Sunday, May 27, 2007

ေပးစာ နဲ႔ ျပန္စာ

ေပးစာ …
***
… … …. …. … … … …
မနက္က အြန္လိုင္းက သတင္းေတြ ဖတ္ေနရင္း … စိတ္ေနာက္က်ိလာလို႔ ျပတင္းေပါက္ကိုသြားရပ္ေနမိေတာ့ ပလပ္စတစ္ေကာက္တဲ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရတယ္၊ ကုလားလူမ်ိဳးေတြ၊ ျမန္မာျပည္သားေတြပါပဲ။ သူတို႔က ပလင္းခြန္၊ ပစၥည္းေဟာင္း ေတြ႕တာ အားလံုးေကာက္တယ္။ သမီးေလးက ၅-ႏွစ္ေလာက္၊ အေမက ၃၅-ေလာက္၊ သူတို႕မွာ သံုးဘီးတပ္ လက္တြန္းလွည္း အေသးေလးတစ္ခုနဲ႔၊ လက္တြန္းလွည္းေလးေပၚမွာ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ဖြင့္တင္ထားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေဘးအိမ္က ရဟန္းခံအလွဴ လုပ္တယ္။ အလွဴ အၿပီးဆိုေတာ့ ပက္စီပလင္း၊ ဘီယာပလင္း၊ အရက္ပလင္းခြံေတြ အိမ္ေရွ႔မွာ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။ သူတို႔က အလွဴမ႑ပ္ထဲမွာကို ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံၾကတာ။ က်ေနာ္တို႔ဆီနဲ႔ ဓေလ့မတူဖူး။

ပလတ္စတစ္ေကာက္တဲ့ သားအမိ အိမ္ေရွ႔ကို ေရာက္လာေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ပလင္းခြံေတြကို လိုက္ေကာက္တယ္။ ၿခံထဲအထိ လိုက္ေကာက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးရြာခ်လိုက္ေတာ့ ကေလးထငိုတယ္။ လက္တြန္းလွည္းေလးထဲမွာ ကေလးေလး ပါလာတာကိုး။ အေမလုပ္တဲ့သူက ထီးကို ဟိုေရႊ႕ ဒီေရႊ႕လုပ္ပီး ကေလးကို မိုးလြတ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ကေလးက ဆက္ငိုေနတယ္၊ သူ႔အေမက ေကာက္ခ်ီလိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အႀကီးမေလးက ၿခံထဲမွာ ပလင္းခြံေတြ လိုက္ေကာက္ေနတယ္၊ က်ြတ္က်ြတ္အိတ္နဲ႔ ႏွစ္လံုးရေတာ့ မႏိုင္မနင္းနဲ႔ သူ႔အေမရွိရာကို ဆြဲသြားတယ္၊ ေကာင္မေလးမွာ ဖိနပ္မပါဖူး၊ အုပ္ထုတ္လည္းမပါဖူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ရွင္ေကာင္ေလးနဲ႔ မ႑ပ္ဖ်က္ပီး နားေနတဲ့ လူငယ္တစ္သိုက္ သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ ပလပ္စတစ္ေကာက္တဲ့ သားအမိကို လွမ္းေအာ္ၾကတယ္၊ အဓိပါယ္ မသဲကြဲေပမဲ့ မလိုလားေၾကာင္း ထင္ရွားတယ္။

ေကာင္မေလး သားအမိ ထပ္ပီး မေကာက္ရဲေတာ့ဖူး၊ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ထီးကေလးက သူတို႔သားအမိကို မိုးလံုေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဖူး၊ က်ေနာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိတယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ သူတို႔သားအမိ တစ္ေယာက္ေယာက္ဖ်ားမလား၊ ေဆးကုဖို႔ ပိုက္ဆံရွိရဲ႔လား။ လက္မွတ္မရွိရင္ ဆရာ၀န္က ကုေပးမွာမဟုတ္ဖူး၊ ဒီၾကားထဲမွာ အိမ္အျပန္ သို႔မဟုတ္ ေဆးခန္းအသြား ရဲဖမ္းသြားခဲ့ရင္ … ။


က်ေနာ့္စားပြဲကို က်ေနာ္ျပန္လာလိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာကို ကိုင္လုိက္ဖို႔ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ေနတယ္။
ဟုတ္တယ္ … က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာက ေစ်းၾကီးၾကီးေပး၀ယ္ထားရတာ၊ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ ငတ္ေနၾကတယ္။

