ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က ကိုျပဴးက်ယ္သို႔ ေပးစာ မတင္ျဖစ္လိုက္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ၿပီးသြားတဲ့ အပိုင္း (၁၅) မွာ ဧကပိုဒ္ရတုနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတပတ္ေတာ့ အျဖည့္ခံရတုအေၾကာင္း ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။
အျဖည့္ခံရတု-ဟု ေခၚရျခင္း
အျဖည့္ခံရတု ဆိုတာ အခ်ီအခ် ၂-ပိုဒ္ သာရွိတဲ့ ရတုပံုစံမ်ဳိးပါ။ အခ်ီအခ် ၃-ပိုဒ္စီ ရွိတဲ့ ရတုပိုဒ္စံု ျဖစ္ေစဖို႔ ေနာက္တပိုဒ္ျဖည့္စြက္ရန္ တပိုဒ္ခ်န္ၿပီး ေရးသားထားတဲ့ ရတုမ်ဳိးမို႔ အျဖည့္ခံရတု လို႔ ေခၚရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အခ်ီအခ် ၂-ပုိဒ္မွာလည္း အခ်ီပိုဒ္အခ်င္းခ်င္း၊ အခ်ပိုဒ္အခ်င္းခ်င္း အထပ္ကာရန္ အားလံုးတူညီေစရပါမယ္။ က်န္အပိုဒ္မ်ားကေတာ့ ပိုဒ္ေရနဲ႔ ကာရန္ တူတူ မတူတူ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။
န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ အျဖည့္ခံရတု နမူနာေလး ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
(၁) ပယင္းေရာင္ရည္၊ ထြန္းလင္းၾကည္သား၊ ျပစ္ျခည္ဆံရြက္၊ ျမဴမစက္တည့္၊ ျပာညက္သြယ္ညြတ္၊ ဦး၍ခြၽတ္သို႔၊ ထြားမြတ္ပ်ဳိေခ်ာ၊ ငယ္သေဘာလည္း၊ ထံုးေက်ာေကရွင္၊ ႏွစ္တြင္မိစ၊ ရြက္ခ်ပ္ျမႏွင့္၊ ျပည့္ညခ်မ္းသာ၊ ရွင္ေတာ္ရာ၀ယ္၊ သဒၶါစင္လွ်င္း၊ စံသင့္က်င္းသည္ ။ … ။ ျပင္ဆင္းညိဳသြယ္ ႏြဲ႕တကား ။ … ။
(၂) သလင္းေထာင္ျခည္၊ ၀တ္ခဲ့သည္မူ၊ ေက်းျပည္ရပ္ဆန္း၊ သေဘၤာကြန္းက၊ ပ်ံ႕မႊန္းႀကိဳင္စြာ၊ ထံုလ်က္ပါသည္၊ မလႅာနံ႔ခ်ည္း၊ တနံတည္းကို၊ သိပ္သည္းေလပင္၊ စံပယ္တင္မွ၊ မတင္ႏိႈင္းရွဲ႕၊ ျပာေခ်ာလဲ့ကို၊ ဘက္မဲ့မရွိ၊ ေနာင့္မ်က္စိ၀ယ္၊ မသိက်ဳိးျပစ္၊ ၾကင္သည္ျဖစ္ကို၊ သစ္သစ္နားတြင္၊ ေလွ်ာက္လိုက္ခ်င္စြ၊ မထင္ၿပိဳင္ခင္း၊ ႏႈိင္းရာကင္းသည္ ။ … ။ တင္ခင္းဆိုဖြယ္ ခဲ့တကား ။ … ။
ခုလို ေရးသားထားတဲ့ န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ အျဖည့္ခံရတု ႏွစ္ပိုဒ္ကို ပိုဒ္စံု သံုးပိုဒ္ ျပည့္ေအာင္ ပယ္သူငယ္ရြာစား ပညာရွိက ထပ္မံျဖည့္စြက္လိုက္ပံုက …
