ညီလင္းဆက္နဲ႔ ဘေလာ့ခ္

မေန႔ညက လင္းဆက္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ကို ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိလို႔ ဒီပို႔စ္ကို ေရးလိုက္ပါတယ္။
***
ညီလင္းဆက္
***
သူ႔ကို စသိတာဟာ သူ႔ကဗ်ာေလးေတြေၾကာင့္ပါ။
သူ႔ကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ျဖစ္ရာက သူ႔ဆီေမးလ္ပို႔ျပီး မိတ္ဆက္ရင္း ခင္သြားခဲ့တယ္။
သူဟာ အႏုပညာရွင္တေယာက္လို႔ က်မကေတာ့ ျမင္ပါတယ္။
သူ႔ကဗ်ာေတြ စာေတြ သူဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာေတြ public မွာ ျဖန္႔တာမျဖန္႔တာ လူအမ်ားၾကီး သိတာ မသိတာ ကို သူဂရုမစိုက္ပါဘူး။ သူ ဖန္တီးခ်င္တဲ့ အႏုပညာေတြကို ဆက္လက္ ဖန္တီးေနတာပါပဲ။
သူ႔အႏုပညာဖန္တီးမႈကို က်မေလးစားမိပါတယ္။
တခါတခါေတာ့ သူဟာ လူေတြနဲ႔ သဟဇာတမျဖစ္ပါဘူး။ သူ႔အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြက တခါတေလ အစြန္းေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနတတ္ပါတယ္။
တခါတခါ အရမ္းကို sensitiveျဖစ္တတ္တာကိုလဲ က်မ သတိထားမိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ .. ဒါေတြအားလံုးဟာ အႏုပညာသမားေတြ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ‘စိတ္’ ဆိုတာ က်မ နားလည္ထားပါတယ္။
သိပ္မၾကာေသးခင္တုန္းက သူ႔ရဲ႕ ပို႔စ္တခုမွာ က်မေရးတဲ့ comment ကို သူျပန္ေျပာထားတာ ဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရေသးတယ္။ သူ႔ကိုျပန္ေရးဖို႔ ေတြးေနတုန္း သူက သူ႔ comment ကို ျပန္ဖ်က္လိုက္တဲ့ အတြက္ က်မ ဘာမွမေရးခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
သူ႔အႏုပညာကိုေလးစားျပီး သူဖန္တီးမႈေတြကို ျမတ္ႏိုးတဲ့က်မဟာ တခါတေလ သူ႔လုပ္ပံုေတြေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ အျမင္ကတ္မိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီလို အျမင္ကတ္တာလဲ ခဏတျဖဳတ္ပါပဲ၊ ေနာက္ေတာ့လဲ သူ႔စာေတြဖတ္ရင္းနဲ႔ သူ႔ကို စိတ္ေျပ သြားမိျပန္ပါေရာ။
***
Blog
ဘေလာ့ခ္ ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခင္မွာဘဲ လင္းဆက္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္နဲ႔ စေနရဲ႕ ဘေလာ့ခ္တို႔ကို ဦးဆံုး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ေတြကို ဖတ္ရင္း တျခားသူေတြရဲ႕ ဘေလာ့ခ္လင့္ခ္ေတြပါေတြ႕ေတာ့ ေလွ်ာက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ .. ဘေလာ့ခ္ဆိုတာ ဘာမွန္း နဲနဲသိလာခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ဖတ္ရင္းစိတ္၀င္စားတဲ့ ဘေလာ့ခ္ေတြဆို ေဖးဘရိတ္ထဲမွာထည့္ထားျပီး မွန္မွန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။
လင္းဆက္ရဲ႕ဘေလာ့ခ္ကိုေတာ့ ေန႔စဥ္လိုလိုဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူ႔ဘေလာ့ခ္မွာက တခုမဟုတ္ခု ေပးထားတတ္လို႔ပါပဲ။ အနည္းဆံုး သူ႔ခံစားခ်က္ေလးပဲ ေရးထားပါေစ ဖတ္ရတာ ရသတမ်ဳိးကိုခံစားရပါတယ္။ တခါတေလ သူ ၂ ရက္ေလာက္ ဘာပို႔စ္မွ အသစ္မတင္ရင္ ေနမ်ား မေကာင္းလို႔လား ဘာမ်ားျဖစ္ေနလို႔လဲ ဆိုျပီး စိုးရိမ္ပူပန္မိေသးတယ္။ အႏုပညာသမားဆိုတာ လူကခပ္နဲ႔နဲ႔ စိတ္က ခပ္ယဲ့ယဲ့ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ခင္မင္ေလးစားတဲ့သူတေယာက္ တခုခုျဖစ္မွာ မလိုလားပါဘူး။
