ရွင္သန္ေနဆဲ ကိုးဆယ့္ငါး

တေပါင္းလဆန္း တရက္
ေႏြဦးနံနက္ေစာေစာ
ငွက္ဥၾသေတြ ေတးသံေ၀
အဲဒီ စေနေန႔မွာေပါ့ …

ေလာကႀကီးကို အံတုၿပီး
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ကာ
သူပုန္ေလာင္းဇာတာနဲ႔
“သူ” ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္။

ငယ္စဥ္ကတည္းက
မယဥ္ေက်းလွတဲ့
ဘုက်က် ခြက်က်
လူ႔ဂြစာ လူဆိုးေလးဟာ
႐ိုးသားမႈကို တပ္မက္
လြတ္လပ္ျခင္းကို ျမတ္ႏိုး
အမွန္တရားကို တန္ဖိုးထားတတ္သတဲ့။

ျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔
ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေၾကာင့္
အားလံုးက သူ႔ကိုေလးစားၾကတယ္။
သူတပ္မက္တဲ့ ႐ိုးသားမႈနဲ႔
သူတန္ဖိုးထားတဲ့ အမွန္တရားကို အားကိုးၿပီး
သူျမတ္ႏိုးတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းကိုလည္း
မရ အရ ယူျပခဲ့တယ္။

အခ်ိန္မတိုင္မီ ခြဲခဲ့ရေပမဲ့့
သူခ်စ္တဲ့တိုင္းျပည္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔
သမီးတေယာက္ကိုလည္း
သူ႔ကိုယ္စား ခ်န္ထားခဲ့ေသးတယ္။

…. …. …. ….
…. …. …. ….
…. …. …. ….

ၾကာခဲ့ၿပီေလ …
အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ေျပာင္း
ႏွစ္ေတြလည္း ေဟာင္းခဲ့ၿပီ …
ေဖေဖာ္၀ါရီ ဆယ့္သံုးရက္
ဒီစေန နံနက္မွာ
သူသာရွိရင္ အသက္ ကိုးဆယ့္ငါး ေပါ့
ေမ့ေလ်ာ့မ်ားေနၾကမလား …
ေဖ်ာက္ဖ်က္မ်ားထားၾကမလား …
ထားၾကစမ္းပါေစ …
သမိုင္းဆိုတာ လူကမေရးရင္ေတာင္
ေသြးေတြနဲ႔ ရဲရဲနီကာ
ထာ၀ရရွင္သန္ေနမွာ
ေသခ်ာပါတယ္ေလ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၇၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၀
၁၃း၁၈ နာရီ

တခ်ိန္ကေရးခဲ့ဖူးေသာ ...
ဒို႔အေရး
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃-မွာ
သတိရမိေသာ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္

သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