ဒီေန႔ ေဖာ္ျပမယ့္ ကလိယုဂ္ကဗ်ာေတြကေတာ့ စာဆိုေတာ္ဦးမင္းရဲ႕ ကလိယုဂ္ဘြဲ႕ ေလးခ်ဳိးနဲ႔ ေညာင္ပင္သာ ဦးပုညရဲ႕ ကလိယုဂ္ ေတးထပ္ ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေတြ မေဖာ္ျပခင္ ကဗ်ာသဂၤဟ ေမဒနီက်မ္းပါ ကဗ်ာလကၤာမ်ားကို စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ ျမင္းျခံၿမိဳ႕ ပညာအုပ္ ဦးလြင္ရဲ႕ ကဗ်ာ့ဥပေဒ ေရးသားဖို႔အတြက္ ျမင္းျခံၿမိဳ႕ အုတ္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦး၀ိပုလထံ ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားခ်က္နဲ႔ ဦး၀ိပုလရဲ႕ ကဗ်ာ့ဥပေဒ ေရးသားဖို႔ ၀န္ခံတဲ့ ၀န္ခံခ်က္ စာႏွစ္ေစာင္ကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေရွးေခတ္ စာအေရးအသားကို ေလ့လာႏိုင္တာမို႔ ဒီစာေလးေတြကို အရင္ဆံုး ဖတ္ၾကည့္ ၾကပါဦး။
***
ဘုရားတပည့္ေတာ္ ပညာအုပ္ ေမာင္လြင္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာ သခင္ အရွင္ျမတ္ဘုရား …. အေၾကာင္းမွာ - ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာလမ္းက်ဥ္း မစဥ္း မေျဖာင့္ ေထာင့္ေသာခရီးရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ ပညာမ်က္စိ မရရွိက မိမိတို႔ လိုအပ္ေသာ ခရီးစခန္း ခ်မ္းသာေသာ သုဂတိရပ္ဌာန္သို႔ အမွန္ မေပါက္မေရာက္ မ်က္စိလည္ လမ္းေမွာက္၍ ေခ်ာက္ကမ္းပါး တြင္းက်င္း က်ေရာက္ရျခင္းမ်ားကဲ့သို႔ ဆင္းရဲေသာ ဒုဂၢတိဘံုသို႔သာ ေရာက္ရမည္ ျဖစ္ပါ၍ ပညာမ်က္စိ တည္းဟူေသာ ဗဟုႆစၥ သိပၸအေခါင္ တတ္ျမားေျမာင္ တို႔ကို အန္ေထာင္ ႀကိဳးစားတတ္ေျမာက္လိုပါေသာ္လည္း အာဇီ၀ပဒ႒ာန္ ဘာသႏၲရႏွင့္ ေရာစပ္ေသာ ေလာကဓာတ္ပညာမ်ားကိုသာ ထိုက္သက္ရာ တတ္ေျမာက္ေသး၍ ေရွးေရွးေသာ က၀ိပုဂၢိဳလ္တို႔ ဘြဲ႕ဆို စီကံုးေသာ ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ လကၤာ ေမာ္ကြန္း ဧခ်င္းရတု ျမန္မာမႈမ်ားကို ဂ႐ူပေဒ မူေသျပ႒ာန္း ေရွးထံုးျငမ္းႏွင့္အညီ ဆံုးခန္းေရာက္ တတ္ေျမာက္ သိကၽြမ္းလိုပါသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍၊ ဆရာေမွာက္၌၊ ေသာက္တံုရင္ႏို႔၊ ခစားစို႔လ်က္၊ ကိုယ္ဘို႔ပညာ၊ ပြါးရစာကို၊ ရွာေသာ္၎-ဟူသည္ႏွင့္အညီ အသနားခံရပါသည္။ ။ ပညာတန္ေဆာင္၊ တတိုက္ေဘာင္၌၊ စိုက္ေထာင္အံ့ဟု ႏွလံုးေတာ္ျပဳၿပီးလွ်င္-
