Tuesday, January 04, 2011

လြတ္လပ္ျခင္းမွ ... လြတ္ေျမာက္ျခင္းသို႔ ...

(၁) စိတ္ကူး


ေကာင္းကင္ယံထက္
ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္ငယ္ကို
လြတ္လပ္တယ္ ဆိုမလား … ။

ေရျပင္တလႊား
ကူးခတ္ေပ်ာ္ပါး ေရႊငါးေတြ
လြတ္လပ္ေနတာလား … ။ 


လမ္းေပၚမွာေလွ်ာက္ေျပး

ကေလးေလးေတြဘ၀
လြတ္လပ္ေနၾကသလား … ။ 
*** 
(၂) လက္ေတြ႕


 မာယာကို မျမင္
အစာကို မင္ေတာ့
မုဆိုးရဲ႕ ေက်ာ့ကြင္း
သက္ဆင္းမိျပန္ခဲ့
အိုဘယ့္ ငွက္သူငယ္ … ။

မွန္အိမ္ကို တန္ဆာဆင္
ပင္လယ္ျပင္ပမာထင္လ်က္
ကူးခတ္ရင္း ေပ်ာ္ပါး
ေကၽြးသမွ်စား ထားသလိုေန
အခ်ိန္တန္ေတာ့ ေသခဲ့
အိုဘယ့္ ေရႊငါးငယ္ …. ။


အေျပးမတတ္လို႔ ထမင္းငတ္တဲ့အခါ
မတ္တပ္ရပ္ကာ လမ္းမွာငို႐ိႈက္
အေမက မ႐ိုက္ေပမဲ့
ေလာကရဲ႕ ႐ိုက္တဲ့ဒဏ္
ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ပါ့မလား …
အို … ကေလးမ်ားရယ္ … ။

 ***
(၃) အေတြး
လြတ္လပ္ျခင္း အစစ္
ဘယ္လိုမွ ျဖစ္မွာလဲ???

လြတ္လပ္သူ ဆိုသည္မ်ား
ဘယ္သူေတြမ်ားလဲ???

လြတ္လပ္သည့္အေရး …
ဘယ္သူက ေပးမွာလဲ???
ရွာေဖြရင္း ေပ်ာက္ဆံုး
ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္လုခ်ိန္ထိ
လြတ္လပ္သည့္အရသာ
“ငါ” ကိုယ္တိုင္ မသိခဲ့ …
ဒီလိုနဲ႔ … ... ... ... ...
***
(၄) အျမင္ 

လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္
အႏၲရာယ္ေတြျမင္ခဲ့။

လြတ္လပ္မႈ အတုအေယာင္
ဟန္ေဆာင္မႈေတြ ေတြ႕ခဲ့။

လြတ္လပ္ပါလ်က္နဲ႔
လက္လြတ္ေနခဲ့ရ
အျပစ္မဲ့ ဘ၀မ်ား
ျမင္ပါမ်ားတဲ့အခါ
လြတ္လပ္ျခင္းကို မရွာလိုေတာ့ … ။
***
(၅) ေတာင္းဆု 

မေရရာတဲ့ ေလဟာနယ္ထဲ
ပ်ံသန္းဆဲ အေတာင္က်ဳိး
ငွက္မ်ဳိးလည္း မျဖစ္လို။

၀ဲၾသဃ ဂယက္ထဲမွာ
လူးလာကူးခတ္ ႐ုန္းထြက္မရ
ငါးဘ၀ မေရာက္လို။

ေလာကဓံေၾကာင့္
ေလာက-ဒဏ္ ခံစား
လူသားလည္း မျဖစ္လို။

အို … ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ
သံသရာ ၀ဋ္ဒုကၡမွ
လြတ္ေျမာက္ပါေစေၾကာင္း
ဆုမြန္ေတာင္းလ်က္
ေကာင္းသည့္အလုပ္
ဟုတ္သည့္အၾကံ
မွန္သည့္တရား
သစၥာေလးပါးကုိ
နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးကုတ္
အားထုတ္ႏိုင္ရပါေစသား
ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား … ။ … ။
 ***
ေမဓာ၀ီ
၄၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၀၉
၂၂း၁၀ နာရီ
(လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔က ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ၊ တေနရာမွာ တင္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဘေလာ့မွာ မတင္ရေသးလို႔ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ဖူးသူမ်ားအတြက္ အေဟာင္း ... မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ေတာ့ အသစ္ေပါ့။)

13 comments:

rose said...

