ေစ်း၀ယ္ထြက္ ညည္းခ်င္း

ခုရက္ပိုင္း ႏွစ္ရက္ျခား သံုးရက္ျခားဆိုသလို မနက္ခင္းေတြမွာ ေခါင္းကိုက္ကိုက္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေပမဲ့ သတိထားမိတာေတာ့ က်မေစ်း၀ယ္ထြက္ရမဲ့ မနက္ခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ေနတတ္တာပါ။ တိုက္ဆိုင္တာလို႔ ဆိုရေလမလားမသိ။ တကယ္ပဲ ေစ်းသြားရမယ့္ မနက္မနက္ဆို ခံရခက္စြာ ေခါင္းထဲက ကိုက္လွပါတယ္။ အဲဒီလိုေန႔မ်ဳိးဆိုရင္ လူကလည္း ခပ္မႈိင္းမႈိင္း … စိတ္ေတြလည္း ထံုထိုင္းထိုင္းနဲ႔ ခါတိုင္းလို မဟုတ္တာၾကာပါျပီေကာ။

အေမခရီးသြားခါစ ေစ်းစသြားစဥ္ကာလတုန္းကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ မနက္ခင္း အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္တယ္ သေဘာထားျပီး ေစ်းျခင္းေတာင္းေလးဆြဲ …ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေစ်းသြားခဲ့တာပါပဲ။
ေစ်းတန္းထဲလမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေကာင္းႏိုးရာရာ ခ်က္စားဖို႔စဥ္းစား ၀ယ္ျခမ္းရင္း အဆင္ေျပေနခဲ့ပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေစ်း၀ယ္သက္က ရက္ပိုင္းကေန လပိုင္းကူးၿပီး ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ေစ်းသြားရတာ စိတ္ဓာတ္က် က်လာပါေတာ့တယ္။

အေမသြားခါစ ..ေအာက္တိုဘာလကုန္ပိုင္းတုန္းက ၾကက္သြန္နီ တပိႆာ အလတ္စားဆို ၁၈၀၀- ၂၀၀၀က်ပ္ ၀န္းက်င္ကေန .. အခုေတာ့ ၂၅၀၀ ဆိုတာေတာင္ ခပ္ညံ့ညံ့အမ်ဳိးအစားျဖစ္ေနျပီ။ ၂၈၀၀ - ၃၀၀၀ေလာက္မွ အသင့္အတင့္ရပါတယ္။ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ အာလူးနဲ႔ ငရုတ္သီးမႈန္႔ တို႔လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ နီ ငရုတ္သီးဆိုတာမ်ဳိးဟာ ဟင္းခ်က္ရင္ မပါမျဖစ္ဆိုေတာ့လည္း ေစ်းဘယ္ေလာက္တက္တက္ မ၀ယ္ မျဖစ္ ၀ယ္ေနရေတာ့တာေပါ့။

ပဲဆီကလည္း ၃၂၀၀ေစ်းတဲ့။ စားအုန္းဆီေတာင္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေနၿပီလို႔ေျပာၾကတယ္။ အရင္ကဆို ဆီကို ဘုန္းေဘာလေအာ သံုးေနက် က်မဟာ အခုလိုကိုယ္တိုင္ေစ်း၀ယ္ရမွ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခြၽတာတတ္ေနပါျပီ။ ဆီတပိသာကို ဘယ္ႏွစ္ရက္သံုးရတယ္ ဆိုျပီး မွတ္သားသံုးစြဲတတ္ေနပါၿပီ။ အရင္ကလို အားေန ဟိုဟာေၾကာ္စား ဒီဟာေၾကာ္စား မလုပ္ေတာ့တဲ့အျပင္ တခ်ဳိ႕ဟင္းဆို ဆီသတ္ေတာင္မခ်က္ေတာ့ဘဲ လံုးခ်က္ကေလးေတြပဲ ခ်က္စားတတ္ေနၿပီ။

