Friday, July 29, 2011

အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ ...

ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္ နံနက္ ေနထန္းတဖ်ားခန္႔ မရွိတရွိ အခ်ိန္ ...
ေမဓာ၀ီတေယာက္ ေနာက္ေဖးမီးဖိုခန္းထဲ၌ အားႀကိဳးမာန္တက္ ခ်စ္၍ေန၏။ ခ်စ္စရာေတြကလဲ မ်ားလွသည္၊ တခ်စ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တခ်စ္ ... ခ်စ္လို႔လဲ ကုန္ပဲ မကုန္ႏိုင္။ ၾကာလာေတာ့ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ ... ပ်င္းလာသည္၊ ၿငီးေငြ႔လာသည္၊ ထိုအခ်စ္ေတြကို အဆံုးသတ္ခ်င္ၿပီ၊ ခ်စ္ရတာ ပင္ပန္းလွေခ်ၿပီ။
***
ဤဇာတ္လမ္း၏ အစသည္ တေလာက သြားခဲ့ေသာ ဘာမင္ဂန္ ၀ါဆိုဘုရားပြဲမွ အစျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ဘုရားပြဲသို႔ ဧည့္ပရိသတ္ အေတာ္မ်ားမ်ား လာၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ နာမည္ႀကီး စြယ္စံုရ ဗဟုႆုတ အိုးကြဲ ဘေလာ့ဂါတဦး ျဖစ္ေသာ တံုးဖလားသူႀကီးဟု အမ်ားသိသည့္ ကိုကိုေမာင္ (ပန္းရနံ႔) လည္း အထူးဧည့္သည္ေတာ္ အျဖစ္ တက္ေရာက္လာေလ၏။ တံုးဖလားသူႀကီးက သက္ႀကီး၀ါႀကီး (အကန္ေတာ့ခံ အသက္ ၈၀ အထက္) ပညာရွင္ ဘေလာ့ဂါတဦးေပမင့္ သူနဲ႔ကိုယ္က ဘေလာ့ေရးေဖာ္ ေရးဖက္ခ်င္းေပမို႔ စိမ္းမေန ရွိန္းမေနဘဲ တရင္းတႏွီး ေျပာဆိုဆက္ဆံ ေနက်ပင္ျဖစ္သည္။ ဘာမင္ဂန္ေက်ာင္းသို႔ က်မ ေရာက္သြားစဥ္မွာ သူႀကီးက ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီး တလံုးကို ကိုင္ဆြဲကာ အေပၚထပ္ေလွခါးမွ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ဆင္းလာေလသည္။

"ဒီကေန႔ ေမဓာလာမယ္ ဆိုလို႔ သူႀကီးမင္း ျခံထြက္ ပန္းသီးေတြ ခူးလာခဲ့တယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆုိ သူလွမ္းေပးသည့္ အိတ္ႀကီးကို က်မယူလိုက္ေတာ့ အိတ္ႀကီးက လက္ထဲတြင္ နင့္ခနဲ ပါလာသည္။
"ပန္းသီးေတြက မ်ားလွခ်ည္လား သူႀကီးရယ္"
"တခါတုန္းက ေမဓာ ဘေလာ့မွာ ပန္းသီးသုပ္စားတယ္လို႔ ေရးဖူးတယ္ မဟုတ္လား၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူႀကီးမင္းလဲ ေမဓာ ပန္းသီးသုပ္စားရေအာင္ အပင္ပန္းခံၿပီး ပန္းသီးပင္ေပၚ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ တက္ခူးလာခဲ့တာ၊ ေျမမနင္းသားေလးေတြေလ ..."

