ေဆာင္းည အေတြး

တေန၀င္လို႔ တမိုးခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ …
တေန႔ကုန္သြားျပန္ေပါ့ …
ေဆာင္းတြင္းဆို ေနမင္းလည္း ပ်င္းရွာတယ္ထင္ပါရဲ႕ … ေနာက္က်မွထြက္ၿပီး ေစာေစာစီးစီး အိပ္တန္းတက္ လို႔ ေန႔တာေတြလည္း တိုေနပါေရာလား။
လဆန္းရက္မို႔ ညေကာင္းကင္ထက္မွာ … လမင္းေလးက ခပ္ေကြးေကြးရယ္ … ။
ေန႔ နဲ႔ ည တလွည့္စီေျပာင္း
ေန နဲ႔ လ တလွည့္စီလာ …
ဒီလိုနဲ႔႔ပဲ …
တရက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တရက္
တလၿပီးေတာ့ ေနာက္တလ
တႏွစ္ၿပီး ေတာ့ ေနာက္တႏွစ္
အသစ္ အသစ္ေတြျဖစ္ေနခဲ့တာ …
မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းမွာ … သကၠရာဇ္ အသစ္တခုကိုေတာင္ ကူးေျပာင္းေတာ့မွာပဲ … ။
သဘာ၀တရားႀကီးရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ထဲမွာ …
ေန႔ရဲ႕ ညရယ္ ..
အလင္းရယ္ အေမွာင္ရယ္ ..
အပူရယ္ .. အေအးရယ္ … ဆိုတာရွိသလို …
ေလာကရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ထဲမွာ …
အေကာင္းရယ္ .. အဆိုးရယ္ ဆိုတာလည္း … ဒြန္တြဲလို႔ရွိေနတာပါပဲ … ။
အျမဲတမ္းလည္း မေကာင္းႏိုင္သလို …
ထာ၀ရလည္း မဆိုးႏိုင္ပါဘူး … ။
လျပည့္ညရွိသလို … လမိုက္ညလည္း ရွိေနတတ္တယ္ … ။
ေနသာတဲ့ေန႔ရွိသလို ..ေနမထြက္တဲ့ေန႔ေတြလည္း ရွိေနတတ္ပါတယ္ … ။
အေကာင္းေတြကို လက္ခံႏိုင္သလို … အဆိုးေတြၾကံဳလာရင္လည္း ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သတၱိ …
နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ရွိခ်င္မိပါရဲ႕။
ဒါေၾကာင့္လည္း
မဂၤလသုတ္ ထဲက …
“ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံယႆ နကမၸတိ”
ဆိုတဲ့ အတိုင္း
ေကာင္းဆိုး ႏွစ္တန္ ေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳၾကိဳက္လာတဲ့အခါ မတုန္မလႈပ္ဘဲ ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ စိတ္နဲ႔ ခႏၶာ ကိုသာ … ရလိုေၾကာင္း ဆုလည္း ေတာင္းမိပါတယ္။
***
ဘယ္လိုပဲ ဆုေတာင္းေပမဲ့ …
ဘ၀မွာ … လိုခ်င္တာေတြ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြကလည္း ျဖစ္မလာတာက မ်ားပါတယ္။
တခါတေလေတာ့လည္း …
ကေလးတေယာက္လို … လိုခ်င္တာမရတဲ့အခါ … ငိုခ်င္လာမိျပန္ေရာ … ။
ဒါဟာ ေပ်ာ့ညံ့လို႔ပဲလား …
မရင့္က်က္လို႔ပဲလား ….
မသိေတာ့ပါဘူး ..။
သိလဲ မသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး … ။
ဒါနဲ႔ပဲ … ဒီေဆာင္းတညမွာ … ကဗ်ာအတိုအစေလး ေရးမိျပန္ပါတယ္။
***
မလာမွန္းသိလ်က္ ေမွ်ာ္မိ
မရွိမွန္းသိလ်က္ တမ္းတ
မရမွန္းသိလ်က္ လိုခ်င္
မၾကင္မွန္းသိလ်က္ လြမ္း
၀မ္းနည္းရသူမွာ…
အခါခါ ဆုေတာင္း
အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံ
ခံႏိုင္ပါေစေၾကာင္း … ။ ။
***
24.12.06