(၃) အဆင္းေဆာင္သည္၊ လွေမာရည္မူ၊ မည္သူမတူ၊ ကြၽန္းလံုးသူလည္း၊ မျပဴလာ၀ံ့၊ ျပာေခ်ာဖြံ႕ကို၊ မတံ့ၾကည္ဟန္၊ မ်က္စိၾကန္မွ်၊ စိတ္သန္ဆုေရာ္၊ ျမတ္ရွင္ေတာ္၀ယ္၊ သုံးေဘာ္ရြယ္ႏု၊ ေခၚသာဓုျဖင့္၊ တခုလာရာ၊ အာ႐ံုသာတည့္၊ ျမင္ကာေတာ္မိ၊ လွေခါင္ထိကို၊ မ်က္စိမဆံုး၊ တသက္လံုးလွ်င္၊ ခ်စ္ထံုးမေျပ၊ ၾကည့္ခ်င္ေလစြ၊ ျပစ္ေကြတင္ခင္း၊ မရွိလွ်င္းသည္ ။ … ။ သြင္၀င္းပ်ဳိရြယ္ လဲ့တကား။ … ။
***
အျဖည့္ခံရတုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခါတုန္းက ပို႔စ္တခုမွာ က်မေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ အျဖည့္ခံရတုကို ရွင္သူရဲက ထပ္ျဖည့္ထားတဲ့ ရတု တပုဒ္ပါ။ က်မတို႔ငယ္ငယ္က “ကလူ၏သို႔ ျမွဴ၏သို႔” လို႔ သင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ “ဒီေနရာမွာ” ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။
ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ … ဇန္န၀ါရီ ၃၀-ရက္ ေန႔က ေရးခဲ့တဲ့ “ကိုျပဴးက်ယ္သို႔ ေပးစာ အပိုင္း (၃)” ရဲ႕ ကြန္မန္႔မွာ ကဗ်ာ၀ါသနာႀကီးလွတဲ့ က်မမိတ္ေဆြႀကီး Mr.Philtre က အျဖည့္ခံရတု တပုဒ္ ခုလို ေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
(၁) က်ိဳးေမွ်ာ္ကာရည္၊ သည္လိုစကား၊ ေျပာပါျငားက၊ သည္ကားျဖစ္ရာ၊ သိေနပါလွ်က္၊ သက္သက္တမင္၊ အဆိုးျမင္ျဖင့္၊ ဆင္ျခင္မဲ့စြာ၊ ဣႆာတရား၊ လက္ကိုင္ထား၍၊ အျခားသူငွာ၊ ဂုဏ္သိကၡာကို၊ ထိုသို႔ညိွဳးႏြမ္း၊ ျဖစ္ေစစမ္းဟု၊ စိတ္ၾကမ္းရန္ၿငိဳး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျပင္၊ ျဖဴစင္သူမ်ား၊ အထင္မွားေအာင္၊ မီးေလာင္ေလပင့္၊ ေျမေခြးက်င့္ႏွင့္၊ မသင့္ႀကိဳးပမ္း၊ ထိုနည္းလမ္းကို၊ ဖ်က္လမ္းဆိုသင့္မဆိုသင့္။ ။
(၂) ႏႈိးေဆာ္ပါသည္၊ တည္ၾကည္စိတ္ထား၊ မုဒိပြား၍၊ ဤကားသစၥာ၊ ျဖစ္တည္ရာဟု၊ သူငွာအမ်ား၊ သုတပြားေအာင္၊ စကားခ်ိဳသာ၊ ပညာျပည့္၀၊ ႏွလံုးလွျဖင့္၊ ေထာက္ျပေ၀ဖန္၊ အႀကံဥာဏ္ကို၊ ၫႊန္းဆိုသူအား၊ လိုလားၿခိမ့္စြာ၊ ဖိတ္ေခၚကာလွ်င္၊ အျမင္ဖလွယ္၊ ခင္တြယ္စိတ္ထား၊ မိတ္၀တၱရားႏွင့္၊ စကားစစ္ျပင္၊ အေျခတင္ကို၊ အစဥ္ႀကိဳးပမ္း၊ ထိုနည္းလမ္းအား၊ လက္ကမ္းႀကိဳသင့္ … မႀကိဳသင့္။ … ။
အဲဒီလို သူေရးလိုက္တဲ့ အျဖည့္ခံရတုကို က်မကပဲ ကြန္မန္႔ထဲမွာ ျဖည့္စြက္ၿပီး ခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
