မေမဓာ၀ီ
သူမ်ားေျပာတာနဲ႔ က်မကို ရည္ရြယ္ျပီး ဆံုးမထားတဲ့ post ေလး လာဖတ္ပါတယ္..။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။ ဘုရားတရားနဲ႔ ေနတဲ့ မေမဓာ၀ီက ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္လွဆိုသလို ဆံုးမတာမို႔ က်မအတြက္ တကယ္ပဲ အရွက္ရေစပါတယ္။ မေမဓာ၀ီက မွန္တာကို ေရးတာမို႔ က်မလိုပဲ နာမည္တပ္ျပီးေရးလည္း ရပါတယ္ရွင္..။ မေမဓာ၀ီလို စိတ္ႏွလံုးထားႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါဦးမယ္..။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မရဲ႕ ေဒါသေရွ႔ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ထိန္းဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း မွန္တယ္ထင္တာေလးေတြေတာ့ ေရးေနဦးမွာပါ။ မေမဓာ၀ီလည္း အျမဲတမ္း အဲလို ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္ရွင္..
ေလးစားလ်က္
ေမျငိမ္း
***
ဧၿပီ ၂၅ရက္ ေန႔က တင္ခဲ့တဲ့ “တူညီေသာ္ျငား … ျခားနားသည္” ပို႔စ္မွာ အထက္ပါ ကြန္မန္႔၀င္လာတာနဲ႔ စာေမးပြဲနီးလို႔ ဘေလာ့ခဏရပ္ထားမယ္ စိတ္ကူးေလးကို ခဏေနာက္ေရႊ႕ၿပီး ဒီကြန္မန္႔ကို ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။
အေပၚက ကြန္မန္႔ရေတာ့ က်မ အံ့ၾသမိတယ္၊ ျပန္ရွင္းျပမွ ျဖစ္မယ္လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ေျပာရရင္ အဲဒီပို႔စ္ေရးတာဟာ က်မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆံုးမလိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို ၾကံဳခဲ့ရတာလည္း အမွန္ပါပဲ။ ၾကံဳခဲ့ၿပီးေတာ့ က်မကိုယ္က်မ ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဆင္ျခင္မိတာလဲ ဆိုေတာ့ …. က်မက မိသားစုထဲမွာဆိုရင္ အဆိုးဆံုး မိန္းကေလး တေယာက္ပါ။ မာနလည္း ႀကီး၊ ေဒါသလည္း ႀကီး၊ အညွဳိးအေတးနဲ႔ အာဃာတလည္း အလြန္ႀကီးပါတယ္။ က်မေၾကာင့္ မိဘႏွစ္ပါး မၾကာခဏ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္။ က်မ အထက္က အမႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ခဏခဏ စိတ္ေကာက္ၿပီး မေခၚဘူး။ အဲဒီလို က်မ မေကာင္းတာေတြကို ဘေလာ့မွာလည္း ေရးဖူးပါတယ္။ က်မနဲ႔ ရင္းႏွီးသူတိုင္းလည္း သိေနၾကပါတယ္။ မိသားစုက ဘယ္လို ေကာင္းေအာင္ စီစဥ္ေပးေပး မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။ မိသားစုကို ဂ်ီတိုက္တယ္၊ ေစာဒကတက္တယ္ ဆိုတာေတြကေတာ့ က်မအတြက္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီလို လုပ္တဲ့အတြက္ က်မ ဘာျပန္ရလဲ … စိတ္ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲမႈ … ယွဥ္ၾကည့္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြသာ က်မျပန္ရခဲ့ပါတယ္။
လမ္းမွာ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ၾကံဳရေတာ့ အဲဒီေန႔မွာတြင္ပဲ က်မအမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာျပမိတယ္။ က်မအမကေတာ့ ရယ္ပဲ ေနပါတယ္။ က်မက သင္ခန္းစာရလည္း ခဏပဲ ဆိုတာ သူသိေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ ျမင္လြယ္ထင္လြယ္ေအာင္ ဒီခ်ာတိတ္ေလးေတြက ကိုယ့္ေရွ႕မွာ သင္ခန္းစာေပးသလို ျဖစ္သြားတာမို႔ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲသြားၿပီး ဘေလာ့မွာ တင္လိုက္ရျခင္းပါ။
ဆိုေတာ့ … ေျပာခ်င္တာက က်မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆံုးမတာလည္း မဟုတ္သလို ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ကိုယ္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ႐ိုးရွင္းစြာ ျပန္လည္ တင္ျပ႐ံုသက္သက္ မွ်သာပါ။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီး ၀ါႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို ဆံုးမႏိုင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း က်မမွာ မရွိေသးပါဘူး။ အကယ္၍ အဲဒီလို ရည္ရြယ္သလို ျဖစ္သြားလို႔ တဖက္သား အရွက္ရသြားခဲ့ရင္ က်မ အေရးအသား ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
မွန္တာကိုေရးတာမို႔ နာမည္တပ္ၿပီး ေရးရမယ္ဆိုေပမဲ့ က်မ အဲဒီခ်ာတိတ္ေတြ နာမည္လည္း မသိေတာ့ ကိုယ္အဆင္ေျပသလို ကတံုးေလး၊ ဦးထုပ္ေလး ဆိုၿပီး ေရးလိုက္တာပါ။ တခုေတာ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္ထဲမွာ တိုက္႐ိုက္ ထည့္မေရးခဲ့ေပမဲ့ အခုေတာ့ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ေျပာလိုက္ပါေတာ့မယ္။ ပထမလူက အဂၤလိပ္ (သို႔) ဥေရာပသား လူျဖဴ တေယာက္ပါ။ ကားအနီေပၚက ဆံပင္ေတြ အုပ္ထားၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ဆိုတာက ပါကစၥတန္နိ မိန္းကေလးေတြပါ။ သူတို႔ ဘာသာေရး ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ဆံပင္ အုပ္ထားၾကတာပါ။ ဦးထုပ္ေလးက အာဖရိကန္သားပါ၊ ကားေပၚက အမ်ဳိးသမီးႀကီး