သီတင္းကြၽတ္ အေတြး ...

၀ါတြင္း ၃ လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ ခါတိုင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြလိုပဲ ၉ ပါးသီလ ေစာင့္ထိမ္းျဖစ္တယ္။
ငယ္ငယ္က သီတင္းကၽြတ္ဆို ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမဲ့ .. ခုေတာ့လဲ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွ မခံစားရသလိုပါပဲ။ ငယ္တုန္းကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္လမွာ ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္လို႔ ေပ်ာ္ရတာအျပင္ .. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ညဆို ျခံထဲမွာ ယုန္ရုပ္မီးပံုးကေလးတြန္းျပီး ကစားခဲ့ၾကတယ္၊ ၀င္းတံခါးသံတိုင္ေတြၾကားနဲ႔ သစ္ပင္ေအာက္ေတြမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြထြန္းခဲ့ၾကတယ္၊
အေမလိုက္ပို႔လို႔ ေမာင္ႏွမတေတြ မီးထြန္းပြဲ ေလ်ွာက္ၾကည့္ၾကတယ္၊ မီးထြန္းပြဲေလ်ွာက္ၾကည့္ရင္း မုန္႔ေတြစား အရုပ္ေတြပူဆာခဲ့ၾကတယ္။
ေဗ်ာက္အိုးေတြ မီးရႈးမီးပန္းေတြ ေဖာက္ၾကတယ္၊ မီးပံုးပ်ံေတြ လႊတ္ၾကတယ္၊ အပူအပင္ကင္းတဲ့ ကေလးဘ၀မွာေတာ့ ေပ်ာ္စရာေတြ ျပည့္လို႔ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ျခင္းေတာင္းတေတာင္းထဲမွာ အသီးေတြအမ်ားႀကီးထည့္ျပီး အဘိုး အဘြား နဲ႔ အသက္ႀကီးတဲ့ ေဆြမ်ဳိးေတြကို တအိမ္တက္ဆင္း လိုက္ကန္ေတာ့ၾကတယ္။
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာ ျမန္မာ့ဓေလ့ပါပဲ။
ဒီေန႔ဟာ ေက်းဇူးရွင္ပူေဇာ္တဲ့ေန႔ .. .. ။
မိဘႏွင့္တကြ ကိုယ့္အေပၚ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးသူ မွန္သမွ်ကို ရည္စူးျပီး ကန္ေတာ့ၾကရမယ္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကို မိဘ ေဆြမ်ဳိး ဆရာသမားေတြဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး ဂါရ၀ျပဳဖို႔ သတိေပးျဖစ္တယ္။ လက္လွမ္းမီသေလာက္ေပါ့။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ တႏွစ္လံုး ကိုယ့္မိဘ ဘိုးဘြား ေဆြမ်ဳိးေတြကို ေမ့ခ်င္ေမ့ေနမယ္၊ ဒီလို တေန႔ေလာက္ေတာ့ သတိတရ ဂါရ၀ျပဳသင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။