အဲဒီလို ဘေလာ့ခ္ေတြဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ခ္တခု လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာပါတယ္။ လင္းဆက္ကလဲ ျမန္မာ ဘေလာ့ခ္လုပ္နည္း လမ္းညႊန္ေတြ ေပးထားေတာ့ အဲဒါေတြဖတ္ရင္း ဟိုလူ႔ေမး ဒီလူ႔ေမးရင္း ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ခ္ေလးတခု ဖန္တီးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘေလာ့ခ္ပံုစံေရြးေတာ့ ကိုယ္ျမင္ဖူးျပီး ႏွစ္သက္မိတဲ့ ဒီဇိုင္းပံု ေနာက္ခံ အနက္ေလးေရြးခဲ့မိပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အနက္ေရာင္ကို အၾကိဳက္ဆံုးမို႔ပါ။
ဘေလာ့ခ္သာလုပ္တာ စာရိုက္တာကလြဲလို႔ ဘာမွလဲမတတ္၊ ဘာမွလဲ နားမလည္ပါဘူး။ ျမန္မာစာလံုးေပၚေအာင္ ထည့္နည္းကေတာ့ လင္းဆက္ရဲ႕ဘေလာ့ခ္ကိုဖတ္လို႔ တတ္သြားပါတယ္။ လင့္ခ္ေတြလဲ မထည့္တတ္၊ သီခ်င္းထည့္ခ်င္တာလဲ မထည့္တတ္၊ ဘန္နာမွာလဲ ပံုမတင္တတ္နဲ႔ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့စာေတြသာ လွိမ့္ေရးေနရင္း ဟိုလူ သည္လူ တေန႔ နည္းနည္းခ်င္းေမးရပါတယ္။ သိပ္လဲ မေမးရဲဘူး၊ ကိုယ္က ခပ္ပိန္းပိန္းဆိုေတာ့ ေမးရမွာ အားနာလို႔ပါ။
ဘေလာ့ခ္ေလးစလုပ္ျဖစ္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာျဖစ္ပါဘူး၊ အရမ္းခင္တဲ့ သူ ၃-၄ေယာက္ေလာက္ကိုပဲ လင့္ခ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မဘေလာ့ခ္ကို လင္းဆက္သိသြားျပီး comment လာေရးပါတယ္။ သူ႔ဘေလာ့ခ္မွာ ခ်ိတ္လိုက္မယ္လို႔လဲေျပာခဲ့တယ္။
က်မက စာေရးတာကလြဲျပီး ဘာမွဖန္တီးတတ္သူမဟုတ္ေလေတာ့ သူမ်ားဖတ္မိရင္ ရွက္စရာမ်ား ျဖစ္ေနမလား လို႔ .. အဲဒီလိုရွက္စရာမျဖစ္ရင္ေတာ့ ခ်ိတ္ခ်င္ခ်ိတ္လိုက္ပါဆိုျပီး သူ႔ဆီ မက္ေဆ့ခ်္ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်မ ဘေလာ့ခ္ေလးလဲ ဟိုလူဒီလူ ၀င္ဖတ္တဲ့ အဆင့္ကိုေရာက္လာပါတယ္။
***
ဟိုတေန႔ကေတာ့ လင္းဆက္ဘေလာ့ခ္မွာ ေမဗလပ္စ္ကို cheers လုပ္ထားတဲ့ ပို႔စ္ကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ဖတ္ျပီးျပီးခ်င္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို နဲနဲရွက္သြားပါတယ္။ တကယ္တမ္း ေတာ္ေတာ္ေလးရွက္ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တိုင္က ရိုးသားစြာ အနက္ေရာင္ဘက္ဂေရာင္း ေရြးမိတာကလြဲလို႔ shout boxေတြ ဘာေတြလဲ မလုပ္တတ္လို႔ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာက ကံေကာင္းသြားတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။
ေမဗလပ္စ္ေျပာသလို က်မဟာ ဖန္တီးခ်င္ေသာ္လည္း မဖန္တီးတတ္ပါဘူး။ စိတ္ကူးရွိေပမဲ့ လုပ္နည္းမသိလို႔ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ဘန္နာေလးတခုေတာင္ အခ်ိန္မရွိတဲ့ၾကားက မျဖစ္ညစ္က်ယ္လုပ္ျပီး မတင္တတ္လို႔ သူမ်ားကိုေမးျပီး တင္ခဲ့ရတာပါ။