ဆိုတာကေတာ့ အဂၤလိပ္အမ်ဳိးသမီးႀကီး ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ က်မက အဲဒီလို ဘာလူမ်ဳိးေတြဆိုတာ တိုက္႐ိုက္ မေရးခ်င္လို႔ အသားေရာင္ရယ္ ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုရယ္နဲ႔ပဲ မသိမသာ ေရးျပခဲ့တယ္။ က်မ ဆိုလိုခ်င္တာက အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြဟာ ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုေပမဲ့ ႐ိုင္းပ်တဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ (႐ိုင္းတဲ့လူနဲ႔ေတြ႔လို႔ ျပန္႐ိုင္းလိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။) အာဖရိကန္ေတြ ႐ိုင္းတယ္ဆိုေပမဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္ … ဆိုတာကိုပါ။ က်မရဲ႕ စာက အဲဒီ အခ်က္ကို ရည္ညႊန္းခ်င္တာလည္း ပါပါတယ္။ (စကၠန္႔ပိုင္း မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျမင္လိုက္ရတာမို႔ သူတို႔နာမည္ေတြလည္း တခုမွ က်မ မသိပါဘူး။)
“တေန႔ထဲမွာ တူညီေပမဲ့ ကြဲျပားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို မိနစ္ပိုင္းေလးပဲ ျခားၿပီး ၾကံဳလိုက္ရတာ က်မကို သင္ခန္းစာ ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ တလမ္းလံုး အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေတြးေနမိတယ္။”
က်မကို သင္ခန္းစာေပးသလိုပဲ ဆိုတာက က်မက သင္ခန္းစာယူရမယ့္ လူျဖစ္ေနလို႔ေပါ့။ က်မက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆိုေရးရွိလို႔ ဆိုတဲ့အေနနဲ႔ သင္ခန္းစာေပးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကိုယ္တိုင္ သင္ခန္းစာ ရခဲ့တာပါ။ နဂိုတုန္းက က်မဟာ ဒီအခ်က္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မျမင္မေတြးမိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မမွားခဲ့ဖူးတယ္၊ ေဒါသေတြနဲ႔ ပူေလာင္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အေတးအမွတ္ အာဃာတေတြ ထားခဲ့ဖူးတယ္၊ ငါ့ကို ဒီလိုေျပာရင္ ဒီလို တုန္႔ျပန္မွ ဆိုတဲ့ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတဲ့ မာန္မာနေတြ ထားခဲ့ဖူးတယ္ … အဲဒီ က်မအမွားေတြအတြက္ က်မေရွ႕မွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုဟာ က်မကို သင္ခန္းစာ ေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါပါပဲ။
တျခားသူ တဦးတေယာက္ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာပဲ ေရးေရး ဘာပဲေရးေရး က်မ စိတ္မ၀င္စားပါက ဘာမွ မေ၀ဖန္လိုပါ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးနဲ႔ ကိုယ္ အလကားရတဲ့ ဘေလာ့မွာ စိတ္ႀကိဳက္ေရးႏိုင္ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ေရးၿပီး ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ဖတ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ္မႀကိဳက္ရင္ေတာ့ မဖတ္ပါဘူး။
က်မမိဘေတြက ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းၾကသူေတြမို႔ က်မလည္း ဘာသာေရးကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မသည္လည္း ပုထုဇဥ္တေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ပုထုဇဥ္မ်ားနည္းတူ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန ကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘုရားအျမဲရွိခိုး၊ တရားအျမဲနာေနေပမဲ့ ပုထုဇဥ္ပီပီ အမွားမကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္က အမွားေတြကို ပစၥဳပၸန္မွာ သင္ခန္းစာအေနနဲ႔ သတ္မွတ္ၿပီး အနာဂတ္မွာ အမွားကင္းဖို႔သာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ေျပာရင္း ….
က်မရဲ႕ စာဟာ မည္သူ႔ကိုမွ မရည္ရြယ္ပါ … တုိက္ဆိုင္ပါက တိုက္ဆိုင္မႈဟူ၍သာ သတ္မွတ္ပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
***
ေမတၱာျဖင့္
ေမဓာ၀ီ
၂၉၊ ဧျပီ၊ ၂၀၁၀
၂၀း၀၀ နာရီ
သူမ်ားေျပာတာနဲ႔ က်မကို ရည္ရြယ္ျပီး ဆံုးမထားတဲ့ post ေလး လာဖတ္ပါတယ္..။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။ ဘုရားတရားနဲ႔ ေနတဲ့ မေမဓာ၀ီက ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္လွဆိုသလို ဆံုးမတာမို႔ က်မအတြက္ တကယ္ပဲ အရွက္ရေစပါတယ္။ မေမဓာ၀ီက မွန္တာကို ေရးတာမို႔ က်မလိုပဲ နာမည္တပ္ျပီးေရးလည္း ရပါတယ္ရွင္..။ မေမဓာ၀ီလို စိတ္ႏွလံုးထားႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါဦးမယ္..။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မရဲ႕ ေဒါသေရွ႔ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ထိန္းဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း မွန္တယ္ထင္တာေလးေတြေတာ့ ေရးေနဦးမွာပါ။ မေမဓာ၀ီလည္း အျမဲတမ္း အဲလို ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္ရွင္..
ေလးစားလ်က္
ေမျငိမ္း
***
ဧၿပီ ၂၅ရက္ ေန႔က တင္ခဲ့တဲ့ “တူညီေသာ္ျငား … ျခားနားသည္” ပို႔စ္မွာ အထက္ပါ ကြန္မန္႔၀င္လာတာနဲ႔ စာေမးပြဲနီးလို႔ ဘေလာ့ခဏရပ္ထားမယ္ စိတ္ကူးေလးကို ခဏေနာက္ေရႊ႕ၿပီး ဒီကြန္မန္႔ကို ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။
အေပၚက ကြန္မန္႔ရေတာ့ က်မ အံ့ၾသမိတယ္၊ ျပန္ရွင္းျပမွ ျဖစ္မယ္လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ေျပာရရင္ အဲဒီပို႔စ္ေရးတာဟာ က်မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆံုးမလိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို ၾကံဳခဲ့ရတာလည္း အမွန္ပါပဲ။ ၾကံဳခဲ့ၿပီးေတာ့ က်မကိုယ္က်မ ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဆင္ျခင္မိတာလဲ ဆိုေတာ့ …. က်မက မိသားစုထဲမွာဆိုရင္ အဆိုးဆံုး မိန္းကေလး တေယာက္ပါ။ မာနလည္း ႀကီး၊ ေဒါသလည္း ႀကီး၊ အညွဳိးအေတးနဲ႔ အာဃာတလည္း အလြန္ႀကီးပါတယ္။ က်မေၾကာင့္ မိဘႏွစ္ပါး မၾကာခဏ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္။ က်မ အထက္က အမႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ခဏခဏ စိတ္ေကာက္ၿပီး မေခၚဘူး။ အဲဒီလို က်မ မေကာင္းတာေတြကို ဘေလာ့မွာလည္း ေရးဖူးပါတယ္။ က်မနဲ႔ ရင္းႏွီးသူတိုင္းလည္း သိေနၾကပါတယ္။ မိသားစုက ဘယ္လို ေကာင္းေအာင္ စီစဥ္ေပးေပး မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။ မိသားစုကို ဂ်ီတိုက္တယ္၊ ေစာဒကတက္တယ္ ဆိုတာေတြကေတာ့ က်မအတြက္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီလို လုပ္တဲ့အတြက္ က်မ ဘာျပန္ရလဲ … စိတ္ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲမႈ … ယွဥ္ၾကည့္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြသာ က်မျပန္ရခဲ့ပါတယ္။
လမ္းမွာ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ၾကံဳရေတာ့ အဲဒီေန႔မွာတြင္ပဲ က်မအမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာျပမိတယ္။ က်မအမကေတာ့ ရယ္ပဲ ေနပါတယ္။ က်မက သင္ခန္းစာရလည္း ခဏပဲ ဆိုတာ သူသိေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ ျမင္လြယ္ထင္လြယ္ေအာင္ ဒီခ်ာတိတ္ေလးေတြက ကိုယ့္ေရွ႕မွာ သင္ခန္းစာေပးသလို ျဖစ္သြားတာမို႔ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲသြားၿပီး ဘေလာ့မွာ တင္လိုက္ရျခင္းပါ။
ဆိုေတာ့ … ေျပာခ်င္တာက က်မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆံုးမတာလည္း မဟုတ္သလို ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ကိုယ္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ႐ိုးရွင္းစြာ ျပန္လည္ တင္ျပ႐ံုသက္သက္ မွ်သာပါ။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီး ၀ါႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို ဆံုးမႏိုင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း က်မမွာ မရွိေသးပါဘူး။ အကယ္၍ အဲဒီလို ရည္ရြယ္သလို ျဖစ္သြားလို႔ တဖက္သား အရွက္ရသြားခဲ့ရင္ က်မ အေရးအသား ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
မွန္တာကိုေရးတာမို႔ နာမည္တပ္ၿပီး ေရးရမယ္ဆိုေပမဲ့ က်မ အဲဒီခ်ာတိတ္ေတြ နာမည္လည္း မသိေတာ့ ကိုယ္အဆင္ေျပသလို ကတံုးေလး၊ ဦးထုပ္ေလး ဆိုၿပီး ေရးလိုက္တာပါ။ တခုေတာ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္ထဲမွာ တိုက္႐ိုက္ ထည့္မေရးခဲ့ေပမဲ့ အခုေတာ့ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ေျပာလိုက္ပါေတာ့မယ္။ ပထမလူက အဂၤလိပ္ (သို႔) ဥေရာပသား လူျဖဴ တေယာက္ပါ။ ကားအနီေပၚက ဆံပင္ေတြ အုပ္ထားၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ဆိုတာက ပါကစၥတန္နိ မိန္းကေလးေတြပါ။ သူတို႔ ဘာသာေရး ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ဆံပင္ အုပ္ထားၾကတာပါ။ ဦးထုပ္ေလးက အာဖရိကန္သားပါ၊ ကားေပၚက အမ်ဳိးသမီးႀကီး ဆိုတာကေတာ့ အဂၤလိပ္အမ်ဳိးသမီးႀကီး ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ က်မက အဲဒီလို ဘာလူမ်ဳိးေတြဆိုတာ တိုက္႐ိုက္ မေရးခ်င္လို႔ အသားေရာင္ရယ္ ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုရယ္နဲ႔ပဲ မသိမသာ ေရးျပခဲ့တယ္။ က်မ ဆိုလိုခ်င္တာက အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြဟာ ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုေပမဲ့ ႐ိုင္းပ်တဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ (႐ိုင္းတဲ့လူနဲ႔ေတြ႔လို႔ ျပန္႐ိုင္းလိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။) အာဖရိကန္ေတြ ႐ိုင္းတယ္ဆိုေပမဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္ … ဆိုတာကိုပါ။ က်မရဲ႕ စာက အဲဒီ အခ်က္ကို ရည္ညႊန္းခ်င္တာလည္း ပါပါတယ္။ (စကၠန္႔ပိုင္း မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျမင္လိုက္ရတာမို႔ သူတို႔နာမည္ေတြလည္း တခုမွ က်မ မသိပါဘူး။)
“တေန႔ထဲမွာ တူညီေပမဲ့ ကြဲျပားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို မိနစ္ပိုင္းေလးပဲ ျခားၿပီး ၾကံဳလိုက္ရတာ က်မကို သင္ခန္းစာ ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ တလမ္းလံုး အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကို တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေတြးေနမိတယ္။”
က်မကို သင္ခန္းစာေပးသလိုပဲ ဆိုတာက က်မက သင္ခန္းစာယူရမယ့္ လူျဖစ္ေနလို႔ေပါ့။ က်မက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆိုေရးရွိလို႔ ဆိုတဲ့အေနနဲ႔ သင္ခန္းစာေပးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကိုယ္တိုင္ သင္ခန္းစာ ရခဲ့တာပါ။ နဂိုတုန္းက က်မဟာ ဒီအခ်က္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မျမင္မေတြးမိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မမွားခဲ့ဖူးတယ္၊ ေဒါသေတြနဲ႔ ပူေလာင္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အေတးအမွတ္ အာဃာတေတြ ထားခဲ့ဖူးတယ္၊ ငါ့ကို ဒီလိုေျပာရင္ ဒီလို တုန္႔ျပန္မွ ဆိုတဲ့ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတဲ့ မာန္မာနေတြ ထားခဲ့ဖူးတယ္ … အဲဒီ က်မအမွားေတြအတြက္ က်မေရွ႕မွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုဟာ က်မကို သင္ခန္းစာ ေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါပါပဲ။
တျခားသူ တဦးတေယာက္ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာပဲ ေရးေရး ဘာပဲေရးေရး က်မ စိတ္မ၀င္စားပါက ဘာမွ မေ၀ဖန္လိုပါ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးနဲ႔ ကိုယ္ အလကားရတဲ့ ဘေလာ့မွာ စိတ္ႀကိဳက္ေရးႏိုင္ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ေရးၿပီး ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ဖတ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ္မႀကိဳက္ရင္ေတာ့ မဖတ္ပါဘူး။
က်မမိဘေတြက ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းၾကသူေတြမို႔ က်မလည္း ဘာသာေရးကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မသည္လည္း ပုထုဇဥ္တေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ပုထုဇဥ္မ်ားနည္းတူ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန ကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘုရားအျမဲရွိခိုး၊ တရားအျမဲနာေနေပမဲ့ ပုထုဇဥ္ပီပီ အမွားမကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္က အမွားေတြကို ပစၥဳပၸန္မွာ သင္ခန္းစာအေနနဲ႔ သတ္မွတ္ၿပီး အနာဂတ္မွာ အမွားကင္းဖို႔သာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ေျပာရင္း ….
