Monday, January 22, 2007

ကိုျပဴးက်ယ္သို႔ ေပးစာ ... အပိုင္း (၂)

သို႔
ကိုျပဴးက်ယ္ …

ေနေကာင္းပါစရွင္ … ။ ဒီစေန တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးမွ အနားယူလိုက္ရရဲ႕လား။
ဟိုေန႔က ေရးတဲ့ ေပးစာ အမွတ္ (၁) ကို ဘေလာ့မွာတင္ၿပီးေတာ့မွ … လိုခ်င္တာနဲ႔ ေပးမိတာက တလြဲေတြျဖစ္ေနမလား လို႔ က်မျဖင့္ စိုးရိမ္မိေသးပါရဲ႕။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ … ကိုျပဴးက်ယ္က ကဗ်ာေတြဖတ္ခ်င္တာကို က်မက ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြ ေရးေနေတာ့ မိေက်ာင္းမင္း ေရကင္းျပတယ္ ထင္မလား၊ ဘုန္းၾကီးစာခ်တယ္ ထင္မလားပဲရယ္ ..။

အခုလည္း က်မ ၀သီအရ နည္းနည္းေတာ့ ကြန္႔ပါရေစအံုးရွင္ … ။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒီစာအုပ္က အဖိုးတန္လြန္းလို႔ က်မ ေ၀ငွခ်င္တဲ့ ေစတနာ ဆႏၵေတြေၾကာင့္ ခုလို ကြန္႔ေန ညြန္႔ေနရတာပါ။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတယ္ပဲ ဆိုဆို က်မကေတာ့ ေရွးစာေပေတြ ေလ့လာရတာ အင္မတန္မွ သေဘာက်ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္တအုပ္လံုးသာ က်မရိုက္ေပးႏိုင္တိုင္း ဘေလာ့မွာ တင္လိုက္ရင္ေတာ့ ကိုျပဴးက်ယ္နဲ႔တကြ ဘေလာ့ဖတ္သူေတြ ထြက္ေျပးၾကမလားမသိဘူး။ တကယ္လည္း ဒီအေၾကာင္းေတြက စိတ္မ၀င္စားသူအတြက္ေတာ့ ပ်င္းစရာၾကီးေပါ့ ကိုျပဴးက်ယ္…။

ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း မေျပာခင္ အလြတ္သေကၤတ အကၡရာ (၄) လံုး အေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ ေျပာခ်င္လို႔ ခုလို အင္ထရိုပ်ဳိးေနရတာပါ။
အလြတ္သေကၤတ အကၡရာ (၄) လံုးကေတာ့ .. သွ္၊ ၍၊ ၌၊ ၏ တို႔ကိုေျပာတာပါ။ အဲဒီ (၄) လံုးဟာ တကယ္ေတာ့ စာလံုးတိုေတြသာျဖစ္ပါသတဲ့။
သည္ ကို တခါတရံ သွ္ လို႔ က်မတို႔ အတိုေကာက္ ေရးဖူးၾကတယ္မဟုတ္လား၊
ေျပာင္းလဲ သြားပံုက ဒီလိုပါတဲ့။

(သည္) ဆိုတဲ့ စာလံုးမွာ ေနာက္က (ည) ဗ်ည္းရဲ႕ ေခါင္းကိုဖ်က္၊ ေျခေထာက္ကို ေျပာင္းျပန္လွည့္၊ အဲဒီ ေျခေထာက္နဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ အသတ္ ကို (သ) မွာ ကပ္လိုက္တဲ့ သကာလ (သွ္)ျဖစ္သြားတာပါတဲ့။

(၍ =ေရြ႕ ) ကိုေတာ့ေရွးက (ရုယ့္) လို႔ ေရးပါသတဲ့။ ခုနလိုပဲ ေနာက္က (ယ) ကိုဖ်က္၊ အသတ္နဲ႔ ေအာက္ျမစ္ကို (ရ) ကို ကပ္၊ တေခ်ာင္းငင္ကို ေရွ႕ကိုလွည့္ (ရွ္႕ = ၍ ႔ )ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။

(၌ = ႏိႈက္) အကၡရာ မွာေတာ့ လံုးႀကီးတင္ တေခ်ာင္းငင္ နဲ႔ (က) ကို ဖ်က္၊ အသတ္ကို (ႏွ) ဆီကပ္ေတာ့ (ႏွ္ = ၌) လို႔ ေျပာင္းလဲသြားတာပါတဲ့။

