ေႏြ၏ အဆံုး ...

ခ်က္ခ်င္းပဲ မိုးဥတုကို ေရာက္သြားၿပီလား မသိ။
မေန႔ ေန႔လည္ခင္းကစၿပီး တေန႔လံုး မိုးဖြဲေလးေတြ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ရြာလိုက္တာ ဒီမနက္ထိေအာင္ပါပဲ။
အျမင္အာ႐ံုေတြ အားလံုး ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ။ ေျခာက္ေသြ႔ ညွဳိးေယာ္ေနတဲ့ ျမက္ပင္ေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိမ္းစိုလာၾကၿပီ။ ေႏြေနပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြလည္း စိမ္းစိမ္းလန္းလန္းနဲ႔ ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာၾကၿပီ။ ေႏြရာသီ ကုန္ဆံုးသြားၿပီလား … ။
ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ရာသီေလးေတြကို အျမဲတမ္း အမွတ္ထင္ထင္ ရွိတတ္တဲ့ က်မ ေႏြအကုန္ မိုးအကူး ရာသီေလးကို ျပတင္းေပါက္က ေငးၾကည့္ရင္း ေတြးေနမိပါတယ္။

မိုးရြာလို႔ တေလာကလံုး စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ ၾကည့္လို႔လည္း ေကာင္း၊ ေနလို႔လည္း ေကာင္းေနပါရဲ႕။ ေႏြရဲ႕ အပူက လြတ္ေျမာက္ သြားတဲ့အတြက္လည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိလွတယ္။ တေႏြလံုး ေရငတ္ေနတဲ့ ပ်ဳိးပင္ေတြ သစ္ပင္ေတြလည္း မိုးကို ေမွ်ာ္ေနရွာမွာေလ။ ခုဆို မိုးရြာလို႔ သူတို႔ေလးေတြလည္း ေပ်ာ္ေနၾကေရာ့မယ္။ လူေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ … ။ ပူေလာင္လွၿပီ … ေႏြကို ၿငီးေငြ႕လွၿပီ …။
ဒီေတာ့လည္း မိုးဦးကို အားလံုးကမ္းလင့္ ၾကိဳဆိုေနၾကၿပီေပါ့။

ျပတင္းေပါက္က ေငးၾကည့္ေနရင္း ….
ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ေႏြရာသီ ကိုယ္စား က်မခံစားေတြးမိပါတယ္။ က်န္ေနခဲ့တဲ့အတြက္ ခမ်ာမွာ အားငယ္ ေနရွာမလား … ။ ပူေလာင္လြန္းလို႔ ညည္းတြားၾက အျပစ္ဆိုၾကတဲ့ ဒဏ္ေတြ မခံႏိုင္လို႔မ်ား မိုးကို သူကိုယ္တိုင္ ေခၚလာတာပဲလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ …ေႏြသည္လည္း ေႏြပီပီ သူ႔တာ၀န္သူ ေက်ခဲ့ပါၿပီ။ အခု … မိုးအလွည့္ ေရာက္ေတာ့လည္း သူက ခဏေဘးဖယ္ ေပးရအံုးမွာေပါ့။ ဒါဟာ သဘာ၀ပဲ မဟုတ္လား။

အရင္ကေတာ့ ရာသီေျပာင္းခ်ိန္ေလးေတြတိုင္း အမွတ္တရနဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ ေရးဖြဲ႔ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္က ေႏြအကုန္ မုိးအကူးမွာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ စာအုပ္ေဟာင္းေတြ ေမႊေႏွာက္ရင္းနဲ႔ ေတြ႕လို႔ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ခုေတာ့လည္း အဲဒီလို ကဗ်ာေလးေတြေတာင္ မေရးျဖစ္တာၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္စဥ္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးပဲ အမွတ္တရ ဘေလာ့မွာ တင္လိုက္ပါရေစေတာ့။
***
“ေႏြ၏ အဆံုး”

ေလျပင္းအေ၀ွ႕
မိုးေငြ႕ေရာယွက္
တစက္ ႏွစ္စက္
သစ္ရြက္တြန္႔ေျခာက္
မိုးစက္ေပါက္မွန္
မာန္ထန္ထစ္ခ်ဳန္း
မိုးလံုးမႈိင္းမႈိင္း
႐ိုင္းစိုင္းေသာ ေလ
ေႏြကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီ ေႏြ … ။

ေနခဲ့ေတာ့ ေႏြ …
ေႏြရဲ႕အလွ ပသာဒမ်ား
အားလံုး႐ႈစားၾကၿပီးၿပီ၊
ေႏြရဲ႕ အပူ ေနအပူလည္း
ရယူ ခံစားၾကၿပီးၿပီ … ။

သည္ေတာ့ေလ ေႏြ …
က်န္ေနခဲ့တာ အားငယ္ပါနဲ႔
သဘာ၀ေပါ့ ေႏြၿပီးေတာ့မိုး
မိုးၿပီးရင္ေဆာင္း …ေျပာင္းလဲဦးမွာ
ခ်ိန္ခါတေထာက္ ေႏြျပန္ေရာက္ရင္
ပိေတာက္ရင္ခတ္ စပယ္ၾကက္႐ံုး
ဂမုန္းႏွင္းဆီ ကံ့ေကာ္သီတဲ့
ေႏြပီသေအာင္ လွလိုက္ေပါ့ … ။ … ။

18th May, 1992
2:35 pm
***
သဘာ၀တၳ နိယာမ အတိုင္း ဘယ္အရာမွ တသမတ္တည္း တည္ျမဲေနတာ မရွိပါဘူး။
အလွည့္ဆိုတာ ေပးရစျမဲပါ။ ကိုယ္က်တဲ့ အလွည့္မွာ ကိုယ့္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ၿပီး တပါးသူကို အလွည့္ေပးရၿပီ ဆိုရင္လည္း ၀မ္းေျမာက္စြာ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ဟာ ျပန္ေရာက္လာဦးမွာပါပဲ … ။
ရာသီစက္၀ိုင္းဆိုတာ လည္ပတ္ေနသလို … ရွည္လ်ားလွတဲ့ သံသရာဆိုတာလည္း လည္ပတ္ေနတာပဲ မဟုတ္ပါလား။
***
ေမဓာ၀ီ
4th May, 2007
8:45 am