Saturday, October 15, 2016

စေနမနက္ ေစ်းဝယ္ထြက္ျခင္း

မေန႔က ကေလးေတြ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးဘာသာေျဖျပီးေတာ့ ဒီကေန႔ကစျပီး သီတင္းကြ်တ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ စပါျပီ။ စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္းေတြလည္း ဒီတပတ္ ပိတ္ထားေသးတာမို႔ အနားရတ့ဲ weekend ေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဒီေန႔မနက္ အိမ္နားက ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းကို သြားျဖစ္တယ္။ ဟိုရက္ပိုင္းေတြက စာေမးပြဲေမးခြန္းေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔ ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းကို မေရာက္ျဖစ္ခ့ဲဘူး။ မနက္ ၇ နာရီ ေစ်းကိုေရာက္ေတာ့ ေစ်းကေလးက စည္ကားစျပဳေနပါျပီ။
.
အျမဲဝယ္ေနက် ငါးဆိုင္မွာ လူရွင္းေနတာနဲ႔ အရင္ဝင္လိုက္တယ္။ ပစြန္အလတ္စားက တဆယ္သား တေထာင္၊ ေဘာ့ခ်ိတ္ေလးေတြက ရွစ္ရာေစ်း တ့ဲ။ တေထာင္တန္ထဲက သံုးဆယ္သား၊ ရွစ္ရာတန္ထဲက အစိတ္သား ယူလိုက္တယ္။ ငါးၾကင္းျဖဴ သံုးဆယ္သားနဲ႔ ကကတစ္ အရြယ္ေတာ္ တေကာင္ထပ္ယူေတာ့ ငါးၾကင္းျဖဴက တေထာင္ေစ်းနဲ႔ သံုးေထာင္ဖိုး၊ ကကတစ္က ရွစ္ရာေစ်းနဲ႔ ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ရာဖိုး။ စုစုေပါင္း တေသာင္းရွစ္ရာဖိုးေပါ့။ သံုးေလးရက္ စားမွာဆိုေတာ့ တန္တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
.
ဝက္သားဆိုင္မွာ ဝယ္ေနက်အတိုင္း ငါးေထာင္ဖိုးထည့္ခိုင္း လိုက္တယ္။ ျပီးခ့ဲတ့ဲအပတ္က မလာလို႕ ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္း၊ မအားလို႔ မလာႏိုင္ရင္ တေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္ျပီး ယူခိုင္းလို႔ရပါေၾကာင္း ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာရွာတယ္။ သူက ဝက္ ႏွလံုးေတြ ေက်ာက္ကပ္ေတြ ယူမလား ေမးေသးတယ္။ ခါတိုင္းဆို ဝက္သားတုတ္ထိုး လုပ္စားဖို႔ ယူျဖစ္ေပမ့ဲ ခုေတာ့ အစ္မႀကီးက ဝက္သားမစားရေတာ့တာမို႔ မယူျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဝက္သားကို တနဂၤေႏြ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ကလြဲရင္ မဝယ္ျဖစ္ေတာ့တာ ၾကာျပီ။
.
ဝက္သားဆိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အပ်ဳိႀကီး ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဆိုင္မွာေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ႏွစ္စီး၊ ပဲျပား ႏွစ္တံုး၊ ကင္းပုံသီး အစိတ္သား၊ သံပုရာသီးႏွစ္လံုး၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး ႏွစ္လံုး၊ ခဝဲသီးတလံုး၊ တ႐ုတ္နံနံ၊ ဗမာနံနံ၊ င႐ုတ္သီးစိမ္း တရာဖိုးစီ စသျဖင့္ ဝယ္ခ့ဲတယ္။ အားလံုးေပါင္းမွ ႏွစ္ေထာင့္ သံုးရာဖိုးထဲရယ္။ သူတို႔က က်ဳိက္ထီး႐ိုးနားက ေဝပုလႅေတာင္မွာ ကထိန္အလွဴ သြားမွာမို႔ ဒီကေန႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ သိပ္မတင္ပါဘူး။ ရွိတာေလးေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းေပးေနတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေစ်းဝယ္ရတဲ့အထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဝယ္ရတာ အတန္ဆံုးပါပဲ။ င႐ုတ္သီးစိမ္း နံနံပင္ ၁၀၀ ဖိုးေလာက္ ဝယ္လို႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ ... ေနာ္။