ေမ - မနက္က က်ေနာ္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ေမနဲ့ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္၊

ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ …
-------
14th May, 2007
***
က်မဆီ ေရာက္လာတဲ့ စာတေစာင္ပါ။
ဒီစာကိုဖတ္ျပီး က်မစိတ္ထဲ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းသလို … ဆို႔နင့္နင့္ ျဖစ္ေနမိတယ္။
က်မ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။
က်မ … ဘာလုပ္ေပးရမလဲ … ။
က်မ ….. ဘာလုပ္ေပးတတ္သလဲ …. ။
စဥ္းစားေနမိတယ္။
ေတြေ၀စြာ …
တုံ႕ေႏွးစြာ …
တြန္႔ဆုတ္စြာ နဲ႔ေပါ့။
***
“က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ ငတ္ေနၾကတယ္” တဲ့ … ။
ဘာေၾကာင့္လဲ … ????

ႏိုင္ငံေရး ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္တျပည္မွာ ျပည္သူလူထု ဒုကၡဆင္းရဲ ေရာက္ရတာဟာ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အသံုးမက်လို႔ပဲ မဟုတ္လား။ အထူးသျဖင့္ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံက တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ ဆင္းရဲဒုကၡ မေရာက္သင့္ ေအာက္တန္း ေနာက္တန္း မက်သင့္တာ အမွန္ပါ။

က်မ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။
လူတေယာက္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း ခလုတ္တိုက္ျပီး ေခ်ာ္လဲရင္လည္း … တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ အျပစ္ပဲ … လို႔ ေျပာလို႔ရသတဲ့။
“ဘာေၾကာင့္လဲ …” က်မက ဇေ၀ဇ၀ါ ျပန္ေမးေတာ့ … သူက ရွင္းျပတယ္။
“ဟုတ္တယ္ေလ … သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူေတြက လူသြားလမ္း ပလက္ေဖာင္းကို ညီညီညာညာ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ လုပ္ထားရင္ အဲဒီလို ခလုတ္တိုက္ျပီး ေခ်ာ္လဲမွာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ….”

ႏိုင္ငံေရး ႐ႈေထာင့္က မၾကည့္ဘဲ ဘာသာေရး ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ …. ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ္ဆင္းရဲတာ … ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္တာ လို႔သာ ဆိုရမွာပါပဲ။ ကံ - ကံ၏ အက်ဳိး ဆိုတာ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္က အတိတ္တုန္းက မေကာင္းတာေတြ ျပဳမိမွားခဲ့လို႔ မေကာင္းက်ဳိးကို ခံစားရတာပဲ။ လက္ရွိ ေကာင္းတာလုပ္ပါမွ ..ေနာင္အနာဂတ္မွာ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရမွာေပါ့။ ဒါဆို ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း အျပစ္တင္စရာ မလိုတဲ့အျပင္ ပိုျပီး လက္ေတြ႕က်တယ္ လို႔ က်မခံယူထားပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ဆီ ခုလို စာျပန္ေရး လိုက္တယ္။
***
ျပန္စာ...
***
… … …. …. …..
ပလတ္စတစ္ေကာက္တဲ့ မိသားစုအေၾကာင္း ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။ လူေတြရဲ႕ ဘ၀က အမ်ဳိးမ်ဳိးပဲေနာ္။ ကံေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိလို႔ ဘ၀ေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတာ ထင္ပါရဲ႕။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကံခ်င္းက မတူၾကဘူး မဟုတ္လား … ။
ကိုယ့္ေအာက္ နိမ့္ပါးတဲ့သူေတြကို ေတြ႕ရင္ သူတို႔ကို ဒီလိုဘ၀မ်ဳိးက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးႏိုင္ မလဲလို႔ ကိုယ္လည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ လက္ရွိ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ ဘ၀က ခ်က္ခ်င္း လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ ေနာက္ ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြမွာ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိး ထပ္မေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တာက ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ပဲ ရွိတယ္ေလ။ ဒါေတြ သူတို႔သိေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္ မဟုတ္လား။ အနည္းဆံုးေတာ့ သီလလံုျခံဳဖို႔ေပါ့။


“အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္တယ္” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကား အမွားႀကီးကိုလည္း ျပင္ခ်င္ေသးတယ္။ တကယ္တမ္းက သီလေစာင့္တဲ့သူအတြက္ အူမ-ေတာင့္ပါတယ္။ သီလေစာင့္ထိန္းသူ အတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ခုလံုးမွာ အက်ဳိးရွိတယ္။ နိမ့္က်တဲ့ဘ၀ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒါေတြကို သူတို႔သိေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ … ။
… … …. …. …..
… … …. …. …..
… … …. …. …..
***
၂၇၊ ေမ၊ ၂၀၀၇
၀၀း၀၅ နာရီ

(ေပးစာကို စာထဲမွာပါတဲ့ စာလံုးေပါင္းအတိုင္း ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္)

11 comments:

Hteink Min said...

မေမ စည္ပင္က ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ အဲဒီလို အမိႈက္ေကာက္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရေသး သဗ်။ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ လမ္းသြားရင္ ေခ်ာ္လဲရင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္။ ဥပမာ- ကၽြန္ေတာ္ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံဆို ၊ ကား ေမွာက္ေမွာက၊္စက္ဘီး ေမွာက္ေမွာက္ ၊ လူ တစ္ခု ခု ျဖစ္သြားလို႔ ၊ အေၾကာင္းအရာ စစ္ေဆးတဲ့ အခါ လမ္းမညီလို႔ ေမွာက္သြားတယ္ဆိုရင္ ၊ စည္ပင္ကို တရားစြဲ လို႔ ရတယ္ဗ်.ဒီလိုသာစြဲေက်းဆိုရင္ ျမန္မာႏိိုင္ငံ စည္ပင္ ေနစရာ ေနရာေတာင္ ရွိပါ့မလား မသိ။

Anonymous said...

မေမဓါ၀ီသံုးသပ္ျပသြားတာေကာင္းပါတယ္။ ဘာသာေရးဖက္ကေနၾကည့္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားမိတာရိွတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ဘာသာေရးလုပ္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ သူ႕အတြက္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ေနာင္ဘ၀မွာ သူ႕ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ပိုၿပီးအဆင္ေျပတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ျခားလူေတြအတြက္ သူဘာမွလုပ္မေပးႏိုင္ဘူး။ အမွ်ေ၀တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါကလက္ေတြ႕မက်ဘူး။ အမွ်ေ၀တဲ့ အလုပ္ကို မယံုၾကည္ဘူး၊ မေကာင္းဘူးလို႕ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ပိုၿပီးလက္ေတြက်တာေတြလဲ တြဲလုပ္ေပးၿပီး ကုသိုလ္ယူသင့္တယ္လို႕ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဗုဒၵဘာသာမဟုတ္တဲ႕လူေတြ သူတို႕ပတ္၀န္းက်င္ကို ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ရင္း ကုသိုလ္ယူေနတာကို အရမ္းအားက်တယ္။ သူတို႕စိတ္ထဲမွာ ေနာက္ဘ၀မွာ ငါတို႕ေကာင္းစားမွာပဲ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတာ့ရိွမယ္မထင္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆီက လူႀကီးေတြလဲ အသက္ႀကီးလာရင္ ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားၿပီး ဘာသာေရးဘက္ကို ေတာ္ေတာ္လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒါေကာင္းပါတယ္။ ပိုေကာင္းတာကေတာ့ ကိုယ့္ေနာင္ဘ၀အတြက္ ဘာသာေရးလဲလုပ္သလို၊ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ္႕ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကို လက္ေတြ႕ ကူညီႏိုင္တာေတြလဲ လုပ္သင့္တယ္။ လူတိုင္းေတာ့ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘာသာေရးဘက္စိတ္၀င္စားသြားၿပီး တစ္ျခားဘာကိုမွ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ ခု ကြ်န္ေတာ္တို႕ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ငါတို႕တိုင္းျပည္ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနရတာ၊ ငါတို႕ခုလို ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ ေနေနရတာ အရင္ဘ၀ကကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးေၾကာင့္ဆိုၿပီး ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ေနၾကတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တဲ့စိတ္ကေန ပ်င္းေၾကာထူတဲ႕စိ္တ္ျဖစ္သြားမွာကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ကယ္စိုးရိမ္မိတယ္။ သူတို႕ေတြ အဲလို ကံပဲဆုိတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ေက်နပ္ေနၾကလို႕လဲ ေခတ္အဆက္ဆက္က အာဏာရွင္ေတြက ျခယ္လွယ္ခ်င္သလို ျခယ္လွယ္ခြင့္ရခဲ့ၾကတာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ျမန္မာေတြ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကိုယ္မ်ိဳးဆက္ေတြကို ဒီလိုဘ၀ဆိုးႀကီးကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေပးရင္းနဲ႕ ကုသိုလ္ယူၾကပါလို႕။
စာၾကြင္း။ ။ကြ်န္ေတာ့္အေတြးသက္သက္မ်ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပါရင္ ခြင့္လြတ္ေပးဖို႕ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။

tint said...

