က်ီးသာခ်ိန္ အေတြး ...

မေန႔ည ၁၂ နာရီေလာက္က မအိပ္ခင္ စာဖတ္ေနတုန္း က်မအခန္း ျပတင္းေပါက္ကေန က်ီးအာသံ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ေလးေလးမွန္မွန္နဲ႔ တအာအာ ေအာ္ေနတဲ့ က်ီးသံေၾကာင့္ စာဆက္မဖတ္ေတာ့ပဲ က်ီးသံကို နားေထာင္ေနလိုက္မိတယ္။ ညၾကီးမင္းၾကီး က်ီးသာေတာ့ နည္းနည္း ထူးဆန္းသလိုလို အရွိသား။
ဧကႏၱေတာ့ ကံ့ေကာ္ပင္ၾကီးေပၚမွာ က်ီးအသိုက္ ရွိေနပံုရပါတယ္။ ညဘက္ၾကီး ဒီက်ီးက ဘာလို႔ ေအာ္ေနရတာပါလိမ့္။

က်ီးသာရင္ ဧည့္ေကာင္း ေစာင္ေကာင္း လာတတ္တယ္လို႔ ငယ္ငယ္ထဲက လူၾကီးေတြ ေျပာဖူးတာ ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုလို ညဘက္မွာ က်ီးသာတာ ဧည့္သည္ လာမလာေတာ့ မသိပါဘူး။
က်မကေတာ့ စာဖတ္ရင္း က်ီးအာသံကို နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ရြတ္ခဲ့ ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို အမွတ္ရမိတာနဲ႔ ဒီစာေလးကို ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။

တိရစၦာန္ေလးေတြရဲ႕ အမူအက်င့္ေလးေတြကို ကေလးေတြ သိရွိနားလည္ေအာင္ ဖြဲ႕ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ငယ္ငယ္က အားလံုး ဆိုခဲ့ဖူးၾကမွာပါပဲ..။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာကေလး၊ ရြတ္ေနရင္းနဲ႔ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာေစတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ေပါ့။ သံစဥ္ေလးနဲ႔ သီခ်င္းလိုလည္း သီဆိုခဲ့ နားေထာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ယုန္ကေလးက နားရြက္ေထာင္
ပညာရွိေယာင္ေယာင္၊
ေၾကာင္ကေလးက လက္သည္း၀ွက္
ေခ်ာင္းလိုက္ရတဲ့ ၾကြက္၊
ေရႊဇီးကြက္ရဲ႕ အိေျႏၵ
ဘုရင္ၾကီးလိုေန၊
မိုးေလတြက္ကာ ေဗဒင္ေဟာ
ေတာက္တဲ့ ကိုလူေခ်ာ၊
ေျပာတိုင္းယံုတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳ
ေခါင္းညိတ္တတ္တယ္ဆို၊
ေရႊက်ီးညိဳ သာပါစ
ဧည့္သည္လာပါစ။ … ။

ဒီကဗ်ာေလးနည္းတူပါပဲ … အေဖက ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကေတာ့ တိရစၦာန္ေလးေတြ ေအာ္တတ္တဲ့ အသံနဲ႔ စားတတ္တဲ့အစားစာ ေလးေတြကို ကဗ်ာဖြဲ႕ထားတာပါ။ ကဗ်ာအမည္က
“သားသားေပးတဲ့ အလွဴႀကီး” တဲ့။

က်ီးကေလး တအာအာ
ထမင္းခဲေလး ပစ္ေကြၽးမွာ၊
ေၾကာင္နက္ျပာ ေညာင္သံေပး
ႏို႔ခ်ဳိတိုက္မယ္ေလး၊
ေခြးကေလး တေဟာင္ေဟာင္
အမဲရိုးကို ယူပါေမာင္၊
နားရြက္ေထာင္ ေငြေရာင္ေသြး
ဖိုးေရႊယုန္ေလး ျမက္ႏုေကြၽး၊
ၾကက္တူေရြးေလး သံစာစာ
စကားတီတာ ေျပာေနရွာ၊
ယူလွည့္ပါ ငွက္ေပ်ာသီး
သားသားေပးတဲ့ အလွဴၾကီး။ … ။

ဒီကဗ်ာကို အေဖေရးေတာ့ က်မတို႔ ကေလးဘ၀ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အေဖ့မိတ္ေဆြၾကီးက ဒီကဗ်ာကို သံစဥ္သြင္းေပးျပီး ကေလးေတြကို သီဆိုေစကာ ေရဒီယိုက ကေလးက႑မွာ အသံလႊင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဓာတ္ျပားရခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးသီခ်င္း တပုဒ္ ဆိုပါေတာ့။

ေနာက္ထပ္ သတိရမိတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ …
“က်ီးျဖဴ က်ီးမဲ” ကဗ်ာေလးပါ။

က်ီးျဖဴ က်ီးမဲ တေကာင္ထဲ
က်ီးမဲ ဒီမွာေန ..
က်ီးျဖဴအိမ္ ဘယ္မွာေဆာက္
ေဟာဒီမွာ ေဆာက္ …
အာေလာက္ေလာက္ .. အာေလာက္ေလာက္

