Monday, February 18, 2013

အေရာင္မဲ့ ကမၻာ

"The Colourless Earth"

Let me fly by my strength,
Even I have wingless.

To continue my expedition,
By myself sailing;
For peace and tranquil.
I remove my selfishness,
And be folding the arrogance.

I’m searching for the locus,
Where these can be eliminated;
Worry, doubtful, quarrel and jealous.

Despite without colourful;
No red, purple, blue and yellow
But that place will be peaceful.

It is the colourless earth
Where I’m trying to search
And walking to the freedom path.
***
MDW
18/02/13
17:45
"အေရာင္မဲ့ ကမၻာ"

ေတာင္ပံမဲ့ေသာ္ျငား
ရွိသမွ် အင္အားနဲ႔
ငါ … ပ်ံသန္းသြားပါရေစ ... ။

အတၱေတြကို ခြါခ်
မာနေတြကို ေခါက္သိမ္း
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ တခုအတြက္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ရြက္လႊင့္လို႔
ခရီးဆက္ခြင့္ ရခ်င္တယ္ ... ။

အဘိဇၥ်ာ , ဗ်ာပါဒ
သံသယနဲ႔ ပဋိပကၡမ်ား
ဖယ္ရွားႏိုင္တဲ့ တေနရာ …
ငါေလ ေဖြရွာမိ … ။

အဲဒီေနရာ ...
နီ ျပာ ၀ါ ခရမ္း
အေရာင္စံုမလႊမ္းေပမဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေနရာ
'အေရာင္မဲ့ ကမၻာ'ေလ
ရွာေဖြရင္း ေလွ်ာက္လွမ္း
လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းဆီ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၈၊ ၀၂၊ ၁၃ ~ ၁၈၊ ၀၂၊ ၁၃
၁၁း၀၀ နာရီ (ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္)
(For 18th Jan' 2013)

Read More...

Wednesday, February 13, 2013

က်မနဲ႔ ေန႔မ်ား ...

က်မ ဘေလာ့ေရးခါစ … အမွတ္တရေန႔၊ သမိုင္း၀င္ေန႔၊ ဘာသာေရး ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ … စတာေတြကို အထူးတလည္ သတိထားၿပီး ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကလဲ … ဒီလိုေန႔ေတြကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အျမဲ အမွတ္ရေနဖို႔အျပင္ … ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာအေနၾကာလို႔ ေမ့ေနတတ္ၾကသူေတြ … ျမန္မာျပည္တြင္းမွာပဲ ေနထိုင္ပါလ်က္ အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ေနတတ္ၾကသူေတြ … တမင္ေမ့ေလ်ာ့ ထားၾကသူေတြ … လံုး၀ မသိေသးသူေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘေလာ့ေတြလဲ မ်ားလာသလို အဲဒီလို ေန႔မ်ဳိးေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေရးသူေတြလဲ မ်ားမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။ ေရးတဲ့သူ မ်ားလာျပန္ေတာ့ က်မက ေရးဖို႔ ၿငီးေငြ႔သြားျပန္ေရာ …. ။

ေန႔ေတြအေၾကာင္း ဘေလာ့မွာ ေရးဖို႔ ၿငီးေငြ႔သြားတဲ့ က်မ … ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လို႔ စာသင္ေတာ့ ေန႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကေလးေတြကို သင္ေပးဖို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ ဆုိၾကပါစို႔ ... ၿပီးခဲ့တဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၀) ရက္ အမ်ဳိးသားေန႔အတြက္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔ မတိုင္ခင္ကတည္းက အမ်ဳိးသားေန႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ (အဂၤလိပ္လို) စု၊ ပရင့္ထုတ္၊ အမ်ဳိးသားေန႔မွာ မနက္ေစာေစာ ေရႊတိဂံုဘုရားသြား၊ အမ်ဳိးသား ေက်ာက္တိုင္မွာ သေျပပန္းစည္းကေလးနဲ႔ ဂါရ၀ျပဳ၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ … ေက်ာက္တိုင္မွာ ေရးထိုးထားတဲ့ စာေတြ ကူးယူခဲ့ၿပီး က်မရဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို အမ်ဳိးသားေန႔ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ သိသြားေအာင္ ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ ရွင္းျပ ေျပာျပျဖစ္ခဲ့တယ္။

.
အမ်ဳိးသားေန႔က ေက်ာက္တိုင္ေရွ႕မွာ ...
 