က်မရဲ႕ စာဟာ မည္သူ႔ကိုမွ မရည္ရြယ္ပါ … တုိက္ဆိုင္ပါက တိုက္ဆိုင္မႈဟူ၍သာ သတ္မွတ္ပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
***
ေမတၱာျဖင့္
ေမဓာ၀ီ
၂၉၊ ဧျပီ၊ ၂၀၁၀
၂၀း၀၀ နာရီ
29 comments:
ၾကားကေန ရန္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိမယ္
ထင္တယ္။ အဲဒီလူက သြားဖတ္ၾကည့္ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးထားပုံရတယ္ ဘာညာဆုိျပီး “ခြ်န္တြန္း” လုပ္ပုံရတယ္။ အဲဒီ “ခြ်န္တြန္း” လုပ္တဲ့လူဟာ
ဘေလာ့ေလာက ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ရွက္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ့ လူစားမ်ဳိးပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ကုိယ္တုိင္ အရည္အခ်င္းမရွိလုိ႕ သူတပါးအေပၚ မနာလုိျဖစ္ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ရန္တုိက္ေပးတာဟာ “ဥ”ကေန အေကာင္ေပါက္လာတဲ့ အမ်ဳိးအစားပဲ ျဖစ္မွာပါ။
က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ေမတၲာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ မေမဓါ၀ီ
ေရာ၊ ဆရာမ ေဒၚေမျငိမ္းေရာ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး
မထင္မွတ္ေသာ တုိက္ဆုိင္မွဳ တစ္ခုလုိ႕ပဲ သေဘာ
ထားလုိက္ၾကပါဗ်ာ။ အၾကံျပဳပါတယ္။
ဟုတ္ပါရဲ႕ေနာ္... တို္က္ဆိုင္လိုက္တာ..။ က်မ ေသခ်ာ Focus လုပ္ေရးခဲ့တဲ့ ေပးသူယူသူ ကိစၥကိုပဲ "တကယ္ေတာ့ … ဘယ္ေနရာမဆို လူေတြဟာ ကိုယ္ေပးတဲ့အတိုင္း ကိုယ္တိုင္ ျပန္ရၾကတာခ်ည္းပဲမဟုတ္လား။" အဲလို ေရးထားျပီး အခ်ိန္ကလည္း ကိုက္ေနေလေတာ့ ေလေတာ့ က်မကို ရည္ရြယ္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူေတြက လာေျပာသလို က်မဖတ္ေတာ့လည္း အဲလိုပဲ ျမင္တာမို႔ က်မလည္း ေတာ္ေတာ္ ညံ့ေနျပီထင္ပါရဲ႕႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မအားတဲ့ၾကားက တခုတ္တရ post တခုအျဖစ္နဲ႔ေတာင္ ေရးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
ေမျငိမ္း
ေမျငိမ္း
သယ္---ဒီေကာင္မေလးေတြ ရန္ျဖစ္ေနၾကေပသကိုး၊ ေျဖၾကေလ ေျဖၾက ေျဖၾက၊ တရားနဲ႔။
စာေမးပဲြ ရွိလုိ႔ ခဏနားမယ္ ဆုိလုိ႔ ပုိစ္႔အသစ္ တက္လာလုိ႔ လာဖတ္တာ မျခိျပံဳး ျပံဳးျဖစ္သြားတယ္။
စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္လုိ႔ လာပတ္ရမ္းကားေနလဲ မသိဘူး။
တခု ေလ႔လာမိသြားတာက လူဆုိတာ အသက္အ႐ြယ္၊တတ္ထားတဲ႔ ပညာနဲ႔ မဆုိင္ပဲ ၾကီးငယ္မေ႐ြး စိတ္ထားတတ္ရင္ ျမတ္တယ္ ဆုိတာပဲ။
အဲဒီပုိစ္႔ရဲ႕ ကြန္မန္႔ေအာက္မွာ ကလူသစ္ ဆုိခဲ႔သလုိ ေ႐ႊျပည္ေအးတရား ေဟာေတာင္ မရတဲ႔ အေျခအေနပါပဲ။
ဘေလာဂ္႔ ဖတ္သူ၊ေရးသူ အားလုံး မညံ႔ၾကပါဘူး။
အားလုံးဟာ အသိဥာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ျပီး မွန္တယ္ မွားတယ္ ဆုိတာထက္ ဘယ္သူဟာ လြန္ကဲ ေနသလဲဆုိတာ အဆုံးအျဖတ္ ေပးပါလိမ္႔မယ္။
စာေမးပဲြခ်ိန္မွာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရတဲ႔ မေမဓါဝီအတြက္ တကယ္ကုိ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ေလးစားလၽွက္
စုိးျမနႏၵာသက္လြင္ (SMNTL)
ေဒၚေလးေမေရ...ဘာမွအေရးၾကီးတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး..
စာေမးပြဲကိုစိတ္ခ်မ္းသာစြာေျဖနိုင္ပါေစ
မမေမဓာ၀ီေရာ.. မမေမျငိမ္းေရာ..
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေရးၾကတယ္လို႔ ဖတ္တုန္းက ထင္မိပါတယ္။
မေမေရ......
တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုလို ျဖစ္သြားတာေနမွာထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ....။
စာေမးပြဲေျဖႏိုင္ပါေစလို႔.......ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေပးတယ္ဗ်.....။
(မေရာက္ျဖစ္တာ......ၾကာေနလို႔...ခုမွ တူညီေသာ္ျငား.... ျခားနားသည္.........ကို ဖတ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်.....း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ညီမ ေမဓါဝီ ေရ
စာေမးပြဲ ရွိလို႕ နားမယ္ ဆိုၿပီး ပိုစ္႕ အသစ္တက္ လာလို႕ အံၾသ ေနတာ
ဖတ္လိုက္ေတာ႔ မွ ၾသ ဂလိုလား လုိ႕
ခပ္ညံညံ ေရႊစင္ဦး တို႕ကေတာ႔ အဆန္းတက်ယ္ ဘာမွ မျမင္မိပါဘူး ရုိးရိုးေလး ေတြးၿပီး ရုိးရိုးေလး ေရးထားတာ ဥစၥာ ဘာလို႔မ်ား ဒီလိုထင္ရသလည္း မသိဘူး
ဆရာမ ေဒၚေမၿငိမ္းလည္း ဒုကၡပါဘဲဗ်ာ ကိုယ္႕ အတြက္ ရည္ရြယ္လား အားလံုးအတြက္ ရုိးရုိး ရည္ရြယ္ ေရးထားလား ဆိုတာ မသိႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ဘာေတြကမ်ား ဖုန္းလႊမ္း ေနပါလိမ္႔လို႕
ဘုရား.အဆံုး အမ နဲ႔ ေနတဲ႔ ညီမ ရင္ထဲမွာ တကယ္ တရား ရွိလား မရွိဘူးလား ဆိုတာ အားလံုး သိၾကပါတယ္
အဲဒီလိုဘဲ ပါးစပ္က ဒီမိုကေရစီ ဒီမိုကေရစီ နဲ႔ ေအာ္ေနေပမဲ႔ တကယ္ ဒီမိုကေရစီ ရွိလား မရွိလား ဆိုတာ အဲဒီလူရဲ႕ အျပဳအမူ အေျပာအဆို ကို ၾကည္႔ၿပီး အားလံုး သိႏိုင္ၾကပါတယ္
အားလံုးဘဲ လူ႕ အခြင္႔အေရး ကို ေလးစားႏိုင္ၾကပါေစ
ညီမ လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ နဲ႔ စာေမးပြဲ ေျဖဆိုႏိုင္ပါေစ
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
ညီမေတာ့ ၾကားထဲက၀င္ခေလာက္ဆန္တတ္ၾကတဲ့ လူ႕သေဘာေတြကိုပဲ အံ့ၾသမိပါရဲ႕။ အမစာေမးပြဲ ေျဖႏိုင္ပါေစေနာ္။
စာေမးပြဲေျဖႏုိင္ေအာင္ အရင္လုပ္အုန္း။ ႏုိ႔မို႔ အရင္တခါလို ပို႔စ္မ်ိဳးထပ္ေရးေနရအုန္းမယ္ :)
လြဲတဲ့အခါလည္း လြဲေပမေပါ့ ...
( ဦးဒိန္းေဒါင္ ) ၊
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုလည္း ပလပ္ေပါက္ကိုကိုင္ၾကပါ ... .. း))
သတိ ..ဗို ့အား ၁၀ သိန္း....
အထင္ေတာ္ ေတြ မလြဲၾကပါ နဲ ့ ဗ်ိဳးးးး
ကမာၻၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ။
ခက္ပါရဲ႕ဗ်ာ ... အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္ပါပဲ မေမေရ ...
အခု မေမ ဒီပို႔စ္ကိုေရးတာ ေတြ႔ရေတာ့မွ ဆရာမေဒၚေမၿငိမ္းရဲ႕ သက္ဆုိင္ရာ ပို႔စ္ေတြကို က်ေနာ္ သြားဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္ ...
ေဒၚေမၿငိမ္းကသာ သူ႔ကိုေရးတယ္ ထင္ေနတာ ... က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီလို မထင္ပါဘူး ...
တုိက္ဆုိင္သြားတာလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္ ...
"တကယ္ေတာ့ … ဘယ္ေနရာမဆို လူေတြဟာ ကိုယ္ေပးတဲ့အတိုင္း ကိုယ္တိုင္ ျပန္ရၾကတာခ်ည္းပဲမဟုတ္လား။" ဆိုၿပီး
ေပးသူယူသူ အေၾကာင္းေရးတုိင္း သူ႔ကိုေရးတယ္ ထင္ေနရင္ေတာ့ ေဒၚေမၿငိမ္း မွားမယ္ထင္ပါတယ္ဗ်ာ ... အခ်ိန္ကေတာ့ တိုက္ဆုိင္ေနတာေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ေဒၚေမၿငိမ္းေရးထားတာက "က်မကေတာ့ ေပးသူေတြက သူတို႔ ၾကိဳက္တာကို ေပးၾကတာမို႔ ကိုယ္က မယူတဲ့အခါ ထူးျပီး မနာပါဘူးလို႔ပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။" ဆုိၿပီးေရးထားတာပါ ... အဲဒါက ကိုယ္ေပးတဲ့အတုိင္းကိုယ္ျပန္ရတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ ေဆာင္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ မထင္မိပါဘူး ... ဒီစကားရဲ႕ အဓိကဆုိလိုရင္းက ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏိႈင္း မ႐ိုင္း ဆိုသလို လူေတြက ကိုယ့္စ႐ိုက္၊ အဆင့္အတန္း အတုိင္း လာၿပီးေျပာဆိုဆက္ဆံၾကတာကို ကိုယ္က လက္မခံရင္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး လို႔ ဆုိလိုတယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္ ... ေပးတဲ့အတုိင္းျပန္ရတယ္ဆုိတာနဲ႔ မပတ္သက္ပါဘူး ... အင္းေပါ့ေလ .. ကိုယ္လိုရာဆဲြၿပီး ေပးတာကို မယူရင္ ေပးတဲ့သူဆီမွာပဲ ရွိေနတယ္ ဆုိတဲ့ ဘုရားေဟာစကားကို ကိုးကားၿပီး ေပးတဲ့လူက အဲဒီအတုိင္း အျမဲတမ္းျပန္ရတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ေကာက္ရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးဗ်ာ ... ဒါဆုိရင္ ေပးတာကို ယူလိုက္ရင္ေတာ့ ေပးတဲ့သူက ကိုယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ျပန္မရေတာ့ဘူးလို႔ ယူဆရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္ ...