(၏ = ဧည့္) ညကိုဖ်က္၊ အသတ္နဲ႔ ေအာက္ျမစ္ကို (ဧ) မွာကပ္၊ (ဧ့္ = ၏့) ျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အရင္တုန္းက စာအုပ္ေတြမွာ ၍ နဲ႔ ၏ မွာ ေအာက္ျမစ္ေတြပါတာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။
ဒီ အကၡရာေလးေတြ ေျပာင္းလဲပံုအဆင့္ဆင့္ကို ရွင္းျပထားတာဟာ ယုတၱိလည္းရွိ ျဖစ္လည္းျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ က်မ သေဘာက်လို႔ ခုလို ေဖာ္ျပလိုက္ရတာပါပဲ ကိုျပဴးက်ယ္ေရ … ။ ကဲ ကဗ်ာအေၾကာင္း ဆက္ပါဦးမယ္။
ကဗ်ာ အေၾကာင္းေျပာရင္ ကာရန္ နဲ႔ နေဘ အေၾကာင္း ခ်န္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကာရန္ နဲ႔ နေဘ ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေလး တဆိတ္ ေျပာျပပါရေစေနာ္။

ကာရန္ ဆိုတာ ကာရ ႏၱ ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားက ဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတာေတာ့ ကိုျပဴးက်ယ္သိျပီးသားပါ။ အဓိပၸါယ္က အကၡရာရဲ႕ အဆံုး (သို႔မဟုတ္) အဆံုးအကၡရာ တဲ့။ ကဗ်ာမွာေတာ့ ကာရန္ဆိုတာဟာ အကၡရာအခ်င္းခ်င္း အသတ္တူ (သို႔) အသံတူ စပ္ထားတဲ့ လံုးထပ္ အကၡရာကို ကာရန္လို႔ ေခၚတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။

** ဒီေနရာမွာ အသံေတြ ေျပာင္းလဲသြားပံုကို ေျပာရင္ အေတာ္ေလး ျငီးေငြ႕စရာျဖစ္မွာစိုးလို႔ က်မ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ေလ့လာၾကည့္ရင္ အသံေျပာင္းလဲပံုဟာ အင္မတန္ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေတာ့ေကာင္းပါတယ္၊ ၾကံဳမွ ေရးပါအံုးမယ္။**

ကဗ်ာတပုဒ္ဟာ ကာရန္ရဲ႕ ေကာင္းျခင္း နဲ႔ အဓိပၸါယ္ရဲ႕ေကာင္းျခင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္းျခင္းႏွစ္ျဖာ ျပည့္စံုပါမွ ကဗ်ာေကာင္းတပုဒ္လို႔ ေရွးကေတာ့ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ကာရန္ေနာက္ကို အဓိပၸါယ္ မလိုက္ရဘူး၊ အဓိပၸါယ္ေနာက္ကိုသာ ကာရန္က လိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းလည္း ရွိေနပါတယ္။ ကာရန္ပဲ ေကာင္းၿပီး ဆိုလိုခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္မေပၚလြင္တဲ့ခါ ဖတ္ရတာ ေပါ့ဟာဟာ ျဖစ္ႏိုင္လို႔ပါပဲ .. တဲ့။

နေဘ … ဆိုတာကေတာ့ နံေဘး ဆိုတဲ့ စကားက ဆင္းသက္လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပ်ဥ္ျပားေတြကို နံေဘး (အလ်ားလိုက္) ခ်င္း စပ္ဟပ္သလိုမ်ဳိး အပိုဒ္ႏွစ္ခုကို နံေဘးခ်င္း စပ္ဟပ္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ သီကံုးတာကို နံေဘးစပ္ - နေဘစပ္ လို႔ ေခၚေ၀ၚၾကတာလို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

နေဘစပ္နည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ၀ိဘတ္၊ ၾကိယာ၊ ၾကိယာ၀ိေသသန အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္ ကိုျပဴးက်ယ္။ အဆံုးမသတ္ခင္မွာ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ ေရးတဲ့ ေဆာင္းဖြဲ႕ ေလးဆစ္ကေလး တပုဒ္ ေကာက္ႏုတ္ကာ လက္ေဆာင္ပါး လုိက္ပါတယ္ရွင္။
***
သဥၨာလီ ေဗြျပဒုမွာျဖင့္၊
ခင္သာကီ တေမပုကိုလ၊
ေဖယခု ပိုက္လွဲ႕ ဆို။

