မင္းသိခၤအား ေခ်ာင္းၾကည့္ျခင္း

တေန႔သ၌ ကြၽႏ္ုပ္သည္ ကြၽႏ္ုပ္၏အခန္းတြင္းရွိ ကြန္ပ်ဴတာစားပြဲေရွ႕တည့္တည့္ျပတင္းေပါက္မွ ျပင္ပေလာကသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္၍ ၾကည့္ရႈသည္တြင္ အမ်ဳိးအမည္မသိ ယာဥ္တစီး ကြၽႏ္ု္ပ္ျခံေရွ႕ ယာဥ္ရပ္နားရာေနရာသို႔ ထိုးဆိုက္လာျပီးလွ်င္ ယာဥ္ေပၚမွ လူႏွစ္ဦး သုတ္သီးသုတ္ျပာဆင္းလာသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။
အခ်ိန္ကား .. မြန္းလြဲျပီး နာရီျပန္ ႏွစ္ခ်က္တီးခန္႔ .. ။
... ... …
**
ဟဲဟဲ .. ..
အဲဒီလို အင္ထရိုပ်ဳိးလိုက္ရင္ မင္းသိခၤနဲ႔မ်ား ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သြားမလားလို႔ .. ။ မဆင္ရင္လဲ ကိစၥမရွိပါဘူး။ မင္းသိခၤကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိတဲ့အေၾကာင္းေလး ေရးခ်င္လို႔ မင္းသိခၤစတိုင္ ဖမ္းလိုက္ရတာပါ။
(တကယ္တမ္း မူရင္းကေတာ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း စတိုင္ပါ။ မင္းသိခၤက ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းဆီက ယူထားတာကို သိပ္မသိၾကတဲ့ ေနာက္လူေတြက ဒီလိုေရးရင္ မင္းသိခၤစတိုင္လို႔ပဲ ထင္မွတ္ျပီး အဲဒီအတိုင္းလိုက္ေရးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ သူ႔လို နာမည္ႀကီးခ်င္တာကိုး။)
***
ဒီလိုပါ .. မေန႔က ေန႔လည္ဘက္ မီးအားက်ျပီး ေလေအးစက္ဖြင့္မရလို႔ ခပ္အိုက္အိုက္ရွိတာနဲ႔ ဖြင့္လို႔ရတဲ့ ျပတင္းေပါက္ပဲ ဖြင့္ျပီး အျပင္ကိုလွမ္းအၾကည့္မွာ … အဲ .. အဲဒီအင္ထရိုအတိုင္းပဲဆိုပါေတာ့ .. ။ ကားေပၚက လူႏွစ္ေယာက္ ဆင္းလာတယ္၊ တေယာက္က ရွပ္အက်ႌမဟုတ္တဲ့ အျဖဴေရာင္အက်ႌပါး၀တ္ထားျပီး အနည္းငယ္ရွည္ေနတဲ့ ဆံပင္ကိုေနာက္မွာစည္းထားတယ္။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ တီရွပ္နဲ႔ ဦးထုတ္နဲ႔။
ကားရဲ႕ေဘးမွာ ‘မင္းသိခၤ’ လို႔ ကမၸည္းထိုးထားေလေတာ့ .. ဒါဟာ မင္းသိခၤရဲ႕ စီးေတာ္ယာဥ္လို႔သိလိုက္ရပါတယ္။
စပ္စုခ်င္တာနဲ႔ ျပန္မထုိင္ေသးဘဲ ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ ခပ္ကြယ္ကြယ္ေနရာကေန ကားထဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴ အ၀တ္အစားေတြ၀တ္ဆင္ထားျပီး ရွည္လ်ားလ်ားႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ မင္းသိခၤျဖစ္ဟန္တူေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတေယာက္ ထိုင္ေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္ ။ သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္က ႏွီးယပ္ေတာင္ေလးတေခ်ာင္းနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ယပ္ေတာ္သြင္းေနေလရဲ႕။
က်မအခန္းက အေပၚထပ္မွာမို႔ သူတို႔ကားထဲကို အေပၚစီးကေန အတိုင္းသားျမင္ေနရတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စပ္စပ္စုစု စိတ္၀င္တစား ဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္ဆိုပါေတာ့။
သူ႔ရဲ႕ကားက နဲနဲေတာ့ထူးျခားပါတယ္။ ဟိုင္းေအ့စ္လို ကားမ်ဳိးကို ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္ခံုေတြတပ္မထားဘဲ အျဖဴအနက္ေလးေထာင့္ကြက္ (စစ္တုရင္ကြက္ပံုစံ) ဖေယာင္းပုဆိုးခင္းထားတယ္။
ကားထဲမွာ ေခါင္းအံုး၊ တိုလီမိုလီထည့္ထားတဲ့ ျခင္းေတာင္း၊ ေရခဲဗူး၊ ေဗဒင္စားပြဲလို အနက္ေရာင္ စားပြဲပုပုေလးတလံုး နဲ႔ တျခားဘာညာကိြကြေတြ (သိပ္မျမင္ရေတာ့လို႔) ပါလာတာကိုေတြ႕ရတယ္။ ကားရဲ႕ မွန္ျပတင္းေတြကို မီးခိုးေရာင္လိုက္ကာနဲ႔ ကာထားျပီး ျပတင္းေဘာင္အေပၚဘက္မွာ ပလပ္စတစ္ ပန္းခက္ပန္းႏြယ္ေတြ အလွဆင္ထားပါတယ္။