သူ႔ျခံထဲတြင္ ဘယ္သူမွမစားသျဖင့္ အလဟႆ ျဖစ္မည့္အတူတူ က်မကိုေပးေသာ အႏွီ ပန္းသီးမ်ားကို က်မ တန္ဖိုးမထားမည္ စိုးသျဖင့္ ထိုသို႔ ဇန္းတင္၍ ေျပာၾကားေလသည္။ ဘေလာ့တြင္ က်မ ပန္းသီးသုပ္အေၾကာင္း ေရးဖူးသည္မွာ တႏွစ္ပင္ ျပည့္လုၿပီ။ အသက္ႀကီးေသာ္လဲ အလြန္ မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းေသာ သူႀကီးမင္းပါတကား။

"ခုလို တကူးတက သယ္လာတာ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူႀကီး"

က်မစိတ္ထဲက ဒီပန္းသီးေတြ ကုန္ေအာင္ ဘယ္လို သုပ္စားရပါ့မလဲဟု ေတြးေနေသာ္ျငား ႏႈတ္ဖ်ားမွေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ရေသးသည္။ ဤကား ဘိလပ္၏ ယဥ္ေက်းမႈပင္တည္း။


တံုးဖလားသူႀကီး၏ ေတာ္၀င္ မဟာပန္းသီးပင္

ထိုေန႔ ၀ါဆိုပြဲမွ အျပန္တြင္ေတာ့ သူႀကီးျခံထြက္ ပန္းသီးတအိတ္ႏွင့္ က်မ အလုပ္႐ႈပ္ရေခ်ေတာ့သည္။ အိမ္ရွိလူဦးေရက စုစုေပါင္းမွ ဦးရီးေတာ္ႏွင့္ က်မ ႏွစ္ေယာက္ထဲ၊ ေပးလိုက္သည့္ ပန္းသီးေတြက မနည္းမေနာ။ အသုပ္ႀကိဳက္ေသာ ဦးရီးေတာ္ကို ေန႔တိုင္း ပန္းသီးသုပ္ခ်ည္း ေကၽြးေနလို႔ကလဲ မျဖစ္။ ကိုယ္တိုင္လဲ ေန႔တိုင္း မစားခ်င္။ ၂ ရက္ ဆက္တိုက္ေလာက္ေတာ့ ပန္းသီးေတြ သုပ္ၿပီး စားလိုက္ေသး၏။ ၂ ရက္မွာ ၄ နပ္ စားသည္မို႔ ၄ နပ္ျပည့္ေတာ့ ႐ိုးသြားၿပီ။ အန္တီတေယာက္၏ အၾကံေပးခ်က္အရ တခ်ဳိ႕ပန္းသီးေတြကို အ၀က်ယ္သည့္ ပုလင္းႀကီးႀကီးျဖင့္ ဆားရည္စိမ္ ထားလိုက္သည္။ ဒါလဲ မကုန္ေသး။

ရက္သတၱ ၂ ပတ္ျပည့္လု ျပည့္ခင္ ျဖစ္လာသည္အထိ ပန္းသီးေတြကား က်န္ေသးသည္။ အရြယ္မေရာက္ခင္ အပင္ေပၚမွ ဆြတ္ခူးျခင္း ခံရရွာေသာ ေျမမနင္းသီးေတြမို႔လား မသိ။ ၂ ပတ္ျပည့္လုသည္ထိ လတ္ဆတ္ေနတုန္း။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဇူလိုင္ ၂၃ရက္ေန႔ ေရာက္ေသာအခါ အၾကံရၿပီ။ ေနာက္တေန႔ ဆိုလွ်င္ ဘာမင္ဂန္သို႔ အလွဴပြဲသြားရမည္။ ထိုပန္းသီးမ်ားကို ပန္းသီးငပိခ်က္ ခ်က္၍ ဘုန္းဘုန္းေတြကို ကပ္မည္။ ထိုအလွဴပြဲကို သူႀကီးလဲ လာအံုးမည္ဟု သတင္းရသျဖင့္ သူ႔အတြက္လဲ ခ်က္ၿပီး ယူသြားမည္ဟု ေတြးကာ မနက္ခင္းတြင္ အထက္၌ ေဖာ္ျပခဲ့သလို ေမဓာ၀ီတေယာက္ စိန္ခလုတ္ျဖင့္ ပန္းသီးမ်ားကို တလံုးၿပီးတလံုး ခ်စ္ (အဲ ... ေယာင္လို႔) ျခစ္၍ ေနရေပေတာ့၏။ (ဥပုသ္ႀကီးနဲ႔ေတာင္ ျခစ္ေနရတဲ့ဘ၀)

