poem 4

RC-2 အလြမ္းေျပ .. .. ..
***
‘ၾကိဳဆိုပါသည္’

လာခဲ့ေလ .. ..
တို႔ေျမစခန္း
အေရာက္လွမ္းခဲ့
အပမ္းလဲေျပ
အႏြမ္းေျပဖို႔
စိမ္းညဳိ႕သြယ္တန္း
ကုကၠိဳလမ္းနဲ႔
စိန္ပန္းပြင့္နီ
စီရရီနဲ႔
ေတးသီငွက္မ်ား
ဆိုစကားဖြဲ႕
တကယ့္အလွ
သဘာ၀ေတြ
သာစြေျမမွာ
တခါတေခါက္
လာေရာက္ခိုနား
တို႔မ်ားၾကိဳဆို
ေရႊအိုေရာင္ တကၠသိုလ္မွ … ။

အာစီတူး(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ လႈိင္နယ္ေျမ) မွာေက်ာင္းတက္ခဲ့စဥ္က ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။
တကၠသိုလ္တက္ခဲ့ရတဲ့ ၅ ႏွစ္တာ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ အာစီတူးမွာေက်ာင္းတက္ရခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ဟာ ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကိုယ္ကလည္း ဆယ္တန္းေအာင္ခါစ ငယ္ေသးတဲ့အရြယ္၊ ေက်ာင္းမွာလည္း လူေတြကအမ်ားႀကီး တရုန္းရုန္း တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔၊ စာသင္ခန္းထဲမွာလဲ လူအျပည့္၊ အျပင္မွာလဲ အျပည့္၊ ကန္တင္းေတြမွာလဲအျပည့္၊ သင္တဲ့ဆရာေတြကလည္း အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းကလို မ်က္ႏွာထားတည္တည္ႀကီးေတြနဲ႔ ၾကိမ္လံုးေတြျပ ျခိမ္းေျခာက္တာမ်ဳိးမရွိဘဲ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းေပါင္းျပီး တရင္းတႏွီးေႏြးေထြးမႈေတြေပးလို႔။
မနက္ေစာေစာဆို အလယ္ကန္တင္းမွာ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ဘလက္ေကာ္ဖီေသာက္၊ ေန႔ခင္းဆို အေဆာင္ကန္တင္းမွာ ပသွ်ဴးထမင္းေၾကာ္ ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းေပါင္းစား၊ ညေနက်ေတာ့ လူငယ္ကန္တင္းမွာ ဖယ္ရီေစာင့္ရင္း ထိုင္၊ တခါတေလေတာ့လဲ ကန္စပ္မွာ ၀က္သားဒုတ္ထိုးစား၊
ပိုက္ဆံမရွိတဲ့ေန႔ေတြက်ေတာ့လဲ အိမ္ကယူလာတဲ့ထမင္းဘူးေလးဖြင့္ျပီး သူငယ္ခ်င္းတစုနဲ႔အတူ ကန္စပ္မွာထိုင္စား၊ ပိုတဲ့ ထမင္းလံုးေလးေတြကို ကန္ထဲက ငါးေလးေတြကိုေကြၽး၊ ျပီးရင္ ပုဇြန္ေပါက္စနေလးေတြကိုျပန္ဖမ္းၾက၊ ေပ်ာ္စရာအရမ္းေကာင္းတဲ့ဘ၀ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ လြမ္းမိတယ္။
အခုေတာ့ .. .. ..
ေရႊအိုေရာင္တကၠသိုလ္လို႔ တင္စားေခၚဆိုခဲ့ၾကတဲ့
ကိုယ္တို႔ခ်စ္ေသာ အာစီတူးသည္ .. .. ..
.. .. .. .. ..
.. .. .. .. ..
.. .. .. .. ..
***