Monday, June 25, 2007

လည္ပတ္ေနေသာ ဘ၀မ်ားစြာ ...

၀ိုင္းႀကီး ၀ိုင္းႀကီး ဘယ္ေလာက္ႀကီး
(ေဟာ … ဒီေလာက္ႀကီး)
၀ိုင္းေလး ၀ိုင္းေလး ဘယ္ေလာက္ေသး
(ေဟာ … ဒီေလာက္ေသး)
မေအးျခင္ေထာင္ ဘယ္ေလာက္ေပးရတယ္
(ငါးမူး တက်ပ္ ေပးရတယ္)
ငါ့ကိုေရာင္းပါကြယ္ ..
(အေမဆူလိမ့္မယ္)
အေမဆူရင္ ငါ့ဆီေျပးခဲ့
(((၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀)))

***
သူတို႔ငယ္ငယ္က ဒီကစားနည္းကို ႏွစ္ျခိဳက္မက္ေမာစြာ ကစားခဲ့ၾကဖူးသည္။ ကစားမည့္သူေတြ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္ကာ ၀ိုင္းဖြဲ႕ထားလ်က္ အထက္ပါအတိုင္း ဆိုကာ ကစားခဲ့ၾက၏။ ၀ိုင္းၾကီး၀ိုင္းၾကီး ဘယ္ေလာက္ႀကီးဆိုလွ်င္ တြဲထားသည့္ လက္ေတြကို က်ယ္ႏိုင္သမွ် က်ယ္ေအာင္ တဆံုးျဖန္႔ကားၿပီး စည္း၀ိုင္းႀကီးႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကရသည္။ ၀ိုင္းေလး၀ိုင္းေလး ဘယ္ေလာက္ေသး ဆိုလွ်င္ေတာ့ လူခ်င္းထိမတတ္ ပူးကပ္ကာ လက္တြဲေလးေတြခ်ံဳ႕လ်က္ စည္း၀ိုင္းကေလး ေသးႏိုင္သမွ် ေသးေအာင္ လုပ္ၾကရသည္။

အဲဒီလို ကစားခဲ့ၾကတဲ့အရြယ္ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ….
သူတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဘိုး အဘြား အေဖ အေမ … ဦးၾကီး ဦးေလး ေဒၚႀကီး ေဒၚေလး … ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား ဒီေလာက္သာ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဒီသိုက္ျမံဳေလး ထဲမွာသာ ရွင္သန္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏ အ၀န္း၀ိုင္းကေလးသည္ က်ဥ္းေျမာင္းလွ ပါသည္။ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အ၀န္း၀ိုင္းေလးမွာ တဦးႏွင့္တဦး နီးကပ္စြာ တည္ရွိ ၾကၿပီး တြဲခ်ိတ္ထားေသာ လက္မ်ားသည္လည္း ေႏြးေထြး ျမဲျမံခဲ့ၾကသည္။