ကိုယ့္ႏိုင္ငံက အမွတ္တရေန႔ေတြတြင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ သိသင့္ သိထိုက္မယ္ ထင္တဲ့ တျခားႏိုင္ငံက ေန႔ေတြ အေၾကာင္းလဲ အခါအားေလ်ာ္စြာ က်မက သင္ေပးပါေသးတယ္။ ဥပမာ Thanks giving day, Martin Luther King day … စသျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီေန႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကေလးေတြအတြက္ materials က အင္တာနက္ေပၚမွာ အလြယ္တကူ ရွာလို႔ရတာမို႔ သူတို႔ကို သင္ဖို႔ worksheet ေလးေတြ က်မက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားေလ့ ရွိတယ္။ တကယ္တမ္း ဒါေတြသင္ဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းထဲမွာ မပါေပမဲ့ ကိုယ့္ကေလးေတြ ဗဟုသုတရေအာင္ သင္ေပးတာပါ။ သူတို႔ကလဲ ဒီလို ၾကားေပါက္ေလးေတြ ထည့္ၿပီး သင္ေပးတာ သေဘာက်ၾကတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔ (ေဖေဖာ္၀ါရီ ၉ ရက္ေန႔) မနက္က က်မစာသင္ေတာ့ ပထမဆံုးအခ်ိန္မွာ level 2 ကို သင္ရတယ္။ level 2 ဆိုတာက သူတို႔ရဲ႕ English level ကို ေျပာတာပါ။ အတန္းအားျဖင့္ ဒုတိယတန္းကေန စတုတၳတန္းအထိ (အသက္ ၇ ႏွစ္က ၉ ႏွစ္အတြင္း) ကေလးေတြ ပါၾကပါတယ္။ စာမသင္ခင္ သူတို႔ကို က်မက ထံုးစံအတိုင္း ႏႈတ္ဆက္၊ ေန႔စြဲကို ၀ႈိက္ဘုတ္မွာ ခ်ေရးလိုက္ၿပီး

“ဒီလ ဘာလလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ အားလံုးက တညီတညာထဲ ေဖေဖာ္၀ါရီလ … လို႔ ေအာ္ၾကတယ္။
“ဟုတ္ၿပီ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ ဘယ္လို အမွတ္တရရက္ေတြ ရွိသလဲ … ဘယ္သူသိလဲ …” လို႔ က်မက ထပ္ေမးတဲ့အခါ … တတိယတန္းေက်ာင္းသူ Sally က ...
"ဗာလင္တိုင္းေဒး" ဆိုၿပီး ထေအာ္တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကလဲ ဗာလင္တိုင္းေဒးလုိ႔ သံေယာင္လိုက္ၿပီး ေျပာၾကတယ္။

က်မက ၿပံဳးေတာ့ … စတုတၳတန္းေက်ာင္းသား Jason က "ျပည္ေထာင္စုေန႔" ... လို႔ သူေျပာတာ မွားသြားမွာ စိုးတဲ့ပံုစံနဲ႔ ခပ္ေလးေလး ေျပာတယ္။ သူေျပာမွ Emily ကလဲ ...
"ဟုတ္တယ္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ … သမီးတို႔ ေက်ာင္းပိတ္တယ္လို႔" ထေျပာတယ္။

“ဒါဆုိ ျပည္ေထာင္စုေန႔က ဘယ္ေန႔လဲ …” က်မက ထပ္ေမးေတာ့ ...
“ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္” လို႔ ၿပိဳင္တူ ေျပာၾကပါတယ္။
"ေနာက္ၿပီးေတာ့ေရာ …" က်မရဲ႕ ေမးခြန္းကို ကေလးေတြက ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ … စဥ္းစားေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မက "ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ မွာ …" လို႔ အစေလးကို ရြတ္ျပေတာ့ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔" လို႔ ၀ိုင္းေအာ္ၾကပါတယ္။ က်မက ၀ိႈိက္ဘုတ္မွာ 12th Feb, 13th Feb, 14th Feb အစဥ္လိုက္ တေၾကာင္းခ်င္း ခ်ေရးလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ေဘးနားမွာ သူ႔ေန႔အလိုက္ Union Day, Bogyoke’s Birthday, Valentine’s day လို႔ ျဖည့္ေရးလိုက္ပါတယ္။

“သမီးတို႔သားတို႔က ဗာလင္တိုင္းေဒးကိုေတာ့ သိၾကတယ္ … ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ကိုေတာ့ ေမ့ေနၾကပါလား …”

Sally က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ …

“FM မွာ ဗာလင္တိုင္းေဒးအတြက္ လႊင့္ေနတာေတြ အျမဲၾကားေနတာမို႔ပါ တီခ်ယ္ …” တဲ့။

ေနာက္တခ်ိန္ level 3 နဲ႔ 4 ကို သင္ေတာ့လဲ အဲဒီအတိုင္းပဲ က်မ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ခဲ့တဲ့အခါ …. ဗာလင္တိုင္းေဒးကို လူတိုင္းနီးပါး သိၾကၿပီး ျပည္ေထာင္စုေန႔ကိုေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ကိုေတာ့ သူတို႔စိတ္ထဲ အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ေနၾကတာကို ၀မ္းနည္းစရာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီေန႔က ေအာင္ဆန္းဇာနည္ ကဗ်ာေလးကို က်မနဲ႔ သူတို႔အားလံုးတူတူ ဆိုၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေမြးေန႔၊ လ၊ ရက္, အေဖနာမည္, အေမနာမည္၊ က်ဆံုးတဲ့ေန႔ေတြကို သူတို႔ကို ေမးလိုက္ ၀ႈိက္ဘုတ္မွာ ခ်ေရးလိုက္နဲ႔ သူတို႔သိသမွ် ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းေတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္ခဲ့တယ္။ ျပည္ေထာင္စုေန႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္သူသိလဲ ဘာေတြသိလဲ ဆိုတာ ေမးၿပီး သူတို႔ မသိေသးတဲ့ အခ်က္အလက္ေလးေတြ ျဖည့္စြက္ ေျပာျပခဲ့တယ္။  ျပည္ေထာင္စုေန႔ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရွိလို႔ ျဖစ္လာတာ … ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္က ျပည္ေထာင္စုေန႔ပဲလို႔ … ေျပာျပၿပီး က်မ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔အေၾကာင္း (အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔) စာရြက္ေလး ေ၀ေပးခဲ့တယ္။

