းေပၚမွာပဲ ဟိုဟိုဒီဒီ လမ္းသလားလိုက္ ကားေပၚျပန္ထိုင္လိုက္ မက္ေဆ့ခ်္ေတြပို႔ပို႔ ၿပီး update လုပ္လိုက္နဲ႔ က်မ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ည ၈ နာရီ ေက်ာ္လာပါၿပီ။ ေနာက္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကားတစီးနားမွာ မြတ္ဆလင္ လူမ်ဳိးတစုကေတာ့ အ၀တ္ကေလးခင္းၿပီး သူတို႔ အလႅာကို ထိုင္ကန္ေတာ့ေနၾကတယ္။ က်မတို႔လည္း ပု၀ါေလးေတြ ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားရွိရာ မွန္းၿပီး ရွိခိုးရေကာင္းမလားေပါ့ … ။

ေနာက္ဆံုး မက္ေဆ့ခ်္ကို update လုပ္ေတာ့ ၈ နာရီ ၄၅ မွာ ပံုမွန္ ျဖစ္မယ္တဲ့။ အားလံုး ၀မ္းသာသြားၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ည ၈ နာရီ ၄၅ မွာ အားလံုးကားေပၚ ျပန္တက္ၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ယာဥ္တိုက္မႈ ျဖစ္တဲ့နားက ျဖတ္ေတာ့ … လမ္းေတြ ဒီေလာက္ပိတ္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လဲ မွတ္တယ္။ ၾကည့္ပါဦး ... ကားေလး တစီးထဲရယ္။ အဲဒါကိုပဲ ေပႀကိဳးတိုင္း၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္၊ လမ္းေတြပိတ္နဲ႔ … လူေတြ ဒုကၡေရာက္လိုက္ၾကတာ။ traffic warning sign ကို ျပတာလဲ အလြန္ညံ့ပါတယ္။ ႀကိဳမျပဘဲ အနီးကပ္မွ ျပေတာ့ လြန္ေနၿပီ။ alternative way ကို ေရြးလို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့။

က်မတို႔လည္း အသြားကတည္းက တခါမွားတိုင္း သင္ခန္းစာ ၁-၂ ဆိုၿပီး ေျပာလာလိုက္တာ သင္ခန္းစာ အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ ေရာက္သြားမွန္းကို မသိၾကေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ယူလိုက္တဲ့ risk ကေတာ့ အေတာ္ၾကီးတဲ့ risk ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ M1 ကို ေၾကာက္သြားၿပီး A လမ္းေတြကပဲ ေကြ႔ပတ္ ေရာက္ေအာင္ သြားရင္း အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
***
ျပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔ (၄၊ ဇူလိုင္) ကေတာ့ Wales က Cardiff ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကို သြားျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီ မိသားစုနဲ႔ပါပဲ။ ဒီတခါေတာ့ မမွားရေအာင္ လမ္းေၾကာင္းကိုလဲ ေသခ်ာၾကည့္ ေသခ်ာမွတ္ခဲ့ရတယ္။ စားစရာ ေသာက္စရာလဲ အျပည့္အစံုယူခဲ့ၾကတယ္။ က်မအမက စိတ္ပူၿပီး အထပ္ထပ္ မွာေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ စိတ္သိပ္မပူေတာ့ပါဘူး။ ဒီတခါ ထပ္ၿပီး မမွားေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ ယံုၾကည္ထားတဲ့အတိုင္းလဲ ထပ္မမွားေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ အမွားဆိုတာ တခါျဖစ္ၿပီးရင္ ပံုစံတူ အမွားမ်ဳိး ထပ္ျဖစ္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္ မဟုတ္လား။
***
ေမဓာ၀ီ
၈၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၀း၄၀ နာရီ

မွတ္ခ်က္။ ။ အဆာလြန္ႏွင့္ အစာလြန္ စာလံုးေပါင္း အမွားျပင္ထားပါသည္။ ကြန္မန္႔ထဲတြင္ အမွားေထာက္ျပ ေပးေသာ ck အား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။