သေဘၤာႀကီးနဲ႔ ခရီးသြားၾကမယ္ - အပိုင္း (၄)

(၈)

 

တညလံုးဆိုးတဲ့ ေခ်ာင္း

.

လမင္းနဲ႔ ပင္လယ္ကို စိတ္တိုင္းက် ခံစားၿပီးေနာက္ အခန္းေလးကို ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ Thai massage လုပ္မလားလို႔ အကိုကေမးတယ္။ အစတုန္းကေတာ့ အႏွိပ္ခံမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ့တာ၊ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေတာ့ အႏွိပ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ထိုင္းအႏွိပ္ခန္းက တနာရီကို ရင္းဂစ္ ၁၀၀ပါ။ စင္ကာပူေဒၚလာနဲ႔ဆို ၃၀ ေလာက္ပဲ ဆိုေတာ့ တန္တယ္ ဆိုရမယ္။ သေဘၤာေပၚေရာက္ရင္ လုပ္မယ္လို႔ အားခဲထားတာေတြ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားမလို အားမရနဲ႔။

.

ညက်ေတာ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေလေအးေပးစက္က ေတာ္ေတာ္ေအးလာတယ္။ ေလေအးေပးစက္က central type မို႔ အေအး ေလွ်ာ့လို႔မရ၊ ပိတ္လို႔မရေပါ့။ ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မက အေအးႀကိဳက္တာမို႔ အဲဒီ အေအးေလာက္က ကိစၥမရွိပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ဖ်ားေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအးတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။

.

အေအးဓာတ္ေၾကာင့္လား၊ ပင္လယ္ေလ တိုက္ခံထားလို႔လား၊ ခရီးပမ္းလို႔လား … အားလံုးေၾကာင့္ပဲလား … အိပ္ရာထဲလည္း ေရာက္ေရာ ေခ်ာင္းေတြ အရမ္းဆိုးၿပီး အဖ်ားတက္ပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ပူ ေခ်ာင္းဆိုး ရင္က်ပ္ သလိပ္ကပ္ မ်က္ရည္ပူေတြက် တညလံုး ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရဘဲ မိုးလင္းခါနီးမွ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

.

“မနက္က်ရင္ ပင္လယ္ႀကီးထဲက ေနထြက္တာ ၾကည့္ရေအာင္ …. ေစာေစာထၾကမယ္ေနာ္” … လို႔ မအိပ္ခင္ တိုင္ပင္ထားၾကေပမဲ့ တညလံုး ကၽြန္မေခ်ာင္းဆိုးေတာ့ သူပါ အိပ္မရတာေၾကာင့္ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး မႏိုးၾကေတာ့ဘူး။ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈ နာရီ။ ကၽြန္မ မ်က္စိတဘက္လည္း က်ိန္းစပ္ နီရဲေနၿပီ။

***

(၉)

နံနက္ခင္း သေဘၤာေပၚ

.

သေဘၤာေပၚမွာ မနက္စာကို ၁၀ နာရီထိ စားလို႔ရပါတယ္။ ၁၀ နာရီေက်ာ္ရင္ေတာ့ မနက္စာ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မတို႔လည္း မ်က္ႏွာသစ္ အဝတ္လဲၿပီး  ၈ နာရီခြဲေလာက္မွာ မနက္စာ သြားစားၾကတယ္။ လည္ေခ်ာင္းနာေနတဲ့ ကၽြန္မက ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ၾကက္ဥလက္ဘက္ စားၿပီး အကိုက ေကာ္ရည္ ေခါက္ဆြဲ စားတယ္။ မနက္စာကလည္း အမယ္စံုေနတာပါပဲ။

.

မနက္စာစားၿပီး သေဘာၤေပၚ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း မနက္ ႐ႈခင္းေလးေတြ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကတယ္။ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္အနည္းငယ္ရွိေပမဲ့ ရာသီဥတုက သာသာယာယာပါပဲ၊ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးမွာေတာ့ လႈိင္းဂယက္ေသးေသးေလးေတြ လူးလြန္႔တယ္ ဆို႐ံုေလး… ။

.

