၀ါကၽြတ္ ကန္ေတာ့ပန္း ...

တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ ... ကမၻာတဘက္ျခမ္းစီမွာေနၾကတဲ့ မိသားစုေတြ စံုစံုညီညီ စကားစျမည္ ေျပာႏိုင္ခဲ့တယ္။ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ဆိုဆံုးမစကားေတြ ၾကားႏိုင္ခဲ့တယ္။

တခါတေလ အေမ့ရဲ႕ ဆံုးမသံေတြ ... တခါတေလ အေဖ့ရဲ႕ တရားသံေတြ ... နားေထာင္ရသလို ... တခါတေလေတာ့လဲ ... ကေလးတေယာက္လို အေဖ့ကို ခၽြဲလို႔ ... အကဲပိုရန္ေကာလို႔ အမ်ားကေျပာတာ ခံခဲ့ရေသးတယ္။

ဘာျဖစ္ေသးလဲ ... ကိုယ္လဲေလ ေလာကီသားေပပဲ၊ ခၽြဲခ်င္လဲ ခၽြဲမယ္ ... သဲခ်င္လဲ သဲမယ္ ... အကဲပိုခ်င္လဲ ပိုမွာေပါ့ ... ခ်စ္ေတာ့လဲ ဒီလိုပဲ မဟုတ္လား။

အေမ့အရယ္ အေဖ့အျပံဳး

"သမီးေလး" ... ဆိုတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ ေခၚသံက ရင္ကိုအျမဲ ေႏြးေထြးေစတယ္။

"ကေလးေလးေတြ ရယ္ေနတာျမင္ေတာ့ သမီးေလး ငယ္ငယ္ကလိုပဲမို႔ သမီးေလးကို သတိရၿပီး သမီးေလး ... လို႔ေတာင္ အေဖက ေခၚမိသြားေသးတယ္" ... တဲ့။ အေဖက အဲဒီလိုေျပာေတာ့ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္လိုက္ရတာ။ ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ့ အေဖ့ကိုလဲ ပိုလို႔ ပိုလို႔ တိုးၿပီး ခ်စ္မိသြားေသး ... ။ အနားမွာရွိရင္ အေဖ့ရင္ခြင္ထဲ၀င္ၿပီး အေဖ့လည္ပင္းကို ယီးေလးခိုၿပီး အေဖ့ပါးျပင္ကို ေမႊးခ်င္ေသးတယ္။

အေဖရယ္ ... အေမရယ္ ... အမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမာင္ေလးရယ္ ... ဘယ္ေတာ့တူတူ ေပါင္းစုေနၾကရမလဲလို႔ ေတြးၿပီး တခါတခါေတာ့လဲ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ကမၻာႀကီးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ... လာခ်င္ရင္ အနီးေလး ... ေတြ႔ခ်င္ရင္ အလြယ္ေလး ... စကားေျပာခ်င္သလား ... အနားမွာရွိသလို အ႐ုပ္ေရာ အသံပါ ၾကားႏိုင္ေသးတာပဲ ... ။ ၀မ္းနည္းစရာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္အားတင္းမိတယ္။

ဒီေန႔ ...
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ... ။
skype ကို ၀င္ၿပီး အေဖနဲ႔အေမ အမႀကီးနဲ႔ စကားေျပာတယ္။ အေဖနဲ႔အေမကို ၀က္ဘ္ကမ္ကေန ၾကည့္ၿပီး ဦးသံုးႀကိမ္ခ် ရွိခိုးကန္ေတာ့တယ္။

"အေဖနဲ႔ အေမကို ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံနဲ႔ ပစ္မွားက်ဴးလြန္ခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ပါတယ္" ... လို႔ ေျပာၿပီး ကန္ေတာ့ေတာ့ အေဖနဲ႔ အေမက ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ... လို႔ ၿပိဳင္တူေျပာၿပီး ဆုေတြ အသီးသီးေပးၾကတယ္။ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္မိတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေက်းဇူးတရားက ဆပ္လို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာ၊ က်န္းမာေရး၊ ဘာသာေရး ... အားလံုးအားလံုး အမ်ားထက္ပိုၿပီး ထူးကဲျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့လို႔ ခုလို ေနႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ အေဖနဲ႔ အေမရဲ႕ သမီးျဖစ္ရတာကို ေက်နပ္ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ကိုယ့္အေဖ ကိုယ့္အေမေၾကာင့္ မ်က္ႏွာငယ္ရတာမ်ဳိး တခါမွ မျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။ ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ အေဖနဲ႔ အေမ ... ။ ေနာက္ဘ၀ေတြျဖစ္ခဲ့ရင္လဲ ဒီမိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ရင္မွာသာ ခိုလႈံပါရေစ ... ။

***
MDW
3.10.09
17:10 pm
***
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က ေရးထားၿပီး ဒီဘေလာ့မွာ မတင္ခဲ့ေသးတဲ့ စာတပုဒ္ပါ။ နက္ျဖန္မွ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ေပမဲ့ နက္ျဖန္ ေက်ာင္းသြားရမွာမို႔ ဒီေန႔ပဲ အေမနဲ႔ အေဖကို skype ကေန ကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ စကားေျပာခြင့္ ကန္ေတာ့ခြင့္ရေအာင္ ဖုန္းဆက္ေခၚေပးတဲ့ အရီးေလး (စစ) ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စာအသစ္ တပုဒ္ ေရးၿပီး တင္မယ္ စိတ္ကူးနဲ႔ ၾကိဳးစားေရးေနေပမဲ့ ပ်က္ေနတဲ့ မုဒ္ကို ျပင္မရတာေၾကာင့္ စာတပုဒ္ ျဖစ္မလာလို႔ ေရးၿပီးသား စာအေဟာင္းေလးပဲ ျပန္ရွာတင္လိုက္တာပါ။ ဒီဘေလာ့မွာ မတင္ရေသးေတာ့ အသစ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။ ဓာတ္ပံုကလဲ အဲဒီတုန္းက ၀က္ဘ္ကမ္ကတဆင့္ လွမ္း႐ိုက္လိုက္တဲ့ ပံုေတြပါ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ မ႐ိုက္ျဖစ္လိုက္ဘူး။ တကယ္တမ္း အေမနဲ႔ အေဖကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ရွိခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့ခ်င္ေပမဲ့ ရေသ့စိတ္ေျဖ ၀က္ဘ္ကမ္ကတဆင့္ပဲ ကန္ေတာ့လိုက္ရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို ကန္ေတာ့ခြင့္ရတာကိုပဲ ေက်နပ္မိပါတယ္ေလ ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၁၊ ၁၀၊ ၁၁
၁၇း၂၆ နာရီ
***
သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာ မ်ားႏွင့္တကြ အသက္တရက္ တမနက္ႀကီးသူမ်ား၊ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံျဖင့္ ပစ္မွားမိသူမ်ား အားလံုးကို ဒီေနရာမွ ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။