ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ ...

ဒီစာကို တကယ္တမ္း မေရးခ်င္ပါဘူး။
အခုေနာက္ပိုင္း ဒါမ်ဳိးေရးရမွာ နည္းနည္း လက္တြန္႔ေနမိလို႔ပါ။
“ဒါဟာ ပညာရွင္ႀကီးေတြ လုပ္ထားတာ … နင္က ဘာမို႔ ဒီလိုေရးရတာလဲ …” ဆိုျပီး ေျပာလာၾကမွာကို ရြံ႕ေနမိတာလည္း ပါပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့လည္း မေရးဘဲက မေနႏိုင္ … စိတ္ထဲမွာ တႏုံ႔ႏံု႔ ျဖစ္ေနတာမို႔ ခ်ေရးလိုက္မိပါၿပီ။
ပညာရွင္ဆိုတာကလည္း တခါတရံ ပမာဒ ေလခ ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေျပာလိုကလည္း ေျပာၾကပါေစေတာ့ရယ္လို႔ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ ေရးလိုက္ပါတယ္။ ေျပာသမွ်ခံဖို႔ေတာ့ အဆင္သင့္ပါပဲ။
***
မၾကာေသးခင္ကမွ စာေမးပြဲျပီးသြားတဲ့ တူမေလးတေယာက္ ဆီကေန ေက်ာင္းသံုး ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာစာအုပ္ကို တေန႔က ေတာင္းဖတ္လိုက္မိပါတယ္။ ၈ တန္း ျမန္မာကဗ်ာ စာအုပ္ကေလးပါ။
စာအုပ္ကေလးက ပါးပါးလ်ားလ်ားေလးပါပဲ။ ဒါနဲ႔ လွန္ေလွာဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ ဘာကို သတိစထားမိလဲဆိုေတာ့ စကၠဴရဲ႕ အရည္အေသြးပါ။ စကၠဴအမ်ဳိးအစား အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိတဲ့အနက္ က်မတို႔ေခတ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းသံုးျပ႒ာန္း စာအုပ္ေတြကို ေနာ္ေ၀စကၠဴနဲ႔ ရိုက္ႏွိပ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံက တင္သြင္းတာမို႔ ေနာ္ေ၀စကၠဴလို႔ အလြယ္ေခၚတာပါ။ News Print လို႔လည္း ေခၚပါတယ္။

အခု ဒီစာအုပ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပည္တြင္းျဖစ္စကၠဴနဲ႔ ရိုက္ထားတာ သတိထားမိပါတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္မွာလည္း စကၠဴအစားစားရွိတယ္။ စစ္ေတာင္း၊ မအူပင္ က စလို႔ ဘားျဖဴ၊ ဘားျပာ .. စသျဖင့္ပါ။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ အခုမွ recycling paperေတြ ေခတ္စားေနေပမဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ျဖင့္ ဟိုယခင္ ကတည္းက အရာရာကို recycle လုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိပါတယ္။ စကၠဴသည္လည္း ဒီလိုပဲေပါ့။
ေနာ္ေ၀ စကၠဴေတြကို ျပန္ၾကိတ္တဲ့အခါ ဘားေနာ္ (ဘားမား+ေနာ္ေ၀) လို႔ ေခၚျပီး ၀ူဖရီ (wood free) စကၠဴကို ျပန္ၾကိတ္တာကိုေတာ့ ဘား၀ူ လို႔ အလြယ္ေခၚၾကတယ္။ စကၠဴအတိုအစ ဘာမွန္းမသိတဲ့ဟာေတြ အကုန္ ေရာၾကိတ္တာမ်ဳိးက်ေတာ့ အရည္အေသြး သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ဘားျပာတို႔ ဘားညိဳ တို႔ စသျဖင့္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလို စကၠဴမ်ဳိးေတြမွာက တခါတေလ အမႈိက္စေတြ ႏွီးစေတြေတာင္ ပါလာတတ္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ထားပါေတာ့ … အခု က်မဖတ္ရတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးကေတာ့ ဘားမဲလား ဘားမြဲလား ဘာစကၠဴမွန္းကို မသိပါဘူး။ စကၠဴသား အလြန္ကို ညံ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ညံ့တဲ့စကၠဴေပၚ ရိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ စာလံုးေတြက်ေတာ့ေရာ…။ ဟုတ္ကဲ့ … မထင္မရွား ခပ္၀ါး၀ါးေတြပါပဲ။ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္လို ရိုက္ခ်က္ မ်ားမ်ား ရိုက္ရတဲ့အခါမွာ ပလိပ္ျပားကို တခါတည္း ကူးရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ရဲ႕ ေစာင္ေရကိုၾကည့္ေတာ့ ၂ သိန္း ၁ေသာင္း လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါက တရား၀င္ အေရးပါ။ တကယ္တမ္း ဒီ့ထက္ ပိုဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ရိုက္ခ်က္ရွိတဲ့ စာအုပ္ကို ရိုက္ရင္ ဥပမာ အနည္းဆံုး ရိုက္ခ်က္ ၅ေသာင္း တခါ ျဖစ္ေစ ပလိပ္အသစ္ ထပ္ကူးမွ စာထြက္ ေကာင္းႏိုင္ပါတယ္။ အခု စာလံုးေတြက ပ်က္တဲ့ေနရာပ်က္ မႈန္တဲ့ေနရာမႈန္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဖတ္ရဆိုးပါတယ္။