မေမ ေရးထားတဲ့ ပို႔စ္က နယူတန္ရဲ႕ တတိယနိယာမလို ကိုယ္ကေပးတာနဲ႕ တူညီတဲ့ တုံ႕ျပန္မႈကို ျပန္ရမယ္လုိ႔ ဆုိလိုတာ လုိ႔ပဲ က်ေနာ္ သေဘာေပါက္မိပါတယ္ .... ဒီ ႏွစ္ခုကို အထအန စကားက်ေကာက္ၿပီး အတင္းလိုက္တူေနရင္ ေတာ့ မသိဘူးဗ်ိဳ႕ ...
ၾကားက ဝင္ၿပီး ေဒၚေမၿငိမ္းကို ရည္ရြယ္ပါတယ္လို႔ ေျပာသူေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး ... ဒါေပမဲ့ ေဒၚေမၿငိမ္းလို ေက်ာင္းဆရာမ၊ စာေရးဆရာမ၊ ျမန္မာစာကိုကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္တဦး ကိုယ္တုိင္က ဒီလိုပဲ ျမင္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္ အေတာ္ေလး အံ့ၾသမိပါတယ္ ... ေဒၚေမၿငိမ္း ကိုယ္တုိင္ေျပာထားသလို ေတာ္ေတာ္ေလးညံ့ေနၿပီ လုိ႔ေတာ့ ထင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး ... အံ့ၾသမိ႐ံုပါ ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ... တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘာမဟုတ္တာနဲ႕ အထင္အျမင္မမွားၾကေစခ်င္ပါဘူး ... ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စာေမးပဲြပဲ အာ႐ံုစုိက္လုိက္ပါဦး ... ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖဆုိႏုိင္ပါေစဗ်ာ ...
ၾကီးေမ
seesein ျပန္ေရာက္လို႔စာေၾကြးေတြ ရွင္းသြားပါတယ္ စိတ္ နဲ႕ ရုပ္ သဘာ၀ကို ေလ့လာျပီး ျပန္လာေတာ့ အင္း....ဒုကၡ..ဒုကၡ လို႕သာ ေအာ္
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ စိတ္ကေလးကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ထားျပီး စာေမးပြဲ ကိုေျဖနိုင္ပါေစ ၾကီးေမအတြက္ တလလံုး ေမတၱာပို႔ခဲ့တယ္ ၾကီးေမ ေအးခ်မ္း ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ေမတၱာပို႕တာ တေန႕ကို သံုးခါေတာင္ပို႕ရတယ္ သာမန္ပို႕တာထက္ က်င့္ၾကံျပီး ပို႕ေနၾကေတာ့ ပိုျပီး ေရာက္မယ္ထင္တယ္
ခင္မင္စြာျဖင့္
seeseinshin
မမေမ စာေမးပြဲ ေျဖႏုိင္ပါေစ....
အမ္မေလးဗ် း) ဖတ္ရတာေကာင္းသား
ဒါေပမယ္႔ ကြန္မင္႔ေတြဖတ္ၾကည္႔ေတာ္ အယ္ ဟုတ္ေသးပါဖူး တမ်ဳိးပဲလို႔ ရန္ျဖစ္ေတာ႔မလုိလိုပဲ
တခါတေလလည္း လြဲတတ္ပါတယ္ေလ မွားတတ္ပါတယ္ေလ း)
အထင္မွားမိတာျဖစ္မွာပါ အားလုံးအဆင္ေျပၾကပါေစ
နားလည္ခြင္႔လြတ္နုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ၾကားထဲ႔ကဆုေတာင္း
ခဲ႔႔ပါတယ္ဗ်ာ း)
စိတ္ကုန္လိုက္တာေနာ္။ စကားထဲက ဇာတိျပမဟုတ္ဘဲ ကြန္မင့္ထဲက ဇာတိျပျဖစ္ေနျပီ။ ဆရာမ တဲ့ သူ ့ကိုထိတယ္ထင္ရင္ ျပန္ေဆာ္ဘို ့၀န္မေလးတဲ့ မိန္းမၾကီး၊ မွားေနတာေတာင္ ေထာက္ျပရင္ မၾကိဳက္တဲ့ ဒီမိုမၾကီး
ေမၿငိမ္းက စကားထစ္တာလား။
သူေရးတဲ့ ေကာ္မန့္ထဲမွာ ေလေတာ့ ေလေတာ့ ၂ ခါထပ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာလဲ ေမျငိမ္း ေမျငိမ္းတဲ့။ ၂ ခါေတာင္။
ေမျငိမ္းမွန္း လူေတြ မသိမွာစိုးလို့လား။ စကားထစ္လို့လား
ေအာ္ ... ေမျငိမ္း ေမျငိမ္း ... :P
ွိၾကီးေမ အသစ္ကေလးမ်ားရွိမလားလို႕ လာၾကည္႕ျပီး ေနာက္တခါ ထပ္ဖတ္သြားပါတယ္
ၾကီးေမ စာေတြ က်က္ရ မွတ္ရလြန္းလို႕ ျငီးေငြ႕ေနရင္လည္း ေရးေပးအုန္းေနာ
ခင္တဲ့
seesein
မေမဒါဝီ
ဘေလာဂ္ လည္ရန္ ...
