ေကာက္ညွင္းေပါင္း အေတြး

ခုတေလာ အေဖနဲ႔က်မ ေကာ္ဖီခ်ိန္ေလးေတြမွာ လဖက္ရည္ဆိုင္မထိုင္ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ အေဖလဲ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ရႈပ္ေန … က်မလဲ ကိုယ့္ကိစၥနဲ႔ကိုယ္ မအားတဲ့အတြက္ ႏွစ္ေယာက္ဆံုျပီး မသြားျဖစ္ၾကဘူး။ က်မကေတာ့ အိမ္မွာပဲ အလုပ္လုပ္ရင္း ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ ေသာက္သလို အေဖကလဲ ၾကံဳတဲ့ေနရာမွာပဲ ေသာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တေန႔ကေတာ့ ေကာ္ဖီခ်ိန္ေလးမွာ အေဖက က်မအတြက္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းတထုပ္ လူႀကံဳနဲ႔ ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေကာက္ညွင္းျပန္ေပါင္း ပူပူေလးပါ။ ျခစ္ထားတဲ့ အုန္းသီးဖတ္ေလးေတြျဖဴးထားျပီး ႏွမ္းေထာင္းနံ႕ကေလးကလဲ သင္းေနတာပါပဲ။

ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရင္း က်မတို႔အိမ္မနီးမေ၀းကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ႏွစ္စဥ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔ ဘယာေၾကာ္ အလွဴျပဳတာကို သတိရမိတယ္။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္က အလွဴဖိတ္စာမွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ေကာင္းျခင္းေပါင္းလို႔ ကြင္းစကြင္းပိတ္နဲ႔ ေရးပါတယ္။ ေကာင္းျခင္းေတြေပါင္းစုေစမဲ့ အတိတ္နိမိတ္နဲ႔ေပါ့။ ဘယာေၾကာ္ဆိုတာလဲ ေဘးဘယာေတြ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ပါသတဲ့။

အတိတ္နိမိတ္ အယူအစြဲအလမ္းႀကီးတဲ့ေနရာမွာ က်မတို႔လူမ်ဳိးေတြကို ဘယ္သူမွ မမီႏိုင္ဘူးလို႔ ခပ္ၾကြားၾကြား ေတြးမိပါေသးတယ္။ အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏိုး ဆိုရင္ ဒီ အတိတ္၊ နိမိတ္၊ တေဘာင္၊ စနည္း၊ ဘေ၀ါ ေတြနဲ႔ပဲ ဘုရင္ (ဘိုးေတာ္ဘုရား) ရဲ႕ သူေကာင္းျပဳ ေျမွာက္စားျခင္း ခံခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ေရွးအစဥ္အဆက္ ဒီလို အတိတ္ နိမိတ္ေတြ ေကာက္လာေတာ့လဲ ခုခ်ိန္ထိ ဒါေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးၾကတာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။

က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အေမရိကန္ဗီဇာ၀င္ခါနီး ေဗဒင္သြားေမးပါတယ္။ ဟိုက သူ႔ကို ဘယ္လို ယၾတာလုပ္ခိုင္းလဲဆိုေတာ့ အေမရိကန္ ေကာင္စစ္၀န္ အင္တင္တင္မျဖစ္ေအာင္လို႔ အင္ဖက္ ကို စီးဆင္းေနတဲ့ ေရထဲေမွ်ာပါတဲ့။ ရယ္ေတာ့ ရယ္ရသား။ သူငယ္ခ်င္း အကူအညီေတာင္းတာနဲ႔ သူနဲ႔က်မ အင္ဖက္ ရွာပံုေတာ္ ထြက္ရပါတယ္။
‘နင္ကလဲ … ခုေခတ္မွာ ဖက္တို႔ဘာတို႔ သိပ္မွ မသံုးၾကေတာ့တာ၊ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ထည့္ၾကတဲ့ဟာကို … အဲဒီေတာ့ နင္ အင္ဖက္အစား ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေလး ေရထဲေမွ်ာပါလား ဟ … ၀ယ္ရတာလဲ လြယ္တယ္’
က်မက သူ႔ကိုခပ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္တေထာင္ ဆိပ္ကမ္းနားက သစ္သီးသည္ေတြ ဆီမွာ အင္ဖက္ရခဲ့ပါတယ္။ ပိုက္ဆံေပး ၀ယ္မယ္ဆိုတာကို ေစ်းသည္က အလကားေပးလိုက္တာပါ။ သူလဲ လႊင့္ပစ္ရမဲ့အတူတူဆိုၿပီး ေပးလိုက္တာ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မသူငယ္ခ်င္းဟာ အင္ဖက္ၾကီး ေရထဲေမွ်ာၿပီး အေမရိကန္ဗီဇာ ၀င္ေပမဲ့ ေကာင္စစ္၀န္က အင္’ လိုက္တာပါပဲ။ ၾကည့္ရတာ အလကားရတဲ့ အင္ဖက္ေမွ်ာမိလို႔ လား မသိပါဘူး။

