ကေလးဘေလာ့ ... ဘေလာ့ကေလး

ခုရက္ပိုင္း စာဖတ္ရတာ စာေရးရတာ ၿငီးေငြ႕ေနမိတယ္။ အရင္လိုလည္း ဘေလာ့တကာ ေလွ်ာက္မလည္ သြားမဖတ္ျဖစ္ဘူး။ နီးစပ္ရာဘေလာ့ တခုတေလ ေလာက္ကလြဲလို႔ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ကို မရွိတာ။ ဖတ္မိသမွ်စာေတြကလည္း ညစ္ညဴးစရာေတြ ျပည့္ေနသလိုပဲ။ စိတ္အပန္းလည္း မေျပဘူး။ အေဖ့ စာအုပ္စင္ ေမႊၿပီး ဖတ္စရာရွာဖို႔လည္း စာအုပ္စင္ေမႊမိရင္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးရတာမို႔ လတ္တေလာအနားမွာရွိတဲ့ ဖတ္ၿပီးသား စာအုပ္တအုပ္သာ ေနာက္တေခါက္ ဖတ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း စိတ္ထဲ ၿငီးေငြ႕ေနတုန္းပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ေနရင္း အဲဒီတေန႔ေတာ့ ဟန ရဲ႕ Little Green Villa မွာ ပန္းကေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနလိုက္တယ္။ စာေတြဖတ္ရ ေရးရလို႔ ၿငီးေငြ႕ေနခ်ိန္မွာ ပန္းလွလွေလး ေတြ စိမ္းစိမ္းလန္းလန္း အပင္ေလးေတြ ၾကည့္ရ ျမင္ရတာ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့စရာပါပဲ။ ဟနရဲ႕ အပင္ေလးေတြ ပန္းေလးေတြထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ကြန္မန္႔ေရးမယ္ၾကံေတာ့ ကြန္နက္ရွင္ဆိုးလို႔ ကြန္မန္႔ထဲ၀င္မရဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြန္မန္႔ ေရးတာ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရ ျပန္ပါတယ္။

ဟနရဲ႕ ပန္းေတြၾကားမွာေနရင္း စိတ္နည္းနည္းသက္သာရာရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္ လင့္ခ္ကေလးတခု ထပ္ေတြ႕ပါတယ္။ အဲဒါက “ျမန္မာကေလးမ်ား” လို႔ အမည္ရ တဲ့ ဘေလာ့ေလးတခုပါ။ ဖန္တီးသူကလည္း ေဒၚေလးဟနပါပဲ။ ဒီဘေလာ့ကေလးမွာ က်မတို႔ ငယ္ငယ္က ရြတ္ခဲ့ ဆိုခဲ့ဖူးၾကတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ လကၤာေလးေတြလည္းပါတယ္။ ကစားနည္းေလးေတြလည္း ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးေတြ ေနထိုင္က်င့္သံုးရမယ့္ အမူအက်င့္ေလးေတြလည္း ေျပာျပလမ္းညႊန္ ထားပါတယ္။ စစခ်င္းေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးေတြ စိတ္ထဲကေန ဖတ္ေနမိတယ္။ စိတ္နဲ႔ဖတ္ေနရင္း အလိုလိုေပ်ာ္လာၿပီး ႏႈတ္က အသံထြက္ ရြတ္ဆိုမိတယ္။ ဟန စိတ္ကူးေလး ေကာင္းလိုက္တာလို႔လည္း စိတ္ထဲခ်ီးက်ဴးမိတယ္။

အခုေခတ္က်မတို႔ဆီမွာ ကေလးေတြအတြက္ရယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီးထုတ္တဲ့ ကေလး စာေပဆိုတာ အင္မတန္ပါးရွားေနပါၿပီ။ က်မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္၊ ဆရာႀကီးဦးတင္မိုးတို႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ခ်စ္စရာ ကေလးကဗ်ာေလး ေတြ ပံုျပင္ေလးေတြ ရြတ္ဆိုခြင့္ ဖတ္ခြင့္ ရခဲ့ၾကတယ္။ ခုထိလည္း ဒါေလာက္ပါပဲ။ အသစ္ထပ္ၿပီး တီထြင္ျခင္း ေပၚေပါက္လာျခင္း ဆိုတာ မရွိသေလာက္ကို ရွားေန ပါၿပီ။

အခုဘေလာ့ေရးေတာ့လည္း ကိုယ္အားသန္ရာ သန္ရာကိုသာေရးေနၾကတယ္။ ကေလးေတြအတြက္ဆိုတာ က်မတို႔ ထည့္မစဥ္းစားမိၾကပါဘူး။ (က်မတို႔ဆိုေပမဲ့ က်မကိုယ္က်မ ေျပာတာပါ) ကေလးေတြက ဘေလာ့ ဖတ္မွာမို႔လား ဆိုတဲ့အေတြး ေတြနဲ႔ မစဥ္းစားမိတာလည္း ပါတာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးတင္ေတာ့ ဖတ္မိတဲ့လူႀကီးေတြက ကိုယ့္ကေလးေတြကို ဖတ္ျပ ရြတ္ျပ ညႊန္ျပႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္တာပါပဲ။

ေလာေလာဆယ္ ကေလးေတြ ဖတ္မိလား မဖတ္မိလားေတာ့ မသိ။ က်မ ဖတ္မိ၊ ရြတ္မိ ဆိုမိၿပီး စိတ္ညစ္ညဴး ၿငီးေငြ႕ျခင္းေတြ တဒဂၤေျပေပ်ာက္သြားမိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးဘ၀ကိုလည္း ျပန္သတိရၿပီး စိတ္ေတြလန္းဆန္း ၾကည္ႏူး သြားမိတယ္။ ခ်စ္စရာ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲ ေဖာ္ျပထားတာမို႔ လည္း ဖတ္ရတာ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာေလးပါ။ က်မခ်စ္တဲ့ ကေလးကဗ်ာ ေလးေတြ ကစားနည္းေလးေတြ ခုလို တစုတေ၀းထဲ ဘေလာ့ကေလးတခု စီစဥ္ ဖန္တီးထားတဲ့ ေဒၚေလးဟနကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ဒီစာကို “ေၾကာ္ျငာ” လို႔ ေျပာလိုကလည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စာေရးခ်င္စိတ္မရွိလို႔ မေရးေသးဘူး စဥ္းစားထားေပမဲ့ ဒီဘေလာ့ေလး ဖတ္လိုက္ ရလို႔ ေၾကာ္ျငာခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာၿပီး ဒီစာကိုေရးလိုက္ရျခင္းပါ။

တခါတေလ … မြန္းက်ပ္တဲ့စာေတြ … နာက်ည္းမုန္းတီးမႈ အာဃာတေတြ ေရာျပြမ္းေနတဲ့ စကားလံုးေတြ … အထိမ္းအမွတ္ရက္စြဲေတြ … စိတ္ပင္ပန္း ၿငီးေငြ႕မႈေတြ … ထိုထိုအရာေတြကေန ခဏတျဖဳတ္ကင္းကြာခ်င္ရင္ “ဒီဘေလာ့” ေလးဆီ တေခါက္ေလာက္ အလည္သြားၾကည့္ပါလို႔ … က်မကေတာ့ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ရွင္။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၇၊ ၀၇၊ ၂၀၀၇
ေန႔လည္ ၁ နာရီ ၃၀ မိနစ္