က်မရဲ႕ ေကာင္းကင္ ...

တမ္းတလိုက္တိုင္း အနားမွာ အျမဲရွိေနၿပီး က်မကို ထာ၀စဥ္ စိုးမိုးထားသူ …

က်မဘက္မွာ အျမဲရပ္တည္ၿပီး ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတတ္သူ …
ရယ္ရႊင္ဖြယ္ စကားေတြနဲ႔ စိတ္ႏွလံုး ေပ်ာ္ေမြ႕ေအာင္ ဖန္တီးေပးတတ္သူ …
နာေပ်ာ္ဖြယ္ သီခ်င္းေတြနဲ႔ သီဆိုကာ ေခ်ာ့သိပ္ေပးတတ္သူ …
ႏွစ္လိုဖြယ္ စကားေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းလိမၼာေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမေပးတတ္သူ …
လူတိုင္းအေပၚ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ သည္းခံခြင့္လႊတ္ နားလည္ေပးတတ္သူ …
က်မကို စာေပျမတ္ႏိုးလာေအာင္ … ျမန္မာဂီတကို စိတ္၀င္စားလာေအာင္ …. ဘာသာတရားနဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္လာေအာင္ … ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့သူ ….
က်မရဲ႕ အခ်စ္ရဆံုး …
က်မရဲ႕ ေကာင္းကင္ …
အေဖ …
***မိုးေတြရြာေနတယ္ … ။
မိုးေရစက္ေတြကို ေခၽြခ်ေပးေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးေၾကာင့္ တေလာကလံုး ေအးခ်မ္း စိမ္းလန္း ေနတယ္။
ေအးျမတဲ့ မိုးေရစက္ေတြနဲ႔ အတူ … လြန္ခဲ့တဲ့ ၆၄ ႏွစ္ … ဒီလိုေန႔က အေဖ လူ႔ေလာကႀကီးထဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၆၄-ႏွစ္ … ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္ … ဗုဒၶဟူးေန႔မွာေပါ့။
ဘာသာ သာသနာအတြက္၊ ေလာကအတြက္၊ မိသားစုအတြက္၊ က်မအတြက္ … ခ်စ္ေသာ အေဖ့ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ အေဖ့ ေမေမ (က်မဖြားဖြား) ကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
***
“ေရာက္တဲ့ အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေန …
ေတြ႔တဲ့သူနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္း …
ေကာင္းတာေတြကိုသာ ေျပာဆို ၾကံစည္ လုပ္ကိုင္ပါ”
အေဖနဲ႔ခြဲၿပီး အေ၀းႀကီးကိုသြားရေတာ့ အေဖက အဲဒီလို မွာခဲ့တယ္။ အေဖေျပာတဲ့ စကားသံုးခြန္းကို အျမဲမွတ္ထားပါတဲ့ … ။

“ၾကာပင္လို မက်င့္နဲ႔၊ ေမွာ္ပင္လိုက်င့္ …”
က်မ စာေတြျပန္ေရးေနတာ အေဖသိေတာ့ အေဖ့ဆီက စာတေစာင္ ေရာက္လာတယ္။
“လူဆိုတာ မထင္မရွားေနတာ အေကာင္းဆံုးဘဲ။ ‘ၾကာပင္လို မက်င့္နဲ႔၊ ေမွာ္ပင္လိုက်င့္’ လို႔ ပညာရွိႀကီးေတြ သတိေပးစကား ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ေမွာ္ပင္ေတြဟာ ေရျပင္နဲ႔ တေျပးညီ ေနေတာ့ ဘယ္သူကမွ မခူးဘူး, မေခၽြဘူး, မဆြတ္ဘူး။ ၾကာကေတာ့ ေရေပၚကို ျပဴထြက္ေနၿပီး ၀င့္၀င့္ထည္ထည္ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ေနေတာ့ သူတပါးရဲ႕ ခူးဆြတ္ ျဖတ္ေတာက္တာကို ခံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမွာ္ပင္လို မထင္မရွားေနတာဟာ အႏၲရာယ္ အကင္းဆံုးဘဲ။”
***
“သမီးမရွိေတာ့ အေဖ့ညာလက္႐ံုး ျပဳတ္သလိုပဲ …”
အေဖနဲ႔က်မက အျမဲမခြဲ တတြဲတြဲ ေနခဲ့ၾကသူေတြ … ။ ၃၃-လမ္း … ၃၄-လမ္း၊ စကၠဴဆိုင္၊ ဖလင္ခန္း၊ colour separation, binding … အေဖနဲ႔ က်မ ေျခတိုေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲကေန အိမ္ထိ သားအဖႏွစ္ေယာက္ စကားတေျပာေျပာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျပန္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ အတူထိုင္လို႔ စာအေၾကာင္း ေပအေၾကာင္း၊ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ရယ္စရာ ေမာစရာ … ေျပာစရာစကားေတြ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ အေဖနဲ႔ က်မ အတိုင္အေဖာက္ ညီခဲ့ၾကတယ္။