မအင္’ေအာင္ အင္ဖက္ေမွ်ာတာကိုေတြးမိရင္းနဲ႔ သီခ်င္းတပုဒ္ သတိရမိပါတယ္။
‘ၾကာတာေတြကို မၾကာေစဖို႔ .. ၾကာေတြလွဴျပီး ဆုေတာင္းမယ္’ ဆိုတဲ့ ခိုင္ထူးရဲ႕ သီခ်င္းေလးပါ။
က်မသူငယ္ခ်င္းက မအင္ ေအာင္ အင္ဖက္ ေမွ်ာျပီး ခိုင္ထူးကေတာ့ မၾကာေစဖို႔ ၾကာလွဴပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၾကာေစခ်င္လို႔ ၾကာပန္းႀကီးေတြလုပ္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
ဟိုအရင္ကေတာ့ ‘ေျပာင္းဖူး …ျပဳတ္ဖူး’ ယၾတာဆိုတာ ၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ ၾကာပန္း ယၾတာေပါ့။
အဲဒီ ၾကာပန္းကလဲ ဇာတ္လမ္းနဲ႔ပါပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိပါဘူး။ ၾကားမိတာေလး ေျပာပါတယ္။
အသစ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အထင္ကရ လမ္းခြဆံုမွာ ၾကာပြင့္ပံုႀကီး ျပဳလုပ္ဖို႔ ေစခိုင္းပါသတဲ့။
ၾကာပြင့္ပံု ထုလုပ္တဲ့ ဆရာဟာ လက္ရာအလြန္ေျမာက္ျပီး အလြန္လွတဲ့ ၾကာပြင့္ကို ျပဳလုပ္ေပးလိုက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္ဖ်က္ခိုင္းလို႔ ဖ်က္လိုက္ရတယ္တဲ့။
ဘာေၾကာင့္လဲ ….. ။
လက္ရာအလြန္ေျမာက္တဲ့ ၾကာပြင့္ပံုမွာ ၾကာဖူးေတြပါ ပါ ေနလို႔တဲ့ေလ …။ ၾကာ ဆိုတာကလဲ အပြင့္ေရာ အဖူးပါ ပါမွ လွတာမဟုတ္လား။ အဲ … ၾကာဖူး ဆိုေတာ့ မၾကာေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ … ဆိုလား ….ျပန္ဖ်က္ျပီး အသစ္ျပန္လုပ္ရပါသတဲ့ … ။
အဲ ….. အဲသလို ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။
အခုေတာ့ အဲဒီေဒသမွာ အဖူးမပါ အပြင့္သက္သက္ ၾကာပန္းပြင့္ၾကီး ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ၾကြားၾကြား၀င့္၀င့္နဲ႔ လမ္းခြဆံုအလယ္ ထည္၀ါေနေလရဲ႕။

ေၾသာ္ …. က်မတို႔လူမ်ဳိး အတိတ္ နိမိတ္ အစြဲ အလမ္း ႀကီးပံုမ်ား … ေနာ္။
က်မလဲ ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးရင္းနဲ႔ စားလိုက္တာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းတထုပ္ ကုန္သြားပါေရာလား။ ေကာက္ညွင္းေပါင္းစားရင္းေတြးမိတဲ့အတြက္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းအေတြးလို႔ အမည္တပ္လိုက္ပါတယ္။
ေကာက္ညွင္းေပါင္းအေတြးဆိုေတာ့လဲ … ခပ္ေစးေစးေပါ့။
***
11.12.06
11:42pm