မလံုေသးႏိုင္ဘု၊
တုန္ေအးရွာ တင္တေမငဲ့၊
ရင္ေရႊကို ေလေျပခတယ္၊
သဲၾကြစိမ့္ဖို။

တသန္းတန္ ရတီဖို႔ေသာ္လဲ၊
ၾကငွန္းပ်ံ ကတီမို႔ မွာေတာ့၊
မဒီပ်ဳိ႕ ေဆာင္းရိပ္ခိုငယ္၊
အခ်မ္းပိုပါလို႔ ငိုခ်င္ဆဲ။

ေငြႏွင္းငယ္ထန္၊
ေခြၽညွင္း တညံညံႏွင့္၊
ေရကင္းသံ တဖန္ၾကားရင္လ၊
လြမ္းအားေတာ္ ေပြဗ်ာလႈိင္လို႔၊
ေကညာခိုင္ စုခင္ေလးမွာ၊
(ကိုယ္ေတာ္ေရ)ေမွးစက္ႏိုင္ဘဲ ။ ။

***
ကိုျပဴးက်ယ္ႏွင့္တကြ က်မဘေလာ့ကို လာေရာက္လည္ပတ္ ဖတ္ရႈသူအေပါင္း ခ်မ္းခ်မ္းေအးေအး ႏွင္းေဖြးေဖြးမွာ ေဆာင္းဖြဲ႕ေလးဆစ္ကေလးဖတ္လို႔ ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစရွင္ … ။
***
ေမတၱာျဖင့္ …

ေမဓာ၀ီ
21.1.07
11:42pm

10 comments:

ကလိုေစးထူး said...

ဖတ္ရတာ အဖုိးတန္ပါတယ္ အမေရ.. ကဗ်ာအေၾကာင္းအျပင္ အကၡရာေျပာင္းလဲပုံကိုပါ ရွင္းျပထားတာကိုလဲ ေက်းဇူးပါ.. စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္…ေနာက္ေရးလာမယ့္ ေပးစာေတြမွာလဲ ကဗ်ာအေၾကာင္းေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာေရွးကဗ်ာေတြ ဖတ္ရႏိုင္လိမ့္အုံးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ စကားလုံးကို အထိမိဆုံးနဲ႔ အက်စ္လစ္ဆုံး တင္ျပႏိုင္တဲ့ ျမန္မာကဗ်ာေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို ေစာင့္ဖတ္ပါအုံးမယ္။

Anonymous said...

good article,pls carry on, ma may dar we,
in poetry, techniques or contents or message or ideology or classic or modernism or post modernism or images or
futurist or symbolic or blank verses or postmodernism or ----. whatsoever, poetry itself is the by far the most biggest subject,
please carry on," everything is poetry"

သက္စံ said...

နေဘေတြ ေလးခ်ဴိး ေဒြးခ်ဴိး ေတြကုိ စိတ္၀င္စားပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ရွိရင္ ထပ္တင္ေပးပါဗ်ာ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ဖုိရမ္တစ္ခုခုမွာဘဲ အခ်ိန္အားရင္ေရးေပးပါလား။ ဟီ ဟီး။ အားမနာလွ်ာမက်ဴိးလုိ႔ေတာ့ မေၿပာနဲ႔ေနာ္။ ဖတ္ခ်င္လုိ႔ပါ။

BarNyar said...

Hi sis, won't mind if I add you in my blogroll right? :P I've already done that!!

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္မေမ
ထပ္ေရးေပးပါဦး၊ ဗဟုသုတရပါတယ္၊ မေမေရ အရင္ေကာ္မက္ေတြျပန္ရွာဖတ္ေနာ္၊ ညေလး ရီစရာေတြေရးေပးထားတယ္

ေမဓာ၀ီ said...

ကြန္မန္႔ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ေရးျပီးတင္ေပးပါ့မယ္။
ဖိုရမ္မွာေတာ့ မတင္ခ်င္ေတာ့ဘူး ကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေရ .. ဒါေၾကာင့္ က်မ ဘေလာ့မွာသာ ေစာင့္ဖတ္ပါေတာ့။
ညေလးလည္း မေမရဲ႕ ပို႔စ္အေဟာင္းေတြအားလံုး ဖတ္ျပီး ကြန္မန္႔ေရးေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ညေလးရဲ႕ ကြန္မန္႔အားလံုးဖတ္ရပါတယ္။
မေန႔က တေနကုန္မီးပ်က္ေနတဲ့အတြက္ ပို႔စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္ပါ၊ ဒီေန႔ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ တင္ပါမယ္။ လာေရာက္ အားေပး ဖတ္ရႈၾကသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

မမေရ....
ဘေလာ့ခ္ေတြလည္မဖတ္ျဖစ္တာၾကာလို႔ ခုမွပဲဒီပို႔စ္ကိုဖတ္မိေတာ့တယ္ဗ်ာ... က်ေနာ့ အဖို႔ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခြဲခြာေနရတဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူကိုျပန္ေတြ႔ရသလိုမ်ိဳး ၀မ္းသာရတယ္ဗ်ာ... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ေရွးျမန္မာကဗ်ာေတြကို အသဲစြဲဗ်... ေခတ္ေနာက္ျပန္တယ္ပဲေျပာေျပာ Old fashion လို႔ပဲဆိုဆို ကဗ်ာဆိုကာရန္ပါမွ ႀကိဳက္တယ္.. ကာရန္မဲ့ကဗ်ာေတြကိုရြတ္ရတာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းလုိပဲ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္နဲ႔... က်ေနာ္ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေဖေဖ့စာအုပ္ဗီဒိုကို ေမႊရင္းနဲ႔ ကဗ်ာဖြဲ႔နည္း စာအုပ္ကိုေတြ႔ရာကေန အျမစ္တြယ္လာခဲ့တာဗ်... အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေဒြးခ်ိဳး၊ေလးခ်ိဳး နဲ႔ ေတးထပ္ ေတြကို ေရးတတ္ေနၿပီေလ... အမ်ားဆံုးလက္ရည္ေသြးရတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ ရည္းစားစာေတြမွာေပါ့..ဟိဟိ.. ေကာင္မေလးေတြကလည္း ျမန္မာဖတ္စာမွာ ကဗ်ာေတြ သင္ေနရေတာ့ က်ေနာ့ေရးဟန္ေတြကိုခံစားလို႔ရတယ္ဆိုပဲ... အဲ့ဒီေခတ္ကာလတုန္းကေတာ့ လဘက္ရည္ဖိုး ဆိုတာ က်ေနာ့အိပ္ကပ္ထဲက ထုတ္ရတယ္ကိုမရွိခဲ့ဘူး...ဟဲဟဲ..စာမူခအျဖစ္တိုက္ၾကတာေလ... အဲ့ဒီေန႔ေတြကိုျပန္ စဥ္းစားရင္ေပ်ာ္စရာႀကီး... ခုေတာ့လဲ မွတ္ဥာဏ္ခြန္အားဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ ဘာတခုမွ အစ အဆံုးမွတ္မိေတာ့ဘူး... ဟိုတစ ဒီတစေတာင္ ေရးေရးပဲရွိေတာ့တယ္... ခုေလ... ႏူးညံ့တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔တိုက္ဆိုင္တိုင္း အဲ့ဒီကဗ်ာပိုးကထလာတယ္.. ဒါေပမဲ့ မေရးျဖစ္တာအေတာ္ ၾကာေတာ့ စပ္နည္းမူဟန္ေတြက ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတယ္... လကၤာစပ္နည္းတခုပဲ အတိအက်မွတ္မိတယ္ ေဒြးခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳး နဲ႔ ေတးထပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိေတာ့ ဘူး... ဦးပုညက” စပ္မူနည္းသိလုိပါလွ်င္၊ ေတးကိုသာရေအာင္က်က္ပါေတာ့၊ ခက္လွဘူး မ်ိဳးသိဂၤါ၊ စုိးရိမ္နဲ႔ဗ်ာ” လုိ႔ေရးခဲ့သလိုပဲ နမူနာ ကဗ်ာေတြရွိရင္ စပ္နည္းက ျပန္ရွာလို႔ ရပါၿပီ.. ဒါေၾကာင့္မို႔ မမဆီမွာ ေဒြးခ်ိဳး၊ေလးခ်ိဳးနဲ႔ေတးထပ္ကဗ်ာေတြကို ရိုက္ၿပီးသားစာဖိုင္ရွိရင္ ေမာင္ေလးဆီကို အီးေမးလ္နဲ႔ပို႔ေပးပါလို႔ အကူညီေတာင္းပါရေစဗ်ာ... ဦးပုည၊ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ၊ ဦးၾကင္ဥ၊ ဦးေၾကာ့၊ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္ ဘယ္သူ႔ကဗ်ာေတြပဲ ရရ က်ေနာ္လုိခ်င္ပါတယ္... ဘ၀ဇတ္ဆရာအလိုက် တိုင္းတပါးမွာအေျခခ်ေနရေတာ့ က်ေနာ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ စာေပ ေတြကို အလြယ္တကူရွာယူလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ... အခု မမရဲ႔ဒီပို႔စ္မ်ိဳးကိုဖတ္ရတာ အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္တယ္... က်ေနာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိဳ႔ကဗ်ာ ေလးေတြေတာ့ မွတ္မိေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ေရွးကဗ်ာမူရင္းေတြကပဲ နည္းျပန္ရွာခ်င္လို႔ပါ... က်ေနာ္ပထမႏွစ္တက္တုန္းက ေနာက္က်မွေရာက္လာေတာ့ အေဆာင္မွာ သူမ်ားမေနခ်င္တဲ့အခန္းမွာေနခဲ့ရဖူးးတယ္...အခန္းက အလင္းေရာင္ အားနဲတဲ့အျပင္ ေရးခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာနဲ႔ကလည္းကပ္ေနတယ္... အေဆာင္သူ မယ္မင္းႀကီးမေတြကလည္း တေန႔တမ်ိဳးမရိုးရေအာင္၀တ္ၿပီး ေလွ်ာ္လိုက္ရတဲ့ အ၀တ္ကလဲ သူတို႔ဟာခ်ည့္ပဲ... ေနာက္ဆံုးက်ေနာ့အခန္း၀အထိ သူတို႔အ၀တ္ႀကိဳးတန္းေတြက နယ္ခ်ဲ႔လာေတာ့ က်ေနာ့မွာအခန္းကထြက္တာနဲ႔ သူတို႔အ၀တ္ေတြေအာက္က ငံု႔ေရွာင္ထြက္ရတယ္... အခန္းေနာက္က မိလႅာတြင္းအဖံုးကလဲေပါက္ေနေတာ့ သူတို႔အေပၚထပ္က ေရေလာင္းခ်တာနဲ႔ ေအာ္ဂလီဆန္စရာအနံ႔ႀကီးက က်ေနာ့အခန္းထဲ ၀င္လာပါေရာ... ေနာက္ဆံုးမခံႏိုင္တာနဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္ေရးၿပီးအေဆာင္၀မွာ ကပ္လုိက္တယ္... အေဆာင္ပိုင္ရွင္ေစ်းကျပန္လာေတာ့က်ေနာ့္ကဗ်ာေတြ႔သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ေပးလို႔က်ေနာ့စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ခဲ့ရဖူူးတယ္... က်ေနာ့ကိုလဲ ”ငါ့သားရယ္ မင္းလိုအပ္တာရွိရင္ အန္တီကိုတိုက္ရိုက္ေျပာပါကြယ္.. ဒီလိုမ်ိဳးစာေတာ့ေရးမကပ္ပါနဲ႔ေနာ္... အန္တီ့အေဆာင္နာမ္မည္ပ်က္မွာစုိးလို႔ပါ” လို႔အေဆာင္မႉးကိုယ္တိုင္ကေတာင္းပန္ရတဲ့ကဗ်ာေလးမို႔ခုထိမွတ္မိေနေသးတယ္..ဟိဟိ..