.
ဟင္းရြက္ဆိုင္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးက သစ္သီးဆိုင္မွာေတာ့ ၾသဇာသီး ငါးလံုး ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ၊ ေထာပတ္သီး တလံုး ၇၀၀ နဲ႔ သံုးလံုး ႏွစ္ေထာင့္တရာဖိုး ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ ဆန္းကစ္တလံုး ၇၀၀ မို႔ မဝယ္ခ့ဲေတာ့ဘူး။ မားကက္ပေလ့စ္မွာေတာင္ တလံုး ၅၀၀ ပဲေလ။ နက္ျဖန္ လျပည့္ေန႔မို႔ ေစ်းတက္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔လည္း တက္ေစ်းနဲ႔ ဝယ္ရတာမို႔ ေစ်းတင္ေရာင္းရတာပါ ... တဲ့။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ အျပိဳင္ ေရာင္းၾကေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေစ်းတက္တာ ထံုးစံပဲ မဟုတ္လား။
.
ဘုရားပန္းကို မေန႔က ရံုးက ကေလးတေယာက္ သြားဝယ္တာ နည္းေနတာနဲ႔ ဒီေန႔ထပ္ဝယ္ရတယ္။ ဂႏၶမာ အျဖဴ အပြင့္ႀကီးက ဆယ္ပြင့္ကို ႏွစ္ေထာင္၊ အပြင့္ေသးေတြက အစည္း လွလွ တစည္းမွ တေထာင္ဆိုတာနဲ႔ အေသးႏွစ္စည္းသာ ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ သေျပအငုတ္ေလးေတြက တငုတ္ သံုးရာနဲ႔ ႏွစ္ငုတ္ ငါးရာဖိုး။ တျခားပန္း ႏြမ္းရင္သာ ႏြမ္းမယ္၊ သေျပပန္းေလးေတြက အျမဲစိမ္းလန္းေနတာမို႔ သေျပကို မျပတ္တမ္း ဘုရားတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းသက္သာၿပီး က်က္သေရရွိတဲ့ ျမန္မာဆန္တဲ့ ပန္းသေျပေလးေတြကို ဘုရားကပ္လွဴရတာေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာ မရွိဘူး။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ ပန္းတခက္ တေလကိုေတာင္ အနည္းဆံုး ၅ ေဒၚလာေလာက္ ေပးရတာေလ။
.
ၾကက္သြန္ အာလူး နဲ႔ တိုလီမုတ္စ လိုအပ္သမွ်ေတြ ဝယ္ျပီး ေစ်းထဲက ျပန္မထြက္ခင္ ေဂၚရခါးသီးေတြ လတ္လို႔ သံုးလံုး ငါးရာနဲ႔ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္ လက္ထဲမွာ ငါးေထာင္တန္တရြက္နဲ႔ အေၾကြတခ်ဳိ႕သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ လာတုန္းက ငါးေထာင္တန္ ေျခာက္ရြက္ တေထာင္တန္ သံုးရြက္နဲ႔ ငါးဆယ္ တရာ ႏွစ္ရာတန္ တခ်ဳိ႕ပါခ့ဲတာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ေဒသမွာ ေစ်းဝယ္ရတာ သက္သာတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ သားငါး အသီးအရြက္ ေစ်းသက္သာၿပီး ကိုယ္ႏွစ္သက္တာေတြ ဝယ္လို႔ရေနတာမဟုတ္လား။ တခုပဲ ... ေဆးမဆိုး ေရမထိုး အေလးမခိုးဘူးဆိုတာေတာ့ အာမ မခံႏိုင္ဘူးေလ။ :)
.
ေစ်းမဝယ္ခင္က ဆားဗစ္ဆင္လုပ္ဖို႔ အပ္ထားတ့ဲကားက ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္မွာ ျပီးေနပါျပီ။ အတြင္းအျပင္ သန္႔ရွင္းေရး ေလးေထာင္ တ့ဲ။ အရင္လုပ္ေနက် ဦးခ်စ္ေမာင္လမ္းက ဆိုင္ထက္ ငါးရာပိုမ်ားတယ္။ အတြင္းေတြ လယ္သာေပါလစ္ရွ္လုပ္ထားတာလဲ ခြ်ဲက်ိက်ိနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစ်းဝယ္ရင္း တလက္စတည္း ျပီးသြားတာေပါ့လို႔ ေတြးရင္း ေစ်းစာရင္းကို စိတ္ထဲက တြက္လို႔သာ အိမ္ျပန္လာခ့ဲပါေတာ့တယ္ … ။
***
ေမဓာဝီ
၁၅. ၁၀. ၁၆

Read More...

