က်မနဲ႔ ေျမြ ...

က်မရဲ႕ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ အျမဲလိုလိုမက္တတ္တာက .. ‘ေျမြ’ နဲ႔ ‘ေရ’ ပါပဲ။ ေျမြနဲ႔ ေရ ပါတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ခဏခဏမက္တတ္လြန္းလို႔ အေမ့ကိုေျပာျပေတာ့ က်မက စေနသမီးမို႔ .. တဲ့၊ စေန ဆိုေတာ့ နဂါး ကိုး။ နဂါးဆိုတာ ေျမြအမ်ဳိးအႏြယ္ပဲ၊ ျပီးေတာ့ ေရထဲမွာေနတဲ့ သတၱ၀ါမ်ဳိး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုအိပ္မက္ေတြ မက္တာေနမွာ လို႔ အေမကဆိုပါတယ္။ နဂါးရွိတဲ့ ဘုရားေတြမွာ ႏြားႏို႔တို႔ ေပါက္ေပါက္တို႔ သြားလွဴလို႔ အေမက ေျပာေပမဲ့ တခါမွ လည္း မလွဴျဖစ္ပါဘူး။
ေျမြနဲ႔က အိပ္မက္ထဲမွာတင္မကဘူး အျပင္မွာပါ ခဏခဏ ရင္ဆိုင္တိုးခဲ့ဖူးတယ္။
မွတ္မွတ္ရရတခါကေတာ့ က်မ ကိုးတန္းႏွစ္မွာေပါ့။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္စာက်က္ခ်င္လို႔ ေတာထဲ လို႔ က်မတို႔ေခၚတဲ့ အရပ္က ေျခတံရွည္အိမ္ကေလးမွာ တေယာက္ထဲ စာသြားက်က္ပါတယ္။ ေတာထဲဆိုေပမဲ့ တကယ့္ေတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲက ရပ္ကြက္တခုပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သစ္ပင္၀ါးပင္ေတြနဲ႔ လွ်ိဳေျမာင္စိမ့္စမ္းေတြရွိတဲ့အရပ္မို႔ ေတာထဲ လို႔ပဲ ေခၚခဲ့ၾကတာပါ။
စာက်က္ေနတုန္း ရွဲရွဲ ရွဲရွဲနဲ႔ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြထဲမွာ တရြတ္တိုက္ဆြဲသံလိုမ်ဳိးၾကားေတာ့ လွမ္းၾကည့္မိတယ္၊ အိမ္ရဲ႕ အျပင္မွာက အိမ္သာ ေရခ်ဳိးခန္းရွိပါတယ္။ အိမ္သာေရခ်ဳိးခန္းအေနာက္မွာက တဖက္ကစက္ရံု၀င္းကို အုတ္တံတိုင္းျခားထားတယ္။ အုတ္တံတိုင္းဟိုဘက္မွာ ၀ါးပင္ေတြအမ်ားႀကီးေပါက္ေနတာမို႔နဲ႔ အုတ္တံတိုင္းနဲ႔ အိမ္သာၾကားမွာ ၀ါးရြက္ေျခာက္ေေတြ အမ်ားႀကီးေၾကြေနတယ္။
အသံက အဲဒီ၀ါးရြက္ေျခာက္ေတြၾကားကၾကားရတာပါ၊ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမြႀကီးတေကာင္ လံုးပတ္က ေျခက်င္း၀တ္ေလာက္နီးနီး ရွိျပီး အရွည္ကိုေတာ့ မခန္႔မွန္းတတ္ပါဘူး။ ၀ါးရြက္ေျခာက္ေတြၾကားမွာ ေရွာေရွာ ေရွာေရွာနဲ႔ က်မတို႔အိမ္ဘက္ကို လာေနတာေတြ႕ရတယ္။
တေယာက္ထဲမို႔ ေၾကာက္အားလန္႔အား အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို အကူအညီေတာင္းရပါတယ္။ ေဘးအိမ္က အစ္မၾကီးက ထြက္လာျပီး ေျမြႀကီးကိုေတြ႕လို႔ သူလဲ လန္႔ျပီး တအိမ္ေက်ာ္က အကိုႀကီးေတြကို သြားေခၚေပးျပန္ တယ္။ က်မတို႔ေယာက္ယတ္ခတ္ေနသလို ေျမြႀကီးကလဲ ျငိမ္ျငိမ္မေနပါဘူး၊ အိမ္သာနားေရာက္လာျပီး တဆင့္ အိမ္သာေခါင္မိုးေပၚတက္ပါတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္း ကယ္တင္ရွင္ အကိုႀကီးတေယာက္ ေလးခြတလက္နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျမြႀကီးက အိမ္သာေခါင္မိုးေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနျပီ။
တကယ္ပါ ..ေျမြမတ္တပ္ရပ္တာ အဲဒီတခါပဲ ျမင္ဖူးတယ္။