(၃) သို႔ေသာ္ ငါသည္၊ ရြယ္ရည္စိတ္မွာ၊ ေစတနာျဖင့္၊ ေသခ်ာေထာက္ထား၊ မွန္ျမင္အားကို၊ ေျပာၾကားဆိုလည္း၊ မလိုသူငါ၊ မုဒိတာမဖက္၊ ဣႆာစြက္လ်က္၊ မုန္းဖက္ရန္လို၊ ေဒါသပိုၾက၊ “ငါကပညာ၊ တတ္သည္မာန”၊ ေထာင္လႊားၾကလ်က္၊ အျပစ္စြက္၏၊ ေျပာမိစကား၊ ေရးမိမွားက၊ ေတာင္းပန္ခကာ၊ ေမတၱာမပ်က္၊ သစၥာနက္ျဖင့္၊ ရန္ဖက္မသမ္း၊ အမွန္လမ္းကို၊ ဆက္လွမ္းလိုလင့္ … မလိုလင့္ … ။ … ။
***
အဲဒီရက္ပိုင္းေလာက္တုန္းက က်မမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အတိုက္ခိုက္ခံ အေျပာဆို ခံေနရတဲ့ ရက္ေတြပါ။ က်မရဲ႕ ေစတနာကို လြဲမွားစြာျမင္ၾကၿပီး ေျပာဆိုျပစ္တင္ၾက တာ ဘေလာ့ေရးတဲ့သက္တမ္းမွာ အဲဒီတုန္းက ပထမဆံုး ခံရတာပါပဲ။ ခံေနက် မဟုတ္ေတာ့ ခံရေတာ့ ခက္သား။ ဘေလာ့ေရးတာေတာင္ ရပ္လိုက္ရ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိေသးတာ။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ခဏခဏ ခံရလို႔လားမသိ၊ ႐ုိးသြားပါၿပီ။ စိတ္ထဲ သိပ္ မခံစားျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အဲ … ဆိုလိုရင္းေပ်ာက္ေတာ့မယ္။ ဒီအျဖည့္ပိုဒ္ကိုသာ ေရးလိုက္ရေပမဲ့ ရတု ဆိုတာကို က်မ တခါမွ မေရးဖူးပါဘူး။ သူက က်မကို အားေပးခ်ီးေျမွာက္တဲ့ အေနနဲ႔ အျဖည့္ခံရတု ေရးေတာ့ က်န္တပိုဒ္ကို က်မပဲ ျဖည့္စြက္ခ်င္တာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အျဖည့္ပိုဒ္ကို မနည္း ဖ်စ္ညွစ္ၿပီး ေရးလိုက္ရတာပါ။ ဒီကေန႔ ကိုျပဴးက်ယ္ရဲ႕ေပးစာမွာ အျဖည့္ခံရတုအေၾကာင္းတင္ဖို႔ စာ႐ိုက္ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလး ျပန္သတိရမိတာနဲ႔ ကြန္မန္႔ထဲက ျပန္ရွာၿပီး တင္လိုက္ ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရတုထဲမွာ “အျဖည့္ခံ” … ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးျမင္တိုင္း က်မစိတ္ထဲ သနားမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာဆိုသူက တျခားသူမ်ား ျဖည့္စြက္ေစခ်င္လို႔ တမင္ခ်န္ၿပီး ေရးထားေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ မျပည့္စံုတဲ့ ကဗ်ာေလး၊ လိုအပ္ေနတဲ့ ကဗ်ာေလးလို႔ ေတြးမိတယ္။ က်မက လိုအပ္တဲ့ေနရမွာ ျဖည့္ေပးရတာ ၀ါသနာပါပါတယ္။ တခါတခါ သူမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရတာနဲ႔ ကိုယ္ကနစ္နာရတာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ ပါရဲ႕။ အင္း … စကားလမ္းေၾကာင္းေတြ ေခ်ာ္ကုန္ျပန္ပါၿပီ။ ဒီတပတ္ေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ လိုက္ပါရေစ … ။ ေနာက္တပတ္ေက်ာ္မွ ပိုဒ္စံုရတုအေၾကာင္း ဆက္ပါမယ္ရွင္ … ။
ကိုျပဴးက်ယ္ႏွင့္တကြ …ျမန္မာကဗ်ာခ်စ္သူအေပါင္း … ရႊင္လန္းျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
က်မသည္လည္း အျမဲတမ္းဘယ္ေနရာမဆို … လိုအပ္ေနေသာ ကြက္လပ္ကေလး မ်ားအား ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သူ ျဖစ္ရပါေစ … လို႔ ဆုေတာင္းရင္း …. ။
***
ေမတၱာျဖင့္ …
ေမဓာ၀ီ
၁၁၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၇
ေန႔လည္ ၁၁ နာရီ ၃၀ မိနစ္
အျဖည့္ခံရတု-ဟု ေခၚရျခင္း
အျဖည့္ခံရတု ဆိုတာ အခ်ီအခ် ၂-ပိုဒ္ သာရွိတဲ့ ရတုပံုစံမ်ဳိးပါ။ အခ်ီအခ် ၃-ပိုဒ္စီ ရွိတဲ့ ရတုပိုဒ္စံု ျဖစ္ေစဖို႔ ေနာက္တပိုဒ္ျဖည့္စြက္ရန္ တပိုဒ္ခ်န္ၿပီး ေရးသားထားတဲ့ ရတုမ်ဳိးမို႔ အျဖည့္ခံရတု လို႔ ေခၚရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အခ်ီအခ် ၂-ပုိဒ္မွာလည္း အခ်ီပိုဒ္အခ်င္းခ်င္း၊ အခ်ပိုဒ္အခ်င္းခ်င္း အထပ္ကာရန္ အားလံုးတူညီေစရပါမယ္။ က်န္အပိုဒ္မ်ားကေတာ့ ပိုဒ္ေရနဲ႔ ကာရန္ တူတူ မတူတူ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။
န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ အျဖည့္ခံရတု နမူနာေလး ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
(၁) ပယင္းေရာင္ရည္၊ ထြန္းလင္းၾကည္သား၊ ျပစ္ျခည္ဆံရြက္၊ ျမဴမစက္တည့္၊ ျပာညက္သြယ္ညြတ္၊ ဦး၍ခြၽတ္သို႔၊ ထြားမြတ္ပ်ဳိေခ်ာ၊ ငယ္သေဘာလည္း၊ ထံုးေက်ာေကရွင္၊ ႏွစ္တြင္မိစ၊ ရြက္ခ်ပ္ျမႏွင့္၊ ျပည့္ညခ်မ္းသာ၊ ရွင္ေတာ္ရာ၀ယ္၊ သဒၶါစင္လွ်င္း၊ စံသင့္က်င္းသည္ ။ … ။ ျပင္ဆင္းညိဳသြယ္ ႏြဲ႕တကား ။ … ။
(၂) သလင္းေထာင္ျခည္၊ ၀တ္ခဲ့သည္မူ၊ ေက်းျပည္ရပ္ဆန္း၊ သေဘၤာကြန္းက၊ ပ်ံ႕မႊန္းႀကိဳင္စြာ၊ ထံုလ်က္ပါသည္၊ မလႅာနံ႔ခ်ည္း၊ တနံတည္းကို၊ သိပ္သည္းေလပင္၊ စံပယ္တင္မွ၊ မတင္ႏိႈင္းရွဲ႕၊ ျပာေခ်ာလဲ့ကို၊ ဘက္မဲ့မရွိ၊ ေနာင့္မ်က္စိ၀ယ္၊ မသိက်ဳိးျပစ္၊ ၾကင္သည္ျဖစ္ကို၊ သစ္သစ္နားတြင္၊ ေလွ်ာက္လိုက္ခ်င္စြ၊ မထင္ၿပိဳင္ခင္း၊ ႏႈိင္းရာကင္းသည္ ။ … ။ တင္ခင္းဆိုဖြယ္ ခဲ့တကား ။ … ။