Level 3 နဲ႔ 4 ကေတာ့ အတန္းႀကီးေတြမို႔ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတာေတြ အတန္အသင့္ နားလည္ႏိုင္ပါၿပီ။ က်မ တေခါက္ဖတ္ျပ ရွင္းျပေနတုန္း level 4 က ေဒးဗစ္က အိုင္ပတ္ေလး တကိုင္ကိုင္ လုပ္ေနတာ ျမင္လို႔

“သား … အိုင္ပတ္ကို စာသင္ခ်ိန္မွာ မကိုင္ရဘူးေလ …”

“မဟုတ္ဘူး တီခ်ယ္ … သား ဒီစာရြက္ေလးကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ ယူသြားခ်င္လို႔ပါ”

“အဲဒီစာရြက္က သားတို႔ကို အပိုင္ေပးလိုက္မွာေလ … ပံု႐ိုက္ဖို႔ မလိုပါဘူး”

“စာရြက္ဆို ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔ … ဒီထဲမွာ ထည့္ထားေတာ့ သြားေလရာ သယ္သြားလို႔ရတယ္ေလ တီခ်ယ္ ေပ်ာက္လဲ မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး … ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္လဲ ထုတ္ဖတ္လို႔ရတယ္”

ေက်ာင္းစည္းကမ္းအရ ဖုန္းေတြ တက္ဘလက္ေတြ အိုင္ပတ္ေတြ စာသင္ခ်ိန္မွာ ေပးမသံုးေပမဲ့ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ေဒးဗစ္ ပံု႐ုိက္တာကို က်မ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။

သင္ခန္းစာ တခုသင္တိုင္း သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ အေျခအေနကို က်မ အျမဲအကဲခတ္ေနရတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေယာက္်ားေလးေတြက အၿငိမ္မေန ေသာင္းက်န္းလြန္းလို႔ သူတို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိမ္ဆိမ္နဲ႔ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေအာင္ သင္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေန႔က က်မေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သူတို႔ေလးေတြ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ နားေထာင္ၾကတာမို႔ က်မလဲ သင္ေပးရတာ အားေတြရွိလို႔ေပါ့။

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္နဲ႔ ၁၃ ရက္ အေၾကာင္း ေျပာၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔သိထားတဲ့ ၁၄ ရက္ အေၾကာင္း ေျပာရတယ္။ ဗာလင္တိုင္းေဒး ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲ … ဆိုတာကို အရင္ဆံုး ပံုျပင္ေျပာသလို ေျပာျပရတယ္။ ဟိုေရွးေရွးတုန္းက ေရာမျပည္ႀကီးမွာ … လို႔ အစခ်ီၿပီး ေရာမဧကရာဇ္ Claudius II ရဲ႕ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အမိန္႔၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗာလင္တိုင္းရဲ႕ တိတ္တဆိတ္ လက္ထပ္ေပးမႈ … ေနာက္ဆံုး အသတ္ခံလိုက္ရတာ အဆံုး … ပံုေျပာသလို ေျပာျပၿပီးမွ ဗာလင္တိုင္းေဒးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မ ပရင့္ထုတ္ထားတဲ့ worksheet ေလး ေ၀ၿပီး သူတို႔ကို ဖတ္ျပ၊ ဖတ္ခိုင္းတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဗာလင္တိုင္းေဒးရဲ႕ သမိုင္းကို သူတို႔သိသြားၿပီး ေက်နပ္သြားၾကပါတယ္။

“ေရာမက ဘုန္းႀကီး အသတ္ခံရတာကို အမွတ္ရ ေအာက္ေမ့တဲ့ေန႔ဟာ ကိုယ္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ … ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိက ေန႔ေတြကိုေတာ့ ေမ့ေနၾကၿပီး ဟုိးအေ၀းႀကီးက ေန႔ကိုမွ သတိရေနၾကတာ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္ … ။ မီဒီယာေတြ စီးပြါးေရးသမားေတြက အေျပာေကာင္း ေၾကာ္ျငာေကာင္းတိုင္း လိုက္ မေယာင္ၾကပါနဲ႔ … ။ မီဒီယာေတြကလဲ သူတို႔မီဒီယာ လူစိတ္၀င္စားေအာင္၊ စီးပြါးေရးသမားေတြကလဲ သူတို႔ ကုန္ပစၥည္း ေရာင္းရေအာင္ … ဒီလို ေန႔ေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး ပ႐ုိမိုးရွင္း လုပ္ၾကရတာ။

