Saturday, March 24, 2007

ေႏွာင္း တန္ခူး ...

ညဘက္ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ျခံထဲခဏဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ ဟိုးသစ္ပင္ၾကိဳ သစ္ပင္ၾကားမွာ ခပ္ေကြးေကြး လကေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သံုးရက္လ ခံုးမ်က္စ ဆိုျပီး မ်က္ခံုးေမႊး ေသးေသးသြယ္သြယ္ကို လဆန္း ၃-ရက္ လကေလးနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းေလ့ရွိတာမို႔ ဒီေန႔ေရာ … ဘယ္ႏွစ္ရက္ေန႔ပါလိမ့္လို႔ ေတြးရင္း ျပကၡဒိန္ၾကည့္ေတာ့ ေႏွာင္းတန္ခူး လဆန္း ၆-ရက္ ေန႔တဲ့ ...။ လဆန္း ေျခာက္ရက္ လကေလးကေတာ့ မ်က္ခံုးထူထူ ကေလးေပါ့။ သံုးရက္လ ေလာက္ေတာ့ မပါးလ်ားေတာ့ပါဘူး။

ျပကၡဒိန္ၾကည့္ရင္း …ေၾသာ္ တန္ခူးလေတာင္ ေရာက္ၿပီပဲလို႔ ေတြးမိျပန္တယ္။ ျမန္မာ ၁၂-လရဲ႕ အစဟာ တန္ခူးလ မဟုတ္လား။ တန္ခူးလဟာ ၁၂-လ ရာသီ ရဲ႕ ဦးဆံုးလျဖစ္ေပမဲ့ ေႏြရာသီရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္လ ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြရာသီရဲ႕ ပထမလ ျဖစ္တဲ့ တေပါင္းလရဲ႕ အလွအပကို စာဆိုေတြ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ၾကသလို ဒုတိယေျမာက္ တန္ခူးလကို လည္း ဘယ္လိုေတြမ်ား ဖြဲ႕ခဲ့ပါလိမ့္လို႔ သိခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ စာအုပ္စင္မွာ ေမႊေႏွာက္ ရွာေဖြမိတယ္။ ကံေကာင္းစြာပဲ ေရွးစာဆိုၾကီးေတြ ေရးဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ၁၂-လရာသီဘြဲ႕ စာအုပ္ေလးေတြ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ျပီး သကာလ တဆင့္ျပန္ျပီး ေ၀မွ် လိုက္ပါတယ္။
***
စာဆိုေတာ္ဦးမင္း ၁၂-ရာသီဘြဲ႕မွ …
“တန္ခူးလ”

ေဟာင္းရြက္ညွာ ခါလွစ္လို႔၊ တာသစ္ကယ္တဲ့ နံ႔ၾကိဳင္။
သုတ္ျဖဴးေလေဆာ္က၊ ပန္းကံ့ေကာ္၀တ္မႈံက်င္း၊
သင္းပ်ံ႕လို႔လိႈင္ .. ။
ၾကယ္ႏွစ္ျပိဳင္၊ သြယ္ဆိုင္ပ၀င္း။
စိၾတငယ္ႏွင့္၊ ေငြလေသာ္တာတို႔
ယုဂန္ခ်ာ ေတာင္ေတာ္စြန္းမွာ … ထြန္းထိန္လို႔လင္း ။…။
***
ဦးယာ၏ ၁၂ ရာသီဘြဲ႕ လူးတားမွ …
“မိႆရာသီ တံခူးလဘြဲ႕”
ေပ်ာ္ျမဴးရာသီ၊ ဖူးစီသရစ္၊ ရြက္သစ္ျဖန္းစ၊ လန္းလွေလ။ … ။
ေတေဇာဓာတ္အိမ္၊ ေႏြဂိမၼႏၱ၊ တံခူးလဟု၊ စရရာသီ၊ နာရီညဥ့္ေန႔၊ မွ်၍တူညီ၊ သံုးဆယ္စီတည့္၊ အသ၀ဏီၾကယ္၊ ေနႏွင့္ဆြယ္လ်က္၊ ညဥ့္၀ယ္စိၾတ၊ ေသာ္တာလႏွင့္၊ လွည့္ၾကမခြၽတ္၊ ေက၀ဋ္တာရာ၊ ယွဥ္ျပိဳင္လာသား၊ အတာသဘင္၊ သည္ပြဲတြင္၌၊ ေကရွင္ညြန္႔လန္း၊ ႏွင္းရည္ဖ်န္းလ်က္၊ ေဖာ့ပန္းမတူ၊ ဖလ္နန္းသူတို႔၊ ဟန္ယူေပ်ာင္းေပ်ာင္း၊ ေရႊဖေယာင္းသို႔၊ ေမႊးေပါင္းနံ႔သာ၊ စမၸါအေက်ာ္၊ ကန္႔ေကာ္ရင္ခတ္၊ ပြင့္၀တ္ျမိဳင္ေျခ၊ ေတာင္ေလညင္းညင္း၊ ရစ္လွာသြင္းေသာ္၊ ရင္တြင္းျငိမ့္ေလး၊ ဆိတ္ရံုဧ၏၊ ငယ္ေသြးလဲ့ျပာ၊ ေမာႏွင့္သာလွ်င္၊ ေမတၱာမပ်က္၊ လြန္းၾကင္ငွက္သို႔၊ သံျမြက္ေမႊးၾကိဳင္၊ ဂူေရႊလိႈင္တြင္၊ တူၿပိဳင္ဆုေတာင္း၊ ေညာင္ေရေလာင္းသည္၊ ေမႊးေပါင္းနံ႔သာရည္ႏွင့္ေလ။ … ။ စက္ျခည့္တည့္ ႏွစ္သိန္း ငါးေသာင္းကိန္း၊ ၾတိန္းဘ၀ါးမွန္။ … ။ ဂိမွန္တည့္တံခူး သာဆန္းထူး။ … ။ ႏွစ္ဦးမိႆခြင္။ … ။ သဘင္တည့္ေပ်ာ္ျမဲ အတာပြဲ။ … ။
***
ဆီသည္ရြာစား ဦးေအာင္ႀကီး၏ အင္း၀ျမိဳ႕ဘြဲ႕ ၁၂-ရာသီ လူးတား မွ …
“တန္ခူးလ-အတာသဘင္ပြဲ”
သာစြေလ။ … ။ ၾကက္သေရဘုန္းတန္း၊ ေနႏွယ္ထြန္း၍၊ အကြၽန္းကြၽန္းနတ္၊ မကိုဋ္မွတ္သား၊ မႏၶာတ္တို႔သာ၊ ေပ်ာ္စံရာသည္၊ ရတနာပုရ၊ ေရႊ၀ျမိဳ႕ႀကီး၊ ရပ္သီးေထာင္တည္၊ ေအာင္ခ်ာျပည္၀ယ္၊ နွစ္လည္မခန္း၊ ပန္းႏွင့္သဘင္၊ ေရေသာ္ျဖင္မွ်၊ ေကာင္းကင္မိုးလ၊ စိတၱရႏွင့္၊ မိႆရာသီ၊ အညီခါေက်ာ္၊ ႏွစ္ဦးေပၚက၊ ကန္႔ေဂၚ, ရင္ကတ္၊ ပင္တိုင္းညြတ္မွ်၊ ပြင့္၀တ္ေ၀ေ၀၊ ေတာင္ေလ သုတ္ျဖဴး၊ လတန္ခူးမူ၊ ျမဴးထူးေပ်ာ္ရႊင္၊ တာသဘင္၀င္၊ ဆင္ရင္,တုပ၊ လွရရတည့္၊ ၿငိမ့္မွ်ေစာင္းျငွင္း၊ အဲးသီခ်င္းႏွင့္၊ ထံုသင္းနံ႔သာ၊ ေရသီတာ၀ယ္၊ စမၸာ, ကရမက္၊ ပန္းေပါင္းဖက္၍၊ ေရႊခြက္အျပည့္၊ ေမႊးမ်ဳိးထည့္မွ၊ လည္လွည့္ဆူလွယ္၊ တင့္ စံပယ္လ်က္၊ ျပံဳးရယ္ရႊင္အား၊ စံေပ်ာ္ပါးသည္။ ကစားထံုေရ ျဖန္းတည့္ေလ။ … ။ ပြင့္လင္းစည္သည္၊ ေရႊျပည္,ေရႊ၀၊ နန္းတည့္ေလ။ … ။
***
ဦးၾကင္ဥ၏ ပေဒသာသီခ်င္းမ်ားမွ …
“တန္ခူးလဘြဲ႕”
ေအာ္-ဘံုစိၾတာ၊ ယုန္ဣ႒ာလဲ၊ လိတၱာလံုးညီ၊ တင့္ဆံုးမွီတဲ့၊ ရာသီေတာ္ခါ၊ သၾကၤန္တာ၀ယ္၊ စံရာပန္းသတ္၊ နန္း၀ရတ္က၊ ျမတ္သမၻာၾကြယ္၊ ယဥ္တမြတ္က်ံဳး၊ လွလြတ္ႏႈန္းသည္၊ တဘုန္းမယ္တို႔၊ လြမ္းနယ္ျပားျပန္႔၊ တားမတံ့ေအာင္၊ သားျခံ႕ငယ္သိန္ညီ၊ တိမ္စဥ္စီကို၊ ပန္းခ်ီငိုေရးက ေမာေတာ့တယ္။
စ်ာနငယ္လာဘီ၊ သည္ခါမွီကို၊ ၀သီငါးရပ္၊ မပြါးတတ္ေအာင္၊ ခ်ားရဟတ္ေႏွာင္၊ နိ၀ရဏ၊ တိေလာကမွာ၊ ေလာဘေမွာင္ႏွင့္၊ ေထာင္ေပၚရာငါး၊ ကိေလယွဥ္ယွဥ္၊ သံေယာဇဥ္ကို၊ မၾကဥ္မွားမို႔၊ ယဥ္အားတန္တန္၊ မ,ဖိုတံု႔ခြန္း၊ ဘံုတသြန္းမွာ၊ လႈံညႊန္းသံႏွင့္၊ စံသမၻာညီ၊ မာယာျပီ၊ ပလီခ်ဳိဧက ေႏွာက္ေတာ့တယ္။