ခုလို ေရးသားထားတဲ့ န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ အျဖည့္ခံရတု ႏွစ္ပိုဒ္ကို ပိုဒ္စံု သံုးပိုဒ္ ျပည့္ေအာင္ ပယ္သူငယ္ရြာစား ပညာရွိက ထပ္မံျဖည့္စြက္လိုက္ပံုက …
(၃) အဆင္းေဆာင္သည္၊ လွေမာရည္မူ၊ မည္သူမတူ၊ ကြၽန္းလံုးသူလည္း၊ မျပဴလာ၀ံ့၊ ျပာေခ်ာဖြံ႕ကို၊ မတံ့ၾကည္ဟန္၊ မ်က္စိၾကန္မွ်၊ စိတ္သန္ဆုေရာ္၊ ျမတ္ရွင္ေတာ္၀ယ္၊ သုံးေဘာ္ရြယ္ႏု၊ ေခၚသာဓုျဖင့္၊ တခုလာရာ၊ အာ႐ံုသာတည့္၊ ျမင္ကာေတာ္မိ၊ လွေခါင္ထိကို၊ မ်က္စိမဆံုး၊ တသက္လံုးလွ်င္၊ ခ်စ္ထံုးမေျပ၊ ၾကည့္ခ်င္ေလစြ၊ ျပစ္ေကြတင္ခင္း၊ မရွိလွ်င္းသည္ ။ … ။ သြင္၀င္းပ်ဳိရြယ္ လဲ့တကား။ … ။
***
အျဖည့္ခံရတုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခါတုန္းက ပို႔စ္တခုမွာ က်မေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ အျဖည့္ခံရတုကို ရွင္သူရဲက ထပ္ျဖည့္ထားတဲ့ ရတု တပုဒ္ပါ။ က်မတို႔ငယ္ငယ္က “ကလူ၏သို႔ ျမွဴ၏သို႔” လို႔ သင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ “ဒီေနရာမွာ” ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။
ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ … ဇန္န၀ါရီ ၃၀-ရက္ ေန႔က ေရးခဲ့တဲ့ “ကိုျပဴးက်ယ္သို႔ ေပးစာ အပိုင္း (၃)” ရဲ႕ ကြန္မန္႔မွာ ကဗ်ာ၀ါသနာႀကီးလွတဲ့ က်မမိတ္ေဆြႀကီး Mr.Philtre က အျဖည့္ခံရတု တပုဒ္ ခုလို ေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
(၁) က်ိဳးေမွ်ာ္ကာရည္၊ သည္လိုစကား၊ ေျပာပါျငားက၊ သည္ကားျဖစ္ရာ၊ သိေနပါလွ်က္၊ သက္သက္တမင္၊ အဆိုးျမင္ျဖင့္၊ ဆင္ျခင္မဲ့စြာ၊ ဣႆာတရား၊ လက္ကိုင္ထား၍၊ အျခားသူငွာ၊ ဂုဏ္သိကၡာကို၊ ထိုသို႔ညိွဳးႏြမ္း၊ ျဖစ္ေစစမ္းဟု၊ စိတ္ၾကမ္းရန္ၿငိဳး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျပင္၊ ျဖဴစင္သူမ်ား၊ အထင္မွားေအာင္၊ မီးေလာင္ေလပင့္၊ ေျမေခြးက်င့္ႏွင့္၊ မသင့္ႀကိဳးပမ္း၊ ထိုနည္းလမ္းကို၊ ဖ်က္လမ္းဆိုသင့္မဆိုသင့္။ ။