တကယ္ေတာ့ … ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတာ ေန႔တခုသတ္မွတ္ၿပီးမွ ခ်စ္ျပစရာ မလိုပါဘူး … ကိုယ္က ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚ နားလည္မႈရွိရွိနဲ႔ ခ်စ္ေနရင္ ေန႔တိုင္းဟာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ပဲ မဟုတ္လား …”
" ...... "
***
ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရနဲ႔ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ၿပီး ညႇဳိးေနတဲ့ ဘုရားပန္းေတြ လဲခဲ့တယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ လမကုန္ေသးေပမဲ့ ေႏြေခါင္ေခါင္လို ပူေနၿပီမို႔ ဘုရားပန္းေတြ တင္လိုက္ရင္ ခဏေလးနဲ႔ ညွဳိးပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ၾကာၾကာခံတဲ့ သေျပပန္းပဲ ၀ယ္ကပ္ျဖစ္တယ္။ သေျပပန္း ၁၀၀၀ က်ပ္ဖိုးဆိုရင္ ကပ္ပါေလ့ အမ်ားႀကီး၊ ဘိလပ္က အိမ္မွာ တယုတယ စိုက္ထားရတဲ့ သေျပညြန္႔ေလး နည္းနည္းခ်င္းညႇပ္ ဘုရားကို တိုရည္ရွားရည္ ကပ္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀၊ ခုေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္သေလာက္ အားရပါးရ ကပ္လွဴႏိုင္ပါၿပီ။

သေျပပန္း တေထာင္ဖိုးကို ၇ စည္းရတယ္၊ ၅ စည္းကို အိမ္က ဘုရားကပ္ၿပီး ၂ စည္းကိုေတာ့ က်မ တေနရာကို ယူသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔ မနက္ က်မ သိပ္သြားခ်င္ေနတဲ့ ေနရာ … ။
… … … … … … … … …
.
… … … … … … … … …
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ဆီကိုပါ … ။

ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ကို ပန္းျခံ၀င္းထဲ ၀င္စရာမလိုဘဲ အျပင္ကေန လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈႏိုင္ေအာင္ ျပန္ျပဳျပင္ထားတာကို က်မ သေဘာက်မိတယ္။ အရင္ကဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျမက္ေတာထဲမွာေလ … ။ ခုေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္လို႔ ေနပါၿပီ။ ေၾကး႐ုပ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာလဲ ကားရပ္လို႔ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်မ … သေျပပန္း ၂စည္းရယ္၊ ကဗ်ာတပုဒ္ရယ္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဂါရ၀ျပဳခဲ့တယ္။ ပန္းျခံထဲမွာေတာ့ ပန္းျခံ၀န္ထမ္း တခ်ဳိ႕နဲ႔ က်န္းမာေရးအတြက္ လမ္းေလွ်ာက္သူ ေျပးသူတခ်ဳိ႕ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အနားမွာလဲ က်မတေယာက္ထဲပါပဲ … ။

.
သေျပပန္းစည္း ... ကဗ်ာတပုဒ္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဂါရ၀ ...
 
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ က်မကို ေစာင့္ေပးေနတဲ့ အငွားယာဥ္ေမာင္းဦးေလးႀကီးက ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန က်မကို လွမ္းၾကည့္ရင္း "ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ မွာ ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ …" လို႔ ဆိုျပတယ္၊ သူလဲ မေမ့ပါဘူး … တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ... ။

ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မ စာသင္ရတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ဆီ သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ဆိုတာ အရင္ကေတာ့ "ကေလးမ်ားေန႔" လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေျပာျပရင္း Burma VJ မွာ တင္ထားတဲ့ ၉၈ ႏွစ္ျပည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမွတ္တရ စကား ဗီဒီယိုဖိုင္ေလး ျပျဖစ္ခဲ့တယ္။
 
ေနာက္ ... အားလပ္ခ်ိန္ေလး ခဏတျဖဳတ္ရတုန္း facebook ကို၀င္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုနဲ႔ ကဗ်ာေလးတင္ေတာ့ အဲဒီထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ေတြ ပလူပ်ံေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ၀မ္းသာစရာပါပဲ ... ။ ဒီလို သမိုင္း၀င္ေန႔ေတြ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြကို  အင္တာနက္ သံုးစြဲတဲ့သူေတြ ၾကားမွာ ပ်ံ႕ပြါးသလို အင္တာနက္ မသံုးသူေတြၾကားမွာလဲ ပ်ံ႕ပြါးဖို႔ က်မတို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္းၾကရပါအံုးမယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၃၊ ၀၂၊ ၁၃
၂၂း၃၀ နာရီ (ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္)

Read More...

Wednesday, February 06, 2013

ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ ...

ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးခဲ့တုန္းက အိမ္ရဲ႕အေ၀းမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ့ ... ။ မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ ဘေလာ့က ကဗ်ာတပုဒ္ကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ ဒီကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ခ်င္သူ တေယာက္ရဲ႕ တမ္းခ်င္းပဲဆိုဆို ... ငိုခ်င္းပဲေျပာေျပာ ... ဘ၀အေမာေတြၾကားမွာ အိမ္ကိုသာ အျမဲ သတိရေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က "အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္" လို႔ ဆိုမိရင္ ... မိသားစုၾကားမွာ အမွားေတြ က်ဴးလြန္ထားမိသူ တေယာက္ပမာ သိမ္ငယ္စြာ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္လဲ အမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္ေလ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္အျပန္ခက္တဲ့ ရက္ေတြမွာ စိတ္ေျဖစရာ ကဗ်ာေတြ သီဖြဲ႔ရင္း လြတ္လပ္ျခင္းကို ကဗ်ာေတြထဲမွာပဲ ရွာေဖြခဲ့ရတယ္ ... ။
 