ကြန္းခိုရာ အေဆာင္က
ေမွာင္အက် ၾကတ္ေန
ေရွာင္မရ ထပ္ေနသည္
ပတ္ေခြလည္ ထမိန္တန္း။ ။
ေရဆြတ္လို႔ under wear ရယ္
ရံကာခါ ဆင့္ၿခံဳလို႔လႊမ္း။ ။
ေခါင္းထက္မွာ ပဒါစီ
ဗလာခ်ီ ေျဗာင္လွန္း။ ။
မသာၾကည္ ေဆာင္ခန္းမွ
ေရွာင္ရမ္းလို႔ ထြက္လာႏိုင္။ ။
အေပၚထပ္က ေရခ်ရင္ကြယ္
ေနမရေအာင္ ခ်ီးအနံ႔ကလိႈင္။ ။
ခန္းရေ၀ အပမ္းေျဖမယ္ႀကံ
လႊမ္းေနျပန္ ဆိုးရနံ႔က
စုိးပ်ံ႔လို႔ ေ၀ဆာလိႈင္
သင္းလို႔သာႀကိဳင္။ ။
မွိန္းလို႔ျဖင့္ မေနႏိုင္ပါတယ္
ေခြယိုင္ကာ ႏုံးရွာေပါ့ေလး။ ။

ခုကဗ်ာေလးကေတာ့ က်ေနာ္ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေနခဲ့စဥ္တုန္းက 7 July အထိမ္းအမွတ္စာေပၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမဆုရခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေပါ့....