ကေလးေလးေတြကို ဒီကဗ်ာေလးဆိုျပရင္ သိပ္သေဘာက်ၾကပါတယ္။ သူတို႔လက္ကေလးေတြကို ယူျပီး လက္ဖ်ားေလးကစလို႔ လက္ညိႈးနဲ႔ ေထာက္ေထာက္ျပီး ဆိုရင္း အာေလာက္ေလာက္ ေနရာလဲေရာက္ .. သူတို႔ခ်ဳိင္းကေလးကို ကလိထိုးရင္ တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ၾကပါေလေရာ။

ဒီကဗ်ာေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး ကေလးေတြအတြက္ ကဗ်ာေရးဖြဲ႕ၾကတဲ့ အခါမွာ တိရစၦာန္ေလးေတြကို သနားၾကင္နာတတ္ေအာင္ ခ်စ္တတ္ေအာင္ ႏွစ္သက္စဖြယ္ ေရးဖြဲ႕ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေတာက္တဲ့ တုိ႔ ပုတ္သင္ညိဳ တို႔ကိုေတာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ ေရးခဲ့ၾကတာပဲ။

တကယ္ေတာ့ က်ီးကို အျပင္မွာဆို က်မ မႏွစ္သက္ပါဘူး။ အေရာင္အဆင္းက မြဲမြဲ၊ ေအာ္သံက ေျခာက္ကပ္ အက္ကြဲကြဲ၊ ႏႈတ္သီးကေကာက္ေကာက္၊ မ်က္လံုးက ဂနာမျငိမ္ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္။ ျပီးရင္ လိုက္လိုက္ ထိုးတတ္ေသးတယ္။ သူတို႔သားေပါက္ခ်ိန္မွာ အသိုက္ရွိတဲ့ သစ္ပင္ေအာက္က ျဖတ္ရင္ ေခါင္းကို လိုက္ထိုးတာ ခံရတယ္၊ ျပီးေတာ့ လူေပၚတည့္တည့္ အညစ္အေၾကး စြန္႔လား စြန္႔ရဲ႕။ အဲဒီလို သူ႔အမူအက်င့္ေတြ မေကာင္းေပမဲ့ ကေလး ကဗ်ာေတြထဲမွာေတာ့ က်ီးကေလးေတြက ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနပါတယ္။

ကဗ်ာထဲက က်ီးကေလးေတြကို ေတြးေနမိရင္း အေမေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားကို သတိရမိပါတယ္။

“အေမ့ အဘြားတို႔ အေမတို႔က က်ီးကို က်ီးကန္း ဆိုျပီး မေခၚၾကဘူး၊ ေရႊက်ီးတို႔ က်ီးညိဳတို႔ ဆိုျပီးပဲ ေျပာၾကတယ္။ က်ီးဟာ နဂိုကလည္း အေရာင္အဆင္းကမလွ တဲ့အျပင္ အမူအက်င့္ကလည္း အလစ္ေခ်ာင္းျပီး ခိုးစားတာတို႔ အမိႈက္ပံုက စြန္႔ပစ္တာေတြ ႏိႈက္တာတို႔ လုပ္တတ္ေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ သူ႔သဘာ၀ပဲ၊ ဒီလို သူ႔သဘာ၀ အေလ်ာက္ျဖစ္ေနတာကို လူေတြက ပစ္ပယ္ၾက မုန္းတီးၾကတယ္၊ က်ီးကန္း ဆိုျပီး ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ဳိးခ်ဳိး ေခၚေ၀ၚၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ သူတို႔မွာလည္း ေကာင္းကြက္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အမ်ဳိးကို ထိရင္ မခံဘူး၊ ကိုယ့္အမ်ဳိးကို ေစာင့္ေရွာက္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘယ္ေတာ့မဆို တေယာက္ရဲ႕ ဆိုးကြက္ ဟာကြက္ အားနည္းခ်က္ကိုပဲ မၾကည့္ရဘူး၊ မေထာက္ရဘူး၊ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေလးကို ၾကံဖန္ရွာျပီး ေတြးတတ္ရတယ္”

အေမေျပာတာ ဟုတ္ပါရဲ႕။
က်မတို႔ဟာ တစံုတေယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ဆိုးတဲ့အခ်က္ေတြကိုသာ ျမင္ၾက ေတြ႕ၾက အျပစ္တင္ၾကျပီး သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ကေလးေတြကိုေတာ့ လစ္လ်ဴရႈတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း … လူတိုင္းဟာ ေျခာက္ပစ္ကင္းမွ မဟုတ္ဘဲေလ။ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔ဘ၀သက္တမ္း တိုတိုေလး တေလွ်ာက္မွာ အဆိုးေတြ အမ်ားၾကီး မလုပ္မိဖို႔က အေရးၾကီးတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ ေတာ္ၾကာ ၾကံဖန္ ႏွစ္သိမ့္ေျဖေတြးစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ တခုတေလေလာက္ကို ရွာမေတြ႕မွာ စိုးလို႔ပါ။

က်ီးသာသံ ၾကားရင္းနဲ႔ ေတြးမိေတြးရာေတြ ေတြးရင္း ေရးလိုက္မိတာမို႔ … က်ီးသာခ်ိန္ အေတြး လို႔ အမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ီးသာခ်ိန္ အေတြးဆိုေတာ့လည္း … ကံ့ေကာ္ပင္ထက္က ေအာ္ေနတဲ့ က်ီးသံလိုပဲ ခပ္ေလးေလးဆိုပါေတာ့။
***
ေမဓာ၀ီ
26.3.07
12:15 pm