သူ႔အားေ၀ငွ၊ ဉာဏသူေဌး၊ ဉာဏ္လွဴေပးအံ့-ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေရးထံုးစပ္ထံုး ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ အစီအကံုးမ်ား၌ အသံုးျပဳထုိက္ေသာ အရပ္ရပ္ ကဗ်ာ့-ဥပေဒမ်ားကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာစြာ ေရးသား၍ ေပးသနားေတာ္ မူပါမည့္ အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာသခင္ အရွင္သူျမတ္ဘုရား။
(ပံု)
ေမာင္လြင္
ပညာအုပ္၊
ျမင္းျခံၿမိဳ။
***
သကၠရာဇ္ ၁၂၆၉-ခု တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၈-ရက္ေန႔ ျမင္းျခံၿမိဳ႕ ပညာအုပ္မင္း ေလွ်ာက္ထားျခင္းကို အရင္းပ႒ာနျပဳ၍ ၀ိပုလအမည္ရွိေသာ ငါသည္ သုေဗာဓာလကၤာရ စာကိုယ္၊ ၎ဋီကာမွစ၍ ကဗ်ာ့ေမဒနီ၊ အဆီပြါးလႈိင္း၊ ျခားပိုင္းဆစ္ဖု၊ အႏွစ္ျပဳေသာ၊ ေသတၱဳနည္းနာ၊ အျဖာျဖာကို၊ ဆရာဟုပင္၊ နိသ်ည္းတင္ၿပီးရကား - အၾကင္က၀ိတဆူ၊ ျပဳလိုသူတို႔၊ ဂ႐ူပေဒ၊ နယူပေဒ၊ မူေသမွီခို၊ စာဘြဲ႔လိုကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား ေက်းဇူးမ်ားေစျခင္းငွာ၎၊ ထူးျခားစြာဘိ၊ မိမိ၏လည္း၊ မမည္းမညစ္၊ သစ္သစ္လွ်ံေျပာင္၊ ဉာဏ္တန္ေဆာင္ျဖင့္၊ ေမွာင္အ၀ိဇၨာ၊ မပိတ္ကာေစျခင္းငွါ၎၊ ကဗ်ာ၏ ဥပေဒသ နည္းနယတို႔ကို ျပရာျပေၾကာင္းျဖစ္၍ အသစ္ယခု၊ ကဗ်ဳပေဒသ၊ နာမတံဆိပ္၊ ႏွိပ္အပ္ေသာ ဤစာတမ္းကို အစြမ္းအားေလ်ာ္စြာ၊ ေရးသားစီရင္ ျခင္းျပဳပါအံ့၊ ပညာလိုလား၊ အမ်ဳိးသားတို႔သည္၊ ရင္းဖ်ားေစ့ငု၊ သတိျပဳ၍၊ ၾကည့္႐ႈ မွတ္သားၾကေစသတည္း။
***
ကလိယုဂ္ကဗ်ာခန္း (၂)
စာဆိုေတာ္ ဦးမင္း အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္း
စာဆို ဦးမင္း အေၾကာင္းကား - ေရႊေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ စီရင္စု နမရန္းရြာ ၁၁၃၆-ခု ဖြား၊ စေနသား၊ ၎ရြာတြင္ ရွင္သာမေဏျပဳ၍ ေတးကဗ်ာ ၀ါသနာထံုရင္း ရွိသည္ႏွင့္အညီ ေလ့လာေရးသားသည္၊ လူထြက္သည္ကာလ ေရႊဘြားေတာ္ ေအာက္ေရာက္လွ်င္ အမရပူရၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ဘုရား ေဘးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ သားေတာ္ ပုသိမ္မင္းမွာ စာဆိုအရာႏွင့္ ထမ္းရြက္သည္၊ ၁၁၇၅-ခု အသက္ ၃၉-ႏွစ္တြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္း ဆားခြန္ကို စားရသည္၊ ေနာက္ ဘႀကီးေတာ္ လက္ထက္ေတာ္ စာဆိုေတာ္ အရာႏွင့္ ေနအိမ္ ဆုေတာ္ လာဘ္ေတာ္ သနားေတာ္မူ၍ စာဆို ေမာင္ေရး, ေမာင္တလုပ္, ေမာင္အိ, ေမာင္အုန္း တို႔ႏွင့္အတူ ေလးခ်ဳိး, ရာသီဘြဲ႕, မယ္ဘြဲ႕, ေမာင္ဘြဲ႕ မ်ားကို လည္း လစဥ္ ေရးသား ဆက္သြင္းရသည္။
ခမည္းေတာ္ဘုရားလက္ထက္ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ စံနန္းေတာ္တြင္ ဘုန္းဘြဲ႕ကို ဆက္ရာ ေငြေတာ္ ၃ါ- သနားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ ေက်ာက္ေျမာင္းၿမိဳ႕က ျပည္ႀကီးမြန္ ေဖာင္ေတာ္ႏွင့္ အမရပူရၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေတာ္မူရာ ဘုန္းဘြဲ႔ကို ဆက္သည္တြင္ ေငြေတာ္ ၃ါ-ႏွင့္ ေလွေလာင္း ၁- သနားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ အမရပူရၿမိဳ႕ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီး မသိမ္းမီ အဂၢိရတ္ အေၾကာင္းအရာ ဘက္မႏႈံးသာဘူးခ်ီ, ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ေလးခ်ဳိးကို ဆက္သြင္းသည္တြင္ မင္းထင္သက္ရွည္ဘြဲ႔ႏွင့္ ေရႊနန္း႐ိုး လမိုင္းလယ္ေတာ္ ပါယ္ ၅၀ ထြက္သင့္ စပါးေတာ္ ၁၀၀၀ ကို သနားေတာ္ျမတ္ ခံရသည္။
ေနာက္ ေဇာင္းကေလာ ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရား ေရစက္သြန္းခ်ေတာ္မူသည္။ ေနာက္ ဥကၠလာပၿမိဳ႕သို႔ ေရႊစက္ ျဖန္႔ခ်ီေတာ္မူရာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကို ဆက္သြင္းလွ်င္ ေလွေလာင္း ၁-ႏွင့္ ေငြေတာ္ ၃ါ သနားေတာ္မူသည္၊ ၀င္ေတာ္မူသည္တြင္လည္း ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ကို ဆက္ရာ သာယာ၀တီတြင္ ေငြေတာ္ ၃ါ သနားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ ေဒး၀န္းစံနန္းေတာ္ ေရသဘင္ ပြဲေတာ္မွာ ေလွဘြဲ႔, ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ ခ်ီ-ဆက္ရာ ေငြေတာ္ ၃ါ သနားေတာ္ျမတ္ ခံရသည္။ ေဒး၀န္းစံနန္းေတာ္က အမရပူရၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေတာ္မူ၍ သားေတာ္ ပုဂံမင္း လက္ထက္ ၁၂၀၉-ခုႏွစ္တြင္ ေသလြန္သည္။
***
သူေတာ္ဦးမင္းဆို ကလိယုဂ္ဘြဲ႕ ေလးခ်ဳိးႀကီး
အမွန္သာ မွားေတာ့တယ္၊ အခါးခ်ဳိၾကတဲ့ ကာလဉာဏ္။ ။ ေႁမြမူကား ေပ်ာက္၊ ဖားကားေမာက္လို႔၊ ထက္ေအာက္ကယ္ ေျပာင္းျပန္၊ လူမတရားတို႔၊ ေငြစမ်ားမွ၊ စကားသာ မွန္ေတာ့တယ္၊ က်န္းဂန္က ေပစာကို၊ လူတကာ ကဗ်ာေရးလို႔ ေတးဆိုၾကျပန္။ ။ ေငြျဖင့္ ခဲမ၊ တန္ခိုးျပ၍၊ ဌာနကပ္ပါး၊ က်ားႏွင့္ႏြားလည္း၊ ဆားႏွင့္ဆပ္ျပာ၊ ဤအရာ၊ ပမာပံုေဆာင္၊ သူေတာ္ညႇဳိးလို႔၊ လူဆိုးသာ ေအာင္ေတာ့တယ္၊ တေဘာင္သံမွာ၊ ေျပာင္းျပန္ကာလ၊ ေခတ္ေပ ပ။ ။ လူပ႑ိတ၊ ေနာက္ဆံုးက်လို႔၊ ဗာလေရွ႕သြား၊ ေငြစမ်ား၍၊ တရားမညီ၊ တဘိန္းသာ အီေတာ့တယ္၊ ေရႊနီႏွင့္ ခပ္ျပာလို၊ ၿပိဳင္လာလွ်င္ ပဏၰာမဲ့သူက၊ ႐ႈံးတဲ့ကာလ။
***
ေညာင္ပင္သာ ဦးပုညဆို ကလိယုဂ္ ေတးထပ္ (အတၳဳပၸတၱိ မပါ)
(၁)
၀ိပတၱိကာလမို႔၊ သဒၶမၼညႇဳိးငယ္။ သူေတာ္ေကာင္း တရားကြယ္တယ္၊ သူေတာ္ႏြယ္ တိမ္ျမဳပ္။ သူမိုက္ေတြ တြင္က်ယ္သည္၊ ေၾကာက္စဖြယ္ ေလာကဓာတ္႐ႈပ္။ ။
ျဗဟၼစိုရ္ပ မွိန္တယ္၊ ေမာဟရွိန္ လြမ္းအုပ္။ အာယုကပ္ ေရြ႕ဆုပ္လုိ႔၊ သူယုတ္ကိုခင္မင္၊ သည္ေခတ္လို မၾကံဳဖူးပါဘူ႕၊ အ႐ူးကိုမွ အေကာင္းဟုထင္။ မဟုတ္ေျပာမွ သေဘာ၀င္တယ္၊ ဟုတ္ဆိုလွ်င္ မနာသီးလို႔။ သားသမီးမွ ဆံုးမ-မနာ၊ ျငင္းဆန္တဲ့ခါ။ သတိထားဖို႔ တရားမွာတယ္၊ စကားဗလာ မမွတ္ၾကႏွင့္ေလး။ ။
***
၎ဆို ေတးထပ္ (၂)
ကလိယုဂ္ ဆုတ္ကပ္၊ ၀ိပၸတၱိေခတ္ခါ။ ျဗဟၼစိုရ္ ကင္းကြာတယ္၊ က႐ုဏာ လြန္ရွား။ အပါယ္လမ္း ယခုက်ယ္သည္၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဆင္းသူကမ်ား။ ။ ပညာရွိ မထင္ေပၚ၊ သူမိုက္ေသာ္ ေမာ္ႂကြား။ မဟုတ္တဲ့ စကား၊ ေျပာၾကားမွ နား၀င္။ မသမာ ဉာဏ္၀ကၤကိုမွ၊ ပ႑ိတ ဟုတ္တယ္လို႔ထင္။ ။ ေရွးသူတို႔ ပံုတင္တယ္။ ရသာလွ်င္ ဘနဖူးမွာလ၊ သိုက္တူးတဲ့ သည္အခါ၊ ေပါတဲ့ ေခတ္ပါ။ သတိထားလို႔ ေရွာင္ရွားရာသည္၊ ၀ိပၸတၱိမွာ မျမဳပ္ေစႏွင့္ေလး။ ။
***
ဒီတပတ္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေရွ႕တပတ္မွ စေလ ဦးပုညရဲ႕ ကလိယုဂ္ ကဗ်ာေတြ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၇၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၂း၀၄ နာရီ
***
ကဗ်ာ့ဥပေဒ ေရးသားေတာ္မူရန္
သကၠရာဇ္ ၁၂၆၉-ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၈-ရက္ေန႔