ဒီ လို မွ်မွ်တတ ျမင္ တတ္ တဲ ့ သူ ေတြ မ်ား မ်ား ရွိ ပါ ေစ ဗ်ာ ..ကၽြန္ ေတာ ့ ကို အ ေတြး ပြား ေစ တဲ
ကြန္ မင္ ့ အတြက္ ေက်း ဇူး ေနာ္ ..

Anonymous said...

မေမဓါ၀ီေရ
မိေခ်ာင္းမင္း ေရခင္းျပတယ္ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူးေနာ္။ နည္းနည္းေတာ့ ၀င္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းတစ္ခုပါ။
(အစေဖာ္ေပးရင္ မေမ သိမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဇာတ္လမ္း အၾကမ္းဖ်င္းကလြဲလို႕ ဘယ္သူေရးတဲ့ ဘယ္သူ႕အေၾကာင္းစတာေတြကို မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ျပန္ေျပာျပေပးရင္ ေက်းဇူးတင္မွာပါ။)

ရြာတစ္ရြာမွာ စာသင္ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႕အတြက္ လူၾကီးတခ်ိဳ႕ လံုးပမ္းေနၾကခ်ိန္၊
အဲဒီရြာက ေငြေၾကးၾကြယ္၀တဲ့ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္က သူၾကည္ညိဳတဲ့ ရြာရဲ႕ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအသစ္ အလွဴခံဖို႕ ေလၽွာက္ပါသတဲ့။
စာသင္ေက်ာင္းကိစၥကို သိေနတဲ့ ဆရာေတာ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအစား စာသင္ေက်ာင္းလွဴဖို႕ တိုက္တြန္းေပမယ့္ ဒကာေတာ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသာ အလွဴခံဖို႕အတင္းေလၽွာက္ပါသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ (ဒကာၾကီးက မလွဴတတ္ေသးပါဘူး) ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ဒကာၾကီးက စိတ္ဆိုးလို႕ တျခားေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္တပါးကို ေက်ာင္းေဆာက္လွဴလိုက္ပါသတဲ့။ ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီေလာက္ပါပဲ။

ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္ထားတာက (အခုေနေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလူခ်မ္းသာၾကီးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေဆာက္လွဴတဲ့ ကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးၿပီး နတ္ျပည္မွာ စံစားေနေလာက္ေရာေပါ့၊ သူေနခဲ့တဲ့ ရြာေလးမွာေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ စာသင္ေက်ာင္း မရွိရွာေသးပါ) တဲ့။

ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းကေတာ့ ငါးပါးသီလလံုဖို႕ထက္ Gentleman ျဖစ္ဖို႕သာ ပိုအားသန္ပါသတဲ့။ တကယ္လို႕မ်ား ခုနက လူခ်မ္းသာၾကီးသာ Gentleman စိတ္ရွိရင္ သူဘာလုပ္မလဲ.....?

tint said...

အဲ ခ ဏ ေလး
လွဴ တာ သူ လွဴ ခ်င္ တာ လွဴ ပါ ေစ ဗ်ာ
လွဴ တာ နဲ ့ နတ္ ျပည္ ေတာ ့ မ ေရာက္ ဘူး ေနာ္
အဲဒါ ေတာ ့ သ တိ ျပဳ
ကု သိုလၤ အ က်ိဳး ေပး ပံဳ ကို မိုး ကုတ္ ဆရာ ေတာ ္ တို ့ ရွင္ ဇနကာ ဘိ ၀ံသ တို ့ ေဟာ ရွာ နာ လိုက္ ပါ ဦး
ေရွြ ဥ ေဒါငး ၾကီး လဲ သူ ့ ကို ဦး ဆန္း လြင္ က reply to shwe u dawn ဆို ျပီး ျပန္ ေခ် ထား တာ ဖတ္ ၾကည္ ့ ပါ ဦး ေနာ္
ေမ ေရ မ ေန နိုင္ လို ့ ေရး မိ တာ
ေရြွ ဥ ေဒါင္း ကို စာ ေရး ဆရာ အ ေန နဲ ့ ေလး စား ပါ တယ္ ဘာ သာ ေရး မွာ ေတာ ့ ဆရာ မ တင္ လနိုင္ ဘူး
ဘာ သာ ေရး ေရး ဆရာ အတင္ မွား ရင္ အ ဇ တ သတ္ ၾကည္ ့ ေနာ္

Anonymous said...

