ေမ၏ နိဂံုး

ဒီကေန႔ က်မသံုးေနက် ကြန္ပ်ဴတာ ပ်က္သြားလို႔ ဆိုင္ကိုသြားအပို႔ မိုးေတြအရမ္းရြာေနခ်ိန္နဲ႔ တိုးပါတယ္။ လမ္းမေပၚမွာ ေရေတြက တေဖြးေဖြး၊ ပ်က္ေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာႀကီးပိုက္ၿပီး အငွားကားေပၚမွာ ေငးရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေတြးေနမိတယ္။ ဒီကေန႔ ေမလ ၃၁ … ပဲ။ ေမကို ႏႈတ္ဆက္တဲ့ မိုးက ဆိုးလွခ်ည့္လို႔ စိတ္ထဲ မခ်ိတင္ကဲနဲ႔၊ ဒီလိုနဲ႔ ဆိုင္မွာ စက္ကိုအပ္ၿပီး အိမ္မျပန္ေသးဘဲ မိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားေနမိတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းတေလွ်ာက္ ေရေတြျပည့္လို႔။ လမ္းေပၚကေရေတြ မသန္႔ဘူး၊ ညစ္ပတ္တယ္။ ေကာင္းကင္က ေရေတြကေရာ … လံုး၀သန္႔စင္ပါရဲ႕လား။ က်မ မသိပါဘူး။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနျပီ။ မိုးလည္း တိတ္ျပီေပါ့။ စာလည္း မေရးခ်င္ဘူး။ ဘေလာ့လည္း မဖတ္ခ်င္ဘူး။ ညစ္တစ္တစ္နဲ႔ ေနေနရာက … ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္သြားရင္း ကိုပုထုဇဥ္ရဲ႕ “ေမလနိဒါန္း” ကဗ်ာကို ဖတ္လိုက္မိတယ္။ သူ႔ကဗ်ာက အားမာန္အျပည့္ပဲ။
က်မက အားနည္းေနတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေတြ ယိမ္းယိုင္ မခိုင္မာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ … ဒီကဗ်ာတပုဒ္ ေရးျဖစ္သြားတယ္။ သူက နိဒါန္းပဲ ရွိေသး .. က်မက နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ျပီေပါ့။
***
ေမ၏ နိဂံုး

သံုးဆယ့္တစ္ …ေမ
အ႐ႈံးအတြက္ ျဖစ္ေလသလား
အမုန္းအတြက္ ျဖစ္ေနသလား
အဆံုးသတ္ရစ္ေပေတာ့ …ေမ … ။

အစကတည္းက
မေကာင္းခဲ့တဲ့ဘ၀
အေႏွာင္းက်မွ ေသခ်ာခ်င္ေနလုိ႔
ရဦးမတဲ့လား … ။

ဘ၀ဆံုးခါမွ
အပူလံုးတၾကြၾကြ
ယူက်ဳံးမရျဖစ္လိုျဖစ္
ေနာင္တႏြံထဲ နစ္လိုနစ္
ကဲ …
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ … ဆိုျပီး
ေလႏွင္ရာခရီး
တကိုယ္တည္း သြားခဲ့ခိုက္
လိုက္လို႔ရြာတဲ့ မိုးေတြထဲ
တကိုယ္လံုးလည္း ရႊဲရႊဲစို
မတ္တပ္ရပ္လို႔ လမ္းမွာ မငိုမိေပမဲ့
မိုးသည္းသည္းေအာက္မွာ
လမ္းစ ေပ်ာက္ခဲ့ရျပန္ျပီေလ။

ေမ …
ေနခဲ့ေပေတာ့ …
အဆံုးသတ္မွာ
အမုန္းအတြက္ျဖစ္ျဖစ္
အ႐ႈံးဆက္နစ္နစ္
ျပံဳးလ်က္သာ လမ္းခြဲရစ္ပါရေစ
သံုးဆယ့္တစ္ …ေမ … ။
***
ေမဓာ၀ီ

၃၁၊ ေမ၊ ၂၀၀၇
ည ၈ နာရီ ၃၀ မိနစ္

(သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကေလးကို “ဒီေနရာ” က ယူသံုးထားမိပါတယ္။)