ျမင္းျခံၿမိဳ႕ ၉-ေဆာင္တိုက္၊ အုတ္ေက်ာင္း
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦး၀ိပုလထံ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေသာစာ
ဘုရားတပည့္ေတာ္ ပညာအုပ္ ေမာင္လြင္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာ သခင္ အရွင္ျမတ္ဘုရား …. အေၾကာင္းမွာ - ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာလမ္းက်ဥ္း မစဥ္း မေျဖာင့္ ေထာင့္ေသာခရီးရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ ပညာမ်က္စိ မရရွိက မိမိတို႔ လိုအပ္ေသာ ခရီးစခန္း ခ်မ္းသာေသာ သုဂတိရပ္ဌာန္သို႔ အမွန္ မေပါက္မေရာက္ မ်က္စိလည္ လမ္းေမွာက္၍ ေခ်ာက္ကမ္းပါး တြင္းက်င္း က်ေရာက္ရျခင္းမ်ားကဲ့သို႔ ဆင္းရဲေသာ ဒုဂၢတိဘံုသို႔သာ ေရာက္ရမည္ ျဖစ္ပါ၍ ပညာမ်က္စိ တည္းဟူေသာ ဗဟုႆစၥ သိပၸအေခါင္ တတ္ျမားေျမာင္ တို႔ကို အန္ေထာင္ ႀကိဳးစားတတ္ေျမာက္လိုပါေသာ္လည္း အာဇီ၀ပဒ႒ာန္ ဘာသႏၲရႏွင့္ ေရာစပ္ေသာ ေလာကဓာတ္ပညာမ်ားကိုသာ ထိုက္သက္ရာ တတ္ေျမာက္ေသး၍ ေရွးေရွးေသာ က၀ိပုဂၢိဳလ္တို႔ ဘြဲ႕ဆို စီကံုးေသာ ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ လကၤာ ေမာ္ကြန္း ဧခ်င္းရတု ျမန္မာမႈမ်ားကို ဂ႐ူပေဒ မူေသျပ႒ာန္း ေရွးထံုးျငမ္းႏွင့္အညီ ဆံုးခန္းေရာက္ တတ္ေျမာက္ သိကၽြမ္းလိုပါသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍၊ ဆရာေမွာက္၌၊ ေသာက္တံုရင္ႏို႔၊ ခစားစို႔လ်က္၊ ကိုယ္ဘို႔ပညာ၊ ပြါးရစာကို၊ ရွာေသာ္၎-ဟူသည္ႏွင့္အညီ အသနားခံရပါသည္။ ။ ပညာတန္ေဆာင္၊ တတိုက္ေဘာင္၌၊ စိုက္ေထာင္အံ့ဟု ႏွလံုးေတာ္ျပဳၿပီးလွ်င္-
သူ႔အားေ၀ငွ၊ ဉာဏသူေဌး၊ ဉာဏ္လွဴေပးအံ့-ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေရးထံုးစပ္ထံုး ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ အစီအကံုးမ်ား၌ အသံုးျပဳထုိက္ေသာ အရပ္ရပ္ ကဗ်ာ့-ဥပေဒမ်ားကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာစြာ ေရးသား၍ ေပးသနားေတာ္ မူပါမည့္ အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာသခင္ အရွင္သူျမတ္ဘုရား။
(ပံု)
ေမာင္လြင္
ပညာအုပ္၊
ျမင္းျခံၿမိဳ။
***
ကဗ်ာ့ဥပေဒ ေရးသားရန္ ၀န္ခံျခင္း
သကၠရာဇ္ ၁၂၆၉-ခု တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၈-ရက္ေန႔ ျမင္းျခံၿမိဳ႕ ပညာအုပ္မင္း ေလွ်ာက္ထားျခင္းကို အရင္းပ႒ာနျပဳ၍ ၀ိပုလအမည္ရွိေသာ ငါသည္ သုေဗာဓာလကၤာရ စာကိုယ္၊ ၎ဋီကာမွစ၍ ကဗ်ာ့ေမဒနီ၊ အဆီပြါးလႈိင္း၊ ျခားပိုင္းဆစ္ဖု၊ အႏွစ္ျပဳေသာ၊ ေသတၱဳနည္းနာ၊ အျဖာျဖာကို၊ ဆရာဟုပင္၊ နိသ်ည္းတင္ၿပီးရကား - အၾကင္က၀ိတဆူ၊ ျပဳလိုသူတို႔၊ ဂ႐ူပေဒ၊ နယူပေဒ၊ မူေသမွီခို၊ စာဘြဲ႔လိုကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား ေက်းဇူးမ်ားေစျခင္းငွာ၎၊ ထူးျခားစြာဘိ၊ မိမိ၏လည္း၊ မမည္းမညစ္၊ သစ္သစ္လွ်ံေျပာင္၊ ဉာဏ္တန္ေဆာင္ျဖင့္၊ ေမွာင္အ၀ိဇၨာ၊ မပိတ္ကာေစျခင္းငွါ၎၊ ကဗ်ာ၏ ဥပေဒသ နည္းနယတို႔ကို ျပရာျပေၾကာင္းျဖစ္၍ အသစ္ယခု၊ ကဗ်ဳပေဒသ၊ နာမတံဆိပ္၊ ႏွိပ္အပ္ေသာ ဤစာတမ္းကို အစြမ္းအားေလ်ာ္စြာ၊ ေရးသားစီရင္ ျခင္းျပဳပါအံ့၊ ပညာလိုလား၊ အမ်ဳိးသားတို႔သည္၊ ရင္းဖ်ားေစ့ငု၊ သတိျပဳ၍၊ ၾကည့္႐ႈ မွတ္သားၾကေစသတည္း။
***
ကလိယုဂ္ကဗ်ာခန္း (၂)
စာဆိုေတာ္ ဦးမင္း အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္း
စာဆို ဦးမင္း အေၾကာင္းကား - ေရႊေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ စီရင္စု နမရန္းရြာ ၁၁၃၆-ခု ဖြား၊ စေနသား၊ ၎ရြာတြင္ ရွင္သာမေဏျပဳ၍ ေတးကဗ်ာ ၀ါသနာထံုရင္း ရွိသည္ႏွင့္အညီ ေလ့လာေရးသားသည္၊ လူထြက္သည္ကာလ ေရႊဘြားေတာ္ ေအာက္ေရာက္လွ်င္ အမရပူရၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ဘုရား ေဘးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ သားေတာ္ ပုသိမ္မင္းမွာ စာဆိုအရာႏွင့္ ထမ္းရြက္သည္၊ ၁၁၇၅-ခု အသက္ ၃၉-ႏွစ္တြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္း ဆားခြန္ကို စားရသည္၊ ေနာက္ ဘႀကီးေတာ္ လက္ထက္ေတာ္ စာဆိုေတာ္ အရာႏွင့္ ေနအိမ္ ဆုေတာ္ လာဘ္ေတာ္ သနားေတာ္မူ၍ စာဆို ေမာင္ေရး, ေမာင္တလုပ္, ေမာင္အိ, ေမာင္အုန္း တို႔ႏွင့္အတူ ေလးခ်ဳိး, ရာသီဘြဲ႕, မယ္ဘြဲ႕, ေမာင္ဘြဲ႕ မ်ားကို လည္း လစဥ္ ေရးသား ဆက္သြင္းရသည္။
