Friday, March 11, 2011

၀သုေႁႏၵ၏ ႐ႈိက္သံ (၂)

(ပံုယူရာ)

၀သုေႁႏၵ၏ ႐ႈိက္သံ

အခါတပါး၌ လူတို႔သည္ …
ေျမေပၚမွာဖြား ေျမတြင္ေပ်ာ္ပါးၾကကုန္၏။
ေျမအားထြန္ယက္ စိုက္ပ်ဳိးလ်က္ရွိၾကကုန္၏။
ေျမကိုတူးဆြ အိုးအိမ္တည္ေဆာက္ၾကကုန္၏။

ထို႔ေနာက္တဖန္ …
ေျမကိုထြင္းေဖာက္ ရတနာေက်ာက္တို႔ကို ရယူၾကကုန္၏။
ေျမကို ေဖာက္ခြဲ ေက်ာက္ခဲမက်န္ အသံုးေတာ္ခံၾကကုန္၏။
ေျမေပၚစြန္႔ပစ္ အညစ္အေၾကး ေျမကိုလိမ္းက်ံေပးၾကကုန္၏။

ထိုသို႔လွ်င္ …
ေျမ၏အႏွစ္ ရသမွ် ညႇစ္ထုတ္ၾကကုန္၏။
ေျမ၏အနာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ ဥေပကၡာျပဳလတ္ကုန္၏။
ေျမေပၚေက်ာခင္း ေျမေပၚနင္း၍ ေျမကို ေမ့ေလ်ာ့ၾကကုန္၏။

ထိုေသာအခါ …
၀သုေႁႏၵ ကမၻာေျမႀကီး

နာက်ည္းငို႐ိႈက္
သည္းခိုက္စြာ တုန္လႈပ္ေလေတာ့ သတည္း။ … ။
***

ေမဓာ၀ီ
၁၁၊ မတ္၊ ၂၀၁၁
၁၇း၀၄ နာရ

11 comments:

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

ဂ်ပန္လုိ အလွဴရွင္ႏုိင္ငံတစ္ခု အခုလုိ ေဘးဒုကၡ
ေရာက္တာ ၀မ္းနည္းစရာပါ၊ တစ္ရက္နဲ႕ စုတ္
တဲ့ တရုတ္မိတ္ စီးပြားေရး ေစ်းကြက္က
ကာဗြန္ဒုိက္ေအာက္ဆုိဒ္ေတြ မ်ားမ်ား
ထုတ္ေတာ့ ကမၻာၾကီးလည္း ျမန္ျမန္ ပ်က္မယ္။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

မမေရ ႕ဗ်ာေလးခံစားအားေပးသြားတယ္ေနာ္။
ေဆးစက္ခ်ရာအရုပ္ထင္ေစမယ္ဆိုတာ
မမကိုေၿပာတာထင္ပါရဲ႕.။
အားေပးသြားလွ်က္မမ။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။

ညီလင္းသစ္ said...

အမွန္ပဲ မေမဓာဝီေရ...၊ က်ေနာ္တို႔မွာ ဒီကမာၻေျမေလး တစ္ခုပဲ႐ွိလို႔ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ သံုးေလးခုမ်ား ႐ွိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဖ်က္ဆီးၾကမလဲ မသိဘူး၊ တခါတခါ ကမာၻႀကီးကို ၾကည့္ရတာ မလိမၼာတဲ့ သားသမီးေတြ တၿပံဳတမႀကီး ဝိုင္းဒုကၡေပးလို႔ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ေနရ တဲ့ အေမအိုႀကီးနဲ႔တူတယ္၊ စကားမွားေတာ့မလို႔..၊ အမွန္က ဒီေလာက္မအိုေသးပါဘူး၊ ခပ္ငယ္ငယ္ေပမယ့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္းတဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အိုစနာက်ေနတဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနတာ...၊ ဒီကဗ်ာေလးမွာ အဲဒါေတြ အကုန္ပါတယ္..။

ေက်ာက္သုေျႏၵ said...

နာက်ည္းငိုရႈိက္ မ်က္ရည္လိႈင္းၾကီးေတြကေတာ့ သေဘၤာေတာင္ ကုန္းေပၚေရာက္သြားပါ့လား..
ဝသုေျႏၵရယ္....
ဒါေတာင္ ဆံေရမညွစ္ေသးလို႔ေနာ္...

Maung Myo said...

က်ေနာ္လည္း ကိုညီ ေျပာတဲ့စကားေလးနဲ႕ ကဗ်ာကိုတြဲဖတ္သြားတယ္ အစ္မေရ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာေတြမ်ားေတာ့ မျမင္ရတဲ့ ရွဳ႕ေထာင့္ကေနလည္း အရွံဳးေတြ၀င္လာတတ္တယ္ဆိုတာ ေမ့ေနၾကတယ္ ။

seesein said...

ၾကီးေမ သည္းခံႏိုင္တဲ့အဆင့္ေက်ာ္လြန္ကုန္ရင္ ကမၻာေျမၾကီးေတာင္ တုန္လႈတ္တယ္ေနာ္
ၾကီးေမ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။



ခင္မင္တဲ့
seesein

မိုးယံ said...

ထိုေသာအခါ …
၀သုေႁႏၵ ကမၻာေျမႀကီး
နာက်ည္းငို႐ိႈက္
သည္းခိုက္စြာ တုန္လႈပ္ေလေတာ့ သတည္း။ … ။

ထို႕ေနာက္...ထို႕ေနာက္ မွာကြယ္

ေျမကိုေျခကန္ မိုးယံေနလည္း အဆံုးတစ္ေန႕မွာကြယ္ ေျမသုိ႕၀ပ္ဆင္း ေက်ာခင္းရေပမည္တည္း ။ :P ဟီးဟီး

Anonymous said...

ေမဓာ၀ီေရ အျမင္ေလးေတာ့ ႀကဳိက္သြားၿပီ ေၿမႀကီးက သည္းမခံႏုိင္ေတာ့တာျဖစ္မယ္ေနာ္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ေတာက္ပႀကယ္စင္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဒီတခါတုန္လႈပ္တာ ေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္။ ႏူကလီးယား ဓါတ္ေပါင္းဖိုေတြေတာင္ ေပါက္ကြဲကုန္ၿပီ။ အဲဒီ အေငြ႔ေတြ ထိုင္ဝမ္ကိုေတာင္ ေရာက္လာမယ္ ဆိုပဲ။
ခက္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

အဲဒီ ၀သုေျႏၵႀကီး အမွတ္ (၃) အျဖစ္ မရႈိ္က္ပါေစနဲ႔လုိ႔ဘဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာေပါ့။

ခင္မင္လ်က္
ကိုကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

မိုးစက္ပြင့္ said...

ေမေရ... အျမင္ေတြ ထပ္တူက်ပါတယ္။ ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူး။