Friday, December 14, 2007

ကုန္းလား ... ေရလား

ငယ္ငယ္တုန္းက ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ ကစားနည္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးေတြကို ဘေလာ့မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္၊
လည္ပတ္ေနေသာ ဘ၀မ်ားစြာ၊
ေညာင္ပင္တေစၧ ...
စသျဖင့္ပါ။
အခုလည္း "ကုန္းလား ေရလား" ကစားနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေတြးမိေတြးရာ ေတြးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေတြးေတြကို စာလံုးေတြအျဖစ္ ပံုေဖာ္ရင္း ေရးမိေရးရာ ဘေလာ့ေပၚမွာ ခ်ေရးလိုက္မိပါတယ္။
***
"ကုန္းလား ... ေရလား"
***
ကုန္းလား ... ေရလား???
((( ကုန္း )))
နင့္ကုန္းေပၚ ငါတက္တယ္ ... ဘာျဖစ္သလဲ ကြယ္ ...

((( ေရ )))
နင့္ေရထဲကို ငါဆင္းတယ္ ... ဘာျဖစ္သလဲ ကြယ္ ...
***
ငယ္ငယ္တုန္းက ကစားခဲ့ၾကဖူးသည့္ ကစားနည္းေလး တခု ျဖစ္သည္။ အိမ္အ၀င္၀ အတက္အဆင္း ေလွကားထစ္ေတြမွာ ကုန္းလား ေရလား ခဏခဏ ကစားခဲ့ၾကသည္။ လိုက္ရမည့္သူက ေလွကားထစ္ အေပၚမွာေန ... က်န္သူေတြက ေလွကားထစ္ေအာက္ ေျမျပန္႔ကေနျပီး အထက္ပါ အတိုင္း အေမး အေျဖ လုပ္ကာ ကစားရသည့္ ကစားနည္းေလးပင္။

လိုက္သူက "ကုန္း" ဟု ေျဖလွ်င္ ... သူက ကုန္းေပၚမွာသာ ေနျပီး က်န္သူမ်ားက ေရထဲမွာ ေနရသည္။ လိုက္သူက "ေရ" ဟု ေျဖပါက ေရဟု သတ္မွတ္ထားသည့္ ေျမျပင္ေပၚကို ဆင္းရျပီး က်န္သူမ်ားက ကုန္္းေပၚ ေျပးတက္ၾကရသည္။ ထိုသို႔ သူေရြးခ်ယ္ထားသည့္ ေနရာမွ ေနျပီး သူ႔နယ္ေျမ က်ဴးေက်ာ္လာသူ က်န္ ကစားေဖာ္မ်ားကို လိုက္ဖမ္းရ၏။ လိုက္ဖမ္းလို႔ မိပါက မိသူက တခါ ျပန္လုိက္ရ ျပန္သည္။

အဆိုပါ ကစားနည္းေလးကို ငယ္ငယ္တုန္းက ခဏခဏ ကစားခဲ့ၾကသည္။ အိမ္မွာက ၀င္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ ရွိတာမို႔ ေလွကား ႏွစ္ခု ရွိသည္။ တဘက္က ေျပေျပျပစ္ျပစ္၊ တဘက္ကေတာ့ အနည္းငယ္ ျမင့္ျပီး မတ္သည္။ ခက္ခက္ခဲခဲ ကစားခ်င္ၾကလွ်င္ ျမင့္သည့္ဘက္မွာ ကစားေလ့ရွိၾက၏။
***
အခုအခ်ိန္မွာ ဒီကစားနည္းေလးကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ျပီး ... သူသာဆိုလွ်င္ ကုန္းလား ေရလား ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ မလဲ ... ေတြးမိျပန္သည္။ ဒီေနာက္မွာ ထပ္မံ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ မိတာက ... သူတို႔ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့ရာ တိုင္းျပည္ႀကီးက ကုန္း ... ဆိုပါေတာ့ ... ။ ေရ ဆိုတာကေတာ့ အျခား တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံ အသီးသီးေပါ့ ... ။