(အေပၚဆံုးက စာပိုဒ္တြင္ -် (ယပင့္) ႏွင့္ ျ- (ရရစ္) မွားယြင္းေရးသားမိျခင္းကို စာဖတ္သူမ်ား မိမိဘာသာ ျပင္၍ ဖတ္ၾကပါကုန္။ ဤကား စကားခ်ပ္)


မျခစ္မီပံု ႏွင့္ ျခစ္ၿပီးပံု

ပန္းသီးတပံုးလံုး ျခစ္၍ ၿပီးသြားေသာအခါ လက္လဲ အေတာ္အံေသသြားၿပီ။ သို႔ေသာ္ မနားရေသး၊ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္ယိုေအာင္ ၾကက္သြန္လွီးျခင္း၊ လက္တေညာင္း ပုဇြန္ေျခာက္ေထာင္းျခင္း၊ င႐ုတ္ ၾကက္သြန္ကို ငပိစိမ္းစားေလးထည့္ကာ မႊန္ထြန္ေနေအာင္ ဆီသတ္ျခင္း စသည္စသည္ အမႈကိစၥမ်ား စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ကာ ပန္းသီးငပိခ်က္ကို ႀကိဳးစားပမ္းစား ခ်က္ရျပန္ေလ၏။


ပန္းသီးငပိခ်က္ကို မကပ္ေသာ အိုးကေလးျဖင့္ ခ်က္သည္မို႔ ခဏပစ္ထားၿပီး တျခားကိစၥလုပ္ေနစဥ္ တူးနံ႔က ႏွာေခါင္း၀ကို လာ၍ ကလူက်ီစယ္သျဖင့္ ကမန္းကတန္း ေျပးၾကည့္ေတာ့ အနည္းငယ္ တူးေနၿပီ။ မကပ္ေသာအိုးက အိုးမကပ္ေသာ္လဲ တူးတတ္ေပသည္တကားဟု သင္ခန္းစာရကာ အတူးေတြ အသက္ေတြကို ဖယ္ထုတ္ပစ္ရေသးသည္။ အတူးႏွင့္ အသက္က တြဲလ်က္ အျမဲရွိတတ္သည္၊ တူးလွ်င္ သက္ (ခါး) တတ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ပန္းသီးငပိခ်က္ အိုးထဲမွ အတူးႏွင့္ အသက္ကို ဖယ္ထုတ္ၿပီး အားလံုးက်က္ေသာ္ င႐ုတ္သီးစိမ္းကေလး ခြဲထည့္ၿပီးေနာက္ ပန္းသီးငပိခ်က္ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းကိစၥ နိ႒ိတံေလၿပီ။ ခ်က္၍ ၿပီးေသာအခါ ဘာမင္ဂန္ေက်ာင္းအတြက္ တဘူး၊ သူႀကီးအတြက္ တဘူးႏွင့္ အိမ္အတြက္ တဘူးဟူ၍ ဘူး ၃ ခုႏွင့္ခြဲထည့္ၿပီးေနာက္ ပန္းသီးမ်ား ကုန္သြားသည့္အတြက္ စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။
***
ေနာက္တေန႔ အလွဴပြဲမွာ သူႀကီးႏွင့္ဆံုေတာ့ ...
"သူႀကီးပန္းသီးေတြကို ငပိခ်က္ ခ်က္လာတယ္၊ ဒီမွာ သူႀကီးအတြက္ တဘူး ..."
"အိမ္း ... စားရေသးတာပ ... ျခံထဲက ပန္းသီးပင္လဲ အလံုးေတြ ပိုထြားလာလို႔ ေမဓာအတြက္ ပန္းသီးေတြ ထပ္ခူးလာခဲ့ေသးတယ္၊ ေရာ့ ... ေဟာဒီမွာ ... "

ေျပာေျပာဆိုဆို သူႀကီးက အရင္တခါထက္ ပိုႀကီးေသာ အိတ္ျဖင့္ ထည့္လာသည့္ ပန္းသီးအိတ္ႀကီးကို က်မလက္သို႔ ေပးအပ္လိုက္ေလေသာအခါ ...

ဟိုက္ ... ျခစ္ရေပအံုးမည္ ဟု စိတ္ထဲမွ တိတ္တခိုး ေရရြတ္မိေသာ္လဲ ႏႈတ္ကမူ ...

