အေဖေျပာေသာ ပံုျပင္

ဒီပံုျပင္ေလးကေတာ့ အေဖေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ။
၀ိသုဒၶိမဂ္လာ အဆိုတခုကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေျပာျပတဲ့ ပံုတပုဒ္ဆိုပါေတာ့။
သိျပီးသားလည္း ျဖစ္ၾကမွာပါ၊ ပံု မေျပာရတာၾကာလို႔ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး ရွင္ … ။
***
တခါက လုလင္တေယာက္ဟာ ခရီးသြားရင္း မ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီး ေတာအုပ္တခုထဲ နယ္ကြၽံေရာက္ရွိသြားပါသတဲ့။ အဲဒီေတာအုပ္ကေတာ့ ဘီလူးမၾကီးတေယာက္ အပိုင္စားရထားတဲ့ ေတာအုပ္ၾကီးပါပဲ။ ဘီလူးမၾကီးဟာ ဒီေတာအုပ္ထဲ ေရာက္လာသမွ်သူေတြကို ဖမ္းစားပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ခုလို နယ္ကြၽံျပီး သူ႔ပိုင္နက္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ ခရီးသြားလုလင္ဟာ ဘီလူးမၾကီးရဲ႕ အစာျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဘီလူးမၾကီးဟာ ဒီလုလင္ပ်ဳိကို ၾကည့္ျပီး ခ်စ္ၾကိဳက္မိတာနဲ႔ သတ္မစားေတာ့ဘဲ သူ႔ကိုယ္သူ နတ္သမီးတမွ် ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ တေယာက္အျဖစ္ ဖန္ဆင္းကာ လုလင္ပ်ဳိရွိရာ သြားခဲ့တယ္။

ဒီေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသား ခ်စ္ကြၽမ္း၀င္သြားၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ဘီလူးမၾကီးတျဖစ္လဲ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ေတြ႕သြားတဲ့ လုလင္လည္း ကိုယ့္ရပ္ဌာေနကိုေတာင္ ျပန္ဖို႔သတိမရဘဲ အဲဒီေတာအုပ္ၾကီးထဲက ေက်ာက္ဂူၾကီး တခုထဲမွာပဲ ဘီလူးမၾကီးနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ေနၾကေတာ့တယ္။ စားေရးေသာက္ေရးကို ဘီလူးမၾကီးက ရွာေဖြဖန္တီးေပးျပီး ေက်ာက္ဂူၾကီးနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္ေလာက္သာ သြားလာဖို႔လည္း သူ႔ကို မွာၾကားထားတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေနလာရင္း တေန႔ ေန႔လည္ခင္း ဘီလူးမၾကီး မရွိစဥ္မွာ လုလင္ဟာ ေက်ာက္ဂူအနီးတ၀ိုက္သြားလာ ေနတုန္း ၀ိဇၹာဓိုရ္ တဦးနဲ႔ေတြ႕ပါေလေရာ။
ဘီလူးမၾကီး ပိုင္နက္ ေတာအုပ္မွန္း သိထားတဲ့ ၀ိဇၹာဓိုရ္က လူသားေယာက္်ားတေယာက္ကို ခုလို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အံ့ၾသတၾကီး ေမးပါတယ္။

“အသင္ လုလင္ … ဒီေတာအုပ္ၾကီးအတြင္း ဘာလာလုပ္ေနပါသလဲ”
“ဒီေတာအုပ္ကား ကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ ကြၽႏ္ုပ္ဇနီးသည္ ေနထိုင္ရာ ေတာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ညဆိုလွ်င္ ေဟာဟိုက ေက်ာက္ဂူၾကီးတြင္း အိပ္စက္ နားေနၾကပါတယ္” လို႔ျပန္ေျဖေတာ့ … ၀ိဇၹာဓိုရ္က သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလူသားဟာျဖင့္ ဘီလူးမၾကီးရဲ႕ လွည့္စားမႈကို ခံေနရျပီ၊ ငါ မေျပာျပလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး လို႔ ၾကံေတြးၿပီး … ခုလို ဆက္ေျပာပါတယ္။
“အသင္ လူသား … သင္မွားေနၿပီ၊ ဒီေတာအုပ္ၾကီးဟာ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဘီလူးမၾကီးရဲ႕ ပိုင္နက္ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာအုပ္ထဲ ေရာက္လာသမွ် သတၱ၀ါေတြကို သူက ဖမ္းစားႏိုင္ဖို႔ နတ္မင္းၾကီးေတြဆီက အခြင့္ ရထားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သင္ေျပာတဲ့ ဇနီးသည္ဆိုတာ ဘီလူးမၾကီးသာလွ်င္ ျဖစ္ရမယ္ … ဒီဘီလူးမၾကီးဟာ သင္နဲ႔ ေပါင္းသင္းရာက ျငီးေငြ႕လာတဲ့အခါ သင့္ကို သတ္စားလိမ့္မွာ ဧကန္ပဲ … သင္ အျမန္ဆံုးသာ လြတ္ေအာင္ေျပးေပးေတာ့”
“မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ … ကြၽႏ္ုပ္ဇနီးသည္ဟာ အလြန္သိမ္ေမြ႕ ယဥ္ေက်းလိမ္မာတဲ့ မိန္းကေလးပါ … ဘီလူးမၾကီး မဟုတ္ပါဘူး”
အဲဒီလို ၀ိဇၹာဓိုရ္ေျပာတဲ့ စကားကို မယံုၾကည္တဲ့ လုလင္ဟာ ေနျမဲတိုင္းသာ ဆက္လက္ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တၾကိမ္ ၀ိဇၹာဓိုရ္လာခိုက္ သူနဲ႔ထပ္ေတြ႕ၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပန္ေတာ့လည္း ဒီလုလင္ဟာ မယံုၾကည္ဘဲ ရွိစျမဲပါပဲ။