က်မ ရွစ္တန္း ကိုးတန္းေလာက္ကတည္းက စာလံုးေလးေတြကို ဘယ္လိုျပင္ရတယ္ဆိုတဲ့ စာျပင္သေကၤတေလးေတြ အေဖက သင္ေပးခဲ့တယ္။ အေဖ့ သားသမီး ေလးေယာက္ထဲမွာ က်မတေယာက္ကိုသာ အေဖသင္ေပးခဲ့ၿပီး က်မသာ အေဖ့အလုပ္ေတြ အမ်ားဆံုး လုပ္ေပးခဲ့ရတာပါ။ ခဲစာလံုးနဲ႔ စာစီၿပီး ပံုႏွိပ္တဲ့ ေခတ္ကတည္းက အေဖ့စာအုပ္ေတြကို ပ႐ုဖ္ ဖတ္ရ၊ ျပင္ေပးခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကြန္ပ်ဴတာေခတ္မွာ အေဖ့စာအုပ္ အစအဆံုး ကိုယ္တိုင္႐ိုက္ေပးခဲ့တယ္။ အေဖစာသင္သမွ် သင္ခန္းစာေတြကို ကိုယ္တိုင္စာစီ စာ႐ိုက္ ေကာ္ပီကူး စာအုပ္ခ်ဳပ္ အစအဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ အေဖကလည္း ဒီ့ျပင္လူေတြ လုပ္ရင္ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ က်မကိုပဲ အျမဲလုပ္ခိုင္းခဲ့တယ္။

“သမီး႐ိုက္ေပးခဲ့တာေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ၿပီး … အေဖက သမီးကို အမ်ားႀကီးခိုင္းခဲ့တာပဲ … ငါ့သမီးေလးကို သနားလိုက္တာ …” အေဖနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တဲ့ တရက္ အေဖအဲဒီလိုေျပာေတာ့ က်မစိတ္ထဲ ၀မ္းနည္းလို႔ မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရတယ္။
***
အိမ္ကလူေတြ အျမင္ကပ္ေလာက္တဲ့အထိ အေဖက က်မကို ခ်စ္ခဲ့တယ္၊ က်မက အေဖ့ကို ခၽြဲခဲ့တယ္။ က်မ ေရခ်ဳိးေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးတိုင္း ဆံပင္ကို ေျခာက္ေအာင္ မသုတ္ရင္ အေဖက မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါႀကီးယူၿပီး က်မကို သုတ္သုတ္ေပးခဲ့တယ္။ သုတ္ေပးရင္းနဲ႔ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ တတြတ္တြတ္ သတိေပးခဲ့တယ္။ ခုထိလည္း အေ၀းကေန သတိေပးေနတုန္းပဲ။ ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီး မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔၊ သြားတိုက္ဖို႔၊ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ဖို႔က အစ … အေဖက်မကို စိတ္ပူပန္စြာ သတိေပးေနဆဲ။

“Father came too” ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းကို က်မ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ အေဖ ေျပာျပခဲ့တယ္။ အေဖလဲ father came too လုပ္မွာေနာ္ … လို႔ စ-သလို ေနာက္သလို အေဖေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အခုက်မက … အေဖ … သမီးဆီလာခဲ့ေလ … လို႔ ေျပာေတာ့ … သမီးေအာင္ျမင္မႈရမွ အေဖလာခဲ့မယ္ … တဲ့။ အစကေတာ့ father came too လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ အေဖ့ကို က်မ စိတ္မေကာက္ရက္ေတာ့ပါဘူး။ အေဖနဲ႔ ဆံုႏိုင္ဖို႔အတြက္ က်မ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့။
***
အေဖေျပာျပတဲ့ အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ေတြ …
အေဖဆိုျပတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ …
အေဖေရးခဲ့တဲ့ စာေတြ …
အေဖဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြ …
အေဖဆံုးမတဲ့ ၾသ၀ါဒစကားေတြ …
အေဖ့ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့လက္ …
အေဖ့ရဲ႕ ကိုယ္ရနံ႔ …
အေဖ့ရဲ႕ အေငြ႕အသက္အားလံုး … က်မအနားမွာ ရွိေနသလိုပဲ … ။
က်မ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း ေကာင္းကင္ၾကီးက က်မကို အုပ္မိုးထားသလို … အေဖ့ေမတၱာေတြက က်မကို လႊမ္းမိုးထားတယ္။ က်မ ပူေလာင္ေနခ်ိန္မွာ အေဖ့ေမတၱာေတြက ေအးျမေနသလို … က်မ ခ်မ္းေအး ေနခ်ိန္မွာ အေဖ့ေမတၱာေတြက ေႏြးေထြးေနတယ္။
***
အေဖ …
၆၄-ႏွစ္မွသည္ … ေနာင္ႏွစ္မ်ားစြာထိ … အနားမွာ ရွိေနေပးပါ။
ဘာသာအတြက္ သာသနာအတြက္ ေလာကအတြက္ မိသားစုအတြက္ … အေဖ က်န္းမာစြာ အသက္ရွည္ေပးပါ။
အေဖ့ကို ခ်စ္တဲ့ အေဖ့ရဲ႕သမီး … အေ၀းႀကီးကေန ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
***
(ေက်းဇူးရွင္ အေဖရဲ့ ၆၄-ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ)

ေမဓာ၀ီ
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္၊ ၁၃၇၁။
၁၀း၃၉ နာရီ