သေဘၤာေပၚမွာ တခ်ဳိ႕ဝန္ထမ္းေတြ နားရက္မို႔ထင္ပါရဲ႕ စာဖတ္သူဖတ္၊ အင္တာနက္နဲ႔ စကားေျပာလိုေျပာ၊ ဖုန္းပြတ္သူပြတ္၊ ထိုင္ၿပီး ပင္လယ္ႀကီးကို ေငးေနတဲ့သူက ေငးလို႔။ ျမန္မာဝန္ထမ္း တခ်ဳိ႕နဲ႔ အကိုက စကားသြားေျပာတယ္။ သေဘၤာႀကီးေပၚမွာ ျမန္မာဝန္ထမ္းေပါင္း သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိသတဲ့။ deck cadet တို႔ house keeping တို႔ကစၿပီး သေဘၤာ ဆရာဝန္တို႔ စာရင္းကိုင္ခ်ဳပ္တို႔လို ရာထူးမ်ဳိးထိ ျမန္မာ ဝန္ထမ္းေတြ ရွိၾကတယ္။ အကိုေမးတဲ့ ဝန္ထမ္းေလးကေတာ့ တလကို စကၤာပူ ၄၅၀ ေလာက္ ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

 .

“ညီေလးတို႔ ဘာလိုေသးလဲ၊ အမက ျမန္မာျပည္ျပန္မွာ  အိမ္ကို ဘာမွာခ်င္ေသးလဲ” … စသျဖင့္ အကိုက ေမးေတာ့

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးျပည့္စံုပါတယ္ အစ္ကို၊ အဆင္လည္း ေျပပါတယ္၊ ဒီမွာ မေလးနက္ဝါ့ခ္နဲ႔ ဖုန္းလိုင္း အင္တာနက္လိုင္းလည္း ရတယ္ဆိုေတာ့ အဆက္အသြယ္လည္း မျပတ္ပါဘူး၊ ေက်းဇူးပါ အစ္ကို” တဲ့။

***

(၁၀)

သေဘၤာႀကီးရဲ႕ ရာဇဝင္

 .

Amusement World သေဘၤာႀကီးက ၁၉၆၇ ခုႏွစ္က တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီတုန္းက သူ႔နာမည္က ပက္ထရစ္ရွာ တဲ့။ လွတယ္ေနာ္။  ပက္ထရစ္ရွာ ဘဝတုန္းကေတာ့ ကား နဲ႔ ခရီးသည္ေတြ တင္တဲ့ ဖယ္ရီ အေနနဲ႔ ဥေရာပ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေျပးဆြဲခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒီတုန္းက ကားအစီးေရ ၁၇၅ စီးနဲ႔ ခရီးသည္ေပါင္း ၇၅၀ ကို သယ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ပိုင္ရွင္ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ေျပာင္းတိုင္း နာမည္ေတြ ေျပာင္းခဲ့ရတဲ့ ၅၁ ႏွစ္အရြယ္ ပက္ထရစ္ရွာဟာ အမည္ေပါင္း ရွစ္ခုေတာင္ ရွိခဲ့တယ္။

.

အဲဒီနာမည္ေတြကေတာ့ … Patricia, Stena Oceanica, Stena Saga, Crown Princess Victoria, Pacific Star, Sun Fiesta, Lion Queen နဲ႔ အခု Amusement World တို႔ပါပဲ။ ပက္ထရစ္ရွာက စခဲ့တဲ့ သေဘၤာႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့  Amusement World အမည္ရ ကာစီႏို ေလာင္းကစား သေဘၤာႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားပါေတာ့တယ္။ ဒီ Amusement World သေဘၤာႀကီးကိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ New Century Maritime Tour က အလားတူ သေဘၤာ ႏွစ္စီးျဖစ္တဲ့ Aegean Paradise နဲ႔ Leisure World တို႔နဲ႔ အတူ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။ 

.

Amusement World သေဘၤာႀကီးရဲ႕ dining room ကို ပထမဆံုး သေဘၤာ နာမည္ျဖစ္တဲ့ Patricia အမည္အတိုင္းပဲ Patricia restaurant ဆိုၿပီး ေရးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ Patricia restaurant မွာ လူေပါင္း ၂၅၀ တၿပိဳင္ထဲ စားသံုးႏိုင္ၿပီး အေရွ႕တိုင္း အေနာက္တိုင္း စားဖြယ္ေတြနဲ႔ ဘူေဖး တည္ခင္း ဧည့္ခံပါတယ္။

.

movie theater

သေဘၤာက အထပ္ ၆ ထပ္ရွိၿပီး cabin ခန္းေလးေတြ ပါတာက ၃ ထပ္ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ သြားရင္းလာရင္း ဝန္ထမ္းေတြေနတဲ့ cabin ခန္းေတြ ရွိတဲ့ အထပ္ကို မွားၿပီး ေရာက္သြားမိေသးတယ္။ သေဘၤာႀကီးမွာ ခရီးသည္ေပါင္း ၉၀၀ ေက်ာ္ကေန ၁၃၀၀ ေလာက္ထိ စီးနင္းလိုက္ပါ ႏိုင္ၿပီး သေဘၤာေပၚမွာ ေဆးေပးခန္း၊ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယို ျပခန္း၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္၊ အႏွိပ္ခန္း၊ ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။