***
ကြမ္းတယာညက္ေလာက္အၾကာမွာ ကားေပၚကဆင္းသြားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္လာျပီး သူတို႔နဲ႔အတူ လဖက္ရည္ဆိုင္က စားပြဲထိုးေလးတေယာက္ပါ လဖက္ရည္ခြက္ေတြကို ဗန္းကေလးနဲ႔ သယ္ျပီးလိုက္လာတယ္။ ဆံပင္စည္းထားတဲ့ တပည့္ေက်ာ္ႀကီးက လဖက္ရည္ခြက္တခြက္ကိုယူ၊ ယပ္ေတာ္သြင္းအမ်ဳိးသမီး အဆင္သင့္ခင္းက်င္းေပးထားတဲ့ စားပြဲပုေလးေပၚတင္ျပီး ပုဂၢဳိလ္ႀကီးထံ ရိုရိုေသေသ ဆက္ကပ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ယပ္ေတာ္သြင္း အမ်ဳိးသမီးတခြက္၊ စီးေတာ္ယာဥ္ေမာင္းတဲ့လူကိုတခြက္ ကမ္းေပးျပီး က်န္ႏွစ္ခြက္ကိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ တခြက္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ေသာက္ၾကရတယ္။
ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟာ လဖက္ရည္သံုးေဆာင္ျပီး ခံတြင္းခ်ဥ္တယ္ထင္ပါရဲ႕ .. ယပ္ေတာ္သြင္းအမ်ဳိးသမီးတည္တဲ့ စီးကရက္ကို ေျခႀကီးဆင္းျပီး ဖြာရႈိက္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ေနာက္ေတာ္ပါ တပည့္ႏွစ္ဦးကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္တာ လဖက္ရည္တခြက္ကို ကမန္းကတန္းေသာက္ျပီး ဆရာႀကီးအတြက္အခ်ဳိရည္ သြား၀ယ္ရျပန္တယ္။ ယပ္ေတာ္သြင္းအမ်ဳိးသမီးခမ်ာမွာလည္း မအားရရွာပါဘူး။ ဆရာႀကီး စီးကရက္နဲ႔ မွိန္းေနတုန္း ၀ယ္လာတဲ့အခ်ဳိရည္ဘူးကို သိမ္းဆည္း၊ ခုန ေသာက္ထားတဲ့ လဖက္ရည္စားပြဲသုတ္ျပီးျပန္သိမ္း၊ စတီးပန္းကန္ျပားေလးတခ်ပ္ကို ေဆးေက်ာ အားလံုးျပီးေတာ့မွ အိုက္ေတာ္မူေနတဲ့ ဆရာႀကီးကို ယပ္ေတာ္ျပန္သြင္း .. နဲ႔ အလုပ္ကိုရႈပ္ေနတာပါပဲ။
***
ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား ..။ သူတို႔လုပ္ေနကိုင္ေနၾကတာကို တစံုတေယာက္က ခုလို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ေခ်ာင္း ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာ သိပံုမေပၚပါဘူး။
က်မလဲ အလြန္နာမည္ႀကီးျပီး စခန္းႀကီးလြန္းတဲ့ မင္းသိခၤဆိုတာကို ဘုတ္အုပ္ထဲမွာသာျမင္ဖူးတာမို႔ အခုလို အရွင္လတ္လတ္ ျမင္ခြင့္ရတုန္း သူလုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြ တေစ့တေစာင္းအကဲခတ္တဲ့အေနနဲ႔ ေခ်ာင္းႀကည့္ေနမိတာ ပါ။
သူတို႔အဖြဲ႕စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ယာဥ္ႀကီးဟာ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ လဖက္ရည္သံုးေဆာင္ၾကျပီးတဲ့အခါမွာ ျခံေရွ႕ ကားပါကင္မွာရပ္ထားရာကေန ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားပါတယ္။ မထြက္ခြါခင္မွာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက ပတ္၀န္းက်င္ကို သကၤာမကင္းျဖစ္ဟန္တူပါရဲ႔ .. ဟိုသည္ ေ၀့၀ိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ က်မ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကို တခ်က္လွမ္းေမာ့အၾကည့္ က်မလဲ သူမျမင္ေအာင္ ကမန္းကတန္း ပုန္းကြယ္လိုက္ရပါေရာလား။
***
ဤသို႔ျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္လည္း ခိုးေခ်ာင္ခိုး၀ွက္ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရႈျခင္းကိစၥကို နိဂံုးကမၸတ္ အဆံုးသတ္၍ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ျပန္ကာထိုင္ျပီးလွ်င္ ဤစာကို စီလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။
***
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
(အလံုးစံုကုန္ေသာသတၱ၀ါအေပါင္း သူ႔ထိုက္ႏွင့္သူ႔ကံ ခံစရာရွိခံၾကပါေစကုန္ေသာ္၀္)
***