ေလးခ်ဳိးသျဖန္
အေထာက္ကတဲ့ မတန္ ။ … ။
ေရႊကံ့ေကာ္ ဇမၺဴက်ံဳးလို႔၊ ၾကဴဆံုးတသိန္တင့္ပါဘိ၊ ပန္းမင္းလြတ္စံ။ … ။
မိႆဘံု၊ ဂဠဳန္ကူးတြင္မွ၊ ၾကံဳဘူးေလ့ျဖစ္ဟန္၊ ရစ္တန္ပိုင့္ ဆင္ေတာ္နဲ။ … ။
ခ်ိန္ခါေႏြ၊ ဣႏၵာေဆြ ဘူပတိေသာ္မွ၊ ပူမိယင္ ဘယ္ေျဖႏိုင္လိမ့္၊ ျခယ္ေရႊစိုင္ ေနရုေလးႏွင့္၊ ရာဇူမွာ သာျပဴေသးခ်ည္ငဲ့၊ ေဆြးေတာ္ညံ့ဘဲ။ … ။
***
ဒါကေတာ့ စာအုပ္ ၄-အုပ္ထဲက စာဆို ၄-ဦးရဲ႕ တန္ခူးလဖြဲ႕ ၄-ပုဒ္ ပါပဲ။
* ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း ေရးဖြဲ႕တဲ့ပံုစံက ေလးဆစ္သျဖန္ ပံုစံပါ။ ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္းဟာ ဘၾကီးေတာ္ဘုရား လက္ထက္က စာဆို တဦးျဖစ္ပါတယ္။
* ဦးယာရဲ႕ ကဗ်ာကေတာ့ လူးတား အမ်ဳိးအစားပါ။ ဦးယာဟာ ငစဥ့္ကူးမင္းနဲ႔ ဘုိးေတာ္မင္းတရား လက္ထက္ေတာ္တို႔မွာ ကြမ္းေရေတာ္ကိုင္ ရာထူးနဲ႔ အမႈထမ္းခဲ့တဲ့ စာဆို တဦးျဖစ္ပါတယ္။
* ဆီသည္ရြာစား ဦးေအာင္ၾကီးရဲ႕ ကဗ်ာကလည္း လူးတား ပါပဲ။ ဦးေအာင္ၾကီးက ဒီကဗ်ာကို ဟံသာ၀တီေရာက္မင္း ခမည္းေတာ္ ဆင္ျဖဴရွင္ တနဂၤေႏြမင္း လက္ထက္မွာ ဆက္သတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
* ဦးၾကင္ဥရဲ႕ တန္ခူးလဖြဲ႕ကေတာ့ ဦးၾကင္ဥ၏ ပေဒသာသီခ်င္းမ်ား ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲက ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပျခင္းပါ။ ပေဒသာ သီခ်င္းထဲမွာ ညည္းခ်င္း၊ ေလးခ်ဳိးသျဖန္၊ ေဒြးခ်ဳိးသျဖန္၊ ပတ္ယိုင္သံနဲ႔ ဇာတ္စကားေတြပါပါတယ္။ ဦးၾကင္ဥဟာ ဘၾကီးေတာ္မင္းလက္ထက္မွ ပုဂံမင္းလက္ထက္ထိ စာေပေရးသားျပဳစု ခဲ့တဲ့ စာဆိုေတာ္ၾကီး တေယာက္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စေလဦးပုညနဲ႔ ေခတ္ျပိဳင္ ျဖစ္ပါသတဲ့။