"ေက်း ... ေက်း ဇူး တင္ ပါ တယ္ သူႀကီး" ဟု အသံတိမ္တိမ္ျဖင့္ ေျပာရင္း ပန္းသီးအိတ္ႀကီး မႏိုင့္တႏိုင္ဆြဲကာ သူႀကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္မွ အျမန္ဆံုး ခြါခဲ့ရေလေတာ့သတည္း။
***
မၿပီးဆံုးေသးေသာ အျခစ္မ်ားစြာျဖင့္ ...

ေမဓာ၀ီ
၂၉ ဇူလိုင္ ၂၀၁၁
၀၀း၁၃ နာရီ

(အဲ ... ေမ့လုိ႔ဗ်ဳိ႕ ... ေခါင္းစဥ္ စာလံုးေပါင္းလဲ ျပင္ဖတ္ၾကပါအံုး)

24 comments:

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

အခ်စ္ အခ်စ္၊ ခါခါခ်စ္ေသာ္
အခ်စ္ကုန္ခမ္း၊ လြန္ပင္ပန္း၏။

အျခစ္အျခစ္၊ ထပ္ကာျခစ္ေသာ္၊
အျခစ္မတတ္၊ သူ လက္ျပတ္၏။

အရစ္အရစ္၊ ဖန္ဖန္ရစ္ေသာ္
အရစ္လြန္က၊ သူ ေဒါထ၏။

အဟြတ္ အဟြတ္...
ဆုိးလုိက္တဲ့ေခ်ာင္း
ေကာင္းလုိက္တဲ့ ငါးပိခ်က္.. အဟြတ္ အဟြတ္။
အဘအသက္ ရာျပည့္ပြဲမွာ ငါးပိခ်က္ ေအာ္ဒါ မွာဦးမယ္။ အဟြတ္ အဟြတ္။ ဗုိက္ထဲကလဲ နာသလုိလုိ။ ဂြီ... က်ဳတ္ က်ဳတ္။ ကလု ကလု။ း)))

မ်ားမ်ားခ်စ္ အဲ ျခစ္ႏုိင္ပါေစ။

ခင္မင္လ်က္

San San Htun said...

မ်ားမ်ား ၿခစ္ႏိုင္ပါေစ... း)

စႏၵကူး said...

့hahahahah.. မရီဘဲမေနႏိုင္ဘူး..
မမေမဓာ၀ီ သနားပါတယ္.. အျခစ္ဘ၀ကေန မတက္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္...
ဧကႏၱ ပန္းသီးငပိခ်က္က လက္ရာေကာင္းလြန္းလို႔ျဖစ္မယ္။

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ျခစ္ႏိုင္လိုက္တာေနာ္..
ပန္းသီး ငါးပိခ်က္ ေကာင္းမယ့္ပံုပဲ..

T T Sweet said...

ဟိုေန႔က ပန္းသီးအစိမ္းေရာင္တစ္လံုး ခဲြစားတာ ခ်ဥ္လြန္းလို႔ သၾကား၊ ငရုပ္သီးမွဳန္႔ ငံၿပာရည္နဲ႔ နယ္စားလိုက္ရတယ္။ ေမဓာ၀ီေၿပာမွအၾကံရတယ္။ ေဂြးသီးငပိခ်က္စားခ်င္ေနတာၾကာလွၿပီ။ ပန္းသီးငပိခ်က္စားရမယ္ကြ။

မအိမ္သူ said...

“ပန္းသီးတစ္ပင္တံုးကာမွ မေမဓာျပန္ခဲ့မယ္” ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူႀကီး ပန္းသီး မေမဓာ ငပိခ်က္ ကေတာ့ အလွဴလုပ္လိုက္ရလို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကုသိုလ္ရတာေပါ့ေနာ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ရီလိုက္ရတာ။ နည္းလမ္းတစ္ခုေတာ့ရျပန္ၿပီ ပန္းသီးငပိခ်က္ လက္တည့္စမ္းစရာ.. ဧည့္သည္ေတြေရာက္ၿပီး မအားတာနဲ႔ အိမ္မလည္ျဖစ္တာ အေတာ္ႀကီးၾကာသြားတယ္ မေမေရ..