အသက္အရြယ္ ႀကီးျပင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္း မ်ဳိးစံု အလယ္ က်င္လည္ၾကရရင္း သူတို႔၏ အ၀န္း၀ိုင္းကေလးသည္ တျဖည္းျဖည္း က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ ဒီလိုက်ယ္ျပန္႔လာသည္ႏွင့္အမွ် တြဲလက္ကေလးေတြသည္ မထိတထိ မခိုင့္တခိုင္ ျမဲျမံစြာ မဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကေတာ့။ မိမိ၏ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို က်ယ္ႏိုင္သမွ် က်ယ္ေအာင္ ႀကီးႏိုင္သမွ် ႀကီးေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းျဖင့္ တဦးႏွင့္ တဦး ေ၀းကြာလာခဲ့ၾကသည္။ ေအးစက္လာခဲ့ၾကသည္။
***
ဒီကစားနည္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ကို ခုခ်ိန္ထိ သူေသခ်ာမသိခဲ့ပါ။
မေအး ျခင္ေထာင္ ဘယ္ေလာက္ေပးရတယ္ … ဟု ဘာေၾကာင့္ေမးသလဲ၊ သူမသိ။ ငါးမူးတက်ပ္ ဆိုသည့္ေ၀ါဟာရကို ကေလးေတြ နားလည္ေအာင္ မိတ္ဆက္ေပး ျခင္းေပလား။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားကို ခုမွ ဇေ၀ဇ၀ါ စဥ္းစားမိေန၏။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတို႔ငယ္ငယ္က ျခင္ေထာင္ကေလးေတြႏွင့္ အိပ္ခဲ့ၾကရသည္။ ညဘက္အိပ္ခါနီး ျခင္ေထာင္ေလးထဲ ၀င္လိုက္လွ်င္ပင္ လံုျခံဳမႈရွိသလို ခံစားခဲ့ရသည္။ ျခင္ေထာင္ ေအာက္အဖ်ား ေလးဘက္ေလးတန္ကို ေမြ႕ရာေအာက္ ဖိညွပ္ၿပီး ေခါင္းအံုးေလးေပၚ အိပ္ကာ ျခင္ေထာင္အမိုးျဖဴျဖဴကို ၾကည့္ရင္း တခါတေလ ဟိုသည္ေတြးမိတာေတြ လည္းရွိခဲ့သည္။

ေႏြႏွင့္မိုးဆိုလွ်င္ ဇာျခင္ေထာင္ပါးပါးလ်ားလ်ားေလး၊ ေဆာင္းဆိုလွ်င္ အေအး ဒဏ္ကို ကာကြယ္ၿပီး လံုျခံဳေႏြးေထြးေစသည့္ ပိတ္ျခင္ေထာင္ ထူထူထဲထဲ၊ ဒီလို ျခင္ေထာင္ေလးေတြအတြင္းမွာ ညေပါင္းမ်ားစြာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္စက္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ အခုဆိုလွ်င္ ျခင္ေထာင္ႏွင့္ မအိပ္ရတာၾကာၿပီ။ တိုးတက္မႈေလလား ဆုတ္ယုတ္မႈေလလား သူ မေ၀ခြဲတတ္ေပမဲ့ ျခင္ေထာင္မရွိေသာ အိပ္ရာထက္မွာ အိပ္ရင္း မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေငးေမာကာ တလြန္႔လြန္႔ လႈပ္ရွားတတ္ေသာ အမိုး ျဖဴျဖဴႏွင့္ ဇာျခင္ေထာင္ကေလးကို သတိရမိပါ၏။

ဒီလိုသတိရရင္း အသက္အရြယ္ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ဘ၀၏ မလံုျခံဳမႈကို ပိုမိုသိရွိ ခံစားမိလာသည္၊ ခိုင္ျမဲမႈ မရွိျခင္းကို ပို၍သေဘာေပါက္နားလည္လာမိသည္။ သူတို႔ဘ၀ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား လံုျခံဳမႈရွိပါသလဲ။ ငယ္ငယ္ကလို ျခင္ေထာင္ ေလးထဲ၀င္လို႔ လံုျခံဳမႈရွိပါမည္ဆိုလွ်င္ ငါးမူးတက်ပ္မကေသာ ေငြေၾကးျဖင့္ ဘ၀ကို ငါးဘက္ ငါးတန္ လံုျခံဳေအာင္ ကာရံေပးထားေသာ ျခင္ေထာင္ေလးေတြ ၀ယ္ယူလိုပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ … ဘ၀၏ လံုျခံဳမႈ ေႏြးေထြးမႈ စိတ္ခ်ရမႈဆိုတာ ေငြေၾကးျဖင့္၀ယ္ယူ၍ ရႏိုင္ပါသလား။ တစံုတေယာက္ကေရာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်၍ ရႏိုင္ပါသလား … ။ သူ ေတြးေနမိပါ၏။

