Tuesday, December 19, 2006

ေပ်ာက္ၾကား- ၉

ဒီစာကိုေရးျဖစ္တာကလည္း ကိုသံလြင္ဘေလာ့က ‘က်ေနာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားမ်ား’ ဆိုတဲ့ စာကို ဖတ္ရလို႔ပါပဲ။ အဲဒီပို႔စ္အတြက္ က်မ ကြန္မန္႔ ေရးမယ္လို႔ ခဏခဏ စိတ္ထဲက ၾကံစည္မိပါတယ္။ သူကလည္း က်မေရးမဲ့ ကြန္မန္႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ကြန္မန္႔ေနရာမွာ ေရးလိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွည္လ်ားေနမွာစိုးလို႔ … ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ ကိုယ္ပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္။
ေရးရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က (၂) ခု ရွိပါတယ္။ ကိုသံလြင္ ပို႔စ္ရဲ႕ ကြန္မန္႔အျဖစ္နဲ႔တခု …ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီကေန႔ က်ေရာက္တဲ့ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔အတြက္ပါ ရည္ရြယ္ပါတယ္။
***
ေပ်ာက္ၾကား-၉ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳစာအုပ္ေလးကို အေဖက က်မဖတ္ဖုိ႔ယူလာပါတယ္။ စာေရးသူက (ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ဇာတ္ကားရိုက္ခဲ့တဲ့) ဒါရိုက္တာႀကီးေရႊဒံုးဘီေအာင္ပါ။ နိဒါန္းေရးျပီးခ်ိန္ဟာ ၁၈.၉.၁၉၄၅ လို႔ ေရးထားတာကိုေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ဒီစာအုပ္ကို ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ (လြတ္လပ္ေရးမရခင္) မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ခပ္ရိုးရိုးပါပဲ။ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားေလးတေယာက္နဲ႔ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေပ်ာက္ၾကားအဖြဲ႕ထဲ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကရင္မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ေပ်ာက္ၾကား-၉ ဆိုတာကေတာ့ သူတို႔ ေပ်ာက္ၾကားအဖြဲ႕၀င္ လူ ၃၀ ထဲက ဒီမိန္းကေလးရဲ႕ နံပါတ္ က ၉ ျဖစ္ပါတယ္။
***
ဒီစာအုပ္ရဲ႕ နိဒါန္း နဲ႔ ဇာတ္သိမ္းခန္းထဲက စာသားအခ်ဳိ႕ကို ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုေတြကို မူရင္းစာအုပ္ထဲကအတိုင္း ရိုက္ထားပါတယ္)

***
အခ်ီး
ကလကတၱား ကိုသိန္းေဖ (တက္ဘုန္းႀကီး) ထံမွ ေပးစာကို ေကာက္ႏႈတ္ေဘာ္ျပခ်က္။

Add: M. Thein Pe,
Post Box 10207,
CALCUTTA.
19.7.45
ကိုဘီေအာင္။

တအိမ္သားလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကေၾကာင္းၾကားသိရ၍ မ်ားစြာ၀မ္းသာပါ၏၊ ခင္ဗ်ားတို႔လဲ ဘယ္လိုလုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို သိခ်င္ပါဘိေတာ့တယ္။
x x x x x x
x x x x x x
ကြၽန္ေတာ္လဲ မၾကာခင္ ေရႊျပည္ႀကီးနဲ႔ နီးပါေတာ့မယ္။ ေရႊျပည္ႀကီးေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ တေပ်ာ္တပါးႀကီး ေတြ႕ဆံုၾကဘို႔ဘဲ။
ကဲ ခင္ဗ်ားလဲ လက္စြမ္းရွိသေလာက္ ျမန္မာျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကိုလုပ္ပါ၊ အ၀တ္အစားေရး ေရာဂါဘယ ထူေျပာေရးမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ပါ၊ ခုအခါ ျမန္မာျပည္တိုင္းရင္းသားမ်ား အားလံုး စီးလံုးညီညြတ္ေစေရး အမ်ားျပည္သူတို႔ ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးေရးတို႔ဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာ အႀကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
x x x x x x
x x x x x x
ခင္ဗ်ားအိမ္သားမ်ားကိုလဲ ဆလံေပးလိုက္ပါသည္။ ကိုခ်န္ထြန္း (ျဗိတိသွ်ဘားမားရုပ္ရွင္) စေသာ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္း အားလံုးတို႔ကိုလဲ ေမတၱာပို႔ေၾကာင္းေျပာပါ။
ပံု-သိန္းေဖ။