တေန႔တေန႔ ကိုယ္ခံစားရတာေလးေတြ ေရးခ်င္တာေလးေတြ ေခါင္းထဲရွိတုန္း ကမန္းကတန္းေလး လာလာေရးျပီး ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းတုန္း .. မီးလာတုန္း အေျပးအလႊားတင္ရတဲ့ က်မတို႔လိုလူေတြအတြက္ေတာ့ အလွအပ ဒီဇိုင္းေတြ မခ်ယ္မႈန္း မဖန္တီးႏိုင္ပါဘူး။ မလုပ္တတ္တာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။
ေမဗလပ္စ္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ကို က်မ ဒီ့အရင္က တခါမွ မဖတ္ၾကည့္ဖူးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ဖန္တီးမႈေတြ ဘယ္လို ေကာင္းတယ္ ဆိုတာလဲ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လင္းဆက္ ခ်ီးယား လုပ္ထားတဲ့ ပို႔စ္မွာေရးထားတဲ့ ေမဗလပ္စ္ ရဲ႕ စကားလံုးေတြကိုေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္ပါ။
လင္းဆက္ရဲ႕ ျဖည့္စြက္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ အဲဒါေတြကေတာ့ လိုအပ္တဲ့အခ်က္ေတြ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့အခ်က္ေတြလို႔ ထင္လို႔ပါပဲ။ မဆင္ျခင္လဲဘာျဖစ္တုန္း ဆိုေတာ့ ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး။ သူကေတာ့ မေကာင္းဘူး မသင့္ဘူးထင္လို႔ေရးထားတာပါ။ လက္ခံတာ မခံတာကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တာေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ဘေလာ့ခ္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ရတာပါပဲ။
***
သုတ နဲ႔ ရသ ဆိုရင္ က်မတို႔က ရသ သမားေတြပါ။ ဘေလာ့ခ္ေတြမွာ ဗဟုသုတျဖစ္စရာပို႔စ္ေတြ အမ်ားႀကီး တင္ၾကတဲ့သူေတြကို က်မေလးစားတယ္ ခ်ီးက်ဴးတယ္ ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရသစာတပိုဒ္ဖတ္ရ သေလာက္ ရင္ထဲ က်န္မေနခဲ့ပါဘူး။ ေခါင္းထဲမွာ စြဲမေနခဲ့ဘူး။
ကြာလတီစကၠဴေခ်ာနဲ႔ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ေဂါက္သီးရိုက္နည္း နိသ်ည္း စာတအုပ္ထက္ အေၾကာ္ထုတ္တဲ့ စကၠဴစုတ္မွာဖတ္ရတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကို က်မက ပိုတန္ဖိုးထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ခ္တခုရဲ႕ ေနာက္ခံေတြ ေရွ႕ခံေတြ အပ်ံစားဖန္တီးမႈေတြ အဆင္သင့္ယူသံုးတဲ့ ခိုးခ်မႈေတြ ဆိုတာထက္ ဒီဘေလာ့ခ္တခုမွာပါ၀င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကိုသာ က်မက ပိုအေလးထားပါတယ္။
***
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အျမင္ဆိုတာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္တူခ်င္မွ တူၾကပါလိမ့္မယ္။ အျမင္မတူတာဟာ ျငင္းခုန္စရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအျမင္မတူ အယူအဆလြဲတိုင္းသာ ျငင္းခုန္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ရန္ပြဲေတြ အဆံုးသတ္ႏိုင္ၾကမွာမဟုတ္ဖူးေလ။
အစကေတာ့ လင္းဆက္ရဲ႕ ပို႔စ္ကို commentေရးဦးမလို႔ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေရးခ်င္စိတ္ မရွိတဲ့အတြက္ အသာေလး လက္ေရွာင္ျပီး သူမ်ားေတြဘာေရးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
