ဒီကေန႔ အေဖေန႔မို႔ အေဖအေၾကာင္း မေရးဘူးလားဆိုၿပီး ညီမေလးေတြက က်မကို ေမးၾကတယ္။ အေဖ့အေၾကာင္းက က်မေရးတဲ့စာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ပါေနက်မို႔ ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခားရယ္လို႔ မေရးခ်င္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ “အေဖေန႔” မွ အေဖ့ကို သတိရရမွာလား … အေဖ့အေၾကာင္းေရးရမွာလား … လို႔ က်မ စိတ္ထဲ ကတ္သီးကတ္သပ္လည္း ေတြးေနမိတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း အေဖေန႔မွာ အေဖ့အေၾကာင္းေရးေတာ့ ပိုၿပီး အမွတ္တရ ျဖစ္ေစ တာေပါ့ … အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အေဖနဲ႔ ခြဲခြါေနရတဲ့သူေတြ … အေဖ့ကို ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့မိသူေတြ … အေဖနဲ႔ လူခ်င္း နီးေနပါလ်က္နဲ႔ စိတ္ခ်င္းေ၀းေန ၾကသူေတြ … အဲဒီလိုလူေတြအတြက္ “အေဖေန႔” ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကေလး တခုရွိေနေတာ့ ေမ့ေလ်ာေနခဲ့မိရင္ေတာင္ အမွတ္ရႏိုင္တာေပါ့ … ဆိုၿပီး ျပန္လည္ ေတြးခဲ့မိပါတယ္။
တကယ္တမ္း အေဖနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်မေရးမယ္ဆိုရင္ ေရးစရာေတြက တပံုတပင္နဲ႔ မကုန္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေဖေန႔မွရယ္မဟုတ္ … ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို အေဖ့အေၾကာင္းေတြ အေဖ့ဖန္တီးမႈေတြ က်မ ေရးေနမိဦးမွာ ပါ။ က်မဘေလာ့မွာ အေဖ့ကဗ်ာေတြကို အမွတ္တရဆိုၿပီး တင္ခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ (တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လုပ္စားတယ္တဲ့ ေျပာၾကေသး)
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေတာ့ လုပ္စားတယ္ပဲဆိုဆို အေဖေန႔ အမွတ္တရပဲ ေျပာေျပာ အေဖေျပာတဲ့ ပံုျပင္ကေလးတပုဒ္ တင္ခ်င္ပါတယ္။ ကဗ်ာပံုျပင္ (၁) ကတင္ၿပီးသားဆိုေတာ့ အခုတင္မွာက (၂)ေပါ့။ ဒီကဗ်ာပံုျပင္ေလးက အေဖ့ မွတ္စုစာအုပ္ အေဟာင္းေလးထဲကပါပဲ။ အဲဒီပံုျပင္ကေလးကို အေဖက ကဗ်ာအျဖစ္လည္း ေရးထားပါတယ္။
***
“တလမ္းသြား”
*ပံုျပင္*
တခါက ျခေသၤ့အိုႀကီးတေကာင္ဟာ အားအင္ကုန္ခမ္းေနၿပီ ျဖစ္လို႔ အစာရွာ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဂူထဲမွာပဲ လဲေလ်ာင္းၿပီး နာဖ်ားဟန္ေဆာင္ေနဖို႔ေပါ့။
အဲဒီအခါမွာ တိရစၦာန္ကေလးမ်ားဟာ ျခေသၤ့နာႀကီးပဲဆိုၿပီး ဂူထဲကို၀င္လာၾက သတဲ့။ ျခေသၤ့ႀကီးကလည္း ၀င္လာသမွ် သတၱ၀ါေတြကို အလြယ္တကူ ဖမ္းယူ စားေသာက္ေနေတာ့တာေပါ့။