ဤသို႔ ေရးသားလိုက္ရာ သူ၏စာအရ ျမန္မာျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးတြင္ တိုင္းရင္းသားျခင္း ညီညြတ္ေရးႏွင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔ ေနသားတက်ျဖစ္ေစေရးတို႔ကို အႀကီးဆံုးေသာ ႏိုင္ငံေရးမ်ားတြင္ အပါအ၀င္အျဖစ္ ယူဆထားရကား၊ ျမန္မာတက္လူ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္သည္ မျပတ္အစဥ္ ဤအေရးမ်ားေပၚတြင္ အေလးျပဳေနၾကေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
x x x x x x
x x x x x x
တိုင္းရင္းသားျခင္း ညီညြတ္ေစေရးျဖစ္ေသာ ကရင္၊ ဗမာ ေသြးစီးရမည့္ ကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳသည့္ ဤ ေျပာက္က်ား-၉ ေသြးညွိ ၀တၳဳႀကီးကို ေရးျပဳလိုက္ရပါသည္။
တိုင္းသားညီအစ္ကိုရင္းတို႔ ေသြးကြဲျခင္းျဖစ္ၾကသျဖင့္ ပ်က္စီးရဘူးေသာ ေ၀သာလီျပည္ လိစၦ၀ီမင္း ညီအစ္ကိုမ်ား၏ အတၳဳပၸတၱိကို လည္းေကာင္း၊ ဇာတ္တူသားျခင္းစား၍ ဟသၤာကိုးေသာင္း ပ်က္စီးဘူးသည့္ ပံုမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ လက္ငင္း အိႏၵိယျပည္၏ ဟိႏၵဴ၊ မူဆလမန္ ညီအစ္ကိုခ်င္း အေမ့အေမြကိုလုေနသျဖင့္ ဇာတ္ေျမာေနသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ သတိျပဳ ၾကည့္ရႈေထာက္ထားကာ ေပ်ာက္ၾကား-၉ ကို ဘတ္ရႈေစလိုပါေၾကာင္း။
ဘီေအာင္။
၁၈-၉-၄၅
***
ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦး မဂၤလာေဆာင္ပံုကို ခုလို ေရးထားပါတယ္။
***
မ႑ပ္ထဲတြင္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားကတသိုက္၊ ဗမာအမ်ဳိးသားမ်ားကတသိုက္၊ အမိဗမာ၏သားရင္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတစုတို႔ အိုးစည္-ဗံုေမာင္းမွ စ၍ ေခတ္သစ္တူရိယာမ်ားပါမက်န္ တီးမႈတ္ သီဆို ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသံမ်ားကို လည္း ၾကားရေပမည္။

မ႑ပ္တြင္ ျပင္ဆင္ကာ မြမ္းမံခ်ယ္လယ္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း - ေစာၾကာဒိုးမွစ၍ ကရင္-ဗမာ သူရဲေကာင္းမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ေတြ႕ရေပမည္။ ထိုဓာတ္ပံုမ်ား၏ အထက္မွ အမိဗမာသည္ ကေနေသာ ေဒါင္းအနီးတြင္ ျပံဳးရႊင္ၾကည္လင္စြာ ရပ္ေနေသာ ပံုႀကီးကို ရႈျမင္ႏိုင္ေပမည္။

ထိုထက္ထူးေသာ အခမ္းအနားမ်ားမွာကား အဂၤလိပ္ျမန္မာ ဘာသာမ်ားျဖင့္ ေရးသားဆြဲခ်ိတ္ထားေသာ ပိုစတာ စာတမ္းႀကီးမ်ားျဖစ္ရာ ၄င္းတို႔မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေပ၏။

OUR WEDDING HAS LAID STRESS UPON KAREN-BAMA UNITY, AS ONE OF THE MOST IMPORTANT ESSENTIALS.
SO IT IS NO LIP UNITY, IT IS A UNITY BASED ON A RECOGNITION OF TWO HEARTS.

၁။ ကြၽန္ေတာ္-ကြၽန္မတို႔၏ မဂၤလာသဘင္သည္ မလုပ္မေနအပ္သည့္ အေရးအႀကီးဆံုးေသာ ကိစၥတခုအေနျဖင့္ ကရင္ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရး ေသြးစည္းေရးတို႔ အေပၚမွာ အေလးဂရုျပဳထားပါေၾကာင္း။
၂။ ထို႔ေၾကာင့္-ဤေသြးစည္းေရးသည္ လူၾကားေကာင္း ႏႈတ္ကေလးျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေသြးစည္းေရးမဟုတ္ပါ၊ ကရင္ ဗမာ ၂ မ်ဳိးလံုး၏ အဇၥ်တၱ ႏွလံုးသည္းပြတ္မွ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေမတၱာေပၚမွာ အေျချပဳအပ္ေသာ ေသြးစည္းေရးျဖစ္ပါေၾကာင္း။

WHETHER A KAREN OR A BAMA DOES EVIL, IT IS EVIL, IT IS EVIL DONE BY A BURMAN TO A BURMAN, AND EACH ONE OF US MUST PERSONALLY SHARE THE BLAME.
LET US TRY TO REMOVE THIS EVIL.
AT LAST NATIONAL CONSCIOUSNESS IS NOTHING.

