တပတ္စာ ဒိုင္ယာရီ

၁၉ ရက္ေန႔က စၿပီး ၂၆ ရက္ေန႔ထိ ရက္သတၱ တပတ္တိတိ အင္တာနက္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားရပါတယ္။ က်မရဲ႕ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈေၾကာင့္ ဆိုပါေတာ့။ ေမးလ္လဲ မစစ္ႏိုင္ ဘေလာ့ေတြလဲ မဖတ္ႏိုင္တဲ့ အဆံုးေတာ့ ဦးရီးေတာ္ အိမ္မွာ အိမ္အလုပ္ေတြဖိ လုပ္ရင္း တပတ္အတြင္း ျပဳျပဳသမွ် ကိစၥအ၀၀တို႔ကို အခုမွပဲ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ တပတ္အတြင္း ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ဒိုင္ယာရီေလးပါ။

***
၁၉၊ ဇြန္၊ စေနေန႔၊ နံနက္ခင္း

ခိုလႈံရာ အခန္းက်ဥ္းေလးကို ေခတၱခြဲရဦးမွာမို႔ ပတ္စာခြါ ဖ်ာသိမ္း၊ အထုပ္အပိုး အဆင္သင့္ျပင္ၿပီး ဦးရီးေတာ္ လာအေခၚကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

ေျခာက္ေသြ႔ အထီးက်န္တဲ့ အခန္းေလးကို

မသြားခင္ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ ၾကည့္ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာ ...

တကယ္ေတာ့ မသြားခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ...

စာၾကည့္ စားပြဲေလးလဲ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စာဖတ္သူ မဲ့ဦးေတာ့မယ္ ...

တိမ္ေတြလို လြင့္ခ်င္ေပမဲ့

တိမ္ေတြေတာင္ အစုအဖြဲ႔နဲ႔ ေနမွ ပိုလွသလိုပဲ ...

အဲဒီေန႔က ေကာင္းကင္ႀကီးက ျပာလို႔၊ ေနကလဲ သာလို႔၊ ရာသီဥတုက သာေတာင့္သာယာ ... ။

တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ Lancashire နယ္က Burnley ၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္။ စားေသာက္ၿပီး ဦးရီးေတာ္ကေတာ့ သူ႔မိတ္ေဆြနဲ႔အတူ တရားလုပ္ငန္း စပါတယ္။ က်မကေတာ့ ထမင္းထုပ္ ဟင္းထုပ္ ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့လည္း တရားထိုင္လာတာဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေလး အထေျမာက္ေအာင္ စတိေလာက္ ထိုင္ၿပီး အိမ္ရွင္အန္တီကို ကူညီညာ လုပ္ေပးရတယ္။

***
၂၀၊ ဇြန္၊ တနဂၤေႏြ
အ႐ုဏ္တက္ နံနက္ေစာေစာ တရားထိုင္ျဖစ္တယ္။

မနက္စာစားၿပီးခ်ိန္မွာ ေနက က်ဲက်ဲပူေနၿပီ။ အိမ္နဲ႔ မနီးမေ၀းက တူးေျမာင္းေလး တေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

တခ်ိန္ကေတာ့ လည္ပတ္္ေနတဲ့ စက္႐ံုႀကီးပါပဲ၊

ခုေတာ့ ရပ္တန္႔ေနေသာ စက္႐ံုေဟာင္းႀကီး ျဖစ္သြားၿပီ။

ျမက္စားေနတဲ့ ျမင္းေတြ၊

ေတာရယ္ ေတာင္ရယ္ တိရစၦာန္ေတြရယ္ ၾကည့္ရတာ ခ်မ္းေျမ့ပါဘိ။

ဟိုးအေ၀းမွာ Pendle Hill ...

တခ်ိန္က စုန္းေတြရွိတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ ေနရာေပါ့။

တနဂၤေႏြညေနမွာ အဲဒီေဒသက ျပန္ခဲ့တယ္။ လမ္းမွာ long queue နဲ႔ တိုးလို႔ ကားက တလိမ့္ခ်င္း လိမ့္ေမာင္းေနရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒိန္းဆို သတိရလိုက္တာက ...

"လက္ပ္ေတာ့ က်န္ခဲ့ၿပီ"

လမ္းခုလတ္မွာမို႔ ျပန္လွည့္ဖို႔လဲ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဦးရီးေတာ္ကိုလဲ မေျပာရဲဘူး။ တရားသြားထုိင္တဲ့သူ သတိ ဘယ္ေလာက္ ရွိလိုက္ပါသလဲ ဆိုတာ အဲဒါသာၾကည့္ေတာ့။ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ ၿငိမ္ေနရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ သိသလိုလိုနဲ႔ "ဟင္ လက္ပ္ေတာ့ ပါမလာဘူးေတာ့" လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဦးရီးေတာ္က မဆူရွာပါဘူး။ ေနာက္တပတ္ မန္ခ်က္စတာ သြားမွာပဲလို႔ ေျပာတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... ဟင္းးးး ။

***

၂၁၊ ဇြန္၊ တနလၤာေန႔

တနလၤာေန႔ တမနက္လံုး ဟင္းခ်က္တယ္။ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ပါ။ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေစ်းလဲ မ၀ယ္ျဖစ္တာမို႔ အိမ္မွာ ရွိတာေလးေတြပဲ ၾကံဖန္ခ်က္လိုက္တယ္။

ငါးဟင္း၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငပိခ်က္၊ ၾကက္အျမစ္ဟင္း၊ ပဲေၾကာ္။

