က်မ္းကိုးစာရင္း

တေန႔က မင္းလူရဲ႕ Post Humor ၀တၳဳတိုမ်ား ဆိုတဲ့စာအုပ္ကေလး ညီမ တေယာက္ ယူလာတာနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဟာသ၀တၳဳတိုေလးေတြ စုစည္းထားတာ ပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ဖတ္ဖူးၿပီးသားေတြပါေပမဲ့ မင္းလူရဲ႕ အေရးအသား သေဘာက်လို႔ အစ အဆံုးျပန္ဖတ္မိပါတယ္။ အခုေဖာ္ျပမယ့္ “က်မ္းကိုးစာရင္း” ဆိုတဲ့ ၀တၳဳကေလး ဖတ္ၿပီး က်မေတာ္ေတာ္သေဘာက်လို႔ ရယ္မိပါတယ္။ လူႀကီးရွက္ေတာ့ ရယ္တယ္ လို႔ ဆိုရေလမလားပဲ။ က်မက ေနရာတကာ က်မ္းကိုးတတ္တာကိုး။ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုေနရာ ေရာက္ေတာ့လည္း က်မၿပံဳးမိပါတယ္။ ရွက္ၿပီးရယ္လိုက္ ရွက္ၿပီး ၿပံဳးလိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီစာေလးကို က်မဘေလာ့မွာ တင္ၿပီး ေ၀မွ်ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။
***
က်မ္းကိုးစာရင္း

သမၺန္သမားတေယာက္သည္ ကူးတို႔ဆိပ္မွာ ခရီးသည္ကို ေမွ်ာ္ေနသည္။ ခဏအၾကာတြင္ သားသားနားနား၀တ္စားၿပီး လက္ဆြဲအိတ္တလံုးဆြဲထားေသာ လူတေယာက္ ေရာက္လာသည္။
တဖက္ကမ္းသို႔ပို႔ေပးဖို႔ ငွားရမ္းသည္။ သမၺန္ထြက္ခြါစတြင္ ထိုသူကေမး၏။

“မင္း အဂၤလိပ္စာ တတ္သလား”
သမၺန္သမားက
“ရက္စ္နဲ႔ ႏိုးကလြဲရင္ ဘာမွ မတတ္ဘူးခင္ဗ်ာ”
ခရီးသည္က ေခါင္းကိုယမ္းခါလိုက္ၿပီး
“အင္း ခုေခတ္မွာ အဂၤလိပ္စာ မတတ္ရင္ လူျဖစ္႐ႈံးတာပဲကြ”

ျမစ္လယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခ်ိန္မွာပင္ ေကာင္းကင္တျပင္လံုး အံု႔မႈိင္းၿပီး နီရဲ လာတာေတြ႕ရ၏။ သမၺန္သမားက …
“မုန္တိုင္း တိုက္ေတာ့မယ္ဗ်”
ခရီးသည္လည္း ထိတ္လန္႔တၾကား
“ဒုကၡပါပဲ၊ ငါေရမကူးတတ္ဘူးကြ၊ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ”
သမၺန္သမားက ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
“ေလမုန္တိုင္းက အဂၤလိပ္လုိမတတ္ေတာ့လည္း ခက္သားကလားဗ်” ဟု ေရရြတ္လိုက္၏။
***
ယုတၱိေဗဒသမားတေယာက္သည္ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေန၏။ သူစီးရမည့္ အမွတ္ (၄၈) ဘတ္စ္ကားသည္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ေရာက္မလာခဲ့။ ထိုအခါ သူသည္ မွတ္တိုင္သို႔ ဆိုက္လာေသာ အမွတ္ (၄၇) ကားကို တက္စီးလိုက္သည္။ လမ္းဆံုမွတ္တိုင္မွာဆင္းၿပီး အမွတ္ (၁) ကားကို ေျပာင္းစီးသည္။ (၄၇) ႏွင့္ (၁) နဲ႔ ေပါင္းေတာ့ (၄၈) ျဖစ္သြားတာေပါ့ဟု သူက သတ္မွတ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူသည္ သြားလိုရာခရီးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။
***
စာေပသမားတေယာက္သည္ ကားတစီးငွားၿပီး ခရီးထြက္လာခဲ့သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါ ၿမိဳ႕ငယ္တၿမိဳ႕ရွိ ထမင္းဆိုင္တဆိုင္ေရွ႕မွာ ကားရပ္ လိုက္ၿပီး ဒ႐ိုင္ဘာက
“ထမင္းစားၾကရေအာင္ ဆရာ။ ဒီဆိုင္က ဟင္းေတြ သိပ္ေကာင္းတယ္”
စာေပသမားက ဆိုင္ကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ေခါင္းခါလိုက္သည္။

