ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ဘာမင္ဂန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းသြားပို႔ရင္း ဆရာေတာ္က က်မဖတ္ဖို႔ စာအုပ္တခ်ဳိ႕ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ “ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီ” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ့အဆီအႏွစ္ေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ကေလးကို စၿပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေႏြဘြဲ႔ မိုးဘြဲ႔ ရာသီဘြဲ႔ေတြနဲ႔ မယ္ဘြဲ႔ ေမာင္ဘြဲ႔ သစၥာတိုင္ သစၥာပ်က္ ရတု ရကန္ေတြ ဖတ္ရင္း ကိုယ္တိုင္လည္း ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ ရတုတပုဒ္ကို စမ္းသပ္ ေရးဖြဲ႔ ၾကည့္မိပါတယ္။ တတ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေရခ်င္လြန္းလို႔ ျဖစ္ညႇစ္ ေရးမိတာမို႔ လိုတဲ့ေနရာမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ ေပးၾကပါလို႔ … ။
***
အလြမ္းဘြဲ႔ ရတုပိုဒ္စံု
ပန္းပြင့္၀ါနီ၊ ရာသီေႏြေႏွာင္း၊ ရက္လ-ေျပာင္းေသာ္၊ ေရႊေက်ာင္းေတာ္ပိတ္၊ ဆိတ္ၿငိမ္တိတ္ကာ၊ ေဆြမိတ္တသင္း၊ သူငယ္ခ်င္းတို႔၊ ေမြးရပ္သို႔ျပန္၊ ႏႈတ္ဆက္ဟန္ျပင္၊ ၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္လ်က္၊ အိမ္ျပန္ခက္သူ၊ ကၽြန္႔မွာမူကား၊ ဗ်ာပါပူႏြမ္း၊ ႐ူတမ္းတတ၊ မွန္းဆ၍သာ၊ လြမ္းရပါသည္။ ။ နီ၀ါပြင့္ပန္း ေ၀ဆာေႏွာ။
ဆန္းတင့္ျဖာညီ၊ ေန႔တာရွည္ကူး၊ ကာလထူး၀ယ္၊ ၾကည္ႏူးသံသာ၊ သာရကာငွက္၊ စာရွာထြက္သည့္၊ နံနက္မိုးေသာက္၊ အလင္းေရာက္မွ၊ ခ်ဳပ္ညမႈိင္းရီ၊ ေန၀င္သည္ထိ၊ နာရီၾကည့္မွတ္၊ တြက္စစ္လတ္ေသာ္၊ ဆယ့္ရွစ္နာရီ၊ ေရာင္ျခည္ျဖာ၀င္း၊ အေမွာင္ခြင္းကာ၊ လင္းပပါသည္။ ။ ညီျဖာတင့္ဆန္း ေနရွာေသာ။
လြမ္းရင့္ကာစီ၊ ရာသီေမထုန္၊ လနယုန္၀ယ္၊ စပယ္မုေလး၊ ႀကိဳင္လႈိင္ေမႊးကာ၊ လန္းေ၀ျဖာေအာင္၊ တိမ္ခိုးေဆာင္လ်က္၊ ညိဳေမွာင္မႈိင္းဆင္၊ ေတာင္ရပ္ခြင္မွ၊ သြန္းရြာခ်မည့္၊ ေဒ၀အမၺဳန္၊ မိုးပဇၨဳန္ႏွင့္၊ စိမ္းစိုတင့္လန္း၊ ၿမိဳင္ေတာတန္းရွည္၊ ေမြးဌာနီကို၊ ေမွ်ာ္တ-ငိုသည္။ ။ စီကာရင့္လြမ္း ေမမွာေမာ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၇၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၉
၀၀း၃၂ နာရီ