ကစားပြဲထဲမွာေတာ့ အေမဆူမွာစိုး၍ ျခင္ေထာင္ကေလး မေရာင္းခ်င္ပါ … တဲ့။
အဲဒီအရြယ္တုန္းက အေမဆူလွ်င္ အေဖ့ဆီသြားမည္။ အေဖမရွိလွ်င္ အဘိုးဆီ သြားမည္၊ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြဆီသြားမည္။ ကိုယ့္မွာ အားကိုးစရာေတြ တပံု တပင္။ ခ်စ္သူ ခင္သူ ေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ အမ်ားအျပား။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ တစံုတခု မွားယြင္းခဲ့သည့္တိုင္ အေမကလည္း ဆူမွာမဟုတ္ေတာ့ ၿပီမို႔ ေလာကႀကီး၏ ဒဏ္ခတ္မႈကိုသာ ႀကံဳရဆံုရ ခံစားရေခ်မည္။ ထိုအခါ အေမဆူ တုန္းကလို မည္သူ႔ထံအားကိုးတႀကီးျဖင့္ ေျပးရပါမည္လဲ။ ေျပးလို႔ရႏိုင္ပါ့မလား။ ေလာကႀကီးကေပးေသာ အျပစ္ဒဏ္ကိုသာ ခါးစည္း အံႀကိတ္ခံစားရင္း ဒီဘ၀ ၾကီးထဲ ဆက္လက္ ရွင္သန္ၾကရေပဦးမည္။ ဘ၀တခု မဆံုးသေရြ႕ဆိုပါေတာ့။

ဒီလိုႏွင့္ သူတို႔၏ အ၀န္းအ၀ိုင္းေလးသည္ တပတ္ၿပီးတပတ္ လည္ပတ္ေနခဲ့ပါ သည္။ ဒီလိုလည္ပတ္ရင္း တခ်ဳိ႕လည္း လက္တြဲျဖဳတ္သြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ လက္ ေတြ ျပဳတ္သြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က လည္ပတ္ေနေသာ စည္း၀ိုင္း၏ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ခိုင္မာစြာ မရပ္တည္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ဘ၀ကို အ႐ႈံးေပးကာ ယိုင္လဲသြားၾကသည္။ အနည္းငယ္ေသာ တခ်ဳိ႕မွာေတာ့ တြဲကိုင္ထား သည့္ လက္ႏွစ္ဘက္ၾကားထဲ တိုးကာ ၀င္လာၾကျပန္သည္။

ထိုသို႔ ဤသို႔ ၀င္လာရင္း ထြက္သြားရင္း လည္ပတ္ေနေသာ အ၀န္းအ၀ိုင္းေလး သည္ ေသးငယ္သြားလိုက္ ႀကီးက်ယ္သြားလိုက္ … ။
လည္ပတ္ေနဆဲ …
သံသရာမဆံုးသေရြ႕ …
လြတ္ေျမာက္ရာ မေရာက္မခ်င္း …
ဒီအ၀န္း၀ိုင္းေလးထဲမွာ …
“၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀” ဟု ႏႈတ္ဖ်ားမွ မရြတ္ဆိုေသာ္လည္း ဆိုဘိသကဲ့သို႔ ပတ္ခ်ာလည္လွည့္ကာ ဘ၀မ်ားစြာ၌ က်င္လည္ေနရဦးမည္သာတည့္။
***
ေမဓာ၀ီ
24th June, 2007
11:00 pm
(ငယ္ငယ္တုန္းက ကစားခဲ့ဖူးသည့္ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ဒူေ၀ေ၀ ကစားနည္းအား အေျခခံ၍ မိမိစိတ္ကူးမိသလို ေရးဖြဲ႕ျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
(ဓာတ္ပံု -ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းမွ)

11 comments:

ကလိုေစးထူး said...