မေန႔က ကြန္ပ်ဴတာထဲက ဖိုင္အေဟာင္းေလးေတြ ျပန္ရွင္းရင္း ဒီကဗ်ာေလးကို ေတြ႔ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ခံစားခ်က္ေတြ ျပန္သတိရမိတယ္။ လူူတေယာက္ထဲေပမယ့္ ေနရာ, ဌာန, အခ်ိန္, ကာလက ဒီလူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲေစတတ္တယ္ဆိုတာ ေတြးမိရင္း အိမ္ရဲ႕ အေ၀းမွာတုန္းက မတင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကို ... အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ တင္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ားျပားလွတဲ့ တာ၀န္ ၀တၱရားေတြၾကားမွာ မအားလပ္တဲ့အတြက္ ကဗ်ာထဲမွာ ဆိုထားသလို ကာရန္ညီ ကဗ်ာေတြ မသီဖြဲ႔ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား ... ။
***
ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ ...
 

ဒီအခ်ိန္ဆို ...
တိမ္ညိဳညိဳေတြ ၿပိဳေနၿပီပဲေလ ... ။

အျမင့္ပ်ံ ငွက္တအုပ္
ခပ္သုတ္သုတ္ အိမ္အျပန္
တိမ္ယံထက္က ေနမင္း
ႏႈတ္ဆက္ရင္း အလင္းေခၽြ
ေတာင္စြယ္မွာ ... ေနကြယ္လုၿပီေလ ... ။

အိပ္မက္ေတြကို ေက်ာခိုင္း
ေလ႐ိုင္းေတြကို စီးနင္း
ခရီးျပင္းကို ဆက္ႏွင္
ျပန္လာခဲ့ခ်င္လ်က္
အေတြ႔ခက္ခက္
ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
ခြဲခြါျခင္းတံတုိင္းေတြ ကာထား
ကမၻာေတြလဲ ျခား ... လို႔ ... ။

ဒီေရလႈိင္း အက်မွာ
အိမ္ျပန္ရေလမလား ...
ဒီေသာင္ယံအိုမွာ
ခိုလႈံရမွာလား ...
စဥ္းစားရင္း ေမာလ်
ေသာကညရဲ႕ အလယ္မွာ
ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ရင္း
လမင္းအေႂကြကို ေကာက္
အိမ္အေရာက္ ျပန္ခဲ့ပါရေစ ... ။

ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ ...
အမွားေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔
အမွန္ေတြကို ေမ့ပစ္ရင္း
လြတ္လပ္ျခင္း ေတးကိုသီ
ကာရန္ညီ ကဗ်ာေတြဖြဲ႔မယ္ေလ ... ။ ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၈၊ ေမ၊ ၂၀၁၁

Read More...

Saturday, February 02, 2013

မ်က္၀န္းမွာမိုး ... ရင္မွာေႏြ ...

***
အဲဒီညက ၀ိုင္အမ္စီေအမွာ ခ်က္စ္ထိုးၿပီးအျပန္ ထံုးစံအတုိင္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၾကေတာ့ ဦးလ၀န္းေအာင္က သူ ေခါင္းစဥ္ေလးတခု ရထားတယ္ သီခ်င္းေရးရင္ ေကာင္းမလား ဆိုၿပီး အေဖ့ကို ေျပာတယ္ …
သူ႔ေခါင္းစဥ္ေလးက … မ်က္၀န္းမွာ မိုး … ရင္မွာ ေႏြ … တဲ့

အဲဒီနာမည္ေလးၾကားလိုက္ေတာ့ အေဖ့စိတ္ထဲ သိပ္သေဘာက်သြားတာပဲ၊ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား မေရးရေသးရင္ က်ေနာ္ ကဗ်ာေရးမယ္ဗ်ာလို႔ ေျပာၿပီး အဲဒီည အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညတြင္းခ်င္း ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးလိုက္တာ ၿပီးသြားေရာ …

တေန႔လည္ခင္း အေဖနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ အေဖက သူ႔ကဗ်ာေလး စတင္ျဖစ္တည္ျခင္း အေၾကာင္း က်မကို ေျပာျပတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း အေဖခဏခဏ ေျပာျပဖူးလို႔ သိေနေပမဲ့ ထပ္နားေထာင္ခ်င္လို႔ က်မက စၿပီး ေမးခဲ့တာပါ။ ဒီလိုပဲ အေဖ့ဆီက ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေလးေတြကို အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ က်မက ေမးေနက်၊ က်မေမးတိုင္းလဲ အေဖက မညည္းမညဴ ေျပာျပေနက်။

“ေနာက္တေန႔ မနက္ အျပင္သြားရင္း ၾကံဳလို႔ သူ႔အိမ္၀င္ေတာ့ သူကမရွိဘူး၊ သူ႔မိန္းမပဲ ရွိတယ္ … အေဖကလဲ ညက ကဗ်ာအၾကမ္းေရးထားတဲ့ စာရြက္ ပါမသြားဘူး၊ ဒါနဲ႔ သူ႔မိန္းမကို စာရြက္တရြက္ေတာင္းၿပီး ကဗ်ာေလး ျပန္ခ်ေရးေပးခဲ့တယ္”