Friday, October 14, 2016

အြန္လိုင္း အင္တာဗ်ဴး

ေလာကအလွအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းနဲ႔ (၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ) အင္တာဗ်ဴးျဖစ္တုန္းက ေျဖခဲ့တာေလး ျပန္ေတြ႕လို႔ ...
***

(Q) ဘယ္အခ်ိန္ကစလို႔ စာေတြေရးျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။
(A) ေရးတာကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ေလာက္က စၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ ကဗ်ာေလးေတြ စာေလးေတြ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ေလာက္မွာ မဂၢဇင္းကို စပို႔ျဖစ္တယ္။ ပန္းေ၀သီ မဂၢဇင္းမွာ (ဆရာ) ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကေလာင္သစ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚတဲ့ ပန္းႏုသစ္သီက႑ကို ပို႔လိုက္တာပါ။ ပထမဆံုးပို႔တဲ့ ၀တၳဳေလးက တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာ (၁၉၈၉ ႏို၀င္ဘာလ) မွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၀တၳဳနာမည္က “စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္း” … တဲ့။
---
(Q) ျမန္မာစာကုိ ႏွံ႔စပ္တဲ့ လူတေယာက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ဘာသာတြဲနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ သင္ယူခဲ့တာပါလဲ။
(A) ျမန္မာစာကို မႏွံ႔စပ္ေသးပါဘူး။ ၀ါသနာအရ ေလ့လာေနတာပဲ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တာကေတာ့ ႐ူပေဗဒ အဓိကနဲ႔ပါ။
---
(Q) ဟိုအရင္တုန္းက ကဗ်ာဆုိတာ သူ႔မွာနည္းစံနစ္ေလးေတြရိွတယ္။ ကာရန္မိရမယ္၊ ဘာညာေပါ့။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးကုိ ကဗ်ာလို႔ ေခၚပါသလဲ။
(A) ေရွးကဗ်ာေတြမွာေတာ့ သူ႔ေရးနည္း ဥပေဒသနဲ႔ သူရွိၾကတယ္။ ရတု၊ ရကန္၊ အဲ၊ အန္၊ လူးတား စသျဖင့္ သူ႔စပ္နည္းနဲ႔သူ ေရးဖြဲ႕ၾကတယ္။ ခုေခတ္မွာေတာ့ အရင္ကလို ဥပေဒသေတြနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္တာမ်ဳိး မရွိေတာ့ဘူး။ လြတ္လပ္သြားတယ္ေပါ့။ အဲဒီလို လြတ္လပ္သြားတယ္ဆိုေပမဲ့ ကဗ်ာမွာ ကာရန္မပါရင္ေတာင္ အသံ (နရီ) ေတာ့ ရွိသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အသံမပါရင္ စကားေျပ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ (က်မအထင္ကို ေျပာတာပါ၊ ျမန္မာမွာေရာ ကမၻာမွာပါ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျငင္းေနၾကတဲ့ ေခါင္းစဥ္မို႔ သိပ္ေတာ့ မေျပာရဲဘူး)
.
ဘယ္လိုမ်ဳိးကို ကဗ်ာလို႔ေခၚလဲ ဆိုတာေတာ့ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္လို႔ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ခုေခတ္ပညာရွင္ေတြ ကဗ်ာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသလဲ မသိပါ။ ေရွးပညာရွင္ႀကီးေတြကေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ ပညာရွိတို႔ရဲ႕ ဥစၥာလို႔ ဆိုၾကတယ္။ က်မ္းကုိးၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီထဲမွာ ခုလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။
.
“က၀ီဟိဗႏၶိတဗၺႏၲိကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔ ဖြဲ႔ဆို သီကံုး အပ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္း, က၀ီနံ ဣဒႏၲိ ကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔သာ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္၍ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္းကို က်မ္းအေစာင္ေစာင္တြင္ ပညာရွိ အသီးသီးတို႔ မိန္႔ဆိုေတာ္ မူခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ကဗ်ာတခု ဖြဲ႕လိုေသာသူသည္ ျမန္မာမႈ, သဒၵါနည္း, အလကၤာနည္း, ဆန္းနည္း, ကာရန္ယူနည္း, ကာရန္လႊဲနည္း, ကာရန္ခံနည္း, ကာရန္အုပ္နည္း, အက်ဥ္းကို အက်ယ္ျပဳနည္း, အက်ယ္ကို အက်ဥ္းျပဳနည္း, ခ်ီ-ခ် နည္း, ႀကိယာထားနည္း, ေတာ-ရပ္-ျဖတ္-စပ္နည္း စေသာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ စကားပရိယာယ္ ႂကြယ္၀ရျခင္း, စကားလံုး သိမ္ေမြ႔ရျခင္း, အဓိပၸါယ္ စံုလင္ျပည့္၀ေစျခင္း, ေတာ-ေတာင္-ေရ-ေျမ ဗဟုႆုတ, ေဒသႏၲရ ဗဟုႆုတ, စာေပ ဗဟုႆုတရွိျခင္း စသည္မ်ားကို လိမ္မာ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး႐ံုသာမက- မိမိစပ္လိုေသာ ကဗ်ာလကၤာကို အနည္းဆံုး ၂-ပုဒ္ ၃-ပုဒ္ခန္႔ ရရွိထားၿပီးလည္း ျဖစ္ရေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာဟူသည္ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္သည္-ဆိုျခင္းမွာ အလြန္ ေလ်ာ္ကန္လွေပသည္။”
.
အဲဒါကိုဖတ္ၿပီး ကဗ်ာေရးဖို႔ လက္တြန္႔ခဲ့ဖူးတယ္။
---
(Q) ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာဆိုတာေတြကိုေရာ ႏွစ္သက္ပါသလား။
(A) ဘယ္လိုကဗ်ာအမ်ဳိးအစားမဆို ခံစားလို႔ရရင္ ႏွစ္သက္တာခ်ည္းပါပဲ။ နားမလည္ရင္ေတာ့ ခံစားလို႔မရဘူး … မႀကိဳက္ဖူး ဆိုပါေတာ့။
---
(Q) စာေရးဆရာဆိုတာ ကုိယ္ေရးတဲ့စာကုိ တာ၀န္ယူရတယ္ဆုိတာ… အဲဒီ သေဘာထားအျမင္ေလးကို ရွင္းျပပါလား။
(A) စာေရးဆရာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူတိုင္းဟာ မိမိေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စာတပုဒ္ေရးၿပီး .ကိုယ့္နာမည္တပ္လိုက္တာနဲ႔ ဒီစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးေတြဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ မူတည္သြားပါၿပီ။ ဒီစာရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ တာ၀န္ရွိသြားပါၿပီ။
.
စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးကေတာ့ ခုလိုေရးဖူးတယ္။
“စာေရးသူတိုင္းသည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ေရးေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တာဝန္အလြန္ႀကီးပါသည္။ ထိုတာဝန္ကို ကၽြန္မတို႔သည္ ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ရင္းရမည္။
ထိုဂုဏ္သိကၡာကိုလည္းကၽြန္မတို႔ဖတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားက ေပးအပ္ပါလိမ့္မည္။” တဲ့။
---
(Q) စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ ဆိုတဲ့ သေဘာထား အျမင္ေလးကေရာ။
(A) စာေရးသူေတြဟာ စာဖတ္သူဘ၀က စခဲ့တာပါပဲ။ စာဖတ္သက္ ရင့္လာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာေတြကို အားက်ၿပီး စာေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳ ကိုယ့္အေတြးအေခၚေတြကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခ်င္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စာဖတ္သူကေန စာေရးသူ ျဖစ္လာတယ္။ စာေရးသူျဖစ္လာေတာ့လည္း ေရးခ်ည္းေနလို႔ မရပါဘူး။ ဖတ္လည္း ဖတ္ေနရဦးမွာပါပဲ။
.
စာေရးသူ စာဖတ္သူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘေလာ့မွာ စာတပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ 
အတိုခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ေတာ့ စာေရးသူတေယာက္ ေရးလိုက္တဲ့ စာတပုဒ္ကို စာဖတ္သူေတြက ႐ႈေထာင့္အသီးသီးကေန ခံစားခြင့္ ရွိတယ္။ ျဖန္႔ထြက္ေတြးခြင့္ရွိတယ္ ဆိုတာပါ။ ဒီလိုေတြးေတာ ခံစားလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္နဲ႔ လြဲသြားတတ္တာမ်ဳိး (အဆိုးဘက္ တိမ္းသြားတာမ်ဳိး) ျဖစ္တတ္တာမို႔ စာေရးသူေတြက အင္မတန္ သတိထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း စာေရးသူေတြက ကိုယ္ေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခဲ့တာပါ။
---