ဟုတ္ကဲ့၊ လြန္သြားတာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
ေက်ာင္းလွဴလို႕ နတ္ျပည္ေရာက္တယ္ဆိုတာ စာေရးဆရာရဲ႕ အာေဘာ္ပါ။
(ေရာက္ မေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ မသိတာပါဘူး။)
စာေရးဆရာကလည္း ကိုတင့္ေျပာတာေတြ မသိလို႕ မွားေရးတယ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ မထင္ပါဘူး။
သူေရးေနတာက ဘာသာေရးေဆာင္းပါးမဟုတ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္လို သာမန္လူၿပိန္း နားလည္ေအာင္ ေရးသလားလို႕ပဲ ေတြးမိပါတယ္။
သူေစတနာကိုေတာ့ ျမင္သာေအာင္ေရးျပသြားပါတယ္။ ကိုတင့္ မျမင္တာ ကၽြန္ေတာ္ညံ့လို႕ပါ။

မေမ ေရးျပသြားတာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဘာသာေရးဘက္ကလည္း မွန္မယ္နဲ႕ တူပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မသိပါဘူး)
ကိုတင့္ကိုလည္း ေက်းဇူးပါ။

tint said...

ဟုတ္ ကဲ ့
ကို ေက ဇက္ ေပး ခ်င္ တဲ ့ သ ေဘာ ကို ပ ထမ ထဲက ကၽြန္ ေတာ္ ျမင္ ပါ တယ္
ဒါ ေပ မဲ ့ ဒီ လို ဗ်
လူ ကၽြန္ ေတာ္ တို ့ ပု ထု ဇဥ္ ဆို တာ က ကိုယ္ တိုင္ ကို က အမွား ေတြ ထပ္
ျပန္ တလဲ လဲ လုပ္ ေန တာ ေလ
ဒီ ေတာ ့ သူ မ်ား ဘာ အ ေၾကာင္း နဲ ့ လွဴ လွဴ ဘယ္ မွာ လွဴ လွဴေပါ့ ဗ်ာ လွဴ
တာ ကို ၀မ္း ေျမာက္ ပါ တယ္
ကိုယ္ မွ မ လုပ္ နိုင္ တာ .. ဒါ ေျပာ တာ ပါ ... သိပ္ အ ေရး မ ၾကီး ဘူး
ထင္ လို ့ အဲ ေနာက္ ျပီး စာ ရိုက္ ပ်င္း လို ့ အဲ ဒါ ကို တ ေၾကာင္း ထဲ
ျဖတ္ ခ် တာ ... ဆို တာ က ေ၀ ဖန္ တာ က လြယ္ ပါ တယ္ .. ကိုယ္ တိုင္ လုပ္
ဖို ့ က ခက္ သဗ်
အဲ လွဴ ရာ မွ နတ္ ရြာ သု ဂတိ တို ့ဒီ ဘ ၀ တင္ အ က်ိဳး လို လို ့ ဆို ရင္
ေလာ ဘ ေရာ လာ ျပီး ၀႗္ တ ကု သိုလ္ ျဖစ္ ကေရာ
ဒီ ေတာ ့ အ က်ိဳး မ ေပး ဘူး
ေရွြ ဥ ေဒါင္း ကိစၥ က လဲ သူ က တရား ေတာ္ ေတြ ခါး ခ်ိဳး မ ေလ ့ လာ
တတ္ သူ ထံ လဲ ေသ ခ်ာ တ ပည္ ့ မ ခံ
သူ ့ စိတ္ အထင္ နဲ ့ ေဆာ္ ထည္ ့ တာ ေတြ ပါ လို ့ အမွတ္ မွား မ စိုး လို ့ ပါ
၁) ၅ပါး သီ လ ဆို တာ မွာ ၾကည္ လင္ ေသာ ေယာ နိ ေသာ မ ပါ လို ့ ကို မ ရ တာ
သူ ေျပာ တဲ ့gentleman spirit က ေယာ န္ိ ေသာ ဘယ္ မွီ မ လဲ
ေနာက္ မု သာ း ကိစၥ မွာ လဲ ၅ပါး သီ လ သမား က ေျပာ ကို မ ေျပာ တာ
gentleman က white lie ဆို ေျပာ ေသး
ဒီ ထက္ ဆိုး တာ က အရက္ နဲ ့ မူး ယစ္ ေဆး ကိစၥ းါ ေျပာ တာပါ
၂)သူ ့ိ ဒိေ႒ဒိ႒မတၱံၾကီး က မိုး ကုတ္ ဆရာ ေတာ္ ဆံုး ျဖတ္ ေပ း ျပီး သား
ဘုရား တ လက္ ထက္၂ေယာက္၃ေယာက္သာ ရနိုင္ ဆို တာ ၾကီး သူ ဇြတ္ တိုး
မိုက္ သြား တာ