ေမာင္သီဟ said...

ေၾသာ္ဗ်ာ ခ်စ္ဆုိလို႔ ျခစ္ျဖစ္ေနတာကုိး
ထူးထူးဆန္းဆန္း အခုမွၾကားဖူးတယ္ဗ်ာ
ပန္းသီးငါးပိခ်က္တဲ႔
ဂလု ဂလု
အစားေသာက္ဆုိ ဂလုၿပီးသားပဲ မေမဓာဝီေရ း)

ေမာင္ဘႀကိဳင္

SHWE ZIN U said...

မေမဓါ ေရ

ဖတ္ၿပီးေတာ႔ ရီလိုက္ရတာ မ်က္ရည္ေတာင္ ထြက္တယ္ သႀကီးမင္း ကေတာ္ေတာ္ရက္စက္တာဘဲ မေမဓါ မခ်စ္ရ မေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရက္တယ္

ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ႕ သႀကီးမင္း ေရႊစင္ဦး လည္း သႀကီးမင္း ေပးမဲ႕ ေျမမနင္း သားပန္းသီးသား ေလးေတြ ေၾကာက္လို႕ အဂၤလန္ လာမေနေတာ႔ဘူးေနာ္

္ခင္္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

seesein said...

ၾကီးေမ မခ်စ္တတ္ ခ်စ္တတ္မို႕လို႕ပင္ပန္းတာေနမွာဗ် အခ်စ္ေတြ မ်ားလြန္းရင္ ၀ိုင္ေဖာက္ေသာက္ဗ်ာ ပန္းသီး၀ိုင္ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ္ မက္မန္း၀ိုင္ စပ်စ္၀ိုင္ေတြလိုမ်ိဳးေလ ၾကီးေမ စမ္းၾကည္႕ျပီး ေအာင္ျမင္ရင္ သူဂ်ီးကို အရင္လက္ေဆာင္မေပးနဲ႕ စစတို႕ညီအမေတြကို အရင္ေပးဗ်ာ ေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့ အသံတိမ္္တိမ္ေလးနဲ႕ ေက်း...ေက်း..ဇူးတင္ပါတယ္ စစဆိုျပီး အရင္မစဗ်ာေနာ္။
အခုေတာ့ ၾကီးေမရဲ႕ ပန္းသီးငပိခ်က္ေလးစားခ်င္တာ သေရယိုေနျပီ။
ခင္မင္တဲ့
စစ

ေန၀သန္ said...

:D... ခ်စ္ႏိုင္သူေတြ ခ်စ္ၾကပါဗ်ဳိ႕... း)))

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ပို႕စ္ေလးဖတ္ရင္း ရီမိတယ္မမေရ...အကိုကလည္းဆိုးပ ..မခ်စ္ခ်င္တဲ႕ မမကို ခ်စ္စရာ အဲ.. ၿခစ္စရာ အလုပ္ေတြေပးလို႕.. ဘာပဲေၿပာေၿပာ ပန္းသီး ငါးပိခ်က္ေတာ့ စားခ်င္သား..:):) စားဘူးေသးလို႕..:P