အိမ္သာေခါင္မိုးနဲ႔ အိမ္နဲ႔က သိပ္မေ၀းဘူး။ ေျမြႀကီးရဲ႕ အၾကံအစည္က အိမ္သာေခါင္မိုးေပၚကတဆင့္ အိမ္ေပၚကိုတက္မယ္ေပါ့၊ အိမ္ေပၚေရာက္ရင္ ပြဲျပီးျပီ။ သူ ခိုေအာင္းခ်င္တဲ့ေနရာ ခိုေနေတာ့မယ္၊ လိုက္ရွာလို႔ သိပ္မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။
ဒါေပမဲ့ ေလးခြကိုင္သူရဲေကာင္းႀကီးက ေလးခြအိမ္ထဲ ေလာက္စာလံုးထည့္ျပီး မတ္တပ္ရပ္စျပဳေနတဲ့ ေျမြႀကီးရဲ႕ ဦးေခါင္းကို ေလးခြနဲ႔ ဆက္တိုက္ဆြဲပါေတာ့တယ္။
သူ႔ေလးခြစာ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေျမြႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္သာေခါင္မိုးေပၚက ေလွ်ာက်ျပီး ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။
ဒီေတာ့မွ သူတို႔က ေျမြေသႀကီးကို ဒုတ္နဲ႔ ေကာ္ယူသြားျပီး သူတို႔အိမ္နားက ေခ်ာင္းထဲ ပစ္ခ်သျဂဳႌလ္ လိုက္ၾကတယ္။
က်မလဲ ရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ႔ စာလဲက်က္လို႔မရပါဘူး၊ အဲဒီတရက္ကေတာ့ ေတြ႕သမွ်လူ ေျမြအေၾကာင္း စားျမံဳ႕ျပန္ေျပာရင္း ဒီသတင္း အေဖ့နားေရာက္သြားေတာ့ ေျမြကုိ သတ္လိုက္ရေကာင္းလားလို႔ အေဖက မခ်ိတင္ကဲေျပာတယ္။
မသတ္ရင္လဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေလ၊ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ေျမြမေသ ဒုတ္မက်ဳိး ဆိုတဲ့စကားကို စကားပံုထဲမွာပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ ေျမြႀကီးအိမ္ထဲမွာလာခိုေနမွာ တကယ္ကို မလိုလားပါဘူး။
ေနာက္တေန႔မွာ ေသသြားတဲ့ေျမြႀကီးရဲ႕ ခ်စ္သူ (အထီးလား အမလားမသိလို႔ ခ်စ္သူလို႔ပဲ သံုးလိုက္တာပါ) လိုက္လာပါတယ္။ ေျမြဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြက သူတို႔ခ်စ္သူ တေကာင္ေသရင္ က်န္တဲ့အေကာင္က လိုက္လာျပီး သတ္တဲ့သူကို လက္စားေခ်တတ္တယ္ဆိုလား .. ၾကားဖူးထားေတာ့ အခုလာေနတဲ့အေကာင္ဟာ လက္စားေခ်မဲ့ အေကာင္မို႔ ပိုေၾကာက္မိတာေပါ့။
အကူအညီေတာင္းသူက က်မ၊ သြားေခၚသူက ေဘးအိမ္က အစ္မႀကီး၊ ေလးခြပစ္သူက ဟိုသူရဲေကာင္းအကိုႀကီး၊ ဒီ ၃ ဦးအနက္ ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ေျမြက လက္စားေခ်မလို႔လဲမသိ၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔အိမ္ဘက္ကို လာေနတာပါ။ အုတ္တံတိုင္းကိုကပ္ျပီး တရွဲရွဲနဲ႔လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ .. ဒီတခါေတာ့ အေဖရွိေနတာမို႔ အေဖလဲ ေတြ႕သြားတာေပါ့။ အေဖက လာေနတဲ့ ေျမြႀကီးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းေလာက္ကေနျပီး ေမတၱသုတ္တို႔ ခႏၶသုတ္တို႔ တေခါက္ျပီးတေခါက္ရြတ္ေနတယ္။ က်မကလဲ ေျမြႀကီးကိုမ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္လို႔ေပါ့၊ တကယ္လို႔ အိမ္ဘက္နားနီးလာရင္ မေန႔က သူရဲေကာင္းႀကီးကို လွမ္းေခၚရေအာင္လို႔ပါ။