၃)ေသာတာပန္အ ရက္ေသာက္ရတယ္ဆိုတာ ၾကီး
စဥ္း စား ၾကည္ ့ မဂ္ ဥာ ဏ္ ရ ျပီးသား လူ က ၅ပါး သီ လ ခ်ိဳး ပါ ့ မလား
အဲ ေဆာ ရီး ရွည္ ကုန္ ျပီ မ သိ ဘူး ဆို ေပ မဲ ့ ကို ေက ဇက္ ေရး လိုက္ တာ
ေနာက္ လူ ေတြ အ မွတ္ လြဲ မ စိုး လို ့ ပါ ဗ်ာ

Anonymous said...

Ma May,

Today, I just had a business lunch with all my bosses and a vendor who just came back from Burma. He was there for business trip for BD. During conversion, he starts talking about his experience in Yangon without aware that I am a Burmese. He said that Burmese are innocent, cheap labor and didn't steal but, they do begging only. When he was there, he gives away all his travel kits such as tooth paste, tooth brush, even his bath room shoe. Other people start talking about how good, how patient, how obedient, the Burmese maids are. At the end of the talk, I did mention that I’m a Burmese and I’m proud to be one. Later, I went to toilet and cry my heart out. Is there any thing wrong that I was born to be in there?????

Anonymous said...

Dear Hnin,

I am sorry to hear that you had a deep cry. it is nothing wrong u was born in Burma, instead you should be proud as being a Burmese. u know Burma was not a poor country in the past. we also should be proud for our past history that our old generation successfully fought and obtained independence from Bratain. we are not "slave" but we are "master" or "thakin". Burma was during 1960s richer than its neighbor Thailand as well as Rangoon university was "the better" in South East Asia. So we should be proud for our beloved country. But there is a question, why Burma is very poor nowadays? if most Burmese can see it and can find out who is responsible for "why Burma is poor", they will have "answer" and soon Burma can free from poor. So, u are among them who have responsibility to find out. You know you should be proud for being a Burmese girl.

Good luck with your work.
Thanks,
KH

Anonymous said...

ဥပနိသယ ပစ္စေယာ

Anonymous said...

မေမဆီ စာပို့သူေျပာသလို.. ကြ်န္မလည္း ဗမာနိုင္ငံသားေတြ ငတ္ေနတာျမင္ျပီး ၊ ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္ေသးတာတြက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မ၀န့္မရဲ ျဖစ္တယ္ ။ တခုခုကေတာ့ ၾကိဳးစားေနဆဲပါ ။

ႏွင္းေျပာသလို က်မဗမာျပည္ျပန္တုန္းက ဗမာျပည္မွာ ေတာင္းေနၾကတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ။ အထူးသျဖင့္ တိုးရစ္ေတြဆီကေပါ့ ။ ဗမာျပည္ကို ရွန္းရွန္းေတာက္ဘ၀ကေန ခုလို ခြ်တ္ခ်ံဳက်ေအာင္ လုပ္တဲ့ အစိုးရနဲ့ သက္ဆိုင္တယ္လို့ က်မေတာ့ ျမင္တယ္ ။

ကံ ကံ၏ အက်ိဳးတရားဆို ဘာသာေရးကၾကည့္ျပီး တင္းတိမ္ေနၾကတယ္ဆိုတာလည္း ေတြးစရာအခ်က္တခုပဲ ။