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ပို႔စ္ရဲ႕အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေခါင္းစဥ္ကို ႀကည့္လုိက္ေတာ့ မေမေတာ့ အခ်စ္အေႀကာင္းေတြ တင္ၿပီေပါ့။ စစခ်င္း ေနာက္မီးဖုိခန္းထဲ၌ အားႀကဳိးမာန္တက္ ခ်စ္၍ေန၏ဟု ဖတ္ရႈရေသာအခါ စိတ္ထဲ၀ယ္ ခ်က္သည္ကို ခ်စ္သည္ဟု ထင္မွတ္ေလသတတ္။ ဆက္ကာဖတ္ႀကည့္ေတာ့မွျဖင့္ ခ်စ္နဲ႔ျခစ္ပါလားဟူ၍ သေဘာေပါက္ေလေတာ့သတည္း။ ေနာက္ထပ္သေဘာေပါက္လုိက္သည္ကေတာ့ အဂၤလန္မွာ ပန္းသီးအလြန္ေပါမ်ားေႀကာင္းပါတည္း။ အဂၤလန္သြားလည္ရင္ျဖင့္ ႀကီးေမတုိ႔၊ သူႀကီးမင္းတုိ႔ကပ္မည့္ ပန္းသီးငပိသုပ္ကို အခုကတည္းက စိတ္မ်က္စိထဲ၀ယ္ ျမင္ေယာင္မိေသးသည္။ ပန္းသီးမ်ားမ်ားစားလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာလာၿပီး ေတာင့္တင္းခုိင္မာလာသည္ဟု ပန္းသီးစားရျခင္းအက်ဳိးကို ဖတ္ဖူးထားေလေတာ့ ႀကီးေမနဲ႔ သူႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္သည္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ခုိင္ခုိင္မာမာ သန္သန္စြမ္းစြမ္းမ်ား ျဖစ္ဟန္တူ၏ဟု စိတ္ထဲက မွန္းဆႀကည့္လုိက္ေသးသည္။ (သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၶဓာတ္ပုံမ်ား ျမင္ဖူးခ်င္လုိက္ပါဘိေနာ္၊ မျပေတာ့လည္း စိတ္မဆုိးပါ)

(ေအာ္ ဒါနဲ႔ ႀကီးေမရယ္ ဟ၀ွါေလ ဘုန္းဘုန္း ခရီးထြက္ေနတုန္းေလ အစိမ္းေရာင္ဆုိဘ္မွာ မွာတမ္းစကားေလးဘာေလး ေရးထားေသးသလား ခရီးထြက္တာတုိ႔၊ ေနမေကာင္းတာတုိ႔ေပါ့၊ အခု ဖြင့္မရဘူးေနာ္၊ လည္ေနက်ဆုိဘ္မုိ႔ ဖြင့္မရေတာ့လည္း ခရီးမ်ားထြက္ေနတာလား ေနမ်ားမေကာင္းတာလား စသည္ျဖင့္ သိခ်င္ေနမိတာ အမွန္ပါ၊ သိရင္ ေျဖေပးႀကပါကုန္ေလာ့)

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ႀကီးေမေရ...

mstint said...

'အခ်စ္'မ်ားစြာျဖင့္မွ 'အျခစ္'မ်ားစြာျဖင့္သို႔ ေျပာင္းၿပီးဖတ္သြားတယ္ ေမဓာဝီေရ း)။
ပန္းသီးငါးပိခ်က္ေလးက စားခ်င္စဖြယ္ပဲ။ ကြန္မန္႔ေတြအားလံုးဖတ္ရတာလည္း စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

KT said...

ေကာင္းပါေလ့ဗ်ား...။

ညီလင္းသစ္ said...

မေမရဲ႕ အေသာ့အေထ့ေလးေတြကို သေဘာက်လိုက္တာ၊ ေရးတတ္တယ္ဗ်ာ..၊ းD ၾကားဖူးတဲ့ "An apple a day keeps a doctor away" ဆိုတဲ့ စကားအတုိင္း ဆိုရင္ေတာ့ မေမတို႔ တူဝရီး ၂ ေယာက္ ဆရာဝန္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔စရာ မလိုေတာ့ ဘူးေပါ့..၊ း) ငါးပိခ်က္ကေတာ့ တကယ့္ကို စားေကာင္းမယ့္ ပံုပဲဗ်ာ....။

Anonymous said...

I can't stop lol by the post and apple donar Thagyimin's comment.I do apple pickle sometime.It's the same way to do like other pickle if you like spicy mango pickle.(THADU)3 for your effort to religion.
With love,
Gyidaw

မဒမ္ကိုး said...

ေလွ်ာက္လာလည္လိုက္တာ..
မစားဖူးေသာဟင္းတစ္မယ္ကိုေတြ႕သြားျပီး
သားေရက်သြားပါတယ္မေမဓာေရ..

ခင္မင္လွ်က္

မဒိုးကန္

ေမာင္မ်ိဳး said...

အစ္မ လက္ေမာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္လာမွာပဲဗ် း) စားဖူးခ်င္တယ္ အဲ့တာမ်ိဳး မစားဖူးဘူးး ။

အလင္းသစ္ said...

