ႏြယ္ပင္ပမာ
တြယ္ငင္လာေသာ
သံေယာဇဥ္ႀကိဳး
ေႏွာင္ဖြဲ႔တိုး၍
တျမည့္ျမည့္ခ်ည္
ျဖည္ေနလ်က္ႏွင့္ ရစ္ပတ္သည္။
ႏြံအိုင္တြင္း၀
သက္ဆင္းက်ရစ္
ကၽြံ၀င္နစ္ျပန္
လြတ္႐ုန္းရန္ခက္
ေရွာင္ခြါထြက္လည္း
လႈပ္လ်က္ ျမဳပ္ကာ ေနေတာ့သည္။
ႏြယ္ႏွင့္ႏြံနက္
႐ုန္းျဖတ္ခက္၍
လည္ပတ္ေနၾက
၀ဲၾသဃမွ
လြတ္ရေစေၾကာင္း
ကၽြန္ ဆုေတာင္းသည္ …
ေကာင္းက်ဳိးဆႏၵ ျပည့္ေစေသာ၀္။
***
MDW
တြယ္ငင္လာေသာ
သံေယာဇဥ္ႀကိဳး
ေႏွာင္ဖြဲ႔တိုး၍
တျမည့္ျမည့္ခ်ည္
ျဖည္ေနလ်က္ႏွင့္ ရစ္ပတ္သည္။
ႏြံအိုင္တြင္း၀
သက္ဆင္းက်ရစ္
ကၽြံ၀င္နစ္ျပန္
လြတ္႐ုန္းရန္ခက္
ေရွာင္ခြါထြက္လည္း
လႈပ္လ်က္ ျမဳပ္ကာ ေနေတာ့သည္။
ႏြယ္ႏွင့္ႏြံနက္
႐ုန္းျဖတ္ခက္၍
လည္ပတ္ေနၾက
၀ဲၾသဃမွ
လြတ္ရေစေၾကာင္း
ကၽြန္ ဆုေတာင္းသည္ …
ေကာင္းက်ဳိးဆႏၵ ျပည့္ေစေသာ၀္။
***
MDW
25.9.2010
23:34
15 comments:
ဆုေတာင္းတိုင္း ျပည္႕ေစခ်င္ပါသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
seesein
ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝၾကပါေစ။ (ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ)
ႏြယ္ကလဲ ကိုယ္တိုင္ျဖတ္မွျပတ္မွာေလ..ႏြံ ဆိုတာလဲ မဆင္းရင္ အကင္းၾကီးပါ...
မေမ ေရ..ကိုၾကီးေက်ာက္ကို စမ္းသပ္ထားတာေတြကို ၃၁ရက္ေန႔မွာ..အသဲဆရာဝန္ေတြ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျပီး ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာေျပာလိမ့္မယ္..အခု အိမ္ျပန္ေရာက္ေနတယ္
မေမဓါဝီ လည္း ဧကန္န ႏြယ္ရစ္ပတ္ေနၿပီနဲ႕တူတယ္
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ႏြယ္ႏွင့္ႏြံကို လာဖတ္ပါတယ္ မေမဓါ၀ီ။
ႏြံေရာ ႏြယ္ေရာ ရုန္းထြက္ဖို႕ခက္တယ္
ရူပကအလကၤာလို႕ဘဲ တင္စားရမယ္ေနာ္။
မေမက ကဗ်ာလဲ အစပ္ေကာင္း၊ စာလဲ အေရးေကာင္းတယ္
အားက်မိတယ္..
ႏြံထဲနစ္ျပန္
ႏြယ္ရစ္ခံ၍
႐ုန္းရန္ခဲခက္
အေျခပ်က္ေသာ္
ဉာေဏဖက္တြယ္
သတိလြယ္ကာ
ကာကြယ္ျပဳေလ
အိုမိတ္ေဆြ။
ဆုေႁခြဆုေတာင္း
ျပဳေသာ္ေကာင္းလည္း
ဆုေတာင္းမျပည့္
ျဖစ္ခဲ့ေလ့ေၾကာင့္
လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံ
သေဘာမွန္မွ
လြတ္ရန္အေၾကာင္း
သည္ထံုးေဟာင္းကို
ပံုေဆာင္းႁမြက္ေႁခြ
ေဟာခဲ့ေပ။
မီးေ၀းခ်ိတ္မာ
ဓမၼတာကို
ရင္မွာစြဲဘိ
အစဥ္သိေလာ့
ႀကိဳးၿငိႀကိဳးခ်င္း
အိုးအိုးခ်င္းထိ
သေဘာရွိကို
တတ္သိလိမ္မာ
သင္ေမဓာသည္
ပညာဓားထုတ္
ထြင္ကာခုတ္ေလ
အျပဳတ္ေပ။
ရုန္းထြက္ဖုိ႔ခက္ရင္ မရုန္းထြက္နဲ႔ေပါ့။ း)))
ႏြယ္..
တြယ္ရစ္စမ္းပါေစ။
ႏြံ...
ကၽြံ၀င္စမ္းပါေစ။
ႏြယ္ႏွင့္ႏြံ
ကၽြံ၀င္တြယ္ရစ္
တစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္
တစ္ဆစ္ၿပီးတစ္ဆစ္
အဲဒါမွ အခ်စ္စစ္။ း))
ခင္မင္လ်က္
ကိုကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ျပည့္ဘုိ႔ခက္တဲ့ ဆုေတာင္းတစ္ခုပဲ၊ ကုိယ္တုိင္မျဖတ္ႏိုင္လုိ႔။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
တရားက်သြားၿပီကိုး ....
ဝတ္ေၾကာင္ကိုပယ္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ...
ဆရာေလး ေမဓာဝီ ... ခြိခြိ ...
တရားရသြားတာလား ဂ်ာ။
ဒါဆိုရင္ ရုန္းထြက္လိုက္ပါ ႏြယ္ပင္ေတြ ရစ္ပတ္ထားေသာ ကိေလသာ ႏြံအိုင္ထဲမွ။ အာ ဟ
ဆရာေလး ေမဓာ၀ီ ဂြီ။
ေန႔ဝါ ညဝါ စာဝါတက္ ေနရင္းေတာင္ ဘယ္ ႏြယ္က ရစ္ ပါတ္သတုန္းး ။
ႏြယ္ ... ရစ္ပတ္တတ္တဲ့ သေဘာေဆာင္တဲ့ ခပ္စိမ္းစိမ္းပန္း ။
အိုတစ္ပင္တည္း ရင္ထဲကႏြယ္ း)
မေမ ရဲ့ ပံုထဲကႏြယ္က ဗူးႏြယ္ဆိုေတာ့ ရုန္းလို႕ သိပ္မခက္ေလာက္ဘူး ထင္တယ္။ ေနာက္တာပါ :-)
မေမကဗ်ာေရာ၊ ကိုကိုေမာင္ ကဗ်ာေရာ ၾကိဳက္တယ္...
ႏြယ္ နဲ႕ ႏြံက အသံခ်င္း ဆင္သလို ဖြဲ႕ေႏွာင္ဖမ္းစား တတ္တာျခင္းတူတယ္ေနာ္။ ေႏြ နဲ႕ ႏွင္း ဆိုတဲ့ ဆန္႕က်င္ဖက္သေဘာေလး ႏွစ္ခုကို ထပ္ေရးပါဦးလားဟင္ .............
မေမ ရဲ ႔ကဗ်ာေတြဖတ္ရတာ သိပ္သေဘာေတြ႕တာပဲ ။
း)
Post a Comment