အေဖေျပာတဲ့ ကဗ်ာပံုျပင္ (၁)

ညက စာအသစ္ေရးမယ္ၾကံတုန္း မီးကပ်က္သြားတယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ည ၁၁ နာရီထိုးေနပါျပီ။ အိပ္မယ္ဆို အိပ္လို႔ရေနတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ျပီး အိပ္ရာ၀င္လိုက္တယ္။ အိပ္ရာထဲေရာက္ျပီး ခဏေနေတာ့ မီးကျပန္လာပါေလေရာ။ မီးျပန္လာေပမဲ့လည္း ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ျပီး စာျပန္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ လွဲေနရင္း ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖေျပာျပတဲ့ အိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္ေလးေတြကို သတိရေနမိတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖက ပံုျပင္ေလးေတြ အျမဲေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ ဘုရားေဟာ နိပါတ္ေတာ္ေတြကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေတြကအစ၊ ႏိုင္ငံတကာ ပံုျပင္ေတြအလယ္၊ ရယ္စရာပံုျပင္ .. လံၾကဳတ္ ပံုျပင္ေတြအဆံုး ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာျပတဲ့အခါ က်မတို႔လည္း မမုန္းတမ္း နားေထာင္ခဲ့ရတယ္။
ညတိုင္ဆိုရင္ … “အေဖ … ပံုေျပာျပ” လို႔ ဆိုးႏြဲ႕ဂ်ီက် ခဲ့ရတာလည္း အျမဲေပါ့။
ခုေတာ့လည္း အေဖေျပာတဲ့ ကေလး ပံုျပင္ေလးေတြနဲ႔ ေ၀းေနတာ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ တခါတေလေတာ့လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးဘ၀လို အပူအပင္ကင္းကင္း စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ အိပ္ရာထဲမွာ အေဖေျပာလာမယ့္ ပံုျပင္ေလးေတြ နားဆင္ခ်င္ပါေသးတယ္။

အေဖ့ပံုျပင္ေလးေတြ သတိရရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားရာက မနက္မိုးလင္းေတာ့ က်မစာအုပ္စင္ေပၚက အေဖ့မွတ္စု စာအုပ္ေဟာင္းေလးကို လွန္ေလွာရွာေဖြမိတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အေဖေရးထားတဲ့ ကဗ်ာပံုျပင္ေလးေတြ ရွိတယ္ေလ။ ပံုျပင္ေတြကို ကဗ်ာအျဖစ္ျပန္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ ပံုျပင္ေလးေတြ ဆိုပါေတာ့။
အဲဒီကဗ်ာေလးေတြ အေဖေရးခဲ့စဥ္က ၁၉၇၅ ခု ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အေဖက သမီးေတြနဲ႔ တကြ ကေလးတိုင္းအတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးခဲ့တာတဲ့။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါအံုး။
***
“လူမိုက္ …ေက်းဇူးမသိဘူး”

တခါတုန္းက ေတာထဲမွာ၊
၀ံပုေလြႀကီး ရွိေလတာ။
အစာစားရင္ ငမ္းငမ္းတက္၊
သူ႔လည္ေခ်ာင္းမွာ အ႐ုိးမ်က္။

အ႐ိုးမ်က္တဲ့ ၀ံပုေလြ၊
ကယ္ပါယူပါ ေအာ္လို႔ေန။
ႏုတ္ေခြၽကယ္သူ ျဖစ္လွ်င္ပ၊
ဆုခ်ီးျမွင့္မည္ သူႏႈတ္ဟ။

ခဏအၾကာ သူရွိရာ၊
ငွက္ႀကီး၀ံပို ေရာက္လို႔လာ။
ႏႈတ္ကိုဟကာ ေခါင္းကိုသြင္း၊
မ်က္တဲ့အ႐ိုး ႏုတ္ခ်က္ခ်င္း။

အခင္းၿပီးေတာ့ ငွက္ႀကီး၀ံ၊
ေပးမည့္ဆုကို သူေတာင္းခံ။
မမွန္မကန္ ဉာဏ္သိမ္ဖ်င္း၊
၀ံပုေလြက ဆင္ေျခခင္း။

“မင္းရဲ႕ ဦးေခါင္း ေဘးကင္းစြာ၊
ငါ့ပါးစပ္က ထြက္ႏိုင္တာ။
တင္ပါအထူး ငါ့ေက်းဇူး
မင္းက ဆပ္ဦး .. ဆပ္ရဦး”
…. …. …. ….
လူမိုက္ ..ေက်းဇူး မသိဘူး။ … ။
***
ကဗ်ာပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲ။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးကို ဒ႑ာရီ ပံုျပင္တပုဒ္လိုသာ နားေထာင္တတ္ခဲ့ပါတယ္။
ခုေတာ့ ….
ေလာကမွာ ၀ံပုေလြလို လူစား အမ်ားႀကီးဆိုတာ … အသက္အရြယ္ ႀကီးျပင္းလာတာနဲ႔အမွ် ႀကံဳရ ေတြ႕ရ သေဘာေပါက္လာရပါျပီ။
ဒီေတာ့လည္း ….
၀ံပုေလြလို လူစားမ်ဳိးနဲ႔ ၾကံဳရတဲ့အခါ သူ႔ခံတြင္းထဲက ကိုယ့္ဦးေခါင္း အႏၱရာယ္ကင္းစြာ ျပန္ထြက္ႏိုင္တာကိုပဲ ….ေက်းဇူးတင္လို႔ … သူ႔ကို ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ … သတ္မွတ္ရေတာ့မွာပဲေပါ့။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၁၊ ေမ၊ ၂၀၀၇
မနက္ ၉ နာရီ ၄၅