ပန္းသီးသုတ္တဲ့ ဟီးးးးးးးးး
အျခစ္မ်ားစြာျဖင့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္သြားပါသည္။။။

ဟန္ၾကည္ said...

ျခစ္ျခင္းမ်ားစြာ၊ ထုိခ်င္းရာကား
ခႏၶာသန္စြမ္း၊ စိတ္ဓာတ္က်န္းမာ
ၾကည္သာရႊင္လန္း၊ ဘ၀င္ခ်မ္းျမ
၀မ္းေျမာက္ရ၍၊ အာဟာရလည္း
ျပည့္၀ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အႀကံေကာင္းေပး
ကဗ်ာေရးရင္း၊ ခံတြင္းခ်ဥ္လ်က္
အာရုံပ်က္လာ၊ ထိုအာသာေၾကာင့္
စိုးေႏွာင့္ဗ်ာပါ၊ ေမ့လက္ရာကို
စိတ္မွာခ်င့္ေတြး၊ မိုင္ကြာေ၀း၍
ေတြ႕မိေတြ႕ရာ၊ ေဖြရွာေမႊေႏွာက္
စိတ္မေနာက္ခင္၊ အလ်င္ေတြ႕သည့္
ထိုငပိကို၊ ငန္သည္ကိုထား
လ်က္မိျငား၏၊ ငပိပါေသာ
ပန္းသီးေတာႏွယ္၊ အေဟာ၀တ
ခ်မ္းသာစြ...


သရက္သီး ငပိခ်က္ေတာ့ စားဖူးဘူးဗ်ာ...စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေတြ႕တဲ့ ငပိေထာင္းဗူးပဲ လ်က္ၾကည့္မိတယ္...ငပိမႀကဳိက္တဲ့လူမုိ႔ထင္ရဲ႕ အရသာ တစ္စက္မွကို မေတြ႕ဘူး...ငံစပ္စပ္နဲ႔...ဒါေပမယ့္ ပံုထဲက ပန္းသီးငပိေထာင္းေတာ့ ျမည္းခ်င္သားဗ်ာ...သူႀကီးမင္းကုသိုလ္...အစ္မေမလက္ရာ ျဖစ္ေနလို႔...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

မကုန္ ကုန္ေအာင္ ၾကံဖန္မွ ေနာက္တအိတ္နဲ႔ ထပ္တိုးေနတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ငပိခ်က္လုပ္ျပီး နိင္ငံတကာက ဘေလာ့ဂ္ေမာင္ႏွမေတြဆီသာ ပို႔လိုက္ေပေတာ့။ ေနာက္တခါေတြ႔ရင္ သူၾကီးလည္း အပင္လိုက္ ႏႈတ္လာမယ္ထင္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါမိတ္ေဆြေတြ အခင္အမင္တယ္ၾကီးပါ့။

ညိမ္းႏိုင္ said...

မေမ....အစ္မဆီဆိမ္ေပးတဲ့အျကံကုိ လက္ေတြ့အေကာင္
အထည္ေဖာ္ေစခ်င္ပါသည္၊သို့မွသာ မေမလည္းျခစ္ဒုကၡမွ
လြတ္ကင္းမွာျဖစ္ေလ၏အဲ...ရလာတဲ့ ပန္းသီးဝိုင္ေလးေတြ
ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ကိုလက္ေဆာင္ေပးေနာ္...:D

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

အင္း သူတို ့ေတြ ေတာ္ေတာ္ခင္ရွာတယ္။ ပန္းသီးဟင္းခ်က္တာေတြ တီဗြီမွာ ျမင္ဘူးတုံးက အံၾသေနတာ။ ခုေတာ့ ျမန္မာမူျပဳထားတဲ့ ဟင္းေတြ ့ရေတာ့တယ္။

Anonymous said...

မေမ..ျမန္မာျပည္ေရာက္ေနလုိ့ ဘေလာက္ကုိ မေရာက္ျဖစ္ဘူး..ပန္းသီး ငါးပိခ်က္ မစားဘူးလုိ့.. သြားေရ ယုိလုိက္တာ.. အရမ္းစားခ်င္တာပဲ။
ခ်က္ပံု ခ်က္နည္း တင္ေပးပါဦးေနာ္..

(ေမာင္ၾကီး)