အားလံုးလိုလိုကေတာ့ ေအးျမမယ္ထင္တဲ့ ေရထဲကို ဆင္းခ်င္ၾကသည္။ ေရျပင္ႀကီးက လႈိင္းၾကက္ခြပ္ ကေလးေတြနဲ႔ လွလည္းလွပ၊ က်ယ္လည္း က်ယ္ျပန္႔၊ စိတ္၀င္စားစရာေတြလည္း ေပါသကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ ေရကိုေရြးခ်ယ္ျပီး ေရထဲကို တကယ္တမ္း ေရာက္တဲ့အခါ မွာ ... ။

ေရမကူးတတ္သူမ်ား ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ၾကရျပန္သည္။ အနည္းအက်ဥ္း ေရကူးတတ္သူ မ်ားကေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းသာ ဒုကၡေတြ႕ႏိုင္ျပီး ေရကူး ကြၽမ္းက်င္သူ သက္လံုေကာင္းသူမ်ား အတြက္ကေတာ့ ေရျပင္မွာ ေနေပ်ာ္သည္ေပါ့။ ေရငုပ္၀တ္စုံ ေအာက္စီဂ်င္ဘူး စသည့္ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္းမ်ား ၀တ္ဆင္ရန္ တတ္ႏိုင္သူ လူနည္းစု အဖို႔ကေတာ့ ေရျပင္သည္လည္း ေျမျပင္ပမာပါပဲ ... ။

ဒီလိုႏွင့္ ေရျပင္ထဲမွာ တခ်ဳိ႕လည္း ယက္ကန္ ယက္ကန္၊ တခ်ဳိ႕လည္း အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာ၊ တခ်ဳိ႕လည္း စုန္ဆန္ ကူးခတ္၊ တခ်ဳိ႕က ေရေအာက္ နက္သည္ထက္ နက္ေအာင္ ငုပ္လွ်ဳိးသြားၾကသည္။ မကူးတတ္ ကူးတတ္ အားသြန္ ခြန္စိုက္ ကူးခတ္ရင္း ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ကာ ေရေအာက္မွာ စံုးစံုး နစ္ျမဳပ္ သြားသူ တခ်ဳိ႕တေလလည္း ... ရွိေနဆဲ ... ။

ေရထဲမွာေတာ့ က်င္လည္စြာ ကူးခတ္ေနၾကေသာ ... ေရာင္စံု ငါးကေလးေတြ၊ ထူးဆန္း လွပေသာ သတၱ၀ါ မ်ဳိးစံုေတြက ဖ်ားေယာင္း ျမွဴဆြယ္ ေနၾက ေပလိမ့္မည္။ ေရေအာက္သို႔ နက္သည္ထက္ နက္ေအာင္ ငုပ္လွ်ဳိးႏိုင္လွ်င္ ေရေအာက္၏ ထူးဆန္းလွပမႈ မ်ားစြာ၊ အံ့ၾသဖြယ္ရာ မ်ားစြာ၊ အဖိုးတန္ ရတနာ မ်ားစြာႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရမည္ အမွန္ပင္။

သို႔ေသာ္ ...
ေရျပင္ႏွင့္ ေျမျပင္က ဖိအားခ်င္းတူသည္ မဟုတ္။ ေရေအာက္သို႔ နက္ေလ ေရဖိအားက ပိုမ်ားေလေလ... ပို၍ မြန္းက်ပ္ေလေလ ... ကုန္းေပၚျပန္္တက္ဖို႔ ပိုခက္ေလေလ ...။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ... ေရထဲမွ လူသားမ်ား ကုန္းေျမကိုသာ ျပန္လည္၍ တမ္းတမိၾကမည္။ ကုန္းေပၚမွာ ရွင္သန္လ်က္ အသက္၀၀ ရွဴခ်င္ၾကမည္။ ကုန္းသတၱ၀ါေတြဟာ ေရထဲမွာ ၾကာၾကာေနႏိုင္ပါ့မလား ... ။ ေရဟာ ဘယ္ေလာက္ ေအးျမ လွပ ဆန္းၾကယ္ ေနလင့္ကစား ကုိယ့္ရပ္ဌာေန ကုန္းေျမ ကိုသာ ျပန္လည္ေျခခ် လိုၾကတာ အမွန္ပဲ မဟုတ္လား။