ဥတုသံုးလီ၊ ရာသီေႏြလ
မိုးမွ တဖန္၊ ေဆာင္းေရာက္ျပန္ …

အစခ်ီတဲ့ ကဗ်ာေလးကို က်မစိတ္ထဲက ရြတ္ဆိုေနမိတယ္။

“ဦးလ၀န္းေအာင္က ကဗ်ာကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္တာနဲ႔ သူ သံစဥ္သြင္းမယ္ဆိုၿပီး ဧည့္ခန္းက စႏၵယားခံုအနားမွာ စာရြက္ေလးကို ခ်ိတ္ထားသတဲ့ …”

တရက္ေတာ့ သူ႔အိမ္ကို ဂီတစာဆို ေက်ာက္ကုန္းကိုကိုႀကီး ေရာက္လာတယ္၊ သူက အိမ္သာတက္ေနလို႔ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေစာင့္ရင္း ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ကေလးကို ျမင္သြားပါေလေရာ …”

အဲဒီေနရာေရာက္တိုင္း က်မ ရင္ေတြခုန္လာၿပီး အသက္႐ွဴသံေတြ ျမန္လာတယ္၊ ဘာလို႔ ျမင္ျမင္ထင္ထင္ ခ်ိတ္ထားတာလဲ … စိတ္ထဲက ဦးလ၀န္းေအာင္ကို အျပစ္တင္ခ်င္သလိုလို … အားမလို အားမရ ျဖစ္သလိုလို။

“ေက်ာက္ကုန္းကိုကိုႀကီးက ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ေလး ျဖဳတ္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်လို႔ ဦးလ၀န္းေအာင္လဲ ထြက္လာေရာ သူ႔ကိုေပးဖို႔ ေတာင္းသတဲ့ … ဦးလ၀န္းေအာင္ကလဲ ယူသြားလို႔ဆိုၿပီး မဆိုင္းမတြ ေပးလိုက္တယ္ …”

က်မရင္ထဲ ဟာသြားတယ္။ သိၿပီးသား အေၾကာင္းအရာေပမဲ့ နားေထာင္တိုင္း စိတ္ထဲ စႏိုးစေနာင့္ ျဖစ္ေနက် … ။ လြယ္လိုက္တာ ... ။

ဖန္ဖန္ေရြ႕ေလ်ာ၊ ဒီသေဘာႏွင့္
သဘာ၀တၳ၊ နိယာမကို
သိၾကျမင္႐ႈ၊ ရတုအညီ
တခုစီ …

အေဖေျပာသမွ် မ်က္စိထဲမွာ ပံုေဖာ္ျမင္ေယာင္ရင္း ကဗ်ာအပိုင္းအစေလးက ေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္တယ္။

“အဲဒီကဗ်ာေလးကို ေက်ာက္ကုန္းကိုကိုႀကီးက စႏၵယားျမတ္လင္းဆီ အပ္ၿပီး သံစဥ္သြင္းလိုက္ေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္ ျဖစ္သြားေရာ ဆိုပါေတာ့။ အဲ … ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အေဖ့ကဗ်ာ စာသားေတြကို ျပင္ၾကေသးတာ …။ ရတုအညီ ဆိုတာကို ဥတုအညီဆိုၿပီး ျပင္လို႔ အေဖ မနည္းျပန္ေျပာရတယ္ … သူတို႔က ရတုဆိုတာနဲ႔ ရတုကဗ်ာလို႔ပဲ ထင္ေနတာေလ … ။  ေနာက္ၿပီး သဘာ၀တၳနိယာမ ဆိုတာကိုလဲ သဘာ၀ နိယာမလို႔ ျပင္ဆိုတယ္၊ အဲဒါကိုေတာ့ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး …”

ေ၀ါဟာရမႂကြယ္ နားမလည္သူေတြ အလယ္မွာ အေဖ့ ကဗ်ာေလးက အျမီးႏုတ္ ေခါင္းႏုတ္ ႐ုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္မ်ား ျဖစ္သြားသလား … က်မ ႏွေျမာေနမိတယ္။

“အဲဒီသီခ်င္းကို ဆိုင္း၀ိုင္းႀကီးနဲ႔ တီးၿပီး တကၠသိုလ္နီနီမာက ဆိုတယ္ … တကယ့္ကို ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ၊ ေနာက္ေတာ့ ေရဒီယိုမွာ အသံလႊင့္တယ္ေလ …”

ဒီေလာက္ထိ ဆိုရင္ေတာ့ အေဖ့ကဗ်ာေလးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈက ၀မ္းသာစရာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ … က်မက အဆံုးသတ္ကို သိေနတာမို႔ ဘယ္၀မ္းသာလို႔ ရပါ့မလဲ။

“ဦးလ၀န္းေအာင္က ေျပာတယ္ ခင္ဗ်ား ကဗ်ာ အသံသြင္းၿပီးသြားၿပီ၊ ေရဒီယိုမွာ ဘယ္ေန႔လာမယ္ … ဆိုေတာ့ အေဖတို႔ ေစာင့္နားေထာင္ၾကတာေပါ့ ေရဒီယိုက အသံလႊင့္ေတာ့ ေရးသူက … ဂီတစာဆို ေက်ာက္ကုန္းကိုကိုႀကီး … တဲ့ေလ …”

