ႏွစ္ ငါးဆယ္ ...

၂၀၁၅၊ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ (တနဂၤေႏြေန႔)

***

မနက္မိုးလင္းခ်ိန္မွာ အိမ္နားက community centre က ပ်ံ႕လြင့္လာတ့ဲ အသံဗလံေတြနဲ႔ ႏိုးထခ့ဲရတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ … စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ အမ်ဳိးသားေန႔ တ့ဲ။ သီခ်င္းသံေတြ မိန္႔ခြန္းစကားသံေတြ ေပ်ာ္ေနသံေတြ ေအာ္ေနသံေတြ ညံစီလို႔ေပါ့။ အရင္ရက္ေတြ ကတည္းက အျပင္သြားရင္ ေနရာအႏွံ႕မွာ အလံေတြ တလူလူလႊင့္ SG50 စာလံုးေလးေတြ ဟိုမွာ သည္မွာ ေတြ႕ေနခ့ဲရတယ္။ SG50 အထိမ္းအမွတ္ ပစၥည္းေရာင္းတာေတြ၊ SG50 အတြက္ အထူး ေလွ်ာ့ေစ်းေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္။ အမ်ဳိးသားေန႔ျဖစ္တဲ့ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ တေန႔လံုးအတြက္ မည္သူမဆို ရထား ကား အခမ့ဲစီးႏိုင္သတ့ဲ။ အမ်ဳိးသားေန႔က ပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔နဲ႔ တိုက္ေနလို႔ ေသာၾကာနဲ႔ တနလၤာကိုပါ ပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားေတာ့ ပိတ္ရက္ ၄ ရက္ ဆက္တိုက္ရတ့ဲ ဝန္ထမ္းေတြလည္း ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။

.

၉ ရက္ေန႔ရဲ႕  မနက္ ၉ နာရီ တိတိမွာ ဥၾသဆြဲသံၾကားရတယ္။ ညေနဘက္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားေန႔ အခမ္းအနားကို က်င္းပၾကပါတယ္။ အခမ္းအနားကို အျပင္မွာ သြားမၾကည့္ေတာ့ဘဲ အြန္လိုင္းကေန ကြန္ပ်ဴတာေလးဖြင့္ၿပီးပဲ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ လက္ထဲမွာ အျဖဴနဲ႔အနီ စကၤာပူအလံေလးေတြ တယမ္းယမ္း၊ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းေတြ တေဝေဝ။ သီခ်င္းေတြ သံၿပိဳင္သီဆို … အစီအစဥ္ ေၾကျငာသူကလည္း တက္ၾကြ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔။ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြကို က႑အလိုက္ ျပန္ျပ၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ၾက။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက key players အဖြဲ႕အစည္းေတြ တဖြဲ႕ၿပီးတဖြဲ႕ ခ်ီတက္လာၾက၊ သမၼတႀကီးကို အေလးျပဳၾက။ ေကာင္းကင္မွာ ေလယာဥ္ေတြ ပ်ံဝဲ ျခိမ့္ျခိမ့္သည္း ...  ေျမႀကီးေတြေတာင္ တုန္ဟည္းလို႔။

.

သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လီကြမ္ယုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ... အားလံုးဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားၾကပံုေတြ ... ျပန္ျပတယ္။ လူတန္းစား အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တာေတြ ျပတယ္။ အေျခခံ ႐ံုးစာေရးအလုပ္က စခဲ့ၿပီး အသက္အရြယ္ ႀကီးလို႔ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ခ်ိန္မွာ အပူအပင္ကင္းစြာ ေနႏိုင္သူ တဦး၊ အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ ေနႏိုင္လို႔ ဝမ္းသာေနတဲ့ အိမ္ရွင္မ။ ဘာမွမရွိတ့ဲ တိုင္းျပည္ဘဝကေန ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳခံရတ့ဲ တိုင္းျပည္တခု ျဖစ္လာခ့ဲရတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ ဒီအေျခအေန မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး၊ ျဖတ္သန္းခ့ဲရတာေတြ ႀကိဳးစားခ့ဲရတာေတြ ေပးဆပ္ခ့ဲရတာေတြ တပံုတပင္ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္က တိုင္းျပည္နဲ႕ လူထုအတြက္ လုပ္ေပးသလို သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကိုလည္း သူ႕ျပည္သူလူထု အမ်ားစုက ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတယ္။

our home, our heart, our Singapore  ... တ့ဲ။

.

ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ယွဥ္ေတြးၿပီး အားက်တ့ဲစိတ္လား မနာလိုတ့ဲစိတ္လား ဝမ္းနည္းတ့ဲ စိတ္လား … ေရာေထြးေနတ့ဲ ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကိုယ့္ျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ေတြးမိတယ္။ ေနာင္ အႏွစ္ ငါးဆယ္ … ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ။ ခုေတာင္ ေတာေတြကျပဳန္း ေတာင္ကတံုးနဲ႔ ရာသီဥတုဒဏ္ သဘာဝေဘးဒဏ္ကို မခ်ိမဆန္႔ ခံေနၾကရတာ။ လြန္ခ့ဲတ့ဲ အႏွစ္ငါးဆယ္ စကၤာပူႏိုင္ငံ စတင္လြတ္လပ္ခ်ိန္၊ ထူေထာင္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက စင္ေပၚက။ သယံဇာတေတြ တပံုတပင္၊ ၿပီးေတာ့မွ တစတစ ယုတ္ေလ်ာ့သြားလိုက္တာ။ လက္တဆုပ္စာ လူတန္းစားေတြသာ ဘီလ်ံနာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္၊ ျပည္သူလူထုမွာေတာ့ ဖြတ္ေက်ာ ျပာစု။ အခုလက္ရွိ စကၤာပူကို အစစအရာရာ မီဖို႔ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရအံုးမွာ။ တေယာက္ထဲ ႀကိဳးစားလို႔လည္းမရ၊ အစိုးရအဖြဲ႕တခုတည္း ႀကိဳးစားလို႔လည္းမရ၊ အားလံုး တက္ညီလက္ညီ ႀကိဳးစားရမွာ၊ ျပင္ဆင္ရအံုးမွာ။

.

အခမ္း္အနား အားလံုး ျပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ အေတြးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ၿငိမ္သက္ရင္း ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုကို ခ်စ္ေသာ ...  ျပည္သူလူထု ကလည္း ေလးစားေသာ ...  ေခါင္းေဆာင္/အစိုးရ ေပၚေပါက္လာျပီး ခု SG50 ထက္ ပိုခမ္းနား ႀကီးက်ယ္တ့ဲ အခမ္းအနားႀကီးတခုကို အသက္ရွင္စဥ္မွာ ျမင္ခြင့္ရႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေဝေဝဝါးဝါး ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။

***
ေမဓာဝီ
၉၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၅
22:32

(စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္ ငါးဆယ္ျပည့္ အမ်ဳိးသားေန႔ အမွတ္တရ)