သူကိုယ္တိုင္ကေရာ ...
ဤနည္းႏွင္ႏွင္ပါပဲ။ သာယာေအးျမလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေရထဲမွာ အျမဲမေနလိုပါ။ မေနႏိုင္ပါ ... ။ အေျခအေနတခုရဲ႕ တြန္းပို႔မႈေၾကာင့္ ကုန္းလား ေရလား ေရြးခ်ယ္ မေနႏိုင္အားဘဲ ေရထဲသို႔ ဆင္းသက္ခဲ့ရသည္။ ေရကူး မကြၽမ္းက်င္သူမို႔ ေရထဲမွာ အားတင္းစြာ ကူးခတ္ရင္း ရုန္းကန္ေနရဆဲ ... ။ တခါတေလလည္း မြန္းက်ပ္တဲ့ ဒဏ္ေတြ ခါးသီးစြာ ခံရျပန္ေသးသည္။

မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ...
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ... ကုန္းေျမျပင္ေပၚ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္လည္ တက္ေရာက္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားရပါဦးမည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သူတို႔၏ ကုန္းေျမသည္လည္း သာယာ လွပ ျပည့္စံု ေနလိမ့္မည္ေလလား ... ေမွ်ာ္လင့္စြာ ေတြးေနမိပါေတာ့၏။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၃၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
ည ၁၀ နာရီ ၂၄ မိနစ္

9 comments:

Anonymous said...

တခ်ိဳ႕ကေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ကုန္းေျမမွာမေနႏိုင္ေတာ့လို႔ ေရထဲဆင္းၾက၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ဒီကုန္းေျမႀကီးစိုေျပ ေအာင္ေလာင္းဖို႔ ေရလာခပ္ၾကနဲ႔ေပါ့၊ ေရကူးတတ္တာ မကူးတတ္တာထက္ ေရထဲေရာက္ဖို႔အဓိကဆိုၿပီး ခုန္ခ် တဲ့ေရကူးသမားေတြလည္းမ်ားသထက္မ်ားလာတဲ့ အထဲမွာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေရမနစ္ေစခ်င္ပါဘူး၊ ေကာက္႐ိုးမွ်င္ေလးေတြကို အားကိုးတႀကီးဖမ္းဆြဲေနရ တဲ့သူေတြကိုလည္း အခ်င္းခ်င္း ဝါးကူမထိုးမိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာေပါ့....။
အင္မတန္လွတဲ့စိတ္ကူးေလးနဲ႔ဒီပို႔စ္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မေမဓာဝီ...။

ငစနေ said...

အစ္မေရ ... အရမ္းကို လွတဲ့ စိတ္ကူးေလးပါ။ ေက်းဇူးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ ပင္လယ္ထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕ေပါ့။

ကလူသစ္ said...

eot ျပန္ကလိထားျပီးျပီ။ လာၾကည္႔ေပးပါအုန္းဗ်ား။ ေက်းဇူးေနာ္ အေႏွာင္႔အယွက္ေပးရတာ။ ၾကားဘူးလား။ ခ်မ္းရင္ ေရခ်ိဳးတဲ႔။ ေရကန္ထဲဆင္းစိမ္ေနၾကည္႔ပါလား။

Thet Oo said...

အေတြးေကာင္း အေရးေကာင္းေလးေတြ ကုန္းေပၚမွာတံုးက ဖတ္မရပဲ အခုေရထဲေရာက္မွ ဖတ္ရတာဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ေရထဲမွာပဲ ေနပါအံုး။ ကုန္းေျမက ထြက္မေျပးပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရမွာေပါ့။

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုညီလင္းသစ္ ေျပာတာ ဟုတ္ပါရဲ႕ ... ။
က်မေရးဖို႔ က်န္သြားတာေလးကို ျဖည့္စြက္ေရးေပးတဲ့ အတြက္ ကိုညီလင္းသစ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။