သိၿပီးသား အဆံုးသတ္ေပမဲ့ ထပ္ၾကားရေတာ့လဲ ရင္ထဲက မခံႏိုင္ျပန္ဘူး။ ၾကားရတာ ခါးသီးလြန္းတယ္။ အေဖက ဘာမွ မေျပာဘူးလား … အေဖက ဒီတိုင္း ၿငိမ္ေနရလား … ဦးလ၀န္းေအာင္ကေရာ … သူ႔ကဗ်ာမဟုတ္တိုင္း … မခ်င့္မရဲနဲ႔ က်မ ... ရင္ထဲမွာ ပူလို႔ … ။

ျဖစ္-တည္-ပ်က္-ခ်ဳပ္
မဆုတ္မနစ္၊ အသစ္သစ္မို႔
ႏွစ္သက္စဖြယ္၊ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ … ။
***
တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို တျခားလူ အလစ္သုတ္တာ ခံလိုက္ရတာပဲ။ ဒီအေၾကာင္း နားေထာင္တိုင္း က်မက အဲဒီလို အျမဲေတြးမိတယ္။

“ပိုဆိုးတာက ေက်ာက္ကုန္းကိုကိုႀကီးက အင္တာဗ်ဴးတခုမွ ေျဖသြားတာ … အဲဒီသီခ်င္းဟာ သူ႔တသက္တာမွာ အပင္ပန္းဆံုး ေရးခဲ့ရတဲ့ သီခ်င္း … တဲ့ …”

အေဖက စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္ေပမဲ့ က်မက အေတြးေတြကို အဆံုးမသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေဖက ျပႆနာမရွာခ်င္ ... ခပ္ေအးေအးေနခ်င္တာေၾကာင့္လား၊ ကိုယ့္ကဗ်ာေလး သီခ်င္းအျဖစ္ နားေထာင္ရတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနတာလား၊ သူက နာမည္ရွိသူ ကိုယ္က နာမည္မရွိသူမို႔ မယွဥ္ၿပိဳင္ခ်င္တဲ့ သေဘာလား … ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖ့ကို အားမရခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါ။

မတည္ယိုယြင္း၊ မိုးတြင္းႏွင္းေ၀
ခါေႏြခ်မ္းခိုက္၊ ေဆာင္းပူအိုက္ေသာ္
အလိုက္အထိုက္၊ ရင္မွာပိုက္ကာ
ေပ်ာ္လုိက္မယ္ …။

အလိုက္အထိုက္ဆိုတာ ေနရာတကာေတာ့ မေကာင္းဘူး မဟုတ္လား အေဖ … ။
***
“ရာသီဥတုေတြ မွန္ေနရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္ျပန္လို႔ မိုးတြင္းႏွင္းက် ေႏြခါမွာ ခ်မ္းေအးေနရင္ေတာင္ အလိုက္အထုိက္ ေနႏိုင္ရင္ ေက်နပ္စရာပဲ … ဒါေပမဲ့ … ေနပူတဲ့ တခ်ိန္ထဲမွာ မိုးက ရြာၿပီး မုန္တိုင္းကလဲ ထန္ေနတယ္ … အဲဒီလို ေလာကဓံမ်ဳိးကို တၿပိဳင္ထဲ ၾကံဳလာရေတာ့ ခံႏိုင္ရည္ မရွိဘူးေပါ့ …”

အေဖက ကဗ်ာအေၾကာင္းေလး ဆက္ရွင္းျပတယ္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထားၿပီး အေဖ့စကား နားေထာင္ေနရင္း မုန္တိုင္းၾကားက ခ်စ္သူႏွစ္ဦးပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။

ရာသီေႏြလ၊ ပူျပင္းစ၀ယ္
မိုးကမစဲ၊ တသဲသဲႏွင့္
ဖက္တြဲတူယွဥ္၊ မုန္တိုင္းဆင္ေသာ္
ၾကင္သူႏွင့္လြဲ၊ အသည္းေတြေႂကြ … ။
 
".... ဒါေပမဲ့ ... ၀တၳဳတပုဒ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဇာတ္ကားတကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ... ခင္း - ခက္ - ေျဖ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဲဒီအခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္မယ့္ အေျဖလဲ ရွိရမယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီလိုပဲ အေဖ့ကဗ်ာမွာလဲ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ...  ... "  

အေဖက သမား႐ိုးက် သီ၀ရီကို ေျပာျပတယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြတိုင္းအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ အေျဖရွိပါ့မလား ... က်မစဥ္းစားေနမိတယ္။
***
ဒီဇင္ဘာလလယ္ေလာက္ ကတည္းက တြန္ေနတဲ့ ဥၾသသံကို သတိထားခဲ့မိတယ္။ သူတို႔ ေႏြကို အႀကိဳေစာလြန္းလွတယ္ ... ။ ႏို၀င္ဘာလက ေဖေဖာ္၀ါရီလအထိကို ေဆာင္းရာသီလို႔ သတ္မွတ္ထားေပမဲ့ ဇန္န၀ါရီလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္ေတြမွာလည္း မိုးသည္းသည္း ရြာခဲ့ေသးတယ္။ အံု႔ဆိုင္း သည္းထန္ ရြာခဲ့တဲ့ မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ သရက္ဖူးေလးေတြေတာင္ ေျမေပၚမွာ အတံုးအ႐ံုး ျပန္႔က်ဲလို႔ ... ။ ဒီမနက္ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္မိေတာ့ ဟိုတစ ဒီတစ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ တိမ္တအုပ္က ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ပိုၿပီး ေတာက္ပ ျဖဴဆြတ္ေနသလို ... ။ ေျပာင္းလဲ ေနတဲ့ ရာသီဥတုၾကား ... ႏွလံုးသားက ေနသားမက်ႏိုင္ေသးဘူး။ 