ဒီနည္းနဲ႔ ၀မ္းေရးဖူလံုေနတုန္း တေန႔မွာ ေျမေခြးတေကာင္ဟာ ျခေသၤ့ႀကီးေနတဲ့ ဂူ၀နား ေရာက္လာတယ္။ သူဟာ အထဲကို မ၀င္ေသးဘဲ ျခေသၤ့ႀကီးနဲ႔ အလွမ္း ေ၀းေ၀းကေန ရပ္ၿပီး အကဲခပ္ ၾကည့္႐ႈေနသတဲ့။
“ခက္လိုက္ေလကြယ္ … ဘာေၾကာင့္ အေ၀းႀကီးမွာ ရပ္ေနရသလဲ၊ အထဲကို ၀င္ခဲ့ပါေတာ့လား …” လို႔ ျခေသၤ့ႀကီးက အားမလိုအားမရ ေျမေခြးကို လွမ္းေခၚ လိုက္သတဲ့။
“ကြၽန္ေတာ္ ၀င္ခဲ့ခ်င္ပါရဲ႕ … ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ရတဲ့ ေျခရာမ်ားဟာ ဂူထဲကို အ၀င္သာရွိၿပီး အထြက္ေျခရာေတာ့ မရွိတာေၾကာင့္ ခုလို မ၀င္ဘဲ ေနရတာေပါ့” လို႔ ေျဖၿပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြား သတဲ့ … ။ … ။
(ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။)
***
တလမ္းသြား
*ကဗ်ာ*
တခါတုန္းက ေတာထဲမွာ
ျခေသၤ့အိုႀကီး ရွိေလတာ၊
အစာရွာဖို႔ သူမစြမ္း
အားအင္ကုန္ခမ္း စိတ္ေတြပန္း။
မပန္းဘဲႏွင့္ အစာကို
အလြယ္တကူ သူရလို၊
သူ႔ကိုယ္ကို ဖ်ားဟန္ေျပာင္း
ကလိန္ဉာဏ္ႏွင့္ ဂူတြင္ေအာင္း။
အေပါင္းမ်ားစြာ သတၱ၀ါ
ျခေသၤ့နာႀကီး မွတ္ထင္ကာ၊
သူရွိရာ ဂူအတြင္း
မေၾကာက္မရြံ႕ ၀င္ခ်င္းနင္း။
သိန္ဖ်င္းဉာဏ္ၾကြယ္ ျခေသၤ့လယ္
၀င္လာသမွ် ပြဲေတာ္တယ္ (တည္)
“လြယ္လြယ္ကေလး ငါ့၀မ္းေရး”
ဂုဏ္ယူသံႏွင့္ သူဟစ္ေၾကြး။
ေ၀းေ၀းမၾကာ သူရွိရာ
ေျမေခြးတေကာင္ ေရာက္လို႔လာ၊
ဂူ၀မွာ ရပ္ကာၾကည့္
ကိုေျမေခြးက ပညာရွိ။
က၀ိအသြင္ သားဘုရင္
ဂူ၀ရပ္လွာသူကိုျမင္၊
ေခၚငင္ဂူတြင္း အယံုသြင္း
“၀င္ပါ့ခ်က္ခ်င္း သူငယ္ခ်င္း”။
အကင္းပါးတဲ့ ေျမေခြးေမာင္
ျခေသၤ့လွည့္ကြက္ နားမေယာင္၊
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ျပန္လို႔ေျပာ
“၀င္ခ်င္ပါရဲ႕ … က်ဳပ္မေနာ”
“ေဟာဒီနားက ေျခရာေတြ …
အ၀င္ကိုသာ ေတြ႕ရေပ၊
မိတ္ေဆြထံပါး ၀င္ခစား
အထြက္ေျခရာ မေတြ႕ျငား”
စကားတံု႔လွန္ ျခေသၤ့ထံ
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္ျပန္၊
အမွန္ျမင္သိ ပညာရွိ
ကိုေျမေခြးက ေတာ္ပါဘိ
မွတ္ပါသတိ … အျမဲရွိ ။ … ။
***
ဒီကဗ်ာပံုျပင္ေလးေတြကို ၁၉၇၅ ေအာက္တိုဘာလတုန္းက အေဖေရးခဲ့တယ္လို႔ ထိုးထားတဲ့ ေန႔စြဲအရ သိရပါတယ္၊ မွတ္စုစာအုပ္ကေလးက အဲဒီတုန္းက အေဖ ဟိုမွတ္ဒီမွတ္ မွတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ကေလးေပါ့။
အေဖ့ကဗ်ာေတြ ပံုျပင္ေတြ အျဖစ္အပ်က္ အမွတ္တရေလးေတြ တင္ခဲ့မိသမွ် ျပန္ရွာၿပီး စုစည္းထားလိုက္ပါတယ္။
အေဖေျပာတဲ့ ကဗ်ာပံုျပင္ (၁)
အေဖ့ သႀကၤန္ကဗ်ာ
အေဖ့ကဗ်ာ (၈)
အေဖ့ကဗ်ာ (၇)
အေဖ့ကဗ်ာ (၆)
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၃၀-ေက်ာ္က စာတေစာင္
အေဖ့ကဗ်ာ (၅)
အေဖေျပာေသာပံုျပင္
အေဖ့ကဗ်ာ (၄)
လံွ နဲ႔ ဒိုင္း (သို႔မဟုတ္) အေဖေမ့သြားေသာ ကဗ်ာတပုဒ္
အေဖ့ကဗ်ာ (၃)
အေဖ့ကဗ်ာ (၂)