ကိုငစေနေရ ... ယက္ကန္ ယက္ကန္ခ်င္းအတူတူ အားတင္းထားၾကရေအာင္လား။

ကလူသစ္ႀကီး အီးအိုတီ ျပန္ကလိေသာ္လည္း က်မကျဖင့္ မျမင္ရေသးေပါင္ရွင္။ ခ်မ္းရင္ ေရခ်ဳိးဆိုတာ ၾကားဖူးသားပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပိတ္ရက္မွာ ေရသြားကူးမလား စဥ္းစားေနတယ္။ ေရကူးကြၽမ္းက်င္ေအာင္လို႔ေလ .. ။ :)

အဲ ... ကိုသက္ဦး ေျပာပံုဆို ... ကုန္းေပၚတုန္းက ေတြးတာ ေရးတာေတြက မေကာင္းဘူး ဆိုပါေတာ့ေလ ... ။ ရက္စက္ပါေပ့ ... ။
ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုသက္ဦး .. ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေရထဲမွာပဲ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးနဲ႔ ယက္ကန္ ယက္ကန္ ကူးခတ္ေနရပါဦးမယ္။ ကုန္းေျမက ထြက္မေျပးေသာ္လည္း ... အခ်ိန္က ဘယ္ေတာ့ တန္မလဲ ေတြးေနမိပါရဲ႕ ရွင္ ... ။

ကြန္မန္႔ေရးသူမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ... ။

thamudayanwe said...

အမရာ.. အမရဲ့အေတြးနဲ့စိတ္ကူးေတြက တကယ္ေကာင္းတယ္ အမဆီလာဖတ္ျပီး ျပန္သြားရင္ တခုခုကေတာ့ ပါလာစျမဲပဲ
ဆက္ေရးပ့ါေနာ္အမ အျမဲလာဖတ္ေပမဲ့ comment ကေရးရမွာ ပ်င္းေနတာနဲ့..နားလည္ေပးပါ..

ေလးစားလ်က္

yangonthar said...

အစ္မေမ ေနေကာင္းလား က်ေနာ္မေရာက္တာေတာင္ ၾကာျပီ .... ေရေတြလည္း မြန္းတယ္ အသားေတြ လည္း စပ္ျပီး ျပာေနပါျပီ .... ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အကန္ ခ်ခံရတာလား ခုန္ခ်ခဲ့တာလား ဆုိတာ မေ၀ခြဲ ႏိုင္ေသးဘူး ... အလုိက္သင့္ခုန္ခ်ခဲ့ ရတာျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္ ... ေရမကူးတတ္ေတာ့ ေရမြန္းတာ နဲ့ တင္ ရင္ေတြနာပါတယ္အစ္မရယ္ ... ကုန္းေပၚက ေလႏုႏုေတြ ေနေႏြးေႏြးေတြ လြမ္းတယ္ ... အသက္ မ်ား ၀ေအာင္ရွဴႏိုင္မလားဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ေပါ့ ....
အစ္မေရ အေတြးေလး အတြက္ ေက်းဇူး
ေလးစားလွ်က္
ရန္ကုန္သား
အဆင္ေျပပါေစ အစ္မေမ ... :))

Anonymous said...

ဖတ္ရင္းနဲ႕ ေမာလာတယ္..
မြန္းၾကပ္သလို ျဖစ္လာတယ္...
ေတြးလည္းေတြး ေရးလည္းေရးတတ္တာ...
ေတာ္ပါေပတယ္...

းဝ)

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ပူေလာင္မီးမ်ား
ၿငိမ္းေအးသြားဖုိ႔
နယ္ျခားရပ္ရြာ
ေရဇလာသုိ႔
ဆင္းကာေျခခ်
ေနလာရသည္
သုံးႏွစ္လည္ၿပီး
ကုန္းဆီတမ္းတ
မွန္လြမ္းလွ၏
ဘ၀႒ာေန
ပူေလာင္ေပလည္း
တုိ႔ေျမ တုိ႔ရြာ
တုိ႔ျပည္သာ မုိ႔
မွန္စြာမေသြ
ျပန္ခ်င္ေပ၏။

ခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)

.