အာဏာရွင္ စစ္တပ္က
ပစ္သတ္သမွ် အသက္ေတြ
ျဖစ္ရပ္က တသက္မေက်ၿပီ
ရက္ေဖြရွာ ျပန္ၾကည့္။ ။
ေျခာက္ဆယ့္္ႏွစ္ဇူလိုင္ခုနစ္ဟာ
သူႏုိင္ညစ္တာ လူတိုင္းအသိ။ ။
စစ္ေခြးဗိုလ္ ဘဖ်က္က
သမဂၢ ၿဖိဳတဲ့အထိ။ ။
ဒါ့ထက္မက ပိုလ်က္ရွိတဲ့
ရက္စက္သည့္ ယုတ္မာပံု။ ။
ဒင္းလုပ္သမွ် အ႐ႈပ္ေတာ္ကို
ထုတ္ေဖာ္ကာ ေျပာလို႔မကုန္။ ။
ဒို႔ေက်ာင္းသား အခက္ႀကံဳေအာင္
ဘက္ေပါင္းစံု ဖ်က္ဆီးသည့္
လက္၀ါးႀကီး စစ္တပ္ရန္
အျမစ္ျပတ္လွန္။ ။
နာၾကည္းစိတ္ ေျပာင္းၫႊတ္မွန္လွ်င္
ေဒါင္းခြပ္သံ ညီၾကစို႔ေလး။ ။

မမေရ... ၀ါသနာပါတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာနဲ႔ စာအေတာ္ရွည္သြားၿပီ... တကယ္ဆို အီးေမးလ္နဲ႔ ေရးၿပီးအကူညီေတာင္းခ်င္တာပါ... မမလိပ္စာမသိလို႔ဒီမွာပဲေရးလိုက္တာ... မမဖတ္ၿပီးေတာ့ delete လုပ္လိုက္ေပါ့ေနာ္... က်ေနာ့ေၾကာင့္ မမဘေလာ့ခ္ေနရာပုပ္မွာစုိးလို႔ပါ....
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္....
Philtre
newthibaw@yahoo.co.uk
or
philtre.soe@googlemail.com

Anonymous said...