ေနပူမိုးရြာ၊ ဗ်ာပါဖိစီး
အခက္ႀကီးႀကံဳေန။
ေတြမႈိင္ေခြယိုင္၊ ေရဆိုင္၀ဲသို႔
အသည္းမခိုင္၊ ၀မ္းထဲမီးေလာင္
မ်က္ေတာင္ေရလႊမ္း၊ ဥတုဆန္းေၾကာင့္
ပင္ပန္းဆင္းရဲ၊ ခ်စ္ကံမြဲကုိ ...

၀မ္းထဲမီးေလာင္ မ်က္ေတာင္ေရလႊမ္း ... တဲ့။
ပင္ပန္းဆင္းရဲ ... ခ်စ္ကံမြဲ ... တဲ့။
အေဖသံုးထားတဲ့ စကားလံုးေတြကို အထပ္ထပ္ ရြတ္ဆိုေနမိတယ္။ အခ်စ္ကံေခသူ ... အခ်စ္ကံမြဲသူမွာ ၀မ္းထဲမီးေလာင္ မ်က္ေတာင္ေရလႊမ္း ရေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲ လြန္းေလသလား... ။
***
"သာယာေအးခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းရာသီကာလဟာ သူတို႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တခုပဲေပါ့ ... ေလာေလာဆယ္ ငိုေႂကြးေနရေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အတူတူလက္တြဲရမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အားခဲၿပီး ေလာကဓံကို ၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ... အ႐ႈံးမေပးဖို႔ ... ... ... "

အားခဲၾကံ့ခိုင္၊ အႏိုင္မေပး
ရင္ဆိုင္ေတြးလို႔၊
ခ်မ္းေအး ေဆာင္းလ၊ ေရာက္လိုလွၿပီ
ၾကည္ျဖဴလက္တြဲ၊ အျမဲမေသြ
နီးရမယ့္အေျခ ...
တသက္လြမ္းစရာမ်ဳိး ဆင္လွာေပ
မ်က္၀န္းမွာ မိုး ... ရင္မွာ ေႏြ ... ။ ... ။

အမွန္ကို ဆိုရရင္ အေဖေျပာသလို က်မ မေတြးမိဘူး။ ကဗ်ာမွာ ေပးခ်င္တာ ... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ဖို႔ ဆိုတာထက္ ... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ ... တသက္လံုးပဲ လြမ္းေနရမလို ... ရင္မွာပူေလာင္ၿပီး ငိုေႂကြးေနရမလိုဘဲ ... လို႔ ...  စိတ္ထဲ ခံစားမိတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကိုက မ်က္၀န္းမွာမိုး ... ရင္မွာေႏြ ... မဟုတ္လား။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီမို႔ ... အေဖက ကဗ်ာတပုဒ္လံုး ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သီခ်င္းကေတာ့ သံစဥ္နဲ႔မို႔ နားစြဲၿပီး မွတ္မိေနခဲ့တယ္။ မွတ္မိသေလာက္ ကဗ်ာရယ္ သီခ်င္းရယ္ ေရာၿပီး အေဖ ျပန္ေျပာျပထားတာကို က်မက လိုက္မွတ္ထားခဲ့တာပါ။ နည္းနည္းပါးပါး လြဲခ်င္လဲ လြဲႏိုင္ပါတယ္။ အေဖနဲ႔ ဒီကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္တုန္းက က်မက ဘိလပ္မွာ။ သာယာေအးခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းကာလ လို႔ အေဖကေျပာေတာ့ ဥေရာပရဲ႕ ေဆာင္းရာသီကို ေတြးမိၿပီး က်မ ေက်ာခ်မ္းမိေသးတယ္။  
 
အခု ဒီစာကို အဆံုးသတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အမည္ခံ ေဆာင္းရာသီ ကုန္လုၿပီေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏွစ္ ေဆာင္းရာသီေလးက က်မအတြက္ အမွတ္တရေတြ အမ်ားႀကီး သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာ မိုးရြာလိုရြာ၊ ေႏြေခါင္ေခါင္လိုလဲ ပူလိုပူ ... မတည္မၿငိမ္ ေဖာက္ျပန္လွခ်ည္ရဲ႕လို႔ ရာသီဥတုကို အျပစ္တင္ေနမိတဲ့က်မ ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဘယ္ေလာက္ တည္ၿငိမ္လို႔လဲ ... ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ မတည္ၿငိမ္ျခင္း ေဖာက္ျပန္ျခင္းေတြကိုေတာ့ ... အေမ့ေမ့ အေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ေလ ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၃
၀၀း၅၅ နာရီ (ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္)
 
(မွတ္ခ်က္။ ... ။ ကာယကံရွင္ေတြကို အားနာေသာအားျဖင့္ အမည္မ်ား အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲ ထားပါသည္။)

Read More...