မတူညီတဲ့ စာဆို ၄-ဦးရဲ႕ ေရးဖြဲ႕ပံုေတြကို ဖတ္ၾကည့္ျပီး ရာသီဖြဲ႕ေတြမွာ ပါေလ့ရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ ရာသီ-နကၡတ္- ၾကယ္-တာရာ-ပြင့္တဲ့ပန္းနဲ႔ က်င္းပတဲ့ ပြဲေတာ္ .. စတာေတြ ပါ၀င္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီကဗ်ာ ၄-ပုဒ္ကိုဖတ္ျပီး …
မိႆရာသီ၀ယ္ …
စိၾတၾကယ္ ထြန္းလင္းပါလို႔၊
ကံ့ေကာ္နဲ႔ ရင္ခတ္ …
ဆြတ္ပ်ံ႕ ၾကည္ႏူး … လတန္ခူးမွာ
အတာသၾကၤန္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကတယ္လို႔ … အတိုခ်ဳပ္မွတ္လိုက္ရင္း ….

အင္း … အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ တန္ပါေပါ့လား … ။
***
ေမဓာ၀ီ
23.3.07
11:55 pm

4 comments:

Anonymous said...

အမေရ..အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္..
အမစာေတြ ႀကိဳက္တဲ့အထဲမွာ ရာသီဘြဲ႔ ကိုေတာ့အႀကိဳက္ဆုံးပဲ..

Anonymous said...

Sar pay hin lay oo gyi Ma May par be... thanks for your posts...

ကလိုေစးထူး said...

တန္ခူးလ တဲ့လား..
ျမဴးၾကြတဲ့ ေတးသံသာနဲ႔
ထူးလွမယ့္ သၾကၤန္ခါက
မင္းျပန္လာေတာ့လုိ႔ ဆိုေနေလမလား။

အဟဲ.. ကဗ်ာေယာင္ေယာက္ ကဗၽြတ္ေယာင္ေယာင္ နဲ႔ ဘေလာ့ခ္မွာ ကပ်က္ကယက္လုပ္မလို႔ စိတ္ကူးေပမယ့္ ေရွးစာဆုိၾကီးေတြရဲ့ ရာသီဘြဲ႔ကို တင္ထားတာကို အားနာလို႔ ဒီေလာက္ပဲဗ်ိဳ႔။ ကဗ်ာတလွည့္၊ စာတခ်ီနဲ႔ အေရးသြက္ေနပါလား အမရ။

Anonymous said...

youk pee byo..