မမေရ....
ဘေလာ့ခ္ေတြလည္မဖတ္ျဖစ္တာၾကာလို႔ ခုမွပဲဒီပို႔စ္ကိုဖတ္မိေတာ့တယ္ဗ်ာ... က်ေနာ့ အဖို႔ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခြဲခြာေနရတဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူကိုျပန္ေတြ႔ရသလိုမ်ိဳး ၀မ္းသာရတယ္ဗ်ာ... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ေရွးျမန္မာကဗ်ာေတြကို အသဲစြဲဗ်... ေခတ္ေနာက္ျပန္တယ္ပဲေျပာေျပာ Old fashion လို႔ပဲဆိုဆို ကဗ်ာဆိုကာရန္ပါမွ ႀကိဳက္တယ္.. ကာရန္မဲ့ကဗ်ာေတြကိုရြတ္ရတာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းလုိပဲ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္နဲ႔... က်ေနာ္ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေဖေဖ့စာအုပ္ဗီဒိုကို ေမႊရင္းနဲ႔ ကဗ်ာဖြဲ႔နည္း စာအုပ္ကိုေတြ႔ရာကေန အျမစ္တြယ္လာခဲ့တာဗ်... အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေဒြးခ်ိဳး၊ေလးခ်ိဳး နဲ႔ ေတးထပ္ ေတြကို ေရးတတ္ေနၿပီေလ... အမ်ားဆံုးလက္ရည္ေသြးရတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ ရည္းစားစာေတြမွာေပါ့..ဟိဟိ.. ေကာင္မေလးေတြကလည္း ျမန္မာဖတ္စာမွာ ကဗ်ာေတြ သင္ေနရေတာ့ က်ေနာ့ေရးဟန္ေတြကိုခံစားလို႔ရတယ္ဆိုပဲ... အဲ့ဒီေခတ္ကာလတုန္းကေတာ့ လဘက္ရည္ဖိုး ဆိုတာ က်ေနာ့အိပ္ကပ္ထဲက ထုတ္ရတယ္ကိုမရွိခဲ့ဘူး...ဟဲဟဲ..စာမူခအျဖစ္တိုက္ၾကတာေလ... အဲ့ဒီေန႔ေတြကိုျပန္ စဥ္းစားရင္ေပ်ာ္စရာႀကီး... ခုေတာ့လဲ မွတ္ဥာဏ္ခြန္အားဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ ဘာတခုမွ အစ အဆံုးမွတ္မိေတာ့ဘူး... ဟိုတစ ဒီတစေတာင္ ေရးေရးပဲရွိေတာ့တယ္... ခုေလ... ႏူးညံ့တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔တိုက္ဆိုင္တိုင္း အဲ့ဒီကဗ်ာပိုးကထလာတယ္.. ဒါေပမဲ့ မေရးျဖစ္တာအေတာ္ ၾကာေတာ့ စပ္နည္းမူဟန္ေတြက ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတယ္... လကၤာစပ္နည္းတခုပဲ အတိအက်မွတ္မိတယ္ ေဒြးခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳး နဲ႔ ေတးထပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိေတာ့ ဘူး... ဦးပုညက” စပ္မူနည္းသိလုိပါလွ်င္၊ ေတးကိုသာရေအာင္က်က္ပါေတာ့၊ ခက္လွဘူး မ်ိဳးသိဂၤါ၊ စုိးရိမ္နဲ႔ဗ်ာ” လုိ႔ေရးခဲ့သလိုပဲ နမူနာ ကဗ်ာေတြရွိရင္ စပ္နည္းက ျပန္ရွာလို႔ ရပါၿပီ.. ဒါေၾကာင့္မို႔ မမဆီမွာ ေဒြးခ်ိဳး၊ေလးခ်ိဳးနဲ႔ေတးထပ္ကဗ်ာေတြကို ရိုက္ၿပီးသားစာဖိုင္ရွိရင္ ေမာင္ေလးဆီကို အီးေမးလ္နဲ႔ပို႔ေပးပါလို႔ အကူညီေတာင္းပါရေစဗ်ာ... ဦးပုည၊ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ၊ ဦးၾကင္ဥ၊ ဦးေၾကာ့၊ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္ ဘယ္သူ႔ကဗ်ာေတြပဲ ရရ က်ေနာ္လုိခ်င္ပါတယ္... ဘ၀ဇတ္ဆရာအလိုက် တိုင္းတပါးမွာအေျခခ်ေနရေတာ့ က်ေနာ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ စာေပ ေတြကို အလြယ္တကူရွာယူလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ... အခု မမရဲ႔ဒီပို႔စ္မ်ိဳးကိုဖတ္ရတာ အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္တယ္... က်ေနာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိဳ႔ကဗ်ာ ေလးေတြေတာ့ မွတ္မိေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ေရွးကဗ်ာမူရင္းေတြကပဲ နည္းျပန္ရွာခ်င္လို႔ပါ... က်ေနာ္ပထမႏွစ္တက္တုန္းက ေနာက္က်မွေရာက္လာေတာ့ အေဆာင္မွာ သူမ်ားမေနခ်င္တဲ့အခန္းမွာေနခဲ့ရဖူးးတယ္...အခန္းက အလင္းေရာင္ အားနဲတဲ့အျပင္ ေရးခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာနဲ႔ကလည္းကပ္ေနတယ္... အေဆာင္သူ မယ္မင္းႀကီးမေတြကလည္း တေန႔တမ်ိဳးမရိုးရေအာင္၀တ္ၿပီး ေလွ်ာ္လိုက္ရတဲ့ အ၀တ္ကလဲ သူတို႔ဟာခ်ည့္ပဲ... ေနာက္ဆံုးက်ေနာ့အခန္း၀အထိ သူတို႔အ၀တ္ႀကိဳးတန္းေတြက နယ္ခ်ဲ႔လာေတာ့ က်ေနာ့မွာအခန္းကထြက္တာနဲ႔ သူတို႔အ၀တ္ေတြေအာက္က ငံု႔ေရွာင္ထြက္ရတယ္... အခန္းေနာက္က မိလႅာတြင္းအဖံုးကလဲေပါက္ေနေတာ့ သူတို႔အေပၚထပ္က ေရေလာင္းခ်တာနဲ႔ ေအာ္ဂလီဆန္စရာအနံ႔ႀကီးက က်ေနာ့အခန္းထဲ ၀င္လာပါေရာ... ေနာက္ဆံုးမခံႏိုင္တာနဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္ေရးၿပီးအေဆာင္၀မွာ ကပ္လုိက္တယ္... အေဆာင္ပိုင္ရွင္ေစ်းကျပန္လာေတာ့က်ေနာ့္ကဗ်ာေတြ႔သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ေပးလို႔က်ေနာ့စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ခဲ့ရဖူူးတယ္... က်ေနာ့ကိုလဲ ”ငါ့သားရယ္ မင္းလိုအပ္တာရွိရင္ အန္တီကိုတိုက္ရိုက္ေျပာပါကြယ္.. ဒီလိုမ်ိဳးစာေတာ့ေရးမကပ္ပါနဲ႔ေနာ္... အန္တီ့အေဆာင္နာမ္မည္ပ်က္မွာစုိးလို႔ပါ” လို႔အေဆာင္မႉးကိုယ္တိုင္ကေတာင္းပန္ရတဲ့ကဗ်ာေလးမို႔ခုထိမွတ္မိေနေသးတယ္..ဟိဟိ..