စကၠဴနဲ႔ ပံုႏွိပ္အရည္အေသြးကို ခဏေဘးခ်ိတ္ၿပီး ပထမစာမ်က္ႏွာကို လွန္လိုက္ပါတယ္။ ေတြ႕လိုက္ရတာကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပါပဲ။


က်မ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ၾသသြားမိပါတယ္။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ၈ တန္းကို အ႒မတန္း လို႔ ေရးတာပါ။ အခုေတာ့ ျမန္မာကဗ်ာ စာအုပ္မွာကိုက “အဌမတန္း” လို႔ စာလံုးေပါင္းထားပါတယ္။
အ-ဌ-မ တန္း နဲ႔ အ-႒-မ တန္း အသံထြက္ခ်င္း မတူသလို အဓိပၸါယ္လည္း မတူပါဘူး။
အဌမ ကို အ့ထမ့ လို႔အသံထြက္ပါတယ္။
အ႒မ ကေတာ့ (အဋ္+ဌ+မ) အတ္ထမ့ လို႔အသံထြက္ပါတယ္။
ဌ နဲ႔ ႒ ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွားတတ္ၾကတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို က်မ ပလန္းနက္ဖိုရမ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့ ပ်က္သြားေလာက္ျပီ။)
႒ ဆိုတာက ဋ နဲ႔ ဌ ႏွစ္ခုကို ဆင့္ထားတဲ့ ပါဌ္ဆင့္ စကားလံုးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မလိုအပ္ဘဲ ႒ နဲ႔ ေရးလို႔ မရပါဘူး။
ပဌမ ဆိုရင္ မွန္ေပမဲ့ ပ႒မ ဆိုရင္ မွားပါျပီ။ သူေဌး လို႔ ေရးလို႔ရေပမဲ့ သူေ႒း ဆိုရင္ မမွန္ပါဘူး။
ဒီလိုပါပဲ .. ဆ႒၊ အ႒မ ဒါေတြကိုလည္း ဆဌ၊ အဌမ ေရးရင္ လံုး၀ကို မွားပါတယ္။