အလုိေလး .. စံခ်ိန္ကိုတင္ေရာ .. commentေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္သြားပါေရာလား။
စိတ္မေကာင္းစရာကေတာ့ လင္းဆက္က ႏႈတ္ဆက္ထားတဲ့ ပို႔စ္ကိုဖတ္လိုက္ရလို႔ပါပဲ။
ဒီ commentေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ရဲ႕ ဂယက္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္သင့္ ပါတယ္။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ .. လင္းဆက္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ဟာ ရသစံု မဂၢဇင္းတအုပ္လိုပါပဲ။ သုတေရာ ရသပါ အစံုေပးစြမ္းႏိုင္ျပီး လူဖတ္မ်ားတဲ့ မဂၢဇင္းတေစာင္လို ျဖစ္ေနပါျပီ။ လင္းဆက္မွာပရိသတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ရွိေနပါျပီ။ က်မရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ကေတာ့ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းသာသာပါပဲ၊ ဘာမွလဲ သုတ ရသ ေပးစြမ္းႏိုင္တာ သိပ္မရွိပါဘူး။
အခုလို အျမင္မတူသူေတြေျပာၾကဆိုၾကျငင္းခုံၾကတာဟာ စာနယ္ဇင္းေလာကမွာဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈတခုပဲေပါ့။
ခုလို ေအာင္ျမင္ေနတုန္း လင္းဆက္က ႏႈတ္ဆက္လိုက္တာဟာ အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းလိုက္တာမ်ားလား .. လို႔ စိတ္ထဲ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေစပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ႏႈတ္မဆက္ပါနဲ႔ဦး။ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ အခ်ိန္မတန္ေသးပါဘူး။ လင္းဆက္ခ်စ္တဲ့ ဒီဘေလာ့ခ္ကို က်မတို႔ကလည္း ခ်စ္ပါတယ္။ တျခား ဖတ္ရႈသူေတြကလည္း အယူအဆခ်င္း တူသည္ျဖစ္ေစ မတူသည္ျဖစ္ေစ ဖတ္ေနၾကမွာပါပဲ။
ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုမၾကိဳက္တာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒသမားေရးတဲ့ စာကိုမဖတ္ရဘူးဆိုတာမ်ဳိး က်မတို႔စိတ္ထဲမွာ မရွိပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ၀ါဒမတူ အယူအဆကြဲလြဲရံုမွ်နဲ႔ ဒီဘေလာ့ခ္ကိုဆက္မေရးဆိုတာ ဒီဘေလာ့ခ္ကိုလာျပီး ဖတ္ရႈ အားေပးေနတဲ့ ပရိသတ္ကို ဒဏ္ခတ္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
အႏုပညာသမားဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္ကို ဦးစားမေပးရဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ အမ်ားက လိုလားရင္ ကိုယ့္မွာစြမ္းအားရွိသေလာက္ ဆက္လုပ္ေနသင့္တယ္မဟုတ္လား။
လင္းဆက္ကို စစ္မွန္တဲ့ အႏုပညာသမားတေယာက္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ ဒီလမ္းကေန ေသြဖည္ မသြားဘူးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕။
လင္းဆက္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ကိုခ်စ္ေသာ .. မုန္းေသာ .. ဘယ္လိုမွမေနေသာ သူေတြအားလံုးအတြက္ လင္းဆက္ ဘေလာ့ခ္ေလး ဆက္လက္ရွင္သန္ေနသင့္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္.. .. .. ။
***