ခမည္းေတာ္ဘုရားလက္ထက္ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ စံနန္းေတာ္တြင္ ဘုန္းဘြဲ႕ကို ဆက္ရာ ေငြေတာ္ ၃ါ- သနားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ ေက်ာက္ေျမာင္းၿမိဳ႕က ျပည္ႀကီးမြန္ ေဖာင္ေတာ္ႏွင့္ အမရပူရၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေတာ္မူရာ ဘုန္းဘြဲ႔ကို ဆက္သည္တြင္ ေငြေတာ္ ၃ါ-ႏွင့္ ေလွေလာင္း ၁- သနားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ အမရပူရၿမိဳ႕ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီး မသိမ္းမီ အဂၢိရတ္ အေၾကာင္းအရာ ဘက္မႏႈံးသာဘူးခ်ီ, ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ေလးခ်ဳိးကို ဆက္သြင္းသည္တြင္ မင္းထင္သက္ရွည္ဘြဲ႔ႏွင့္ ေရႊနန္း႐ိုး လမိုင္းလယ္ေတာ္ ပါယ္ ၅၀ ထြက္သင့္ စပါးေတာ္ ၁၀၀၀ ကို သနားေတာ္ျမတ္ ခံရသည္။
ေနာက္ ေဇာင္းကေလာ ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရား ေရစက္သြန္းခ်ေတာ္မူသည္။ ေနာက္ ဥကၠလာပၿမိဳ႕သို႔ ေရႊစက္ ျဖန္႔ခ်ီေတာ္မူရာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကို ဆက္သြင္းလွ်င္ ေလွေလာင္း ၁-ႏွင့္ ေငြေတာ္ ၃ါ သနားေတာ္မူသည္၊ ၀င္ေတာ္မူသည္တြင္လည္း ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ကို ဆက္ရာ သာယာ၀တီတြင္ ေငြေတာ္ ၃ါ သနားေတာ္မူသည္။ ေနာက္ ေဒး၀န္းစံနန္းေတာ္ ေရသဘင္ ပြဲေတာ္မွာ ေလွဘြဲ႔, ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ ခ်ီ-ဆက္ရာ ေငြေတာ္ ၃ါ သနားေတာ္ျမတ္ ခံရသည္။ ေဒး၀န္းစံနန္းေတာ္က အမရပူရၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေတာ္မူ၍ သားေတာ္ ပုဂံမင္း လက္ထက္ ၁၂၀၉-ခုႏွစ္တြင္ ေသလြန္သည္။
***
သူေတာ္ဦးမင္းဆို ကလိယုဂ္ဘြဲ႕ ေလးခ်ဳိးႀကီး
အမွန္သာ မွားေတာ့တယ္၊ အခါးခ်ဳိၾကတဲ့ ကာလဉာဏ္။ ။ ေႁမြမူကား ေပ်ာက္၊ ဖားကားေမာက္လို႔၊ ထက္ေအာက္ကယ္ ေျပာင္းျပန္၊ လူမတရားတို႔၊ ေငြစမ်ားမွ၊ စကားသာ မွန္ေတာ့တယ္၊ က်န္းဂန္က ေပစာကို၊ လူတကာ ကဗ်ာေရးလို႔ ေတးဆိုၾကျပန္။ ။ ေငြျဖင့္ ခဲမ၊ တန္ခိုးျပ၍၊ ဌာနကပ္ပါး၊ က်ားႏွင့္ႏြားလည္း၊ ဆားႏွင့္ဆပ္ျပာ၊ ဤအရာ၊ ပမာပံုေဆာင္၊ သူေတာ္ညႇဳိးလို႔၊ လူဆိုးသာ ေအာင္ေတာ့တယ္၊ တေဘာင္သံမွာ၊ ေျပာင္းျပန္ကာလ၊ ေခတ္ေပ ပ။ ။ လူပ႑ိတ၊ ေနာက္ဆံုးက်လို႔၊ ဗာလေရွ႕သြား၊ ေငြစမ်ား၍၊ တရားမညီ၊ တဘိန္းသာ အီေတာ့တယ္၊ ေရႊနီႏွင့္ ခပ္ျပာလို၊ ၿပိဳင္လာလွ်င္ ပဏၰာမဲ့သူက၊ ႐ႈံးတဲ့ကာလ။