မွတ္ခ်က္။ ... ။ အင္တာနက္ခက္ခဲတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ေနတာမို႔ ဘေလာ့လည္ထြက္ျခင္း၊ ကြန္မန္႔ေရးျခင္း၊ သတင္းဖတ္ျခင္း၊ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားစျမည္ေျပာျခင္းမ်ားနဲ႔ လတ္တေလာ ကင္းေ၀းေနရပါဦးမယ္။ ဒီစာတပုဒ္ တင္ဖို႔ေတာင္ ၄၅-မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးေနရတာမို႔ ... သည္းခံေပးၾကပါလို႔ ... ။
***
အလြမ္းဘြဲ႔ ရတုပိုဒ္စံု
ပန္းပြင့္၀ါနီ၊ ရာသီေႏြေႏွာင္း၊ ရက္လ-ေျပာင္းေသာ္၊ ေရႊေက်ာင္းေတာ္ပိတ္၊ ဆိတ္ၿငိမ္တိတ္ကာ၊ ေဆြမိတ္တသင္း၊ သူငယ္ခ်င္းတို႔၊ ေမြးရပ္သို႔ျပန္၊ ႏႈတ္ဆက္ဟန္ျပင္၊ ၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္လ်က္၊ အိမ္ျပန္ခက္သူ၊ ကၽြန္႔မွာမူကား၊ ဗ်ာပါပူႏြမ္း၊ ႐ူတမ္းတတ၊ မွန္းဆ၍သာ၊ လြမ္းရပါသည္။ ။ နီ၀ါပြင့္ပန္း ေ၀ဆာေႏွာ။
ဆန္းတင့္ျဖာညီ၊ ေန႔တာရွည္ကူး၊ ကာလထူး၀ယ္၊ ၾကည္ႏူးသံသာ၊ သာရကာငွက္၊ စာရွာထြက္သည့္၊ နံနက္မိုးေသာက္၊ အလင္းေရာက္မွ၊ ခ်ဳပ္ညမႈိင္းရီ၊ ေန၀င္သည္ထိ၊ နာရီၾကည့္မွတ္၊ တြက္စစ္လတ္ေသာ္၊ ဆယ့္ရွစ္နာရီ၊ ေရာင္ျခည္ျဖာ၀င္း၊ အေမွာင္ခြင္းကာ၊ လင္းပပါသည္။ ။ ညီျဖာတင့္ဆန္း ေနရွာေသာ။
လြမ္းရင့္ကာစီ၊ ရာသီေမထုန္၊ လနယုန္၀ယ္၊ စပယ္မုေလး၊ ႀကိဳင္လႈိင္ေမႊးကာ၊ လန္းေ၀ျဖာေအာင္၊ တိမ္ခိုးေဆာင္လ်က္၊ ညိဳေမွာင္မႈိင္းဆင္၊ ေတာင္ရပ္ခြင္မွ၊ သြန္းရြာခ်မည့္၊ ေဒ၀အမၺဳန္၊ မိုးပဇၨဳန္ႏွင့္၊ စိမ္းစိုတင့္လန္း၊ ၿမိဳင္ေတာတန္းရွည္၊ ေမြးဌာနီကို၊ ေမွ်ာ္တ-ငိုသည္။ ။ စီကာရင့္လြမ္း ေမမွာေမာ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၇၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၉
၀၀း၃၂ နာရီ
မွတ္ခ်က္။ ... ။ အင္တာနက္ခက္ခဲတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ေနတာမို႔ ဘေလာ့လည္ထြက္ျခင္း၊ ကြန္မန္႔ေရးျခင္း၊ သတင္းဖတ္ျခင္း၊ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားစျမည္ေျပာျခင္းမ်ားနဲ႔ လတ္တေလာ ကင္းေ၀းေနရပါဦးမယ္။ ဒီစာတပုဒ္ တင္ဖို႔ေတာင္ ၄၅-မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးေနရတာမို႔ ... သည္းခံေပးၾကပါလို႔ ... ။
4 comments:
ေမရယ္… ေကာင္းလိုက္တာ… ေတာ္လိုက္တာ… ေမဓာ၀ီဟာ တို ့ရဲ့အၾကိဳက္ဆံုး ဘေလာ့ဂါ ဘာလို ့ျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ အဲဒီလိုျမန္မာဆန္တာေလးကလဲ တခ်က္အပါအ၀င္ေပါ့…
Thanks for this post, Ma May.