***

(၁၁)

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ …

ဒီလိုနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ေန႔လည္ ၁၂ နာရီမထိုးခင္မွာ ပစၥည္းေတြ သိမ္းၿပီး အခန္းကို check out လုပ္ရတယ္။ ေသာ့ေတြအပ္၊ ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ ပစၥည္းေတြ အပ္ထားၿပီးမွ ေန႔လည္စာ သြားစားၾကတယ္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြပိုေနေသးတာနဲ႔ လံုးဝမေရာက္ေသးတဲ့ အခန္းကို သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခန္းကေတာ့ … ။

The Pharaoh Chamber ဆိုတဲ့ ေလာင္းကစား ခန္းမႀကီးပါ။

.

အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ စီးကရက္နံ႔ေတြ ေထာင္းေထာင္းထေနပါတယ္။ စားပြဲေတြတိုင္းမွာ လူေတြ အျပည့္ပဲ။ စားပြဲကို ပတ္ၿပီး လူေတြထိုင္ေနၾကတယ္။ ကာစီနို၊ ဖဲ နဲ႔ တျခား ကိုယ္မသိတဲ့ ေလာင္းကစားေတြ ကစားေနၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး တကယ့္ကို ေလာင္းကစား ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲ ေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။ ဒိုင္ကိုင္ေနတာက ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ သေဘၤာဝန္ထမ္းေတြပါ။ (ဒိုင္ကိုင္တာလို႔ ထင္တာပါ၊ ေဘးက ၾကည့္တာေတာင္ သူတို႔ ကစားနည္း အေၾကာင္းေတြ မသိခဲ့ပါဘူး။)

.

အခန္းထဲမွာ အစားအေသာက္ မွာစားလို႔ရတာမို႔ စားပြဲႀကီးေတြမွာ ထိုင္ကစားရင္း ေကာ္ဖီ/ အေအး/ ဘီယာ အရက္ / စီးကရက္ ေသာက္ေန စားေနလိုက္ၾကတာ၊ သူတို႔ ေဘးနားမွာ ရပ္ၾကည့္လည္း ဂ႐ုကို မစိုက္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ကစားပြဲမွာပဲ မဲၿပီး ကစားေနၾကေလရဲ႕။

.

အခန္းထဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း အေပၚမ်က္ႏွာၾကည့္ကို ႐ုတ္တရက္ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အိုး စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြ တပ္ထားတာ ဆိုတာ စားပြဲတလံုးမွာ ၁၀  လံုးေလာက္ရွိမယ္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ မရွိလို႔ မ်က္စိနဲ႔ပဲ အဝၾကည့္လာခဲ့ပါတယ္။ အခန္းထဲ မေျပာနဲ႔ အခန္းဝမွာေတာင္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔မရပါဘူး။

.

ေခါင္းေနာက္လာတာနဲ႔ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္ခဲ့ၿပီး အျပင္က ခံုေလးမွာထိုင္ရင္း အျပန္လာေခၚမယ့္ စက္ေလွကို ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ စက္ေလွဆိုက္မွ ကိုယ္အပ္ထားတဲ့ ပတ္စ္ပို႔နဲ႔ ကတ္ေတြ ျပန္ယူၿပီး စက္ေလွေပၚ တက္ၾကရတယ္။ ကၽြန္မလို ဧည့္သည္အေနနဲ႔ လာသူဆိုရင္ ေလယာဥ္ေပၚျဖည့္တဲ့ white card ကို ေတာင္းခဲ့ပါ၊ စကၤာပူ အဝင္မွာ white card ျပန္ျပဖို႔ လိုပါတယ္။

.

အလာတုန္းကလိုပဲ အျပန္မွာလည္း စက္ေလွ ႏွစ္ဆင့္စီးရပါတယ္။ စကၤာပူေရာက္ေတာ့ immigration မွာ တန္းစီၿပီး ပတ္စ္ပို႔ျပ white card ျပၿပီး ဝင္ရတယ္။ ကၽြန္မကို ေမးေတာ့ ငါ Amusement World ကို သြားတာ ဘယ္ဆိပ္ကမ္းမွာမွ မဆင္းဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ immigration officer က ကၽြန္မကို အဝင္ရက္ကေန ေနာက္ထပ္ တလ တံုးထပ္ထုေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

***

ၿပီးပါၿပီ။

ဖတ္႐ႈအားေပးသူမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ …

ေမဓာဝီ

၁၃ မတ္၊ ၂၀၁၈

၂၃း၄၅ နာရီ