မေမ…

ေတာ္ေတာ္ေတြးတတ္တာပဲ…။ က်ေနာ္က ဒီေန႔ စာမေရးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မေမက အႏိုင္ပုိင္းသြားတယ္။ သိပ္ေတာ့ မနာလိုပါ။ :)

က်ေနာ္လဲ မေမရဲ့ ဒီစာကို ဖတ္ၿပီး ေတြးမိတယ္။ က်ေနာ္က ဇာျခင္ေထာင္အျပင္ဘက္ကို ေရာက္ေနတာလား၊ တြဲလက္ေတြနဲ႔ ျပဳတ္ထြက္ေနတာလား၊ ၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀ ကစားနည္းထဲမွာ က်ေနာ္ ပါ၀င္ကစားေနေသးရဲ့လား ဆိုတာပါ။ အရွဳံးေတာ့ မေပးခ်င္တာ အမွန္ပဲ။ တြဲလက္ တခုတေလ ရိွသည္ျဖစ္ေစ မရိွသည္ျဖစ္ေစ လိုက္တြဲၿပီး အဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ကမၻာ ကစားနည္းထဲကို ပါ၀င္ေနခ်င္တာပါပဲ။

မေမေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့နဲ႔ က်ေနာ္ရတာ လြဲသြားရင္ က်ေနာ့္ည့ံဖ်င္းမႈပါ..။

Anonymous said...

thanks , MaMay
I really love this post.

s0wha1 said...

မေမ...ညီမက လက္နစ္ဘက္ထဲ တိုး၀င္လာတာလား၊ လက္တဘက္က ျပဳတ္ထြက္သြားတာလား ဒါမွမဟုတ္ စည္း၀ိုင္းအျပင္ေရာက္ေနတာလား... ေရေရရာရာ မသိေတာ႔ဘူး...ေသခ်ာတာက မေမစာဖတ္ၿပီး အထီးက်န္ဆန္သလိုနဲ႔ အားငယ္လာတယ္...

Anonymous said...

ကြ်န္ေတာ္တို ့ ကေတာ့ မေအး ျခင္ေထာင္လို ့မေအာ္ဘဲ မေအး ျခင္းေတာင္း လို ့ ဘဲေအာ္ခဲ့ႀကတာ။
မေအး ျခင္းေတာင္းဆိုရင္ ပို အဓိပၸါယ္ရိွမလား လို ့..

ေမျငိမ္း said...

ညီမေရ..
အမသိသေလာက္ေတာ့ မေအးျခင္ေထာင္ပဲ။
ခုမွ ျခင္းေတာင္းဆိုေတာ့လဲ ဟုတ္သလိုလို။
ဒါမဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဓိကကေတာ့ ၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ထဲက
လြတ္ထြက္မသြားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
ကိုယ္သာ လြတ္ထြက္သြားခဲ့ရင္လို႔ ေတြးမိေတာ့
စိတ္ထိခိုက္စရာၾကီး။
ခ်စ္တဲ့ -အမ

pandora said...

မေမတို႕ အေတြးေတြကေတာ႕ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္လည္း စာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားတာပဲ။

Anonymous said...

people born alone and die alone. people are proud when they are successful...people are depress when they are failed or face dilemmas. no one can help you...you can help anyone. it is part of human life. if we have no religious, we have nothing to rely on. I am proud of being a buddhist. Buddhist teaches me how to live and die. thanks.

Anonymous said...

I kyanaw le blog nar kya par dal, yay tar taw ma hot par buu, phat tar, a chein ma ya lo a thay sate ma phat naing taung gaung see lay taw lar kyi phyit par dal...kyay zuu par ma may

Hteink Min said...

ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ေလးကၽြန္ေတာ္မအားျပန္ပါဘူး။ ခုမွပဲ မေမစာေတြ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ဖတ္ရေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ေရာက္ေနတဲ့လူမွန္း မသိပါဘူး။ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ သိတာေတာ့ တစ္ခု ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါ၀င္ေဆာ့ခ်င္ပါတယ္။

Anonymous said...

မေမဓာ၀ီရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကို မၾကာမၾကာေတာ့ လာၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ မွတ္ခ်က္သာ ၀င္မေရးျဖစ္တာပါ။ ဒီစာကိုေတာ့ သေဘာက်လြန္းလို႔ က်ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ ၀င္ေရးပါတယ္။

Anonymous said...

အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာတာပါ ၾကိတ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္လို႕...

းဝ)