“ဆိုင္းဘုတ္ကိုၾကည့္စမ္း၊ ထမင္းဆိုတဲ့ စာလံုးကို ‘ထဆင္ထူး’ နဲ႔ ‘မ’ ကို ႏွစ္လံုးဆင့္ ေရးထားတယ္။ သတ္ပံုမွားေနတယ္” ဟု မႏွစ္ၿမိဳ႕ဟန္ျဖင့္ ေျပာသည္။ ထိုအခါ ဒ႐ိုင္ဘာက …
“ဆရာက ထမင္းစားမွာလား၊ သတ္ပံုစားမွာလား” ဟု ျပန္ေမးလိုက္ေလသည္။
***
ပညာရွိႀကီးက စာအုပ္ပံုကို လက္ညွဳိးထိုးျပၿပီး
“ေဟာဒီ စာအုပ္ေတြဟာ ငါ့ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြပဲ” ဟုဆို၏။
“အဲဒီ အေတြးအေခၚေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ အခ်ိန္တဆယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ေနာ္ ဆရာႀကီး” ဟု ေဘာ္တယ္ကုလားက ျပန္ေျပာလိုက္၏။
***
သစ္ပင္အရိပ္ေကာင္းေကာင္းေအာက္မွာ ထိုင္ရင္း ေငးေမာေနေသာ အလုပ္ လက္မဲ့တေယာက္ နားသို႔ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ တေယာက္ ေရာက္ရွိလာ၏။ သူက …
“မင္း အလုပ္တခုခုကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုပ္သင့္တယ္၊ ဒါမွ အသက္ႀကီး လာတဲ့အခါ ဇိမ္နဲ႔ ေနႏိုင္မွာေပါ့” ဟု အႀကံေပးညႊန္ၾကားသည္။ ထိုအခါ အလုပ္ လက္မဲ့က ျပန္ေျပာ၏။
“ဒါဆို ဘာလုပ္ေနစရာ လိုေတာ့လို႔လဲဗ်ာ။ အခုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဇိမ္နဲ႔ ထိုင္ေနႏိုင္ တာပဲ”
***
သခ်ၤာသမားတေယာက္သည္ အျပင္သြားခါနီးတြင္ သတင္းစာထဲက မိုးေလ၀သ သတင္းကို ဖတ္ၾကည့္သည္။
“ယေန႔ မိုးထစ္ခ်ဳန္းရြာမည္။ ရြာရန္ရာႏႈန္း ငါးဆယ္” ဟု ခန္႔မွန္းခ်က္ေပး ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ မိုးကာအကၤ် ီ၀တ္ၿပီး ေနကာမ်က္မွန္ တပ္လ်က္ ထြက္သြားေလသည္။
***
“ေယာက်ာ္းေတြ အမွားႀကီးမွားၿပီဆိုရင္ အသက္တေခ်ာင္း ဆံုး႐ႈံးရတဲ့အထိ ျဖစ္သြား တတ္တယ္” ဟု ေရွ႕ေနတေယာက္က ေျပာေသာအခါ ဆရာ၀န္ တေယာက္က ….
“မိန္းမေတြ အမွားႀကီးမွားၿပီဆိုရင္ေတာ့ အသက္တေခ်ာင္းကို ေမြးထုတ္ေပးရ တတ္တယ္ဗ်” ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
***
(အခ်ဳိ႕ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ၾကားဖူး ဖတ္ဖူးေသာ ပံုျပင္မ်ား စကားမ်ားကို ဆင့္ပြားခံစားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
မင္းလူ

အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္ (၂၄-၃-၂၀၀၃)
***