ကြန္းခိုရာ အေဆာင္က
ေမွာင္အက် ၾကတ္ေန
ေရွာင္မရ ထပ္ေနသည္
ပတ္ေခြလည္ ထမိန္တန္း။ ။
ေရဆြတ္လို႔ under wear ရယ္
ရံကာခါ ဆင့္ၿခံဳလို႔လႊမ္း။ ။
ေခါင္းထက္မွာ ပဒါစီ
ဗလာခ်ီ ေျဗာင္လွန္း။ ။
မသာၾကည္ ေဆာင္ခန္းမွ
ေရွာင္ရမ္းလို႔ ထြက္လာႏိုင္။ ။
အေပၚထပ္က ေရခ်ရင္ကြယ္
ေနမရေအာင္ ခ်ီးအနံ႔ကလိႈင္။ ။
ခန္းရေ၀ အပမ္းေျဖမယ္ႀကံ
လႊမ္းေနျပန္ ဆိုးရနံ႔က
စုိးပ်ံ႔လို႔ ေ၀ဆာလိႈင္
သင္းလို႔သာႀကိဳင္။ ။
မွိန္းလို႔ျဖင့္ မေနႏိုင္ပါတယ္
ေခြယိုင္ကာ ႏုံးရွာေပါ့ေလး။ ။

ခုကဗ်ာေလးကေတာ့ က်ေနာ္ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေနခဲ့စဥ္တုန္းက 7 July အထိမ္းအမွတ္စာေပၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမဆုရခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေပါ့....

အာဏာရွင္ စစ္တပ္က
ပစ္သတ္သမွ် အသက္ေတြ
ျဖစ္ရပ္က တသက္မေက်ၿပီ
ရက္ေဖြရွာ ျပန္ၾကည့္။ ။
ေျခာက္ဆယ့္္ႏွစ္ဇူလိုင္ခုနစ္ဟာ
သူႏုိင္ညစ္တာ လူတိုင္းအသိ။ ။
စစ္ေခြးဗိုလ္ ဘဖ်က္က
သမဂၢ ၿဖိဳတဲ့အထိ။ ။
ဒါ့ထက္မက ပိုလ်က္ရွိတဲ့
ရက္စက္သည့္ ယုတ္မာပံု။ ။
ဒင္းလုပ္သမွ် အ႐ႈပ္ေတာ္ကို
ထုတ္ေဖာ္ကာ ေျပာလို႔မကုန္။ ။
ဒို႔ေက်ာင္းသား အခက္ႀကံဳေအာင္
ဘက္ေပါင္းစံု ဖ်က္ဆီးသည့္
လက္၀ါးႀကီး စစ္တပ္ရန္
အျမစ္ျပတ္လွန္။ ။
နာၾကည္းစိတ္ ေျပာင္းၫႊတ္မွန္လွ်င္
ေဒါင္းခြပ္သံ ညီၾကစို႔ေလး။ ။

မမေရ... ၀ါသနာပါတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာနဲ႔ စာအေတာ္ရွည္သြားၿပီ... တကယ္ဆို အီးေမးလ္နဲ႔ ေရးၿပီးအကူညီေတာင္းခ်င္တာပါ... မမလိပ္စာမသိလို႔ဒီမွာပဲေရးလိုက္တာ... မမဖတ္ၿပီးေတာ့ delete လုပ္လိုက္ေပါ့ေနာ္... က်ေနာ့ေၾကာင့္ မမဘေလာ့ခ္ေနရာပုပ္မွာစုိးလို႔ပါ....
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္....
Philtre
newthibaw@yahoo.co.uk
or
philtre.soe@googlemail.com

သားသားသန္႔ said...

သားရွာေနတာေတြ႔ျပီ..မမကလွ်ိဳထားတာပဲေနာ္..
မမေမေနာ္...ပညာေတြမလွ်ိဳေၾကးေလ...
မမေမရဲ႔ သားသားသန္႕

lwannaung said...

အရင္ကေတာ့ ကိုဟယ္ရီရဲ႕ ျမန္မာကဗ်ာဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႕လားဆိုတာေတြကိုပဲ ဖတ္ျဖစ္တာ။ ခုေတာ့ ဖတ္စရာတစ္ခုတိုးျပန္ျပီဗ်ိဳ႕..။ေက်းဇူးပါအစ္မေရ