ဒီလိုနဲ႔ ေစ်းသြားရမဲ့ေန႔ ေရာက္လာျပန္ၿပီေပါ့။ ေရွာင္လႊဲလို႔လည္း မရတဲ့အဆံုး ၾကံဳးရုန္းထၿပီး ေစ်းကိုအသြား ဦးၾကင္ဥကို အားက်တာေၾကာင့္ ညည္းခ်င္း ေခၚမလား ျဖီးခ်င္း ေခၚမလား ဘာေခၚေခၚ ၾကိဳက္သလိုေခၚႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာမဟုတ္ ဘာမဟုတ္ ကဗြၽတ္ ကေဗ်ာင္ ကဗ်က္ တပုဒ္ အေတြးစုတ္စုတ္နဲ႔ ေရးထုတ္လိုက္ရေၾကာင္းပါ။
***
ေရာ … သည္တခါ ေမဓာ၀ီ ပ်င္းမရ၊ ဟင္းခ်ကာ အတင္းထပါလို႔၊ ျခင္းမ-ကာ ေစ်းကိုလစ္ရတယ္ … ကြယ္ … ညစ္ျပန္ေပါ့ မနက္ခင္း။

သက္ျပင္းကို အသာခ်ပါလို႔၊ ပါသမွ်ပိုက္ဆံေလးရယ္နဲ႔၊ ေစ်းဘယ္လို ၀ယ္ရပါ့၊ အၾကံရခက္ပါဘိေတာင္း၊ ေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ကုတ္၊ ငုတ္တုတ္ျဖင့္ေမ့ခ်င္ျပီ၊ ဆီကလည္း ေစ်းေတြတက္၊ ေရနဲ႔ခ်က္မရလို႔သာပ၊ ခ်က္ရရင္ ေရလံုျပဳတ္၊ အဟုတ္သာ စားလိုက္ခ်င္ေတာ့ရဲ႕၊ ေၾသာ္ ဘယ့္ႏွယ့္ လုပ္ရပါ့၊ ဒုကၡ … ဒုကၡ … ဒုကၡ … ပါတကား။

ၾကက္သြန္နီ/ျဖဴ အာလူး၊ မထူးေပါင္ အတက္သာရွိေပသမို႔၊ ခက္ပါဘိလို႔ တိတ္တခိုးညည္း၊ လိပ္က်ဳိးၾကီး လမ္းသြားသလို၊ ေစ်းတန္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး၊ လမ္းသလားကာ ဟိုသည္ၾကည့္ေနသမို႔၊ လာပါလို႔ လွမ္းကာေခၚ၊ ဒီမွာေနာ္ ၀ယ္မွာလား၊ ငါးၾကင္းက သံုးရာ့ငါးဆယ္၊ ငါးဖယ္က ရွစ္ရာေစ်း၊ ညစ္ကာေတြးမေနနဲ႔ ၀ယ္လို႔ခ်က္၊ ၀က္သားက ေလးရာ၊ ဘယ္ဟာကို စားမလဲ၊ အားခဲကာ စဥ္းစားလ်က္၊ တြက္ခ်က္ရျပန္ေတာ့တယ္။

ေစ်းတန္းက အိမ္အျပန္၊ လက္က်န္ေငြ နတၳိေပမို႔၊ သတၱိရွိရိွ ေခါင္းကိုေမာ့လို႔၊ ေတာင္းကိုေတာ့ ဆြဲခဲ့ပါတယ္၊ ကဲ … ဒီေန႔ ခ်က္စရာ၊ ဒီမွာေလ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊ ၾကက္သြန္တတက္- ဆီတစက္နဲ႔ ေခြၽတာေရးဟင္းခ်က္ေပေရာ့၊ ေဟာ့ဟိုမွာေလ … ငပိရည္ ႏွစ္ရာဖိုး၊ ဆားထိုးလို႔ ေရေရာ၊ ငရုတ္သီးမႈန္႔မေႏွာဘဲ၊ က်ဲေတာက္ေတာက္ ညိဳတိုတို၊ ဒီလိုသာ ျမိဳၾကပါစို႔၊ တို႔စရာက ဆလတ္ရြက္၊ လိုက္ဖက္လို႔ညီပါသည္၊ ဗီတာမင္ အျပည့္အ၀၊ အားပါးတရ စားၾကေပေတာ့၊ သြားျပန္ေပါ့တရက္၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္ မနက္ခင္း၊ ညည္းခ်င္းဖြဲ႕ မေျဖသာၿပီ၊ ေမဓာ၀ီ ရူးခ်င္ေပါ့ေလး။ ။
***
15.1.07
11:54 pm