28 ရက္, 21 နာရီ, 28 မိနစ္, 43 စကၠန္႔ သာ လိုေတာ့သည္။
အဟီး ေပ်ာ္စရာႀကီး အလြမ္းေျပ လာလည္သြားပါတယ္ စာေမးပြဲ ေျဖဆိုႏိုင္ပါေစ လို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းပါတယ္
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
ၾကီးေမ ပင္ပန္းေနတယ္ လား
ၾကီးေမေရးေသာ စာမ်ား ဖတ္ရဖို႔ရန္ ၂၈ ရက္ ၊ ၉ နာရီ၊ ၃၉ မိနစ္သာ လိုေတာ့ပါသည္။
ခင္တဲ့
seesein
ဟားဟား.. ျဖစ္ရျဖစ္ရေလဗ်ာ၊ ဘေလာ့ေလာက ေသးေသးေလးမွာ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးလည္း ရွိတာကိုး။
စာေမးပဲြကို အာရံုစုိက္ လုိက္ပါ။ စာေမးပဲြေအာင္ပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
စာေမးပြဲျပီးရန္ ၁၈ရက္ ၁၈နာရီ ၁၈စကၠန္႕သာလိုေတာ့သည္......အဟီး အရင္ကထက္စာရင္ ျပီးခါနီးျပီ ေပ်ာ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ၾကီးေမ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ အားလံုးက အိုေကပါတယ္ ဆုေတာင္းေပးေနပါမယ္
ခင္တဲ့
seesein
ေျသာ္ အထုတ္ျကီးနဲ့တူေနျပီ က်ြန္ေတာ့္ဆရာတေယာက္ေျပာဖူးတယ္။အထုတ္ျကီးလုိ့အသံျကားေတာ့ ဗုိက္ဆာသူက၊ ေငြလုိသူက၊ လုိေနသူေတြေပါ့ေလ ဘယ္လုိထင္မလဲ။ ျကာကူလီေအာ္လုိက္ျကည့္ လွည့္ျပီး စိတ္ဆုိးတယ္၊မသိဖာသာ၊လွည့္ျကည့္တယ္ ဘာမွမေျပာ၊ဘာသေဘာလည္း လာေမးတယ္ ရွင္းျပလုိက္။ေအာ္စရာရွိရင္ေအာ္လုိက္ပါ။ေ၀ါဟာရ တစ္ခုေအာက္ ကုိယ္ေရာက္သြားတာပါ။သူ့ရဲ့သေဘာ ဘာလည္းလုိ့ အရင္ေတြးလုိက္ရင္ ရပါတယ္။ေ၀ါဟာေျကာင့္ ေတာင္းပန္ရရင္ ဘယ္ပင္ဆုံးေတာ့မလဲ။မရပ္နဲ့ ေဘးမျကည့္နဲ့ သံလမ္းေပၚကာ ေျပးတာဆုိရင္ေပါ့။
က်ဳပ္ကေတာ့ ျကဳိက္သြားတယ္ ကုိယ့္စရုိက္နဲ့တူလုိ့ ခ်က္ျခင္းသူငယ္ခ်င္းကုိေတာင္ ေျပာျပျပီး ငါျပင္ရမယ္လုိ့ သံေ၀ဂ ယူလုိက္တယ္။ ဆားအုိးထဲနွုိက္လုိ့စပ္ရင္ ဆားအုိးျပစ္တင္လုိ့ ရဘူေလး။နွုိက္နဲ့ေပါ့။ျမန္ျမန္ ေဆးျပစ္လုိက္ေပါ့။စာတလုံးကုိ ျကည့္ရင္အခ်ိန္၊ေဒသ၊ကာလ၊လကၡဏ လုိ့ ေလးဘက္ေလးတန္ ေအးခ်မ္းစြာေနရင္း ေ၀ဖန္စိစစ္ျပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်ေစခ်င္ပါတယ္။မဒီေဒ၀ီဟာ သမီးသား လင္သားျပည့္စုံတုန္းက က်ည္းသံေလးနဲ့သာယာတဲ့ဒီေတာ၊ကေလးေတြရွမရ လင္ကနွုတ္ဆိတ္ေနေတာ့ သုသ၁န္ျကီးတူသတ။ဲ့ေမာင္ဆုိတဲ့ ေမဆုိတဲ့ အသံေလး ဘယ္ခ်ိန္မွာ ခါးတတ္သလဲ ေမးပါရေစ၊
အင္း ဒီေန့ပ်င္းပ်င္းနဲ့ဆင္းလာလုိက္တာ အမယ္သူ့လူကိုယ့္လူ လုပ္တဲ့ကြန့္မင့္ေလးေတြေတြ့ေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးဇႊိလသတိရမွိသဗ်ာ ေက်ာင္းသားနွစ္ေယာက္ ဆရာေတာ္နွစ္ပါးနာက္လုိက္ပါရင္း မင္းဆရာေတာ္ကျမန္တယ္ ငါ့ဆရာေတာ္ကျမန္တယ္နဲ့ သတိမထားတဲ့ဆရာေတာ္နွစ္ပါး အေျပးျပဳိင္ ေမာျခငး္သာေရွ့ကပန္း၀င္သလုိျဖစ္ေန
ဦးမယ္ေနာ။ ၱၱ
မေမဓါ၀ီ
ကမၻာ့ဖလား ၂၀၁၀ ခန္႕မွန္းခ်က္ ေရးေပးဖုိ႕ tag ထားတယ္၊ အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္ ေရးေပးပါအုံး၊
http://pyustate.com/2010/05/tag.html
စာေမးပြဲေျဖနိုင္ပါေစ
ခင္တဲ့
seesein
ဖတ္၏.
Post a Comment