ကိုယ့္ဟင္းကိုယ္ ေ၀ဖန္ရရင္ ငါးက ဆီမ်ားၿပီး ၾကက္အျမစ္ဟင္းက အႏွစ္လဲ နည္းတယ္၊ အေရာင္လဲမလွဘူး။ ပဲေၾကာ္က ဆီနည္းသြားၿပီး ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငပိခ်က္က ငပိနည္းသြားပါတယ္။ ကမန္းကတန္းခ်က္ရလုိ႔ စိတ္တိုင္းသိပ္မက်လိုက္ပါ။ အားလံုးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆြမ္းဗူးနီနီ ေမဓာ၀ီရြက္ၿပီး ဘာမင္ဂန္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းပို႔သြားတယ္။

ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဘာမင္ဂန္မွ ေစတီေတာ္

***

ဒီေနာက္ပိုင္း ရက္ေတြမွာေတာ့ အင္တာမနက္ရတဲ့ အတူတူ သန္႔ရွင္းေရး၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္၊ မီးပူတိုက္၊ သစ္ပင္ေရေလာင္း၊ ျခံလုပ္ ... ေဘာလံုးပြဲလဲ မလြတ္ေစရ၊ Wimbledon tennis လဲ မလြတ္ေစရ တေယာက္ထဲ အလုပ္မ်ားေနပါတယ္။ ဦးရီးေတာ္ကေတာ့ က်မေဘာလံုးပြဲၾကည့္ရင္ တျခားအခန္းမွာ တရားသြားနာ ရရွာပါတယ္။ တရားမနာလဲ သူၾကည့္ခ်င္တဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ကို အိမ္ေရွ႕ခန္းက တီဗီမွာ ၾကည့္ရရွာတယ္။ တူမကို အလိုလိုက္တဲ့အေနနဲ႔ ေအဘီစီဒီလဲ မသင္ေသးပါဘူး။ (သင္ရမွာ စိတ္ပ်က္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္)

၂၆၊ ဇြန္၊ စေနေန႔၊ ပထမ ၀ါဆိုလျပည့္
မနက္ေစာေစာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ထေၾကာ္ၿပီး မန္ခ်က္စတာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားၾကပါတယ္။ မန္ခ်က္စတာကို ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ ၾကြလာလို႔ သြားဖူးတာပါ။ ေရာက္တာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားေတာ့ ဆရာေတာ္က အခ်ဳိပြဲေတာင္ ဘုဥ္းေပးေနၿပီ။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ မကပ္လိုက္ရဘူး။ လူေတြကိုေတာ့ ေကၽြးလိုက္ရပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုသိုလ္ရတာပဲလို႔ ေျဖသိမ့္လိုက္တယ္။

ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ အခ်ဳိပြဲဘုဥ္းေပးေနစဥ္

၂၇၊ ဇြန္၊ တနဂၤေႏြ

၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္

ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ ျမန္မာလို ေမြးေန႔ပါ။ ၀ါထပ္တဲ့ႏွစ္ ေမြးလို႔ ၄-ႏွစ္မွ တႀကိမ္ေမြးေန႔ ျဖစ္ရရွာတယ္။ အသက္ ၆၀ ျပည့္သြားၿပီ။ (၄ နဲ႔ စားရင္ေတာ့ ခုမွ ၁၅ ႏွစ္ :D) လူပ်ဳိႀကီးဆိုေတာ့ ႏုတုန္း ပ်ဳိတုန္း။ (ေၾကာ္ျငာ၀င္တာပါ) ဦးရီးေတာ္ကို ဘာစားခ်င္လဲ ခ်က္ေကၽြးမယ္ မုန္႔ဟင္းခါးလား အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲလားဆိုေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးက စားထားတာ မၾကာေသးလို႔ မခ်က္နဲ႔တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘိလပ္ေနပူပူမွာ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲခ်က္ၿပီး ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ အသက္ ၆၀ ျပည့္ ဟက္ပီးဘတ္ေဒးလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီေန႔ညေနၾကည့္တဲ့ ေဘာလံုးပြဲကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ၊ အဂၤလန္အသင္း ဘင္သံေလးနဲ႔ အိမ္ျပန္ရပါၿပီ။ ကိုေအာင္ (ပ်ဴ) တဂ္ထားတဲ့ ေဘာလံုးလဲ တ၀က္တပ်က္ ေရးထားၿပီးမွ လက္ပ္ေတာ့ ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ ဆက္မေရးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ႐ႈံုးၿပီး အိမ္ျပန္ကုန္ၾကၿပီမို႔ အေတာ္ေလး ေနာက္က်သြားၿပီထင္ပါရဲ႕။ အားနာပါတယ္ ကိုေအာင္ေရ ... ။

စတိေလာက္ေတာ့ ဒီေနရာကပဲ ေရးလိုက္မယ္ေနာ္ ... က်မကေတာ့ ဘရာဇီးကို အစဥ္တစိုက္ အားေပးပါတယ္။ ခ်န္ပီယံ ဘရာဇီး ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါေၾကာင္း ... ။ (ဒီေန႔ပြဲမွာ ႏိုင္သြားလို႔ ပိုေျပာလို႔ ေကာင္းသြားတာ)

တပတ္အတြင္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ဒိုင္ယာရီကို ဒီေနရာမွာပဲ ရပ္နားလိုက္ပါရေစ။ ဦးရီးေတာ္ အိမ္မွာ ေႏွးေကြးတဲ့ အင္တာနက္မို႔ အရင္လို စိတ္သြားတိုင္း လက္မပါႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပ်က္ကြက္မႈအေပါင္းအတြက္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါရွင္။