အစ္မေမဓာ၀ီရဲ႕ ကဗ်ာေလး လာဖတ္ပါတယ္။ ႀကိဳက္၏။ ဒီ အပိုဒ္ေလးကို အႏွစ္သက္ဆုံး "ေလာကဓံေၾကာင့္
ေလာက-ဒဏ္ ခံစား
လူသားလည္း မျဖစ္လို"

ရို႕စ္လည္း အဲဒီလို အျမဲ ေတြးတတ္တယ္။ ဘာမွကို မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ နတၳိ။ အခ်ိဳ႕က ေျပာႀကတယ္ လိပ္ျပာေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ငွက္ကေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာကို ဘာမွကို မျဖစ္ခ်င္တာ။ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ လူလည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ရို႕စ္ စိတ္ကူး အေတြးေတြန႕ဲ တထပ္တည္းမို႕ ႏွစ္သက္မိတယ္။

Maung Myo said...

အေတြးေတြ အမ်ားၾကီးေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးပဲ ။

လြတ္လပ္တယ္ဆိုတာ ခ်ဳိသလား ငန္သလား တစ္ခါေလာက္ေတာ့ မိသားစု စံုညီ ထမင္းလက္စံုစားသလို ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္စမ္းပါဘိဗ်ာ။

သားသားသန္႔ said...

အရင္ဆံုးလာဖတ္ျပီး..အရင္ဆံုးကြန္းမန္႔
ေရးသြားပါတယ္ မမေမေရ...
သေဘာက်ပါတယ္...မဖတ္ဖူးေတာ့
သားသားအတြက္အသစ္ပါပဲ...
(အေျပးမတတ္လို႔ ထမင္းငတ္တဲ့အခါ
မတ္တပ္ရပ္ကာ လမ္းမွာငို႐ိႈက္
အေမက မ႐ိုက္ေပမဲ့
ေလာကရဲ႕ ႐ိုက္တဲ့ဒဏ္
ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ပါ့မလား …
အို … ကေလးမ်ားရယ္ … ။)
ဆိုတာကိုအၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ..
ရင္ထဲထိ နင့္ခနဲေနေအာင္
ခံစားေစႏိုင္တဲ့အေရးအသားပါပဲ...
အားေပးလွ်က္
မမေမေမရဲ႔ သားသားသန္႔

SHWE ZIN U said...

လြတ္လပ္ေရး ေန႕ ကို ေမ႕ေနလို႕ မေမဓါ ေရ
တူသြားၿပီ တူသြားၿပီ တေနရာေတာ႔


မေမ ကဗ်ာထဲက လို လြတ္ေျမာက္ပါေစေၾကာင္း ေတာင္းဆုျပဳလိုက္ပါတယ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

ကုိေအာင္ said...

လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ ဘယ္လုိ ရွင္းျပရမလဲဆုိတဲ့
အေျခအေနကို ေရာက္ေနတယ္လုိ႕ ထင္တာပဲ၊
မေမဓါ၀ီရဲ႕ ကဗ်ာက အေတြး ေကာင္းပါတယ္။

သားသားသန္႔ said...

အရင္ဆံုးထင္တာ သားသားေရွ့မွာ၂ေယာက္ေတာင္..
:(((((((
delete လုပ္ခိုင္းလိုက္ရမေကာင္းျဖစ္ေတာ့မယ္..
:P..
၀မ္းနည္းသြားျပီ အရင္ဆံုးမဟုတ္လို႔..
မမေမရဲ႔သားသားသန္႔

ညိမ္းႏိုင္ said...