(၂) ႏႈိးေဆာ္ပါသည္၊ တည္ၾကည္စိတ္ထား၊ မုဒိပြား၍၊ ဤကားသစၥာ၊ ျဖစ္တည္ရာဟု၊ သူငွာအမ်ား၊ သုတပြားေအာင္၊ စကားခ်ိဳသာ၊ ပညာျပည့္၀၊ ႏွလံုးလွျဖင့္၊ ေထာက္ျပေ၀ဖန္၊ အႀကံဥာဏ္ကို၊ ၫႊန္းဆိုသူအား၊ လိုလားၿခိမ့္စြာ၊ ဖိတ္ေခၚကာလွ်င္၊ အျမင္ဖလွယ္၊ ခင္တြယ္စိတ္ထား၊ မိတ္၀တၱရားႏွင့္၊ စကားစစ္ျပင္၊ အေျခတင္ကို၊ အစဥ္ႀကိဳးပမ္း၊ ထိုနည္းလမ္းအား၊ လက္ကမ္းႀကိဳသင့္ … မႀကိဳသင့္။ … ။
အဲဒီလို သူေရးလိုက္တဲ့ အျဖည့္ခံရတုကို က်မကပဲ ကြန္မန္႔ထဲမွာ ျဖည့္စြက္ၿပီး ခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
(၃) သို႔ေသာ္ ငါသည္၊ ရြယ္ရည္စိတ္မွာ၊ ေစတနာျဖင့္၊ ေသခ်ာေထာက္ထား၊ မွန္ျမင္အားကို၊ ေျပာၾကားဆိုလည္း၊ မလိုသူငါ၊ မုဒိတာမဖက္၊ ဣႆာစြက္လ်က္၊ မုန္းဖက္ရန္လို၊ ေဒါသပိုၾက၊ “ငါကပညာ၊ တတ္သည္မာန”၊ ေထာင္လႊားၾကလ်က္၊ အျပစ္စြက္၏၊ ေျပာမိစကား၊ ေရးမိမွားက၊ ေတာင္းပန္ခကာ၊ ေမတၱာမပ်က္၊ သစၥာနက္ျဖင့္၊ ရန္ဖက္မသမ္း၊ အမွန္လမ္းကို၊ ဆက္လွမ္းလိုလင့္ … မလိုလင့္ … ။ … ။
***
အဲဒီရက္ပိုင္းေလာက္တုန္းက က်မမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အတိုက္ခိုက္ခံ အေျပာဆို ခံေနရတဲ့ ရက္ေတြပါ။ က်မရဲ႕ ေစတနာကို လြဲမွားစြာျမင္ၾကၿပီး ေျပာဆိုျပစ္တင္ၾက တာ ဘေလာ့ေရးတဲ့သက္တမ္းမွာ အဲဒီတုန္းက ပထမဆံုး ခံရတာပါပဲ။ ခံေနက် မဟုတ္ေတာ့ ခံရေတာ့ ခက္သား။ ဘေလာ့ေရးတာေတာင္ ရပ္လိုက္ရ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိေသးတာ။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ခဏခဏ ခံရလို႔လားမသိ၊ ႐ုိးသြားပါၿပီ။ စိတ္ထဲ သိပ္ မခံစားျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အဲ … ဆိုလိုရင္းေပ်ာက္ေတာ့မယ္။ ဒီအျဖည့္ပိုဒ္ကိုသာ ေရးလိုက္ရေပမဲ့ ရတု ဆိုတာကို က်မ တခါမွ မေရးဖူးပါဘူး။ သူက က်မကို အားေပးခ်ီးေျမွာက္တဲ့ အေနနဲ႔ အျဖည့္ခံရတု ေရးေတာ့ က်န္တပိုဒ္ကို က်မပဲ ျဖည့္စြက္ခ်င္တာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အျဖည့္ပိုဒ္ကို မနည္း ဖ်စ္ညွစ္ၿပီး ေရးလိုက္ရတာပါ။ ဒီကေန႔ ကိုျပဴးက်ယ္ရဲ႕ေပးစာမွာ အျဖည့္ခံရတုအေၾကာင္းတင္ဖို႔ စာ႐ိုက္ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလး ျပန္သတိရမိတာနဲ႔ ကြန္မန္႔ထဲက ျပန္ရွာၿပီး တင္လိုက္ ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရတုထဲမွာ “အျဖည့္ခံ” … ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးျမင္တိုင္း က်မစိတ္ထဲ သနားမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာဆိုသူက တျခားသူမ်ား ျဖည့္စြက္ေစခ်င္လို႔ တမင္ခ်န္ၿပီး ေရးထားေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ မျပည့္စံုတဲ့ ကဗ်ာေလး၊ လိုအပ္ေနတဲ့ ကဗ်ာေလးလို႔ ေတြးမိတယ္။ က်မက လိုအပ္တဲ့ေနရမွာ ျဖည့္ေပးရတာ ၀ါသနာပါပါတယ္။ တခါတခါ သူမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရတာနဲ႔ ကိုယ္ကနစ္နာရတာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ ပါရဲ႕။ အင္း … စကားလမ္းေၾကာင္းေတြ ေခ်ာ္ကုန္ျပန္ပါၿပီ။ ဒီတပတ္ေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ လိုက္ပါရေစ … ။ ေနာက္တပတ္ေက်ာ္မွ ပိုဒ္စံုရတုအေၾကာင္း ဆက္ပါမယ္ရွင္ … ။
ကိုျပဴးက်ယ္ႏွင့္တကြ …ျမန္မာကဗ်ာခ်စ္သူအေပါင္း … ရႊင္လန္းျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
က်မသည္လည္း အျမဲတမ္းဘယ္ေနရာမဆို … လိုအပ္ေနေသာ ကြက္လပ္ကေလး မ်ားအား ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သူ ျဖစ္ရပါေစ … လို႔ ဆုေတာင္းရင္း …. ။
***
ေမတၱာျဖင့္ …
ေမဓာ၀ီ
၁၁၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၇
ေန႔လည္ ၁၁ နာရီ ၃၀ မိနစ္
4 comments:
ဒီေန႔အဖိဳ႔ မေမတေယာက္ စကားလမ္းေၾကာင္းႀကီးပဲ ေခ်ာ္ေနေတာ႔တာကိုး...:P
Can I put your link on my blog as my friend! I really want to,,, if so, please kindly reply me.
KEKE
ညိွဳးေယာ္ကာတည္၊ မရႊင္ႏွလုံး၊ အမုန္းႏြံၾကား၊ ခြန္အားနတၳိ၊ ကပ္ၿငိဗ်ာပါ၊ ေသာကျဖာလဲ၊ ငါ စြဲ ေသြဖယ္၊ ေနကြယ္ ေသာ္ျငား၊ အားမာန္ ယွက္သန္း၊ ခက္ၾကမ္းထန္ေစ့၊ ဆက္လွမ္းေလွ်ာက္မည္၊ ဒီလမ္းဆီ…၊ မ်က္တမ္း ပုိလင့္ မပိုလင့္။
ဒီပုိ႔စ္ကို ဖတ္ၿပီးကတည္းက ေရးၾကည့္ခ်င္ေနတာ ေန႔လည္က အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ေတြးမိလာတာေလး ခ်ေရးၾကည့္တယ္ မေမ။ ရတု စပ္နည္းအတုိင္း အတိအက်ေတာ့ တူပါ့မလားမသိဘူး။
Ke8love >> Yes you can put my link. thanks alot.
ကိုသံလြင္ ... သိပ္မတူေပမဲ့ အဆင္ေျပပါတယ္ ... က်မသေဘာအရဆို နည္းနည္းေတာ့ ျပင္ခ်င္သား ... ဒါေပမဲ့ မျပင္ေတာ့ပါဘူးေလ ...
Post a Comment