***
ေညာင္ပင္သာ ဦးပုညဆို ကလိယုဂ္ ေတးထပ္ (အတၳဳပၸတၱိ မပါ)
(၁)
၀ိပတၱိကာလမို႔၊ သဒၶမၼညႇဳိးငယ္။ သူေတာ္ေကာင္း တရားကြယ္တယ္၊ သူေတာ္ႏြယ္ တိမ္ျမဳပ္။ သူမိုက္ေတြ တြင္က်ယ္သည္၊ ေၾကာက္စဖြယ္ ေလာကဓာတ္႐ႈပ္။ ။
ျဗဟၼစိုရ္ပ မွိန္တယ္၊ ေမာဟရွိန္ လြမ္းအုပ္။ အာယုကပ္ ေရြ႕ဆုပ္လုိ႔၊ သူယုတ္ကိုခင္မင္၊ သည္ေခတ္လို မၾကံဳဖူးပါဘူ႕၊ အ႐ူးကိုမွ အေကာင္းဟုထင္။ မဟုတ္ေျပာမွ သေဘာ၀င္တယ္၊ ဟုတ္ဆိုလွ်င္ မနာသီးလို႔။ သားသမီးမွ ဆံုးမ-မနာ၊ ျငင္းဆန္တဲ့ခါ။ သတိထားဖို႔ တရားမွာတယ္၊ စကားဗလာ မမွတ္ၾကႏွင့္ေလး။ ။
***
၎ဆို ေတးထပ္ (၂)
ကလိယုဂ္ ဆုတ္ကပ္၊ ၀ိပၸတၱိေခတ္ခါ။ ျဗဟၼစိုရ္ ကင္းကြာတယ္၊ က႐ုဏာ လြန္ရွား။ အပါယ္လမ္း ယခုက်ယ္သည္၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဆင္းသူကမ်ား။ ။ ပညာရွိ မထင္ေပၚ၊ သူမိုက္ေသာ္ ေမာ္ႂကြား။ မဟုတ္တဲ့ စကား၊ ေျပာၾကားမွ နား၀င္။ မသမာ ဉာဏ္၀ကၤကိုမွ၊ ပ႑ိတ ဟုတ္တယ္လို႔ထင္။ ။ ေရွးသူတို႔ ပံုတင္တယ္။ ရသာလွ်င္ ဘနဖူးမွာလ၊ သိုက္တူးတဲ့ သည္အခါ၊ ေပါတဲ့ ေခတ္ပါ။ သတိထားလို႔ ေရွာင္ရွားရာသည္၊ ၀ိပၸတၱိမွာ မျမဳပ္ေစႏွင့္ေလး။ ။
***
ဒီတပတ္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေရွ႕တပတ္မွ စေလ ဦးပုညရဲ႕ ကလိယုဂ္ ကဗ်ာေတြ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၇၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၂း၀၄ နာရီ
2 comments:
မွတ္သားစရာပါ၊ ရွာရွာေဖြေဖြ တင္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ
အနက္တူေပမယ္ မတူျပားတဲ့ အေရးအသား အမ်ဳိးအစားေတြျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေနာ္အစ္မ သူေတာ္ ဦးမင္းရဲ ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စ ႏွစ္ပုဒ္စေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ဖတ္စာထဲ က်က္ဖူးပါတယ္ ခုေတာ့ အသိဥာဏ္ေတြ ဖီဆန္ေနလုိ ့အစ ရွာမရ ေတာ့ဘူး ဟဟ .... အစ္မေရ တကယ္ ေကာင္းတဲ့မွတ္ဥာဏ္ ....အဲအဲ သတိရျပီ ေတာင္သူ ဒုံးခ်င္း ဖုိးဦးမင္း အဲလို အတုိမွတ္ထားတယ္ ေတာင္သူၾကီး ဒုံးခ်င္း ဥာဏ္ ဖ်ားမွာေမ့တယ္ေျပာရမယ္ :)))
ေက်းဇူးအစ္မ
စာေတြနဲ ့အဆင္ေျပေခ်ာေမြ ့ပါေစဗ်ာ
ရန္ကုန္သား :)
Post a Comment