လူသားဘဝကို ခုထိ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာလို့ေကာင္းဆဲဗ်..။
မေမဓာဝီ လြတ္ေျမာက္ပါေစေျကာင္း....

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ ဆိုပံုေလးၾကိဳက္တယ္.. စစ္မွန္တဲ႔လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ ဘာမွန္းမသိသလိုလိုနဲ႔ မေမရဲ႕ ကဗ်ာေလးဖတ္ေတာ႔မွ ဆိုလိုရင္းကို သေဘာေပါက္မိတယ္.. ကဗ်ာေလးက တကယ္ကို ေကာင္းတယ္.. အဓိပၸါယ္ေတြ ျပည္႔၀ေလးနက္ေနတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါဘဲ။

အဂၤါဟူး said...

ကဗ်ာသစ္ေလးဖတ္သြားတယ္..

သံသရာ၀ဲၾသဃမွ အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ႏိုင္ပါေစခင္ဗ်ာ.

Anonymous said...

ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည္႕ေစခ်င္ပါသည္
သံသရာက လြတ္ေျမာက္ဖို႕
မွန္မွန္က်င့္ၾကံႏိုင္ပါေစလို႕
ထပ္ေလာင္းဆုေတာင္းေပးသြားပါသည္
ခင္မင္စြာျဖင့္
seesein

သစ္နက္ဆူး said...

ညီမေရ
ကဗ်ာရဲ ့ေနာက္ဆံုးပိုဒ္...ျဖစ္တဲ ့

အို … ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ
သံသရာ ၀ဋ္ဒုကၡမွ
လြတ္ေျမာက္ပါေစေၾကာင္း
ဆုမြန္ေတာင္းလ်က္
ေကာင္းသည့္အလုပ္
ဟုတ္သည့္အၾကံ
မွန္သည့္တရား
သစၥာေလးပါးကုိ
နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးကုတ္
အားထုတ္ႏိုင္ရပါေစသား
ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား … ။ … ။ ဆိုတဲ ့
အဲဒီကဗ်ာစာသားေလးေၾကာင့္..
ကိုယ့္ထက္ငယ္ေပမယ့္
ေလးစားစိတ္ျဖစ္မိပါတယ္လို ့ေျပာပါရေစ..။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

မအားမလပ္၊ အနားကပ္ၿပီး၊ ထပ္ထပ္ကာေမး၊ လြတ္လပ္ေရးသည္၊ ဘယ္ဆီစြဲ၍ျဖစ္သနည္း။

မအားမလပ္၊ အနားကပ္ၿပီး၊ ထပ္ထပ္ကာေတြး၊ လြတ္လပ္ေရးသည္၊ ကုိယ့္ဆီစြဲ၍ျဖစ္သတည္း။

ကိေလသာျမဴ၊ ထုိအပူကုိ၊ ယူကာၿငိမ္းေပး၊ လြတ္လပ္ေရးကုိ၊ ဘယ္လုိရွာ၍ ရမည္နည္း။

ကိေလသာျမဴ၊ ထုိအပူကုိ၊ ယူကာၿငိမ္းေပး၊ လြတ္လပ္ေရးကုိ၊ ကုိယ္မွာရွာ၍ ရသတည္း။

လန္ဒန္ကုိလာ၊ ေဖာ္သဟာႏွင့္၊ ေမဓာရွင္မ၊
ပ်ိဳအလွသည္၊ ဘ၀ၿငိမ္းေအး၊ လြတ္လပ္ေရးတြက္၊
ခရီးဆက္ဖုိ႔လာသေလာ။ ?????


ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

သံသရာက မလြတ္ခင္ ကိုယ့္နိင္ငံ လြတ္လပ္တာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းတာ တန္းတူရည္တူရိွတာေတြကို ျမင္သြားခ်င္ေသးတယ္။