(Q) ေရးတဲ့အခါမွာ စာဖတ္သူကို တစ္ခုခု ေပးလိုက္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ေရးတာလား ဘယ္လို မု(ဒ္)မ်ိဳး နဲ႔ေရးပါသလဲ။
.
(A) တခုခုေပးမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လို႔ေျပာရင္ ဆရာႀကီးလုပ္တယ္ ထင္ၾကဦးမယ္။ ဆရာလုပ္လိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ေပမဲ့ တကယ္တမ္း စာဖတ္သူေတြ တခုခုရေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာမ်ဳိး ေရးရင္ ဘာသာေရး အသိေလးေတြ ရေစခ်င္တာမ်ဳိး၊ ရသစာေပ ေရးရင္ကေတာ့ … (ဦး) သုေမာင္ေျပာတဲ့ ကြမ္းစကားလိုေပါ့။ အရည္မရ အဖတ္မရေပမဲ့ ရသတမ်ဳိးမ်ဳိး စာဖတ္သူမွာ ခံစားက်န္ရစ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေရးရက်ဳိးနပ္တာပါပဲ။
---
(Q) အလုပ္တစ္ခု လုပ္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတတ္ပါတယ္။ ရသစာေပေတြ ေရးတဲ့အခါ ျမန္မာစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဆာင္းပါးေလးေတြ ေရးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းလုိ႔ ယူဆရေပမယ့္ အဆိုးအေနနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတာေလးေတြ ရိွပါသလား။ အင္တာနက္မွာ စာေရးတဲ့အခါမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ရွိပါသလား။
.
(A) အေကာင္းေရးေပမဲ့ အဆုုိးနဲ႔ ၾကံဳရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အေရးမတတ္တာ ပါမွာေပါ့ေလ။ ၾကာေတာ့လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြလည္း တခါတေလ ၾကံဳရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေရးတာ ၀ါသနာပါေနေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ၾကံဳၾကံဳ ေရးေနမိဦးမွာပါပဲ။
---
(Q) ခုေလာေလာဆယ္ ဘာေတြ လုပ္ေနပါသလဲ။
(A) ေက်ာင္းသားျပန္လုပ္ေနပါတယ္။
---
(Q) စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ဘယ္လိုေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ပါသလဲ။
(A) တခါတေလ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္၊ ဆိုတယ္။
ဒါနဲ႔မွ မေပ်ာက္ရင္ တရားနာတယ္။ ေမတၱာပို႔တယ္။
ဒါနဲ႔မွ မရရင္ေတာ့ တရားထိုင္ပါတယ္။
---
(Q) အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဘာေတြ လုပ္ပါသလဲ။
(A) မ်ားေသာအားျဖင့္ အင္တာနက္မွာ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားတယ္။ စာေတြလိုက္ဖတ္တာေပါ့။ ဒီထက္ အခ်ိန္ပိုရရင္ စာေရးတယ္။ တခါတေလေတာ့ စာလဲ မဖတ္၊ စာလဲမေရးဘဲ စိတ္အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ပါတယ္။
---
(Q) ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြကို ဘယ္လိုျမင္မိပါသလဲ။
(A) ကိုယ့္ထက္ပိုေတာ္ၾကပါတယ္။
---
(Q) စာဖတ္သူမ်ားကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္တာ ရိွပါသလဲ။
(A) စာဖတ္သူေတြ စာဆက္ဖတ္ၾကပါလို႔ …
စာမဖတ္သူေတြကိုလည္း စာဖတ္ဖုိ႔ အားေပးတိုက္တြန္းၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
.
ခုလို တကူးတက အင္တာဗ်ဴးတဲ့ ေလာကအလွကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
(ေမးသူ - ဟနစံ။ ေျဖဆိုသူ - ေမဓာဝီ)

Read More...

Thursday, October 13, 2016

... အတူ ...

အတူ

***
အတူျပဳဖူးတ့ဲ ကုသိုလ္ေတြ
အတူေနခ့ဲတ့ဲ ေန႔ရက္မ်ား
အတူစားခ့ဲတ့ဲ မနက္စာ...
အတူသာယာခ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္မ်ား
အတူသြားခ့ဲတ့ဲ စာေပပြဲ
အတူတြဲထားတ့ဲ လက္ႏွစ္ဖက္
အတူႏွစ္သက္တ့ဲ ေနရာေလး
အတူအေလးထားတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ
ကို နဲ႔ ေမ … ႏွစ္ေယာက္တဘဝ
အတူေလွ်ာက္ၾကတ့ဲ လမ္းခရီးမွာ
နီးနီးေဝးေဝး မညည္းေၾကးသြားမယ္ေလ …
***
ေမဓာဝီ
13.10.16
18.45

Read More...