ကရင္ျဖစ္ေစ၊ ဗမာျဖစ္ေစ၊ ဆိုးရြားညစ္ၾကဳ မေကာင္းမႈလုပ္လွ်င္၊ ထိုအလုပ္သည္ မေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။ ထို မေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းတို႔သည္ ကရင္က ဗမာကိုလုပ္သည္ မဟုတ္၊ ဗမာကလည္း ကရင္ကို လုပ္သည္မဟုတ္၊ ဗမာ တေယာက္က ဗမာတေယာက္ကို ျပဳလုပ္ ၾကဴးလြန္ျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဗမာ့ေသြးႏွင့္ ဗမာ့သားျခင္း ေဘာက္ျပား ၾကဴးလြန္ၾကသည့္ မေကာင္းမႈမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူဆိုး ငါေကာင္း၊ အေၾကာင္းျပခါ ဆင္ေျခလဲေနရန္ မလိုဘဲ၊ ညီအစ္ကို ၂ေယာက္လံုးပင္ ထိုျပစ္တင္ခ်က္မ်ားကို အသီးသီး အသက ေ၀ငွကာ ကိုယ္တိုင္ ခံယူၾကရမည္။
ထို ဆိုးရြားမႈမ်ားကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ကရင္ဗမာ ၂ ဘက္လံုးက ပယ္ရွားၾကစို႔။
အဆံုး၌ ကရင္ဘဲ ဗမာဘဲ မ်ဳိးခြဲေနေသာ အစြဲသည္ အလကား အလုပ္ေတြပါ၊ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း။
(ေရႊဒံုးဘီေအာင္)
***
အခ်ိန္သိပ္မေပးႏိုင္လို႔ ဒီ၀တၳဳကို ဒီေလာက္ပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
***
ကိုသံလြင္ေျပာသလို ….
“တကယ္လို႔မ်ား က်ေနာ့္ကို ေမြးဖြားတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမဟာ ဗမာေတြ မဟုတ္တဲ့ တျခားေသာ တိုင္းရင္းသား တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္လဲ က်ေနာ္ဟာ အဲဒီ တိုင္းရင္းသား ျဖစ္ခဲ့မွာ အေသအခ်ာပါ။ က်ေနာ့္မိဘေတြက ဟိုးအာဖရိက တုိင္းျပည္က လူမည္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေရာ??။ က်ေနာ့္မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွပါ။ အာဖရိက တုိင္းရင္းသား လူမည္းေလး ျဖစ္ေနအုံးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြ လုပ္နိုင္တာ တခုပဲ ရိွပါေတာ့တယ္။ မတူတာကို တူေအာင္ ၾကိဳးစား ညိွၾကၿပီး လူ႔ေဘာင္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေနထိုင္ဖို႔ပါပဲ။”

က်မတို႔ဟာ မတူတာကို တူေအာင္ ၾကိဳးစားညွိယူၾကရပါမယ္။
ဘယ္လို ညွိယူမလဲ … ။
ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း ဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအားလံုးဟာ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္က ဘာလူမ်ဳိး သူက ဘာလူမ်ဳိး ဆိုတဲ့ စိတ္မထားဘဲ အားလံုးဟာ တေျမထဲေန တေရထဲ ေသာက္ၾကတဲ့ တႏိုင္ငံထဲသားေတြပဲ ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ … ။
ဒီ့ထက္ပိုျပီး ေတြးၾကည့္တဲ့အခါ …
တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့ၾကလို႔ လူမ်ဳိးမတူ တိုင္းျပည္ကြဲျပား ေနၾကေပမဲ့ … အားလံုးဟာ ဒီကမၻာေျမကိုသာ အမွီျပဳျပီး ေနထိုင္ေနၾကရတဲ့ “လူသား”ေတြပဲ … ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကေလး ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ …. ခြဲျခားမႈေတြ … ကြဲျပားမႈေတြဆိုတာ ရွိႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။
***
19.12.06
(ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔)

5 comments:

Anonymous said...

Very Good blog indeed.
You are right.. we are in the same boat on the river...

Unity is strength....

In the modern world, we no longer look at , who you are, where are you from.. ...
We communicate with mutual respect...

Prince

Ei said...