၄၂ ႏွစ္တာ ခရီးမွသည္ (အေဖနဲ႔ အေမရဲ႕ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔)
story 2 (အေဖႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို က်မကိုျပန္ေျပာျပေတာ့ က်မက ၀တၳဳတပုဒ္ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့တယ္)
အေဖ့ကဗ်ာ (၁)
***
၁၇၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၇
ညေန ၅ နာရီ ၂၀ မိနစ္
5 comments:
Wow!! I love this post.
Thanks , Ma May.
I love stories.
My dad used to tell bed time stories when I was a kid.
But now I miss dad's stories.
Am I too old to listen to stories?
I don't think so.:D
Please pass my reagrds to your dad, ma may.
bye
Today is Father's day !! Someone told me, to whom I was very much appreciated...
Daddy... who is the greatest man in a family, no complain though.
In my opinion, why it is only one day in a year? questioned myself.To me is every day....
I recall a poem named " Do Pe Pe", I don't know who is the authour of that poem. But it was too good so that I don't forget.
And also, my dad had told stories before we went to bed while we were young, including the story about "The old lion and the clever fox". I did remember that.. ..... A good one indeed.
As soon as I saw that story, it will remind me of my olden golden day...and lesson learned form that story is that... "to be wise and observant" .........
Now I know the person who wrote that story.. it is copyrighted.
That is your dad... The greatest man in your family......
Thanks for sharing
ပံုျပင္ ေနာက္တစ္ပုဒ္ရျပန္ၿပီ...ေက်းဇူးမေမ...
(ၿပီးေတာ့ “အေဖေန႔” မွ အေဖ့ကို သတိရရမွာလား … အေဖ့အေၾကာင္းေရးရမွာလား … လို႔ က်မ စိတ္ထဲ ကတ္သီးကတ္သပ္လည္း ေတြးေနမိတယ္။)
မေမလို ကတ္သီးကတ္သပ္ေတြးတတ္တာမိ်ဳး ညီမလည္း ျဖစ္တယ္ မေမရယ္ ။ ညီမက ဘာေန့မွ celebrate မလုပ္ ။ ယုတ္စြအဆံုး.. ခ်စ္သူမ်ားေန့ဆိုတာၾကီးေတာင္ တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး ။
မေမ
အေဖနဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာေတြဖတ္ရင္းက ငုိခ်င္လာတယ္။ ျပီးေအာင္ဆက္မဖတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အေ၀းေရာက္ေနရတ့ဲ အေဖ့အခ်စ္ဆုံး သမီးတေယာက္ အေနနဲ႔ ရန္ကုန္ကုိ ခဏေလာက္ျပန္ျပီး အေဖ့ကုိ ေတြ႔ခြင့္ရရင္.. ရန္ကုန္သူ
Post a Comment