:)
ေကာင္းလုိက္တာ မေမေရ ... အထူးသျဖင့္ အခ်ီ အခ် စၾကာလည္ ယူသြားပံုေလးကို အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။ စၾကာလည္မွာမွ ႐ိုး႐ိုးမယူဘဲ ပန္းပြင့္ဝါနီ .... နီဝါပြင့္ပန္း၊ ဆန္းတင့္ျဖာညီ .... ညီျဖာတင့္ဆန္း၊ လြမ္းရင့္ကာစီ ... စီကာရင့္လြမ္း ဆိုၿပီး ေျပာင္းျပန္ ျပန္ယူလုိ႔ ကြန္႔ခ်ထားပံုေလးလဲ အရမ္းလွပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးအေတြးထြက္လာဖို႔ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။
အဲ ... ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္ေကာင္းမွန္ရင္ အနာမလြတ္ဘူး ဆိုမဟုတ္လား ... နာရီၾကည့္မွတ္၊ တြက္စစ္လတ္ေသာ္၊ ဆယ့္ရွစ္နာရီ၊ ... မွာတခ်က္၊
ေဒ၀အမၺဳန္၊ မိုးပဇၨဳန္ႏွင့္၊ စိမ္းစိုတင့္လန္း ... မွာ တခ်က္၊
အဲဒီ ၂-ခ်က္မွာ ကာရန္လြတ္ေနတာသြားေတြ႔ပါတယ္ ခင္ဗ်။
ေနာက္တခုက မွားတယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဘီလူးရယ္စပ္နည္းနဲ႔ ကာရန္ယူထားတာေတြ နည္းနည္းမ်ားေနသလားလုိ႔ပါ ... ဖတ္ရတာ နဲနဲေလး ေထာက္သြားပါတယ္။ ရတုက သတ္ေစ့ႏွက္သံုးခ်က္ညီ စပ္နည္း (၄-၃-၂) နဲ႔ တတ္ႏိုင္သမွ်စပ္တာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳက္တာေတာ့ အေတာ္ေလး ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒီအလြမ္းဘဲြ႔ပိုဒ္စံုေလးကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္လဲ လြမ္းသြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီ က်မ္းမွာ "ႀတိခ်ိဳး" ဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔ ဆုိထားတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါရဲ့၊ ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာဖဲြ႔နည္း နိသ်ည္း ထဲမွာေတာ့ ဒါကို လက္မခံပါဘူး။ ေဒြးခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳးရွိရင္ ႀတိခ်ိဳးလဲ ရွိကိုရွိရမယ္ လို႔ ဆုိထားပါတယ္။ အဲဒါေလး တခ်က္ေလာက္ ရွာၾကည့္ေပးပါလား။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တအုပ္လံုးသာ scan ဆဲြထားလိုက္ပါ။ (က်ေနာ့္မွာ မရွိလို႔၊ ေနာက္မွ ျပန္ရွယ္ေနာ္)
အင္တာနက္ ျမန္ျမန္ဝယ္ပါ ... အဲဒီေတာ့မွပဲ ေအးေအး ေဆးေဆး ေျပာၾကတာေပါ့
သတိရလ်က္
ဟယ္ရီ
မေတာက္တေခါက္ ေရးထားတဲ့ ရတုေလးကို အားေပးၾကတဲ့ မတန္ခူး၊ ေဒၚေလးဟန နဲ႔ ကိုဟယ္ရီတို႔ကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။ ကိုဟယ္ရီေျပာသလို ကာရန္ မညီတာေတြတို႔ ဖတ္ရတာ ေထာက္တာေတြတို႔ သိေတာ့သိတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မျဖစ္ညႇစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ဒီတိုင္းပဲ လႊတ္လိုက္ရတာ။
ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီကို တအုပ္လံုး မဖတ္ရေသးဘူး။ ေရွ႕က ဥပေဒသေတြကို ေက်ာ္ျပီး ရတုေတြ အရင္ဖတ္ေနတာမို႔ေလ။ အဲဒီစာအုပ္က ဆရာေတာ္ဆီက ငွားထားတာမို႔ ျပန္မေပးခင္ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို နည္းနည္းခ်င္း ႐ိုက္ေနပါတယ္။ ဦးရီးေတာ္ အိမ္မွာက စကန္နာမရွိလို႔ .. စာအုပ္ကိုလည္း လိုခ်င္တာနဲ႔ ပင္ပန္းခံေနရတယ္ .. ။
Post a Comment