၀ုတ္ဒယ္ မွန္ဒယ္။ အိကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မႏၱေလးသူေတြနဲ႔ အတူေနရတာဆိုေတာ့ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလး Discrimination က အရမ္းခံစားရတယ္။ သူတို႔က စၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကမ်ား ညည္းတို႔ရန္ကုန္သူေတြက စကားေျပာရင္ လ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ေျပာတယ္။ ရန္ကုန္က ဘယ့္ႏွယ့္ ဘယ္ညာ ေျပာရင္ စိတ္မေကာင္းဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အားလံုးဟာ အတူတူပါပဲဗ်ာ။ ရန္ကုန္မွာေမြး ရန္ကုန္မွာၾကီးေပမယ့္ ျမန္မာတျပည္လံုးကို ကိုယ့္အိမ္လုိပဲ ခ်စ္ပါတယ္။ ဗမာဟာလဲ one of the တိုင္းရင္းသားပါပဲဗ်ာ။ ခဲြျခားၾကရင္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အားလံုးေသာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ မတူညီတဲ့ ေနထုိင္စားေသာက္ ဓေလ့စရိုက္ေတြကပဲ မတူညီလုိ႔ပဲ ခ်စ္စရာေကာင္းတာလို႔ ခံစားရတယ္။ အားလံုးတူေနရင္ ဘယ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေတာ့မွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ နင္တို႔က ဗမာ ငါတို႔က ဘာဆိုၿပီး ခဲြျခားရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ရန္စလိုက္ဦးမယ္။ ဟ ဟ မႏၱေလးသူ မႏၱေလးသားေတြက ဂိုဏ္းကဏစဲြၾကီးတယ္ဗ်ာ။ ဘိုးဘြားေတြက သူတို႔ျခံထဲမွာ သရက္ပင္ထားခဲ့တာကို ငါတို႔အပိုင္ဆိုၿပီး လက္၀ါးၾကီးအုပ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ နန္းၿမိဳ႔ရိုးနဲ႔ က်ံဳးနဲ႔ဟာ အေနာ္တို႔လည္းဆိုင္ပါတယ္ဗ်။ အေနာ္တို႔လည္း ခ်စ္ပါတယ္ဗ်။ ေျပာလုိက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရန္ကုန္က အဂၤလိပ္အေမြပဲ က်န္တာ က်ဳပ္တို႔ မႏၱေလးကမွ တကယ့္ အႏွစ္ဘာညာေျပာရင္ မခံခ်င္လို႔။ တေျမထဲမွာကေန ရန္ကုန္မႏၱေလး ကို ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းသြားၿပီ။ ဟ ဟ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုကစၿပီး ဆိုင္ကယ္စီး ဦးထုပ္ေဆာင္းထားလုိက္ပါၿပီ။ ဟိ ဟိ။ မႏၱေလးသူ မႏၱေလးသားမ်ား စကားတတ္တတ္နဲ႔ ရန္ျပန္ေတြ႔ဂ်မွာကို ျမင္ေယာင္ေနပါတယ္။ ဟား ဟား ဟား။
မေမေရ ကြန္မန္႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားၿပီး ေဆာရီး ေဆာရီး

သက္စံ said...

ေဟး…..အရမ္းႀကဳိက္တယ္။
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ အားလုံး ဟာ လူသားေတြပါဘဲဗ်ာ။
ကုိသံလြင္ ေရးတာေရာ အစ္မေရးတာ ေရာ ေကာင္းတယ္။

ကလိုေစးထူး said...

ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္ အမ။ က်ေနာ္ အဲဒီ ပို႔စ္ကို ေရးျဖစ္သြားတာကလဲ " နင္တို႔ ဗမာေတြ အက်င့္ကို မေကာင္းဘူး " လို႔ ၀မ္းနည္းဖြယ္ အေျပာခံထိတာေတြကို က်ေနာ္နဲ႔ တကြ တျခားေသာ (တိုင္းရင္းသားထဲမွာ တမ်ိဳးအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့) ဗမာေတြ ကုိယ္စား ေျပပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရယ္၊ ေရစက္ဆုံလုိ႔ ေတြ႔ၾကရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွခဲ့တဲ့ သဘာ၀တရားရဲ့ ေမြးဖြားလာမႈအရ ကြဲျပားလာတဲ့ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း အၾကား ေႏြးေထြးတဲ့ ခင္မင္မႈေတြ ရလာေစဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးခဲ့တာပါ။ အခု အမက ပို႔စ္တခု အေနနဲ႔ ျဖည့္စြက္ေရးလိုက္ေတာ့ ပုိလို႔ျပည့္စုံသြားတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္လဲ ဗမာ စစ္စစ္မဟုတ္ပါဘူး။

generation96 said...

သိပ္တန္ဖိုးရိွတဲ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စာေတြပါပဲ အမေရ။ ဒါရိုက္တာႀကီး ေရႊဒံုးဘီေအာင္ရဲ႕ စာအတြက္လည္း ေက်းဇူးဗ်ာ။ က်ေနာ့္ ပို႔စ္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး အေထာက္အကူျဖစ္သြားတယ္။ ကိုသံလြင္ဆီမွာ လည္း comment မေရးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အရမ္းမွန္ အရမ္းေကာင္းပါတယ္လို႔။