ထူးဆန္းတာက ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေျမြႀကီးဘယ္နားေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ၾကြက္တြင္းထဲမ်ား ၀င္ေအာင္းသြားသလားပဲ၊ လံုး၀ကို အစေပ်ာက္သြားပါတယ္။
တပတ္ေလာက္ေတာ့ အဲဒီအုတ္တံတိုင္းနား မသြားရဲပါဘူး၊ ေတာ္ၾကာလက္စားလာျပန္ေခ်မွာစိုးလို႔ပါ။
အဲ .. အဲဒါက အျဖစ္အပ်က္ တခုေပါ့။
***
ေနာက္တခုမွတ္မိေနတာကေတာ့ အဲဒီႏွစ္ပိုင္းေလာက္ပါပဲ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ က်ဴရွင္ကိုအသြား ဂ်ပန္သံရံုးနားက ဗန္ဒါပင္ေအာက္ကအျဖတ္ .. ဗန္ဒါပင္ေပၚကေန တခုခုက်လာပါတယ္၊ က်လာတဲ့အရာက က်မမ်က္ႏွာေဘးနားကျဖတ္ျပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚက်သြားတယ္၊ (က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုေသေသခ်ာခ်ာႀကီး ထိသြားပါတယ္။)
ဘာႀကီးလဲ ဆိုျပီး ေအာက္က်တဲ့ဟာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. လားလား .. ေျမြတေကာင္ျဖစ္ေနပါေရာလား။
ေျမြက အ၀ါနဲ႔အနက္က်ား ဆိုေတာ့ ငန္းေတာ္က်ားေပါ့ (အနားက ဆိုက္ကားဂိတ္က ဆိုက္ကားသမားေတြ ေျပာတာပါ) သိပ္ေတာ့မႀကီးဘူး၊ ငန္းေတာ္က်ားေပါက္စေလးထင္ပါရဲ႕၊ လက္သန္းလံုးေလာက္ပဲရွိတယ္။ ေျမြကလဲ အရွိန္နဲ႔အက်ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေယာင္၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနလို႔ က်မ ကံေကာင္းသြားတာပါ၊ က်မကလဲ ေျမြကိုေတြ႕ျပီးလန္႔သြားလို႔ ဆက္မသြားဘဲ ရပ္ေနမိတယ္၊ ေနာက္မွ ေျမြလဲ ပလက္ေဖာင္းအေပါက္ကေန ေရေျမာင္းထဲ ေျပးဆင္းသြားလို႔ က်မလဲ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ဆက္သြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေန႔တေန႔လံုး ႏႈတ္ခမ္းကို ေယာင္လို႔ေတာင္ လွ်ာနဲ႔မသပ္မိေအာင္ သတိထားေနရပါတယ္။ ေတာ္ၾကာေျမြဆိပ္ကို ယက္မိမွာစိုးလို႔ပါ။ ႏႈတ္ခမး္ေျခာက္ေျခာက္ႀကီးနဲ႔ပဲ တေန႔လံုး ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတာ ခုထိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
***
ဒီၾကားထဲမွာ အိမ္ရဲ႕ဘုရားစင္ေပၚ ေျမြစိမ္းျမီးေျခာက္ ေရာက္လိုက္၊ ေလွခါးထစ္မွာေတြ႕လိုက္ .. ခဏခဏ ေတြ႕ေနရေပမဲ့ က်မနဲ႔ တိုက္ရိုက္ပက္ပင္းတိုးတာ မဟုတ္လို႔ သိပ္မေၾကာက္ပါဘူး။ မွတ္လဲမထားျဖစ္ဘူး။
ေနာက္ဆံုးတေခါက္ေတြ႕တာကေတာ့ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ ျခံထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးေပၚက ေျမြျပဳတ္က်လာျပန္ပါတယ္။ အပင္အျမင့္က အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔က်လို႔ ေအာက္ေရာက္တဲ့အခါ သူက သိပ္မလႈပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ေခါင္းေလးမတ္ျပီး ပါးျပင္းေလး တေထာင္ေထာင္လုပ္ေနပါတယ္။ ေျမြက ခပ္ေသးေသးပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ေသးေသး ေျမြဆိုတာ အဆိပ္ရွိတတ္တာမို႔ အနားေတာ့ သိပ္မကပ္ရဲဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းကသာ အကဲခတ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အိမ္မွာရွိေနတဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြက သတ္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ ေျပာေတာ့ .. က်မက မလုပ္နဲ႔လို႔ တားရတယ္။ ဒီတခါ ကိုယ့္အလွည့္ပဲ .. ပညာျပရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ျပီ .. လို႔ ေတြးမိျပီး
‘မသတ္ပါနဲ႔ .. သူ႔ဟာသူသြားေအာင္ ငါ ပရိတ္ရြတ္ေပးမယ္’ လို႔ ေၾကျငာျပီး ေျမြနဲ႔မလွမ္းမကမ္းကေန ခႏၶသုတ္ရြတ္ပါတယ္။
တေခါက္ျပီးတေခါက္သာ ရြတ္ေနရတယ္ ..ေျမြက ဘယ္မွလဲ မသြားပါဘူး။ ေခါင္းေထာင္လာလိုက္ ..ျပန္က်သြားလိုက္ .. ဒီတိုင္း ဒီတိုင္း ေနရာကမေရြ႕ဘူး။ ၾကာေတာ့ ရြတ္ရတာလဲ အာေျခာက္လာျပီ။ မတ္တပ္ရပ္ျပီးရြတ္ရတာ ေညာင္းလာလို႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရြတ္၊ ထူးျခားမႈကမရွိ။ ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြကလဲ ဘယ္ေတာ့ေျမြေျပးမလဲေပါ့ .. ၀ိုင္းအကဲခတ္ေနၾကတာ။
ခက္ျပီ .. ။
အေဖရြတ္တုန္းကေတာ့ ေျခက်င္း၀တ္ေလာက္ေျမြႀကီးေတာင္ အစအနမေတြ႕ေအာင္ ေပ်ာက္သြားတာ။ အခု ကိုယ့္အလွည့္က်ခါမွ .. လက္သန္းလံုးေလာက္ေျမြကေလးက တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္၊
ဒါနဲ႔ ဒီတိုင္းေတာ့မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီး ပရိတ္ရြတ္တာလဲ ရြတ္တာေပါ့ .. သူ႔ကိုလဲ ျမန္ျမန္သြားေအာင္ ဒုတ္ကေလးနဲ႔လဲ တြန္းေပးအံုးမွ ဆိုျပီး ၾကည့္ေနတဲ့ထဲက ေယာက်ာ္းေလးတေယာက္ကို ဒုတ္နဲ႔ တြန္းထိုးေလး ထိုးခိုင္းလိုက္တယ္။
ေျမြက ပါးျပင္းေထာင္လာတယ္၊ သြားဖို႔ အားယူတယ္ .. ေခါင္းပို္င္းက လႈပ္ရွားႏိုင္ေပမဲ့ အျမီးက ပါမလာပါဘူး၊
ေနာက္ေတာ့ က်မသိလိုက္ပါျပီ။
ဒီေျမြဟာ ျပဳတ္က်တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေအာက္ပိုင္းေသသြားတာပါ။ ေျမြခမ်ာမွာ ပရိတ္ေတာ္တန္ခိုးေၾကာင့္ ေ၀းရာကို သြားခ်င္ေပမဲ့လဲ ေအာက္ပိုင္းေသေနလို႔ သြားမရေတာ့ပါဘူး။
ျဖစ္ပံုမ်ား .. ကိုယ္ပရိတ္ရြတ္တဲ့ အလွည့္က်မွပဲ ေျမြကလဲ ေအာက္ပိုင္းေသရတယ္လို႔။
သူမ်ားေတြကေတာ့ ထင္မယ္ .. သီလနဲ႔မျပည့္စံုဘူးလို႔၊ တကယ္လဲ .. ျပည့္စံုလွတယ္ေတာ့မဟုတ္ဖူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔မဟုတ္လား .. ဒါေၾကာင့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ..
‘ေျမြကေတာ့ေအာက္ပိုင္းေသသြားျပီ ငါပရိတ္ရြတ္လဲ သြားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေဂၚျပားေလးနဲ႔ ေကာ္ယူျပီး ေတာ္ရာသာ သြားပစ္လိုက္ၾကေပေတာ့’ လို႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ေပးျပီး အာေျခာက္ေျပ ..ေရအ၀သြားေသာက္ လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
***