တတိယအၾကိမ္ထပ္မံဆံုတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ ၀ိဇၹာဓိုရ္က မျဖစ္ေခ်ဘူး ဆိုျပီး
“ကဲ … အသင္လူသား … သင့္ကို ကြၽႏ္ုပ္တခု အၾကံေပးမယ္ … ညဘက္ သင့္ဇနီး အိပ္ေမာက်ျပီ ဆိုတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ေဟာဒီ မီးခတ္ေက်ာက္နဲ႔ အလင္းေရာင္ရေအာင္ ခတ္ျပီး သင့္ဇနီးကိုၾကည့္ေပေတာ့၊ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့အခ်ိန္ဆို သူ ဟန္ေဆာင္လို႔ မရဘူး၊ ဇာတိျပန္လိမ့္မယ္၊ အသင္ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ပါေလ”
လို႔ ထပ္မံတုိက္တြန္းေတာ့မွ လုလင္လည္း မီးခတ္ေက်ာက္ေလး ေဆာင္ျပီး အိပ္ရာ၀င္သတဲ့။

ညဘက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ညနက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဇနီး အိပ္ေမာက်ၿပီဆိုေတာ့မွ အသာေလး ထၿပီး မီးခတ္ၾကည့္ေတာ့ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အစြယ္ျပဴးျပဴး ဘီလူးမၾကီးကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဒီေတာ့မွ သူလည္း အရမ္းကို ထိတ္လန္႔သြားၿပီး ငါ ဆက္ေနလို႔ေတာ့ျဖင့္ မျဖစ္ေခ်ဘူး၊ ခုခ်က္ခ်င္း ေျပးမွ ေတာ္ရံုက်မယ္ လို႔ ေတြးမိျပီး တခ်ဳိးတည္း ေျပးေတာ့တာပဲ။

ခဏအၾကာ ဘီလူးမၾကီး သိေတာ့ ေနာက္ကလိုက္တယ္၊ သူကလည္း ေရွ႕ကေန မရပ္မနားေျပးရင္း ဘီလူးမၾကီးပိုင္တဲ့ ေတာအုပ္ကိုလြန္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ … ဘီလူးမၾကီးရဲ႕ ေဘးဒုကၡအေပါင္းက လြတ္ေျမာက္ရာကို ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ လာလမ္းကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ တဖက္ေတာအုပ္ထဲမွာ ဘီလူးမၾကီးက သူ႔ကို ေမွ်ာ္ေငးရင္း က်န္ေနခဲ့ပါေတာ့သတဲ့။
***
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ဒီပံုျပင္ေလးဟာ ၀ိသုဒၶိမဂ္ထဲက ၀ိပႆနာ ဥာဏ္စဥ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဥပမာေပးထားတဲ့ ပံုျပင္ေလးတပုဒ္ပါ။

ကိုယ့္ခႏၶာဟာ ဒုကၡမွန္း မသိေသးသမွ် ခင္တြယ္ေနၾက စြဲလမ္းေနၾကတယ္၊ တကယ္တမ္း ဒုကၡအတိဆိုတာကို ဥာဏ္နဲ႔ ရႈျမင္လိုက္ေတာ့မွ ဒုကၡခ်ဳပ္ျငိမ္းရာကို ရွာေဖြ အားထုတ္ ရႈမွတ္ၾကရင္း ဥာဏ္စဥ္ အဆင့္ဆင့္ တက္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ (ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ရာ) မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ကို ဆိုက္ေရာက္ရေၾကာင္းကို ဒီပံုျပင္ေလးနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာပါ။
***
က်မတို႔ဟာ သာမန္အားျဖင့္ အက်ဳိးနဲ႔အျပစ္ကို ခြဲျခားျပီး သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေပၚယံေလာက္သာ သိၾကတာမို႔ အျပစ္ရွိမွန္း သိရက္နဲ႔ လုပ္ေနမိသလို အက်ဳိးရွိမွန္းသိရက္နဲ႔ မလုပ္မိတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဥာဏ္နဲ႔ တကယ္ကို သိေတာ့မွသာ … အျပစ္ရွိေၾကာင္း မေကာင္းေသာအက်င့္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ၿပီး အက်ဳိးရွိရာရွိေၾကာင္း ေကာင္းေသာ အလုပ္ေတြကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ က်မ အလြန္ႏွစ္သက္တဲ့ ၀ိသုဒၶိမဂ္လာ ေအာက္ပါအဆိုကို ေ၀ငွ လိုက္ရပါတယ္ရွင္။
***
အျပစ္တစံုတရာကို ဥာဏ္နဲ႔ရႈမျမင္ေသးသေရြ႕ စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္။
အက်ဳိးတစံုတရာကို ဥာဏ္နဲ႔ရႈမျမင္ေသးသေရြ႕ ရယူျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္။
***
20.1.07
3:03 pm