တခါတေလ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စ-ဖူး ေနာက္ဖူးပါတယ္။ ဥကၠ႒ ကို ငွက္ကထ ဆိုျပီး တမင္ ေနာက္ျပီးေျပာသလို တခ်ဳိ႕ကလည္း ငွက္ကဥ လို႔ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲလိုေတြ ေနာက္ၾကသလဲ ဆိုေတာ့ စာဖတ္တဲ့အခါ စာေရးတဲ့အခါ မွားယြင္းဖတ္မိ ေရးမိၾကလို႔ပါပဲ။
တခ်ဳိ႕က ဉ ကေလး (ညကေလး) နဲ႔ ဥ (အု) ကို မွားတတ္သလို တခ်ဳိ႕က ဌ၀မ္းဘဲ နဲ႔ င-ဟထိုး (ငွ) မွားေလ့ရွိၾကတယ္။ စာေရးသူေတြ သတိမူသင့္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကိုေတာ့ ဒီပုိ႔စ္မွာ အက်ယ္ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္မ်ားမွ သတ္သတ္ေရးပါဦးမယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စာလံုးေပါင္းအမွားေတြ ေနရာတကာမွာ ေတြ႕ရတတ္ေပမဲ့ ဒီလို ေက်ာင္းသံုး ျပ႒ာန္းစာအုပ္ရဲ႕ အဖြင့္ မ်က္ႏွာစာ စာမ်က္ႏွာမွာ ေတြ႕ရတာကေတာ့ အင္မတန္ အက်ည္းတန္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ေက်ာင္းသံုးျပ႒ာန္းစာအုပ္ ဆိုတာ ပညာရွင္ေတြ စီစဥ္တာကလား ..။ ဒီေတာ့ ဒီလို အမွားမ်ဳိး ပိုၿပီး မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ က်မကေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခုလို ေရးမိရျခင္းပါ။ မ်က္ႏွာစာက အမွားအျပင္ အတြင္းကဗ်ာ နဲ႔ ခက္ဆစ္အဖြင့္ထဲမွာလည္း စာလံုးေပါင္း အမွားအယြင္း တလံုးတေလ ေတြ႕ရပါေသးတယ္။ ဒါေတာင္ ေသခ်ာ မဖတ္ရေသးပါဘူး။

စာတအုပ္ကိုဖတ္တဲ့အခါမွာ စာအုပ္ရဲ႕ အရည္အေသြး မေကာင္းေပမဲ့ ခြင့္လႊတ္ဖတ္ရႈ ႏိုင္ပါေသးတယ္။ အတြင္းမွာပါ အမွားအယြင္း အက်အေပါက္ေတြ မကင္းတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ ျပီးေတာ့ တျခား စာအုပ္လည္း မဟုတ္၊ သင္ရိုးညႊန္းတန္း ျပ႒ာန္း စာအုပ္။

“အ႒မ ကို အဌမ ေရးလည္း ဘာျဖစ္တုန္း ၈ တန္းဆိုတာ လူတိုင္းသိတာပဲ၊ အဌမ ေရးလို႔ ၈တန္းကေန ကိုးတန္း ျဖစ္မသြားပါဘူး … ဒီလို အေသးအဖြဲေလးမ်ား ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ရန္ေကာ” ဆိုၿပီး ေျပာမယ္ဆိုလည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ က်မကေတာ့ အေသးအဖြဲေလးပဲ ျမင္လို႔ ကိုယ္သတိထားမိတာေလး ေရးသားမိတာပါ။

“ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးကို အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေစရန္ ပညာေရးအစီအစဥ္သစ္ျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါသည္။
ထိုအစီအစဥ္သစ္အရ အေျခခံပညာေရးက႑တြင္ ျမန္မာစာ အေျခခံ ခိုင္ခံ့ေတာင့္တင္း၍ ကြၽမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ေစရန္ ျမန္မာစာသင္ရိုးကို ျပန္လည္ေရးဆြဲပါသည္။”

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ခုလို ေရးထားတဲ့ စာအုပ္အဖြင့္အမွာစာကို ဖတ္ျပီး က်မ သာဓု ပဲ ေခၚရေတာ့မလို … ငိုခ်င္းပဲ ခ်ရေတာ့မလို … ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ … စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနမိပါရဲ႕ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
5.3.07
10:25 am